tag:blogger.com,1999:blog-91553526040159102532024-03-13T13:11:13.027-05:00കുണ്ടറ വിളംബരംDileep Viswanathദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.comBlogger22125tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-60174842672247721902010-06-25T17:01:00.008-05:002010-08-14T12:23:58.675-05:00റ്റ്വന്റി 20അപ്പൂപ്പന്റെ കാലന് കുടയുമെടുത്ത് രാവിലെ വീട്ടില് നിന്നറിങ്ങിയപ്പൊ മഴയൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അമ്മ പിറകില് നിന്നും വിളിച്ചു ചോദിച്ചതുമാണ് എങ്ങൊട്ടാ രാവിലെ സര്ക്കീട്ടെന്ന്. ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കാന് എന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പൊ ചേച്ചിയുടെ വക പരിഹാസം.<br />
<br />
“പിന്നെ, ഇപ്പൊ ബാറ്റിനു പകരം കുട വച്ചല്ലേ ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കുന്നത്.”<br />
<br />
കേട്ടില്ല എന്നു നടിച്ച് നടപ്പിനു വേഗം കൂട്ടി. ഇന്നു ഫൈനല് മത്സരമാണ്. 250 രൂപയാണ് കിട്ടുന്നത്. അതും കൊണ്ട് എഴുകോണ് തിരുവോണം റെസ്റ്റോറന്റില് പെമ്പിള്ളേര് സപ്ലൈ ചെയ്യുന്ന പൊറോട്ടയും ചായയും കഴിച്ചിട്ട് അധികം വൈക്കുന്നതിനു മുന്പ് തിരിച്ചെത്തണം. കഞ്ഞി കുടിച്ച് കിടന്നുറങ്ങാനുള്ളതാണ്.<br />
<br />
നടപ്പിനു വേഗം കൂടുതാലായതുകൊണ്ട് അരമണിക്കൂറിനകം ഗ്രൌണ്ടിലെത്തി. കളി തുടങ്ങിയിട്ടില്ല. ഭാഗ്യം. കുട ഒരു മരത്തില് ചാരി വച്ചിട്ട് രണ്ട് വട്ടയില പറിച്ച് തറയില് വിരിച്ച് ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നു. ഇനിയിപ്പൊ വിശാലമായി കളി കാണാമല്ലോ. <br />
<br />
ഞാന് ബാറ്റു വീശിയാല് പന്തില് കൊള്ളാത്തതാണോ അതോ പന്ത് ബാറ്റിന്റെ കാറ്റുകൊണ്ട് ദിശ മാറി പോകുന്നതാണോ എന്നറിയില്ല, അന്നുവരെ എനിക്കു പന്തില് ബാറ്റുകൊള്ളിക്കാന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ബൌള് ചെയ്യാന് തുടങ്ങിയാല് അമ്പയര് ഒരോവര് മുഴുവന് കുരിശില് തറച്ച പോലെ കൈകള് വിടര്ത്തി നില്ക്കേണ്ടി വരുന്നതുകൊണ്ടും വിക്കറ്റ് കീപ്പറുടെ അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തും ഒരോരുത്തരെ നിര്ത്തേണ്ടി വരുന്നതുകൊണ്ടും എനിക്കു ആ മേഖലയിലും തിളങ്ങാന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ഫീല്ഡിംഗാണെങ്കില് സ്ലിപ് എന്നാല് പന്ത് കൈയ്യില് നിന്നും സ്ലിപ് ആയി പോവേണ്ട പൊസിഷനാണെന്നും, ലോങ്ങ് ഓഫ് എന്നാല് കുറെ നേരം ഓഫായി നില്ക്കേണ്ട പൊസിഷനാണെന്നുമുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണ എനിക്കുള്ളതിനാല് അവിടെയും ക്ലച്ച് പിടിക്കാന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. <br />
<br />
ചുരുക്കത്തില്, ആമ്പിള്ളേര് കളിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് വട്ടയില വിരിച്ചിട്ടിരുന്ന് കളിയുടെ പല സാങ്കേതിക വശങ്ങളേയും അവലോകനം ചെയ്ത്, സമ്മാനം കിട്ടുന്ന കാശുകൊണ്ട് ഭേഷായിട്ട് പുട്ടടിക്കാന് കൂടി, വീട്ടില് ചെന്ന് നാലു സിക്സ്, പത്ത് ഫോറ്, അഞ്ച് വിക്കറ്റ് എന്നൊക്കെ വീമ്പു പറഞ്ഞ് മോന് കപില് ദേവാവുന്നതും സ്വപ്നം കണ്ടുറങ്ങുന്ന അമ്മയെ പറ്റിക്കുക എന്നുള്ളതാണ് ക്രിക്കറ്റ് എന്നാല് എനിക്ക്.<br />
<br />
അപ്പൊ പറഞ്ഞു വന്നത്...അങ്ങനെ തിരുവോണത്തിലെ പൊറോട്ടയും സ്വപ്നം കണ്ട് വട്ടയിലയില് കളി കാണാന് ഇരുന്ന എന്റെ ചങ്കിനിട്ട് ചവിട്ടുന്നതുപോലെയാണ് ബിനു ആ തീരുമാനം പ്രഖ്യാപിച്ചത്.<br />
<br />
“ജിജോ ഇന്നു കളിക്കാന് വരുന്നില്ല. നമുക്ക് പത്തു പേരെ ഉള്ളൂ. ദിലീപ് കളിക്കട്ടെ.”<br />
<br />
ദിലീപ് കൂടെ നിക്കട്ടെ എന്നായിരുന്നു പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് എനിക്ക് ഇത്രയും ഞെട്ടല് ഉണ്ടാവേണ്ട കാര്യം ഇല്ലായിരുന്നു. ഇതിപ്പൊ കളിക്കട്ടെ എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോള്, അതും ഈ കളി എനിക്കത്ര വഴങ്ങുന്ന ഒരു ഐറ്റമല്ല എന്നു അറിയാവുന്ന ബിനു തന്നെ അങ്ങനെ പറയുമ്പോള്...കുട്ടിമാമാ. ഞാന് ഞെട്ടി മാമാ...<br />
<br />
ഗ്രൌണ്ടിന്റെ കിഴക്കേമൂലയില് പന്ത് അബദ്ധത്തില് പോലും, അതും ഉരുണ്ടുപോലും വരാത്ത ഒരു പ്രാന്തപ്രദേശത്ത് എന്നെ കൊണ്ട് പ്രതിഷ്ഠിച്ചിട്ട് ബിനു പറഞ്ഞത് ഒരെയൊരു കാര്യം മാത്രം..<br />
<br />
“ജീവനുണ്ടെങ്കില് ഒരു പന്ത് പോലും വിടരുത്.“<br />
<br />
ഇതിലും നല്ലത് നിന്ന നില്പ്പില് ജീവന് അങ്ങ് പോകുന്നതാ എന്നു പറയണമെന്നു തോന്നിയെങ്കിലും അപ്പൊ ഫ്രഷ് ആയിട്ടുണ്ടായ സ്പോര്ട്ട്സ്മാന് സ്പിരിറ്റില് ആ തീരുമാനം ഉപേക്ഷിച്ചു.<br />
<br />
കളി തുടങ്ങി. അന്നേവരെ പന്ത് പോകാന് മടിച്ചിരുന്ന കിഴക്കേ മൂലയില്ക്കൂടി പതിനാറു പ്രാവശ്യം പന്ത് നെടുകെയും കുറുകെയും വച്ച എന്റെ കയ്യോ കാലോ വകവെയ്ക്കാതെ ബൌണ്ടറി ലൈന് കടന്നു പോവുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
ഇടയ്ക്കിടെ ബിനുവിന്റെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോള് കളി കഴിയട്ടെടാ നിന്നെ ഇന്നു കുറെ പൊറോട്ട തീറ്റിക്കാം എന്നൊരു ധ്വനി ഉണ്ടെന്നു തോന്നിച്ചെങ്കിലും സ്പോര്ട്ട്സ്മാന് സ്പിരിറ്റ് വീണ്ടും എന്റെ രക്ഷയ്ക്കെത്തി.<br />
<br />
ഞങ്ങളുടെ ടീം ബാറ്റിംഗ് തുടങ്ങിയപ്പോള് മുതല് ആകെയുള്ള പ്രാര്ത്ഥന ഒന്പത് വിക്കറ്റില് കൂടുതല് വീഴല്ലേ എന്നായിരുന്നു. ടീം ജയിച്ചു കാണാനും പൊറോട്ട തിന്നാനും ഒക്കെ ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിലും അതിലേറെ ആ ഗ്രൌണ്ടിന്റെ നടുക്ക് ഒരു ബാറ്റും പിടിച്ച് ഞാന് നില്ക്കുന്നത് സങ്കല്പ്പിക്കാനുള്ള കെല്പ്പ് എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല. <br />
<br />
ടീമില് അത്യാവശ്യം കളി അറിയാവുന്നവര് ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് കളി തീരാന് ഒരോവര് ബാക്കി നില്ക്കെ ഒന്പത് വിക്കറ്റ് നഷ്ടത്തില് ജയിക്കാന് മൂന്നു റണ്സ് എന്ന നിലയില് വന്നെത്തി. ഇനിയിപ്പൊ പേടിക്കാനൊന്നുമില്ല എന്നെനിക്ക് ഉറപ്പായി. മൂന്നു റണ്സല്ലേ, അതിവന്മാര് പുട്ടു പോലെ അടിച്ചെടുക്കും. എന്റെ ചിന്ത വീണ്ടും പൊറോട്ടയിലേക്കും സപ്ലൈയര്മാരിലേക്കും പോയി.<br />
<br />
ഒരു അലര്ച്ച കേട്ട് നോക്കുമ്പോള് കണ്ട കാഴ്ച കരളലിയിക്കുന്നതായിരുന്നു. അവസാന ഓവറിന്റെ ആദ്യ പന്തില് മിഡില് സ്റ്റമ്പ് തെറിച്ച നമ്മുടെ ഒന്പതാമത്തെ ബാറ്റ്സ്മാന് അതാ തലകുനിച്ച് പവലിയനിലേക്ക് മടങ്ങുന്നു. പത്താമത്തെ ബാറ്റ്സ്മാന് എതിര്ടീമംഗങ്ങളുടെ പരിഹാസശരങ്ങളേറ്റ് ഗ്രൌണ്ടിനു നടുവില്.<br />
<br />
ആ രംഗം ഇപ്പൊഴോര്ക്കുമ്പോള് നടുങ്ങുന്നു മാനസം എന്നു വയലാര് പാടിയത് പോലെ വായും പൊളിച്ച് ഇരിക്കുന്ന എന്നോട് ബിനു ഒരു ഡയലോഗ് കാച്ചി.<br />
<br />
“എന്തുവാ വായും പൊളിച്ച് ഇരിക്കുന്നത്? ബാറ്റും എടുത്തോണ്ട് ചെല്ല്. പത്തറുപത്തിനാലു റണ്സ് ദാനം കൊടുത്തതല്ലേ ഒരു റണ് എങ്കിലും എടുത്ത് മറ്റേയാള്ക്ക് സ്റ്റ്രൈക്ക് കൊട്. ബാക്കി അവന് നോക്കികൊള്ളും.“<br />
<br />
എന്റെ അഭിമാനത്തിന്റെ മേല് പാരഗണ് ചെരിപ്പിട്ട് ചവിട്ടിയ ഒരു ഫീലിംഗ് കിട്ടിയപ്പൊ പിന്നെ കൂടുതലൊന്നും ആലോചിച്ചില്ല. ബാറ്റും എടുത്ത് ഒരു ധീരയോദ്ധാവിനെപ്പോലെ നടന്നു. നടക്കുമ്പോള് വീരമണിയുടെ കാലുകൊണ്ട് പെരുക്കുന്ന വലിയ ചെണ്ടയുടെ മുഴക്കം എന്റെ നെഞ്ചിന്കൂട്ടില് നിന്നും കേള്ക്കാമായിരുന്നു. <br />
<br />
എന്റെ ബാറ്റ് ബാള് തിയറി വര്ക്ക് ചെയ്യാന് തുടങ്ങി. ആദ്യത്തെ രണ്ടു പന്തുകള് ബാറ്റിനു ഒരു ശല്യവുമുണ്ടാക്കാതെ വിക്കറ്റ് കീപ്പറുടെ കയ്യില് സുരക്ഷിതം. <br />
<br />
നാലാമത്തെ പന്തിനു മുന്പ് നോണ് സ്റ്റ്രൈക്കര് എന്ഡില് നിന്നും സന്തോഷ് എന്നെ വിളിച്ചു. <br />
<br />
“നീ പന്തു വരുമ്പോള് കണ്ണടയ്ക്കുന്നു. പന്തില് തന്നെ നോക്കണം. അപ്പൊ ബാറ്റില് കണക്ഷന് കിട്ടും.”<br />
<br />
പിന്നെ, പന്ത് ബാറ്റില് കണക്റ്റ് ചെയ്ത് വച്ചിട്ട് ഇവിടെ കറന്റ് ഉണ്ടാക്കാന് പോകുവല്ലേ. ഒന്നു പോടെറുക്കാ...ഞാന് ഇതൊക്കെ കുറെ കണ്ടതാ. മനസ്സില് പറഞ്ഞിട്ട് അടുത്ത പന്ത് നേരിടാന് തയ്യാറായി. <br />
<br />
ബൌളര് പന്തെറിഞ്ഞതും ഞാന് ക്രീസില് നിന്നും ഓടിയിറങ്ങിയതും ഒരുമിച്ച്. ഓടിയിറങ്ങിയപ്പോള് പന്തിനെ ആക്രമിക്കാന് പൊക്കിയ ബാറ്റില് തട്ടി ബാറ്റും ഞാനും താഴെ. പന്ത് എന്റെ അടിയിലായതു കാരണം കീപ്പര്ക്കു അതെടുത്ത് സ്റ്റമ്പ് ചെയ്യാനുള്ള അവസരം കിട്ടിയില്ല.<br />
<br />
രണ്ട് പന്തില് നിന്നും മൂന്നു റണ്സ്. എന്റെ ഉത്തരവാദിത്വത്തിന്റെ ഭാരമേറി.<br />
<br />
അഞ്ചാമത്തെ പന്ത് ഞാന് ബാറ്റ് പൊക്കുന്നതിനു മുന്പ് തന്നെ എന്നെ കടന്നു പോയിരുന്നു. എന്റെ കുറ്റമല്ല എന്നു സമാധാനിച്ച് ഞാന് പയറുപോലെ ക്രീസില് നിന്നു.<br />
<br />
അവസാന പന്ത് എറിയാന് ബൌളര് റെഡി. എന്റെ മികവാര്ന്ന പ്രകടനം കണ്ടിട്ടാവണം എലിക്കു ചുറ്റും പൂച്ചകള് കൂടുന്നതുപോലെ ഫീല്ഡര്മാര് എനിക്കു ചുറ്റും അടുത്തുകൂടി.<br />
<br />
ബൌളര് പന്തെറിയുന്നത് ഞാന് കണ്ടു. പക്ഷെ അതു ഏതു ദിശയില് പോവും എന്നു നോക്കാനുള്ള ശേഷി എനിക്കില്ലായിരുന്നു. കണ്ണുകള് ഇറുക്കെയടച്ച് ഞാന് സര്വ്വശക്തിയുമെടുത്ത് ബാറ്റ് വീശി. <br />
<br />
കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയ ഞാന് ആദ്യം കണ്ടതു ഗ്രൌണ്ടിനു പുറത്തു നിന്ന എന്റെ ടീമംഗങ്ങള് എല്ലാവരും കൂടി ബാറ്റുമൊക്കെ പൊക്കി എന്റെ നേരെ ഓടി വരുന്നതാണ്. അടി വീണു എന്നുറപ്പായ ആ നിമിഷം ഞാന് ഒരു തീരുമാനമെടുത്തു. ഇനി ക്രിക്കറ്റ് ബാറ്റ് കൈകൊണ്ട് തൊടില്ല. <br />
<br />
ബാറ്റ് താഴെയിട്ട് ഓടണോ അതൊ ബാറ്റു കൊണ്ട് അക്രമത്തെ നേരിടണോ എന്നു ചിന്തിക്കാന് ഒരു സെക്കന്റ് എടുത്തു. അപ്പോഴേക്കും ജനക്കൂട്ടം എന്റെ അടുത്തെത്തിയിരുന്നു. <br />
<br />
ഓടാന് തീരുമാനിച്ച എന്റെ കാലുകള് ഭൂമിയില് നിന്നും പൊങ്ങി പോവുന്നത് മനസ്സിലാക്കാന് അധിക നേരം വേണ്ടി വന്നില്ല. കാലുകള് മാത്രമല്ല, ഞാന് മൊത്തത്തില് തറയില് നിന്നും ഒരു ആറടി പൊക്കത്തിലാണെന്നു ഉടനെ തന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി.<br />
<br />
താഴെ വീഴുന്നതിനു മുന്പു വീണ്ടും അവരെല്ലാം കൂടി എന്നെപ്പിടിച്ചു മുകളിലേക്കെറിഞ്ഞു. അങ്ങനെ അങ്ങനെ നാലഞ്ചു പ്രാവശ്യം ചെയ്തു മടുത്തപ്പോള് അഞ്ചാമത്തെ പ്രാവശ്യം ലാന്ഡ് ചെയ്യാന് വന്ന എന്നെ സ്വീകരിക്കാന് ആളുണ്ടായില്ല. <br />
<br />
നടു ഇടിച്ചു താഴെ വീണ എന്നെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്പ്പിച്ചു ബിനു പറഞ്ഞു.<br />
<br />
“നമ്മള് കളി ജയിച്ചെടാ...”<br />
<br />
“അതെന്ത്? മൂന്നു റണ്സ് അവര് എഴുതിത്തള്ളിയോ?” ചോദിച്ചുപോയതാണ്.<br />
<br />
“നിന്റെ ആ കവര് ഡ്രൈവ്. കിടിലന് ഷോട്ട്.” <br />
<br />
“എതു ഷോട്ട്? എഹ്? ഓഹ്.. അതോ...അതൊക്കെ വെറും പിള്ളേരുകളി.” അപ്പൊ ഈ കണ്ണ് കവര് ചെയ്തു അടിക്കുന്ന ഷോട്ടിനെയാണോ കവര് ഡ്രൈവ് എന്ന് പറയുന്നത് എന്ന് ചോദിക്കാന് അഭിമാനം അനുവദിച്ചില്ല. <br />
<br />
ഞാനാണു താരം എന്ന് പിടികിട്ടാന് സ്വല്പം വൈകി, ആ ലാസ്റ്റ് പന്ത് ബാറ്റില് കൊണ്ടു എന്നു മനസ്സിലാക്കാനും...<br />
<br />
“അതു ഫോറ് പോവുമെന്ന് ഞാനൊട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.” ബിനുവിന് അപ്പോഴും അത്ഭുതം.<br />
<br />
“ഞാനേ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല, പിന്നയല്ലേ.” ആതമഗതം! <br />
<br />
<br />
വാല്കക്ഷണം: ഹര്ഭജന് സിംഗ് ഏഷ്യാകപ്പില് സിക്സ് അടിച്ചു കളി ജയിപ്പിച്ചതും, സോക്കര് വേള്ഡ്കപ്പില് ചില ടീമുകളുടെ ഗോള് അടിച്ചിട്ടുള്ള ആഹ്ലാദപ്രകടനങ്ങളും കണ്ടപ്പോള് ഓര്മ്മ വന്നത്.<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.facebook.com/sharer.php" name="fb_share" type="button">Share</a><script src="http://static.ak.fbcdn.net/connect.php/js/FB.Share" type="text/javascript">
</script>ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-7627466405957920272010-05-27T14:59:00.008-05:002010-08-14T12:24:19.380-05:00പ്രേതമാണെങ്കില് സോറി, പ്രവേശനമില്ലതിരുവനന്തപുരത്ത് നിന്നും ജോലി രാജി വച്ച് വീട്ടില് വന്ന ദിവസം തീരെ ഉറക്കം വന്നില്ല. ഭാവിയെ ഭൂതം പിടിച്ചു കുപ്പിയിലാക്കി വച്ചതു കൊണ്ട് ഇനിയെന്തു ചെയ്യും എന്നുള്ള ഒരു വിഷമം കൊണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു നല്ല മെത്തയും പുതപ്പും സഹമുറിയനു കൊടുത്തിട്ടു വന്നതുകൊണ്ടായിരുന്നു ഉറക്കം വരാന് സ്വല്പ്പം ബുദ്ധിമുട്ടിയത്. <br />
<br />
ഒരാഴ്ച്ച അങ്ങനെ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും ഒക്കെ കിടന്നു, ഉറക്കം വരാതെ കിടക്കുമ്പോള് നൂറു മുതല് താഴേക്ക് എണ്ണുന്നതിനേക്കാള് നല്ലത് മോഹന്ലാലിന്റെ സിനിമകളുടെ പേര് ഓര്ക്കുന്നതായിരിക്കും എന്നുള്ള ഒരു കണ്ടുപിടിത്തം ഒക്കെ നടത്തിയും, പിന്നെയും ക്രിയേറ്റീവ് ആയി എന്തൊക്കെ ചെയ്യാം എന്നു ഗവേഷണം നടത്തിയും ചന്തിയില് വെയിലടിക്കുന്നതുവരെ അട്ട ചുരുളുന്നതു പോലെ കിടന്നുറങ്ങിയും കാലം കഴിക്കവേ ഒരു ദിവസം...<br />
<br />
രാവിലെ എന്നെ കാണാന് ആരോ വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് അമ്മ വന്നു പറയുന്നു. ചെന്നപ്പോള് ബിനു മുറ്റത്ത്. <br />
<br />
കയ്യില് ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച മെത്തയും പുതപ്പും എന്റെ മുന്നിലേക്കിട്ടിട്ടു അവന് ഒരു പ്രസ്താവന നടത്തി.<br />
<br />
“ഞാനും ജോലി രാജി വച്ചു അളിയാ...”<br />
<br />
തിങ്കളാഴ്ച്ച രാവിലെയും ശനിയാഴ്ച വൈകിട്ടും കൊല്ലം തിരുവനന്തപുരം റൂട്ടില് എന്റെ എണ്പത്തിയേഴു മോഡല് ഒറിസ്സാ റജിസ്റ്റ്രേഷന് ചേതക്കിന്റെ പിറകിലിരുന്ന് യാത്ര ചെയ്യാന് പറ്റാത്തതുകൊണ്ടോ അതോ എന്റെ മെത്തയിലും പുതപ്പിലും പതിയിരുന്നു എന്നോടുള്ള വിരോധം അവനോട് തീര്ത്ത മൂട്ടകളോടുള്ള പ്രതിഷേധസൂചകമായാണോ അവന്റെ ഈ തീരുമാനം എന്നു പെട്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കാന് പറ്റിയില്ല. <br />
<br />
“എന്താ പ്രശ്നം? എന്താ സംഭവിച്ചത്?“ എന്റെ ജിജ്ഞാസ ഞാന് മറച്ചു വച്ചില്ല.<br />
<br />
“ഒന്നുമില്ലളിയാ.. അളിയന് പറഞ്ഞതു ശരിയാ.. മറ്റുള്ളവരെ നന്നാക്കിയിട്ടു നമുക്കെന്തു കിട്ടാനാ?” നമുക്കു സ്വന്തമായി എന്തെങ്കിലും തുടങ്ങാം അളിയാ..”<br />
<br />
ഞാന് എപ്പൊഴാ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത് എന്നൊരു ചോദ്യം മനസ്സില് ഒരു ഏമ്പക്കം പോലെ പൊങ്ങി വന്നെങ്കിലും, അങ്ങനെ ഒരു ചിന്ത ഉള്ളില് കിടക്കുന്നതുകൊണ്ട് ആ ഏമ്പക്കം അടക്കി ഞാന് ഡീസന്റായി നിന്നു.<br />
<br />
“അളിയന്റെ മനസ്സില് എന്താ ഐഡിയ?” <br />
<br />
“അങ്ങനെ ഐഡിയ ഒന്നുമില്ല അളിയാ. വെള്ളക്കച്ചവടം നല്ലൊരു ബിസിനസ്സ് ആണെന്ന് കേട്ടു. ഒന്നു നോക്കിയാലോ?”<br />
<br />
വെറുംവയറ്റില് വെള്ളമെന്നു കേട്ടപ്പോള് ഞാന് ഒന്നു ഞെട്ടി. ഇവന് അബ്കാരി ലൈന് പിടിക്കാനുള്ള പുറപ്പാടാണ്. നാട്ടിലെ അബ്കാരി പയ്യന്മാര് സെന്നിലും സാന്ഡ്രോയിലുമൊക്കെ ചെത്തി നടക്കുന്നതു കണ്ടിട്ടുള്ള പൂതി തന്നെ. <br />
<br />
“അതു വേണ്ട അളിയാ. ഒരുപാട് റിസ്ക് ആണ്. പിന്നെ ഒരു റേഞ്ച് പിടിക്കാന് ലക്ഷങ്ങള് വേണം.”<br />
<br />
“അതെന്തിനാ അളിയാ മിനറല് വാട്ടര് വില്ക്കാന് റേഞ്ച് പിടിക്കുന്നത്?” ബിനു കണ്ഫ്യൂഷനിലായി.<br />
<br />
“അതു ശരി, മിനറല് വാട്ടര് ആയിരുന്നോ. ഞാന് വിചാരിച്ചു...ബസ് സ്റ്റാന്റില് വില്ക്കാനാണോ?”<br />
<br />
“അല്ലെട കഴുതേ. നമുക്ക് അതിന്റെ ഡിസ്റ്റ്രിബ്യൂഷന് എടുത്താലോ? ഇപ്പൊ വെള്ളം കവറില് വരുന്നുണ്ട്. ഞാന് അന്വേഷിച്ചപ്പോള് അതിനു കൊല്ലത്ത് വിതരണത്തിന് ആളെ ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് കേട്ടു.”<br />
<br />
“അതു ശരി. അപ്പൊ കവറില് ചാരായം മാത്രമല്ല, വെള്ളവും കിട്ടും അല്ലേ? എന്തായാലും ആ പരിപാടിക്ക് ഞാനില്ല.”<br />
<br />
“പിന്നെ നീ തന്നെ എന്തെങ്കിലും ഐഡിയ പറയ്. നമുക്ക് ഉടനെ എന്തെങ്കിലും തുടങ്ങണം.”<br />
<br />
“എന്റ്റെ അഭിപ്രായത്തില് കമ്പ്യൂട്ടര് റിലേറ്റഡ് ആയിട്ടെന്തെങ്കിലും തുടങ്ങുന്നതാ നല്ലത്. അതാവുമ്പോഴേ ഒരു വെയിറ്റ് ഉള്ളു.” ഞാന് നയം വ്യക്തമാക്കി.<br />
<br />
ഒരാഴ്ച്ചത്തെ കൂലംകഷമായ ചര്ച്ചയ്ക്കൊടുവില് കുണ്ടറയില് ഒരു ഡി.ടി.പി സെന്റര് തുടങ്ങാനുള്ള ആശയം രൂപം കൊണ്ടു. കൂടുതല് ആലോച്ചിച്ചും ചര്ച്ച ചെയ്തും കാര്യങ്ങള് വഷളാക്കാനുള്ള മിടുക്ക് ഞങ്ങള്ക്ക് രണ്ടുപേര്ക്കും ഉള്ളതുകൊണ്ടും കാര്യങ്ങള് നടന്നു കാണാന് ആഗ്രഹമുള്ളതുകൊണ്ടും അപ്പൊ തന്നെ കുണ്ടറയില് ഒരു മുറി കടയ്ക്ക് അഡ്വാന്സ് കൊടുക്കുന്നതു വരെ കാര്യങ്ങള് കൊണ്ടെത്തിച്ചു. <br />
<br />
കല്ലച്ചിന്റെ കച്ചറ അക്ഷരങ്ങളില് നിന്നും കുണ്ടറക്കാര് കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മനോഹരമായ ലിപികളിലേക്ക് ഉണര്ന്നെഴുന്നേല്ക്കുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ട് പിന്നീടുള്ള രാത്രികള് വീണ്ടും എനിക്കു ഉറക്കമില്ലാത്തവയായിരുന്നു.<br />
<br />
അങ്ങനെ ഒരു ഏപ്രില് മാസം (ഒന്നാം തിയതിയല്ല) കുണ്ടറയ്ക്ക് തിലകക്കുറി ചാര്ത്തി ഒരു ഡി.ടി.പി സെന്ററ് നിലവില് വന്നു. പേജ് മേക്കറും കോറല് ഡ്രോയും ഫോട്ടോഷോപ്പും കേട്ടിട്ടു പോലുമില്ലാതിരുന്ന ഞാനും ബിനുവും കൂടി ആദ്യ ദിവസം വേഡ് പാഡില് കല്ല്യാണക്കുറി ടൈപ്പ് ചെയ്തു കൊടുത്തു ബിസിനസ്സ് തുടങ്ങി ആദ്യ ദിവസം കസ്റ്റമറുടെ കയ്യില് നിന്നും കൈനീട്ടി വാങ്ങിയവര് എന്ന പേരില് ചരിത്രം കുറിച്ചു.<br />
<br />
കല്യാണക്കൂറി ടൈപ്പ് ചെയ്യാന് പോയിട്ട് കൊലപാതകിയായി ജയിലില് പോയി എന്നുള്ള പേരുദോഷം ഒരാള്ക്കും വരാതിരിക്കണമെങ്കില് പണി അറിയാവുന്ന ആരെയെങ്കിലും വയ്ക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന വെളിപാട് ആദ്യ ദിവസം കട പൂട്ടുമ്പോള് ബിനു ആണ് പറഞ്ഞത്. <br />
<br />
പിറ്റേന്ന് മുതല് അതിനുള്ള തിരച്ചിലായി. ചാത്തന്നൂരില് ഒരു ഓഫ്സെറ്റ് പ്രസ്സില് ഡി.ടി.പി ഓപ്പറേറ്ററായി ജോലി ചെയ്യുന്ന അനീഷിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞത് മറ്റൊരു സുഹൃത്താണ്. അന്നു തന്നെ അനീഷിനെ വീട്ടില് പോയി കണ്ട് ആകര്ഷകമായ ഒരു പാക്കേജ് ഓഫര് ചെയ്ത് കരാറുറപ്പിച്ചു. <br />
<br />
അടുത്ത തിങ്കളാഴ്ച്ച വരെ ആരുടെയും കൈക്ക് അധികം പണിയുണ്ടാക്കാതെ ഞാനും ബിനുവും കൂടി ഒരു വിധത്തില് കാര്യങ്ങള് കൈകാര്യം ചെയ്തു കൊണ്ടു പോയി. ആ പേരില് ഒരു ആഴ്ചത്തെ ഉറക്കവും പോയി.<br />
<br />
തിങ്കളാഴ്ച അനീഷ് പത്തു മണിക്ക് വന്നപ്പോഴാണ് സമാധാനമായത്. കീബോറ്ഡും മൌസും അനീഷിനു ഹാന്ഡ് ഓവര് ചെയ്തിട്ട് പതുക്കെ പുറത്തു വന്നു ഒരു ദീര്ഘനിശ്വാസം വിട്ടു.<br />
<br />
അഞ്ചു മണിയായപ്പോള് പേപ്പറൊക്കെ മടക്കി, പേജ് മേക്കറും കോറല്ഡ്രോയും ക്ലോസ് ചെയ്ത് അനീഷ് ബാഗുമെടുത്ത് പോവാനൊരുങ്ങി.<br />
<br />
മുതലാളിയുടെ കസേരയില് ഞെളിഞ്ഞിരുന്ന് ക്വട്ടേഷന്സ് അടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഞാന് രൂക്ഷമായി അനീഷിനെ നോക്കി ചോദിച്ചു: “എങ്ങോട്ടാ ഇത്ര നേരത്തേ?”<br />
<br />
“വീട്ടിലേക്ക്. എനിക്ക് അഞ്ചു മണിവരെയെ ജോലി ചെയ്യാന് പറ്റുള്ളൂ എന്നു ഞാന് നേരത്തേ പറഞ്ഞതല്ലേ?”<br />
<br />
“അതിനു ഇന്നു വന്നത് തന്നെ പത്തുമണിക്കല്ലേ.” ഞാന് ഒന്നു കടുപ്പിച്ചു.<br />
<br />
“അതുകൊണ്ട്?” അനീഷിന്റെ ശബ്ദവും ഒന്നു കടുത്തു.<br />
<br />
“ഹല്ല, അതുകൊണ്ടൊന്നുമില്ല. ബസ്സ് വരാന് നേരമായി. വേഗം ചെല്ല്. പൈസ വല്ലതും വേണോ?” ഞാന് കാറ്റു പോയ ബലൂണായി. <br />
<br />
“പൈസ ഒന്നും വേണ്ട. ശമ്പളം കൃത്യമായി ഇങ്ങു തന്നാല് മതി.” അനീഷ് എന്നെ കടുപ്പിച്ചൊന്നു നോക്കിയിട്ട് ഇറങ്ങിപ്പോയി.<br />
<br />
ഒരു മാസം കൊണ്ട് ഡി.ടി.പി സെന്റര് പച്ചപിടിച്ചു. അനീഷ് എന്നെയും ബിനുവിനെയും പേജ്മേക്കര്, കോറല്ഡ്രോ, ഫോട്ടോഷോപ് എന്നിവ ഉപയോഗിക്കാന് പഠിപ്പിച്ചു. ഞങ്ങള് രണ്ടു നിരുപദ്രവകക്ഷികള് ആണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടോ, ഇവന്മാര് ഇതു നടത്തിയാല് തനിക്ക് പണിയാവും എന്നു കരുതിയിട്ടൊ, അനീഷ് അത് സ്വന്തം സ്ഥാപനം പോലെ നോക്കി നടത്താന് തുടങ്ങി.<br />
<br />
പകല് മുഴുവന് അനീഷ് കടയുടെ ചുക്കാന് പിടിക്കാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് വര്ക്ക് ക്യാന്വാസ് ചെയ്യാനും മറ്റുമായി ഞങ്ങള് പുറത്ത് പോവാനും തുടങ്ങി.<br />
<br />
ഒരു ദിവസം പകലത്തെ കറക്കം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചു വന്നപ്പോള് അനീഷ് ഒരു വലിയ ഫയലൊക്കെ പിടിച്ച് ഇരിക്കുന്നു. <br />
<br />
“ബിനുവേട്ടാ, നമുക്ക് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടറ് കൂടി വാങ്ങണം. എന്നിട്ടു നിങ്ങള് കൂടി വര്ക്ക് തുടങ്ങണം.” അനീഷ് ആകെ എക്സൈറ്റഡ് ആണ്.<br />
<br />
“എന്താടാ സംഭവം? സര്ക്കാര് ചോദ്യപ്പേപ്പര് അടിക്കാന് നമ്മളെ ഏല്പ്പിച്ചോ?” ഫയലൊക്കെ കണ്ട് ഞാന് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
“അതല്ല. ഇന്നു ഇവിടെ ഒരു സിനിമാഡയറക്ടര് വന്നിരുന്നു. അയാളുടെ പുതിയ സിനിമയുടെ തിരക്കഥ നമ്മളാണ് ഡി.ടി.പി ചെയ്യുന്നത്. ഇതു കഴിഞ്ഞാല് എല്ലാ മാസവും അയാള് തിരക്കഥയുടെ വര്ക്ക് തരാം എന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”<br />
<br />
“അയാളെന്താ തിരക്കാഥാ ഫാക്ടറിയോ? എല്ലാ മാസവും തിരക്കഥ എഴുതാന്.” ഉള്ളില് സന്തോഷം തോന്നിയെങ്കിലും ആദ്യം വായില് വന്നത് വികടനായിരുന്നു.<br />
<br />
എന്തായാലും നോക്കട്ടെ. ഞാന് ഫയല് കയ്യിലെടുത്തു. <br />
<br />
“പ്രേതമാണെങ്കില് സോറി, പ്രവേശനമില്ല - കഥ, തിരക്കഥ, സംഭാഷണം, സംവിധാനം: ശശി.” തലക്കെട്ടും പേരും കൂടി കണ്ടപ്പോള് അറിയാതെ ചിരിച്ചു പോയി. <br />
<br />
“ഇതെന്തുവാടെ ഇതു? യേത് ശശി? ഇയാളുടെ വേറെ ഏതു പടം ഇറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്?” മലയാള സിനിമയില് എനിക്കുള്ള പാണ്ഡിത്യം അറിയാവുന്ന ബിനു എന്റെ നേരെ നോക്കി.<br />
<br />
“ശശി എന്നു പറയുമ്പോള് ചിലപ്പോള് ശശിധരന് ആയിരിക്കും.” പെട്ടെന്നു ശശി എന്നു പേരുള്ള ഒരു സംവിധായന് മനസ്സിലേക്ക് വരാത്തതുകൊണ്ട് ഉച്ചപ്പടത്തിന്റെ സംവിധായകന്മാരുടെ പേരുകള് ഒക്കെ ഒന്നു ഓര്ത്തു നോക്കി. ആ സിനിമകളുടെ പോസ്റ്റര് നോക്കുമ്പോള് സംവിധായകന്റെ പേര് നോക്കാന് സമയം കളയാത്തതില് അപ്പൊഴാണ് ഖേദം തോന്നിയത്. <br />
<br />
“ഇതു അയാളുടെ ആദ്യത്തെ സിനിമയാണ് അടുത്ത മാസം ഷൂട്ടിങ്ങ് തുടങ്ങും. അയാള്ക്ക് എഴുതാനുള്ള അന്തരീക്ഷത്തിനു വേണ്ടി ഇപ്പോള് കുണ്ടറയിലാണ് താമസം. ഇവിടെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാല് ഇവിടെ തന്നെ ഷൂട്ടിങ്ങ് നടത്താനും പ്ലാനുണ്ട്.“ അനീഷ് വിശദീകരിച്ചു.<br />
<br />
“എന്തായാലും നീ വര്ക്കുകളുടെ ഇടയില് കിട്ടുന്ന ഒഴിവു സമയത്ത് ടൈപ്പ് ചെയ്ത് തുടങ്ങ്. നമുക്ക് രണ്ടാഴ്ച സമയമുണ്ടല്ലോ. അത്യാവശ്യമാണെങ്കില് ഞാനും ബിനുവും രാത്രി കൂടി ഇരുന്നു ടൈപ്പ് ചെയ്തു തീര്ത്തു കൊടുക്കാം. എന്തായാലും അടുത്ത തവണ വരുമ്പോള് അദ്ദേഹത്തെ ഒന്നു പരിചയപ്പെടണം.” ഒരു വലിയ വര്ക്ക് കിട്ടിയതിന്റെ സന്തോഷത്തില് ആയിരുന്നു ഞാന്. <br />
<br />
“അഭിനയിക്കാന് താല്പര്യമുണ്ടെങ്കില് അഭിനയിപ്പിക്കാം എന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ശശിസാര്.” അനീഷ് അതു പറയുമ്പോള് ഒരു സഹസംവിധായകന്റെ തൊപ്പി ഞാന് മനസ്സില് അണിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അന്നു മുതല് <br />
ഉറക്കത്തില് സ്റ്റാര്ട്ട്, ഏക്ഷന്, കട്ട് എന്നിങ്ങനെയുള്ള വാക്കുകള് കേട്ട് ഞാന് ഞെട്ടിയുണരാന് തുടങ്ങി. <br />
<br />
രണ്ടു ദിവസങ്ങള്ക്കു ശേഷം സാക്ഷാല് സംവിധായകന് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. പരിചപ്പെടല് സൌഹൃദസംഭാഷണങ്ങളിലൂടെ മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. ഒന്നിലധികം സിഗരറ്റുകള് പുകഞ്ഞു തീര്ന്നു. പുതിയ സിനിമയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പ്രവര്ത്തിക്കുവാനുള്ള കരാറിലേര്പ്പെട്ടു. <br />
<br />
ആഴ്ചയില് അന്നു രണ്ടു ദിവസങ്ങളില് അദ്ദേഹം പുരോഗതി അറിയാന് വന്നു തുടങ്ങി. ഇടയ്ക്ക് ടൈപ്പ് ചെയ്തിടത്തോളം പ്രൂഫ് പ്രിന്റ് എടുത്ത് വായിച്ചു നോക്കി തെറ്റുകള് തിരുത്തും. അങ്ങനെ ഒരു സിനിമയുടെ <br />
നിര്മ്മാണത്തിന്റെ പ്രാരംഭഘട്ടങ്ങള് പുരോഗമിക്കാന് തുടങ്ങി.<br />
<br />
കാര്യങ്ങള് ഇങ്ങനെ സ്മൂത്തായി പൊയ്കൊണ്ടിരിക്കെ ഒരു വൈകുന്നേരം സംവിധായകന് ഓടിപ്പിടിച്ച് കയറിവന്നു. ഏതെങ്കിലും സിനിമയുടെ പ്രൊഡ്യൂസര് തല്ലാന് ഓടിച്ചതാണെന്നാണ് ഞാന് ആദ്യം വിചാരിച്ചത്. ബട്ട്, ഇദ്ദേഹം നേരത്തേ ഒരു സിനിമ പോലും പിടിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ആളായതുകൊണ്ട് ആ പ്രതീക്ഷ വേണ്ട എന്നു ഞാന് തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.<br />
<br />
“മാഷെ, ഒരു ആയിരം രൂപ വേണം. ഞാന് വീട്ടില് നിന്നും ഇറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ഓര്ത്തത്, ഇന്നു വൈകുന്നേരം സ്ക്രിപ്റ്റ് ഡിസ്കഷന് ഒരു പ്രൊഡ്യൂസര് വരുന്നുണ്ട്. പുള്ളിയെ ഒന്നു സല്ക്കരിച്ചു വിടണം. ഇനി വീട്ടില് പോയി പൈസ എടുക്കാന് സമയമില്ല.”<br />
<br />
അതേതു കോത്താഴത്തെ പ്രൊഡ്യൂസറാ സാറേ കുണ്ടറ വന്നു കഥ കേള്ക്കുന്നത് എന്നു ചോദിക്കാന് മുട്ടിയെങ്കിലും തല്ക്കാലം ഇദ്ദേഹവുമായി മുട്ടി ഉള്ള ചാന്സ് കളയണ്ട എന്നു കരുതി പൈസ എടുത്തുകൊടുത്തു.<br />
<br />
അതിനു ശേഷം ഏതാണ്ട് പത്തു പ്രൊഡ്യൂസര്മാരെ അദ്ദേഹം സല്ക്കരിച്ചു, എന്റെ ഏകദേശം പതിനായിരം രൂപ ബീവറേജസ് കോര്പ്പറേഷനും കുണ്ടറ മോഡേണ് ബാറിനും പോയി. ഞാനൊരു പ്രൊഡ്യൂസറേയും കണ്ടതുമില്ല, ഭാവിയിലെ സഹസംവിധായകന് കഥയൊട്ടു കേട്ടതുമില്ല. <br />
<br />
അങ്ങനെ പ്രൊഡ്യൂസര്മാരൊക്കെ വന്നുപോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി, ഇനി വല്ല പ്രേതങ്ങളെക്കൊണ്ടു തന്നെ ഈ സിനിമ പ്രൊഡ്യൂസ് ചെയ്യിക്കേണ്ടിവരും.<br />
<br />
ഒരുദിവസം മുഴുവന് സംവിധായകനും സഹസംവിധായകനും, സഹസംവിധായകന്റെ സുഹൃത്തും കൂടി ഇരുന്നു കൂലംകക്ഷമായി ചര്ച്ച ചെയ്തതിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തില് ഒരു മുട്ടന് ഐഡിയ പൊങ്ങിവന്നു. <br />
<br />
താരങ്ങളുടെ ഡേറ്റുമായി കുണ്ടറ ആശുപത്രിമുക്കില് വെറുതേ പോയി ഇരുന്നാല് മതിയത്രേ, പ്രൊഡ്യൂസര്മാര് വന്നു കാറില് കയറ്റിക്കൊണ്ടു പോയി ക്യാമറയുടെ പിന്നില് ഇരുത്തുമത്രേ...<br />
<br />
സംഭവം കൊള്ളാം. എന്നാല് പിന്നെ താരനിര്ണ്ണയം എന്ന ചടങ്ങായി അടുത്തത്. അന്നു മാര്ക്കറ്റ് ഉണ്ടായിരുന്ന ഇന്ദ്രന്സ് മുതല് മുകളിലേക്കുള്ളവരുടെ ലിസ്റ്റ് എടുത്തപ്പോള് (മുകളില് നിന്നും താഴേക്കുള്ള ലിസ്റ്റ് എടുക്കാന് സംവിധായകനു ധൈര്യം പോരായിരുന്നു. അതിന്റെ കാരണം എന്റെ പോക്കറ്റിന്റെ വലിപ്പം പോരാത്തതായിരുന്നു എന്നു പിന്നീട് മനസ്സിലായി) ബിജുമേനോനില് എത്തി നിന്നു. എന്നാല്പ്പിന്നെ ചലോ തൃശ്ശൂര് എന്നായി അടുത്ത സ്റ്റെപ്പ്.<br />
<br />
തൃശ്ശുര് പോകനുള്ള ടാക്സി റെഡിയായി. പക്ഷെ ടാക്സിയില് കയറുന്നതിനു മുമ്പ് സംവിധായകന് എന്നെ വിളിച്ചു മാറ്റി നിര്ത്തി ചോദിച്ചു. “കൈയ്യില് പൈസ എത്രയുണ്ട്?”<br />
<br />
“നിങ്ങള് തൃശ്ശൂര് പോകുന്നതിന് എന്റെ കയ്യിലുള്ള പൈസയുടെ കണക്കെന്തിനാ?” ഞാന് സഹസംവിധായകന്റെ പണി രാജി വച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞ് ഒരു ക്ലാപ്പ് ബോര്ഡ് എടുത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കയ്യില് കൊടുക്കണമെന്നാണ് ആദ്യം തോന്നിയതെങ്കിലും തല്ക്കാലം അത്രയേ ചോദിക്കാന് പറ്റിയുള്ളു.<br />
<br />
“അല്ല, ബിജുവിന് അഡ്വാന്സ് കൊടുക്കണമെങ്കില് കുറച്ച് പൈസ കയ്യില് കരുതണ്ടേ. ഇതിപ്പൊ ഒരു രണ്ടാഴ്ച. ഡേറ്റ് കിട്ടിയാല് അപ്പൊ വരില്ലേ പ്രൊഡ്യൂസേര്സ് നമ്മളെ തപ്പി.”<br />
<br />
“എന്നെ തപ്പി ആരും വരണ്ട. എന്തായാലും കുറച്ചു പൈസ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒപ്പിച്ചു തരാം. ഒരാഴ്ചയ്ക്കുള്ളില് തിരിച്ചു കൊടുക്കണം.”<br />
<br />
ദേ പോയി അടുത്ത ഇരുപതിനായിരം രൂപ.<br />
<br />
ബിജുമേനോനെ കാണാന് പോയ സംവിധായകന് തിരിച്ചു വന്നിട്ട് ഒരാഴ്ച പുറത്തിറങ്ങിയില്ല. ഒരു സഹസംവിധായകന്റെ ഭാരിച്ച ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളില് നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നത് ശരിയല്ല എന്നു തോന്നിയതുകൊണ്ട് ഞാന് അങ്ങോട്ട് ചെന്നു കാണാന് തീരുമാനിച്ചു.<br />
<br />
ചെന്നപ്പോള് സംവിധായകന് ടിവിയുടെ മുന്നിലാണ്. അങ്ങോട്ടെന്തെകിലും ചോദിക്കുന്നതിനു മുന്പു തന്നെ അദ്ദേഹം വളരെ സന്തോഷത്തൊടെ പറഞ്ഞു:<br />
<br />
“ഞാന് ഒരാഴ്ച്ചയായി നിര്ത്താതെ സിനിമ കാണുകയാണ്. ഒരു ടി.വി.യും വീ.സീ.ആറും വാടകയ്ക്ക് എടുത്തു. എണ്പതുകളില് ഇറങ്ങിയ ഒട്ടുമിക്ക സിനിമകളും കണ്ടു തീര്ത്തു. ഇനി തൊണ്ണൂറ് തുടങ്ങണം.”<br />
<br />
പെട്ടെന്ന് വായില് തോന്നിയത് ഒരു കുടുംബത്തില് നിന്ന് പറയാന് കൊള്ളാത്തതായതിനാല് അതു വിഴുങ്ങേണ്ടിവന്നു. “ആഹ അപ്പൊ കഥ അടിച്ചു മാറ്റാനുള്ള പരിപാടിയാണോ.” എന്നു മാത്രം ചോദിച്ച് തൃപ്തിപ്പെടേണ്ടിവന്നു.<br />
<br />
“നമ്മുടെ കഥയ്ക്ക് ഒരു ഇതു പോരാ എന്നാണ് ഒരു പ്രൊഡക്ഷന് എക്സിക്യൂട്ടീവ് പറഞ്ഞത്. അതുകൊണ്ട് പഴയ സിനിമകളുടെ ഒരു ട്രീറ്റ്മെന്റ് പഠിക്കുകയായിരുന്നു.”<br />
<br />
ട്രീറ്റ്മെന്റ് പഠിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു പാവം സിനിമാവിദ്യാര്ത്ഥിയെ കൂടുതല് ഉപദ്രവിക്കേണ്ട എന്നു കരുതി കൂടുതല് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാന് സ്ഥലം കാലിയാക്കി.<br />
<br />
ഒരാഴ്ചയ്ക്കു ശേഷം ഞാനും ബിനുവും ഇല്ലാതിരുന്ന സമയത്ത് സംവിധായകന് ഓഫീസില് വന്ന് സ്ക്രിപ്റ്റ് ഫയല് അനീഷില് നിന്നും വാങ്ങിക്കൊണ്ടുപോയി. സംവിധായകന്റെ വീട്ടില് പോയെങ്കിലും അയാള് വീടൊഴിഞ്ഞു പോയി എന്നുള്ള സന്തോഷവാര്ത്ത കേട്ടു മടങ്ങേണ്ടി വന്നു. <br />
<br />
അവസാനം ഞാനും ബിനുവും കണ്ണും കണ്ണും തമ്മില് തമ്മില് ദുരന്തകഥകള് കൈമാറി ഇരിപ്പായി. ഇടയ്ക്ക് അനീഷിനു സമയം കിട്ടുമ്പോള് കഥ കൈമാറാന് അവനും സഹായിച്ചു. ഇപ്പൊ സ്ക്രിപ്റ്റുമില്ല, സംവിധായകനുമില്ല, കയ്യിലിരുന്ന പൈസയുമില്ല എന്ന അവസ്ഥയായി. <br />
<br />
പാലിനു കരഞ്ഞോണ്ടിരുന്ന കൊച്ചിന്റെ തലയില് പുന്നയ്ക്ക വീണ പോലെ ഡി.ടി.പി ചെയ്യാന് ഉപയോഗിക്കുന്ന കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ ഹാര്ഡ് ഡിസ്കും വടിയായി. ഒരുപാട് പ്രസ്സുകാരുടെ നൂറുകണക്കിന് പേജുകള് വരുന്ന ടൈപ്പ് ചെയ്ത വര്ക്കുകള് ശ്യൂനതയില് ലയിച്ചു. <br />
<br />
ഒരു പുതിയ ഹാര്ഡ് ഡിസ്ക് സംഘടിപ്പിച്ചു ഒരാഴ്ച രാത്രിയും പകലും പണിയെടുത്തു കാര്യങ്ങള് പഴയ പടിയിലേക്ക് പുനസ്ഥാപിക്കുന്ന തിരക്കില് സിനിമയേയും സഹസംവിധായകനേയും സ്ക്രിപ്റ്റുമൊക്കെ മറന്നു. <br />
<br />
**********************************************************<br />
<br />
കലണ്ടറില് താളുകള് പലതു മറിഞ്ഞു. ജീവിതം കിതച്ചും മൂളിയും കല്ക്കരി വണ്ടി പോലെ പൊയ്ക്കൊണ്ടീരിക്കെ ഒരു നാള്...<br />
<br />
ഒരു രജിസ്റ്റേര്ഡ് പോസ്റ്റ് ഉണ്ടെന്ന് അനീഷ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോള് ആദ്യം ഒന്നമ്പരന്നു. സര്ക്കാര് ജോലിക്ക് അപ്ലിക്കെഷന് അയച്ചതായി ഓര്ക്കുന്നില്ല. പിന്നെ, ശരിക്കും സര്ക്കാര് വല്ല ചോദ്യപ്പേപ്പറും അച്ചടിക്കുന്ന പണി നമ്മളെ ഏല്പ്പിച്ചോ? എന്തായാലും കേട്ടപാതി കേള്ക്കാത്തപാതി ജീവന് കളഞ്ഞ് ഓടിപ്പിടിച്ച് പോസ്റ്റ് ഓഫീസിലെത്തി കത്ത് കൈപ്പറ്റി.<br />
<br />
എറണാകുളത്തെ ഒരു പ്രമുഖ വക്കീലിന്റെ ഓഫീസില് നിന്നും അയച്ച കുറിമാനം. തുറന്നു വായിച്ചതിങ്ങനെ:<br />
<br />
“എന്റെ കക്ഷി ശശി നായരുടെ ഷൂട്ടിങ്ങ് പുരോഗമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രേതമാണെങ്കില് സോറി പ്രവേശനമില്ല എന്ന സിനിമയുടെ സ്ക്രിപ്റ്റ് നിങ്ങളുടെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള ഡി.ടി.പി സെന്ററില് കമ്പ്യൂട്ടര് ടൈപ്പ് സെറ്റ് ചെയ്യാന് ഏല്പ്പിച്ചിട്ടുള്ളതും സ്ക്രിപ്റ്റ് നിങ്ങളുടെ കയ്യില് ദീര്ഘനാള് സൂക്ഷിച്ചിട്ടുള്ളതുമാകയാല് ആ സിനിമയുമായി സാമ്യമുള്ളതോ അതിലെ കഥാപാത്രങ്ങളുമായി സാമ്യമുള്ളതോ ആയ എതെങ്കിലും സിനിമയോ കഥാപാത്രങ്ങളോ മലയാളത്തിലോ ഇതരഭാഷകളിലോ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടാല് അതിന്റെ സകലവിധ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളും നിങ്ങളില് നിക്ഷിപ്തമാണെന്ന് ഇതിനാല് തര്യപ്പെടുത്തുന്നു.”<br />
<br />
“അളിയാ, ലോകത്തെവിടെയെങ്കിലും ഇനി പ്രേതമുള്ള സിനിമ ഇറങ്ങിയാല് നീ അകത്താവുമോ?” ബിനുവിന്റെ ജനുവിന് ചോദ്യം അന്തരീക്ഷത്തില് അലയടിച്ചു.<br />
<br />
*********************************************************<br />
<br />
ചുരുട്ടിക്കൂട്ടിയെറിഞ്ഞ വക്കീല് നോട്ടീസ് ചെന്നു വീണത് പ്രൂഫ് നോക്കാനെടുത്ത പഴയ പ്രിന്റ് ഔട്ട്കളുടെ ഇടയില്. അനീഷ് ആ കടലാസു കൂമ്പാരത്തില് നിന്നും ഒരു കെട്ടു പേപ്പറുകള് വലിച്ചെടുത്തു. എന്റെ കയ്യില് നിന്നും സിഗരറ്റ് ലൈറ്ററും വാങ്ങി പുറത്തേക്ക് നടന്നു.<br />
<br />
“ഇതയാളുടെ പ്രേതത്തിന്റെ പഴയ ലൌ ലെറ്ററുകളാണ്. ഇനി ഇതിവിടെ ഇരുന്നാല് അയാളുടെ പ്രേതം ഇവിടെയൊക്കെ അലഞ്ഞു നടക്കും.” അനീഷ് അസാദ്ധ്യ കലിപ്പിലാണ്.<br />
<br />
തിരിച്ചു വന്ന അനീഷിന്റെ കയ്യില് ഒരു പേജ് മാത്രം അവശേഷിച്ചു. സെല്ലൊ ടേപ്പ് എടുത്ത് ഓഫീസിന്റെ കതകിനു മുകളില് അനീഷ് അതു ഭംഗിയായി ഒട്ടിച്ചു വച്ചു.<br />
<br />
“പ്രേതമാണെങ്കില് സോറി, പ്രവേശനമില്ല”<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.facebook.com/sharer.php" name="fb_share" type="button">Share</a><script src="http://static.ak.fbcdn.net/connect.php/js/FB.Share" type="text/javascript">
</script>ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-57013674828515218602010-02-14T15:27:00.008-06:002010-08-14T12:24:39.412-05:00ആന വാനിഷ്ഡ്<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/__c5v5bCWnsU/S3hqmIIrl7I/AAAAAAAAEoo/lGrzM9c3QU0/s1600-h/2060rph.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ct="true" src="http://2.bp.blogspot.com/__c5v5bCWnsU/S3hqmIIrl7I/AAAAAAAAEoo/lGrzM9c3QU0/s320/2060rph.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><br />
“ഞാന് ഈ ക്ലോക്ക് ടവര് അങ്ങു വാനിഷ് ചെയ്താലോ?”<br />
<br />
പെട്ടെന്ന് അത്രയും കേട്ടപ്പോള് ഞാന് ഞെട്ടി. ജ്യൂസ് വാങ്ങാന് നീട്ടിയ കൈ പെട്ടെന്ന് ഞാന് പിന്നോട്ട് വലിച്ചതുകൊണ്ട് ജ്യുസ് കടക്കാരന്റെ ബാലന്സ് തെറ്റി ജ്യൂസ് പിടിച്ചിരുന്ന കൈ ഒന്നു വിറച്ചു.<br />
<br />
“എന്താ പറഞ്ഞത്?” ക്ലോക്ക് ടവര് വാര്ണിഷ് ചെയ്താലോ എന്നുള്ളത് ഞാന് തെറ്റി കേട്ടതാവാനേ തരമുള്ളു എന്നു കരുതി വളരെ പ്രതീക്ഷയോടെ ക്ലോക്ക് ടവറിന്റെ മുകളിലേക്ക് നോക്കി നില്ക്കുന്ന സജീവണ്ണന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. <br />
<br />
“അല്ല, ഈ ക്ലോക്ക് ടവര് എങ്ങനെ വാനിഷ് ചെയ്യാം എന്ന് ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു.” അദ്ദേഹം വിടാനുള്ള ഭാവം ഇല്ല.<br />
<br />
ഞാന് ജ്യൂസ് കടക്കാരന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ഏതോ തീവ്രവാദികളെ കണ്ട ഭാവത്തിലാണ് പുള്ളിയുടെ നില്പ്പ്. തരം കിട്ടിയാല് അയാള് വെസ്റ്റ് പൊലീസ് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് ഓടുമെന്ന് എനിക്കു തോന്നി.<br />
<br />
മര്യാദയ്ക്ക് ഓഫീസില് അടങ്ങിയിരുന്നു ജോലി ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന എന്നെ ചിന്നക്കടയില് കൊണ്ടുപോയി ജ്യൂസ് വാങ്ങിത്തരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് വിളിച്ചിറക്കിക്കൊണ്ട് വന്നത് ഇതിനായിരുന്നോ ദൈവമേ എന്ന് അറിയാതെ ചിന്തിച്ചുപോയി ഞാന്.<br />
<br />
എന്തായാലും തടി കേടാവുമെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോള് പതുക്കെ സജീവണ്ണനെയും വിളിച്ചോണ്ട് സ്ഥലം വിടുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് എനിക്കു തോന്നി. <br />
<br />
“അല്ലെടാ.. മുതുകാട് സെക്രട്ടേറിയറ്റ് വാനിഷ് ചെയ്യാന് പരിപാടി ഇടുന്നുണ്ടെന്ന് കേട്ടില്ലേ.. അപ്പൊ ഞാന് മിനിമം ഈ ക്ലോക്ക് ടവര് എങ്കിലും വാനിഷ് ചെയ്യേണ്ടേ?” നിഷ്ക്കളങ്കമായിരുന്നു ആ ചോദ്യം.<br />
<br />
ഓഹ്...സമാധാനമായി. അപ്പൊ സംഗതി തീവ്രവാദമല്ല. അമേരിക്കയില് രണ്ടു ടവറുകള് പൊളിച്ചടുക്കിയിട്ട് അധികനാളായിട്ടില്ല. ഞാന് ജ്യൂസ് കടക്കാരന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അയാളുടെ തുറന്ന വായ് ഇപ്പോഴും അങ്ങനെ തന്നെ ഇരിക്കുന്നു.<br />
<br />
“ചേട്ടാ, അണ്ണന് മാജിക്ക് കാണിക്കുന്ന കാര്യമാ പറഞ്ഞത്.. അല്ലാതെ, അയ്യേ, ചേട്ടന് വിചാരിക്കുന്ന മാതിരിയൊന്നുമല്ല...” ഞാന് ഭയങ്കരമായ നിഷ്കളങ്കത അഭിനയിക്കാന് ശ്രമിച്ചു.<br />
<br />
കടക്കാരന്റെ നോട്ടത്തില് ഒരു അയവു വന്നു. കഞ്ഞിയില് പാറ്റയിടാന് വന്ന കശ്മലന്മാര് എന്നുള്ള ഭാവം മാറി പാവം രണ്ട് ഊളമ്പാറ നിവാസികള് എന്നൊരു ഭാവം അവിടെ കണ്ടു. <br />
<br />
ഇയാള്ക്ക് കുറച്ച് മാജിക്കിന്റെ അസ്കിത ഉണ്ടെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാലും ഇങ്ങനെ മനുഷ്യനെ കുടുക്കുന്ന പണികള് ഉണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് കൂടെ ഇത്ര ധൈര്യമായി ഇറങ്ങിത്തിരിക്കില്ലായിരുന്നു. <br />
<br />
“അതെ അണ്ണാ.. നമുക്കു ഇപ്പൊ പോയിട്ടു പിന്നെ വന്നു വാനിഷ് ചെയ്യാം. അതിനൊക്കെ അതിന്റേതായ സമയവും കാലവും ഇല്ലെ. ഇപ്പൊ ഈ ക്ലോക്ക് ടവര് ഇവിടെ ഇല്ലെങ്കില് ചിന്നക്കടക്കാര് സമയം അറിയാതെ വലഞ്ഞു പോവും..” എങ്ങനെയെങ്കിലും ഈ മാരണത്തില് നിന്നൊന്നു രക്ഷപെട്ടാല് മതിയെന്നായി എനിക്ക്.<br />
<br />
***************************************************<br />
<br />
രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞ ഒരു ഉച്ച സമയം. ഒരു പണിയും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് യാഹൂവിന്റെ ജങ്ക് മെയില് ഫോള്ഡര് തുറന്നു വച്ചു അതിലുള്ള വയാഗ്ര മെയിലുകള് ഡിലീറ്റു ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. എനിക്കു വയാഗ്രയുടെ ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് ലോകം മുഴുവന് അറിഞ്ഞതുപോലെയാണ് മണിക്കൂറില് ആറ് എണ്ണം വച്ച് എന്റെ ജങ്ക് മെയിലില് വന്നു വീഴുന്ന മെസ്സേജുകള്. <br />
<br />
ഫോണ് ബെല്ലടിച്ചു.<br />
<br />
“ഡാ, നീ തിരക്കിലാണോ?” അപ്പുറത്ത് മാജിക്ക് അണ്ണന്.<br />
<br />
“ഇല്ലണ്ണാ.. അല്ലണ്ണാ.. അതെ അണ്ണാ...” ഞാന് ഒന്നു വിക്കി. വീണ്ടുമൊരു ജ്യൂസ് കൂടി കുടിക്കാനുള്ള ധൈര്യം പോരായിരുന്നു.<br />
<br />
“ഡാ, നീ തിരക്കിലല്ലെങ്കില് ഒന്നു ടൌണ് ഹാള് വരെ വരണം. നമ്മുടെ വാനിഷിംഗ് പരിപാടി നടത്താനുള്ള പ്ലാനിംഗിലാണ്. ഒരു ചെറിയ റിഹേഴ്സല്.”<br />
<br />
ഇയാളിത് എന്തു ഭാവിച്ചാ? ചിന്നക്കടയിലുള്ള ക്ലോക്ക് ടവര് ഇദ്ദേഹം ടൌണ് ഹാളില് കൊണ്ടുപോയി വാനിഷ് ചെയ്യാനാണോ പരിപാടി. ഈ ക്ലോക്ക് ടവര് താങ്ങിയെടുത്ത് അവിടെ വരെ കൊണ്ടുപോകാന് ഒരു കൈ സഹായത്തിനായിരിക്കുമോ വിളിക്കുന്നത്. വിഹ്വലചിന്തകള് തലയില് കയറി എന്റെ കൈകള്ക്കും കാലുകള്ക്കും വിറയ്ക്കാനുള്ള സിഗ്നല് കൊടുത്തു.<br />
<br />
എന്തായാലും വരുന്നിടത്തു വച്ചു കാണാം എന്നു വിചാരിച്ച് ജങ്ക് മെയില് ബോക്സ് ക്ലോസ് ചെയ്തു വച്ചിട്ട് ഓഫീസില് നിന്നും ഇറങ്ങി. <br />
<br />
ആദ്യം ഒന്നു ശങ്കിച്ചു. നേരെ ക്ലോക്ക് ടവറിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോകണോ അതൊ ടൌണ് ഹാളിലേക്ക് പോകണോ. പിന്നെ ടൌണ് ഹാളിലേക്ക് പോകാന് തീരുമാനിച്ചു. ക്ലോക്ക് ടവര് പിന്നെ വന്നു ഇളക്കിയെടുക്കാമല്ലോ...<br />
<br />
അവിടെ ചെന്നപ്പോള് സജീവണ്ണന് ഒരു കൂട്ടം ആളുകള്ക്ക് നിര്ദ്ദേശങ്ങള് കൊടുക്കുന്നു. പരിപാടി നടത്താനുള്ള സ്റ്റേജ് ഒരുക്കുന്നതിനെപ്പറ്റിയാണെന്ന് മനസ്സിലായി. പക്ഷെ ഈ ക്ലോക്ക് ടവര് എങ്ങനെ സ്റ്റേജില് കൊണ്ടുവയ്ക്കും എന്നു മാത്രം മനസ്സിലായില്ല. <br />
<br />
“ഡാ, നീ വണ്ടിയില് അല്ലേ വന്നത്? നമുക്ക് ശക്തികുളങ്ങര വരെ ഒന്നു പോകണം. ഒരു ആനയെ ഏര്പ്പാടാക്കാനാ.” സജീവണ്ണന്റെ ശബ്ദം എന്നെ ചിന്തയില് നിന്നുമുണര്ത്തി.<br />
<br />
എന്റെ ശ്വാസം നേരേ വീണു. അപ്പൊ ക്ലോക്ക് ടവര് പൊക്കാന് ഞാന് സഹായിക്കേണ്ട. ആനയെക്കൊണ്ടു കെട്ടി വലിപ്പിക്കാനുള്ള പരിപാടിയാണ്. എന്തായാലും സമാധാനമായി. പക്ഷെ ഇത്രയും വലിയ ആ ക്ലോക്ക് ടവര് എങ്ങനെ ഇളക്കും എന്നു അപ്പോഴും പിടികിട്ടിയില്ല.<br />
<br />
ശക്തികുളങ്ങരയിലേക്ക് വണ്ടി ഓടിക്കുമ്പോഴും എന്റെ സംശയം വിട്ടുമാറിയിരുന്നില്ല. <br />
<br />
“തിരിച്ചു വരുമ്പോള് മേയറുടെ ഓഫീസില് ഒന്നു കയറണം.”<br />
<br />
ക്ലോക്ക് ടവര് ഇളക്കിമാറ്റാനുള്ള അനുമതി വാങ്ങാനാവും. അക്കാര്യത്തില് എനിക്ക് സംശയമുണ്ടായിരുന്നില്ല. <br />
<br />
*************************************************<br />
<br />
പരിപാടിയുടെ തലേന്നു നടന്ന റിഹേഴ്സല് കാണാന് ചെന്നപ്പോഴാണ് കാര്യങ്ങളുടെ സത്യാവസ്ഥ ബോധ്യമായത്. <br />
<br />
ഇദ്ദേഹം ക്ലോക്ക് ടവറില് നിന്നും പിടിവിട്ടു ഇപ്പൊ ഒരു ആനയെ വാനിഷ് ചെയ്യാനുള്ള പരിപാടിയാണ്. വാനിഷ് ആയില്ലെങ്കില് സ്വന്തമായി നടന്നു പോവാന് പറ്റുന്ന ഒരു സാധനം വാനിഷ് ചെയ്യാനുള്ള മാജിക്കേ നമ്മുടെ അണ്ണന്റെ കയ്യില് തല്ക്കാലം ഉള്ളു. എന്തായാലും മേയര് ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യുന്ന പരിപാടിക്ക് കൊല്ലത്ത് നല്ല ജനശ്രദ്ധ കിട്ടുമെന്ന് ഉറപ്പാണ്. ടിക്കറ്റ് വില്ക്കാന് കുറെപ്പേരെ ഏല്പ്പിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. <br />
<br />
പരിപാടി തുടങ്ങുന്നതിനു ഒരു മണിക്കൂര് മുമ്പ് തന്നെ ഞാന് ടൌണ് ഹാളില് എത്തിച്ചേര്ന്നു. പതുക്കെപ്പതുക്കെ ഹാള് നിറയാന് തുടങ്ങി. <br />
<br />
കൃത്യം ഏഴുമണിക്ക് മേയര് എത്തി പരിപാടി ഔദ്ദ്യോഗികമായി ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തതായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.<br />
<br />
അടുത്തതായി മാജിക്ക് അണ്ണന് സ്റ്റേജില് കയറി. ചുവന്ന ഒരു കര്ട്ടന് ബാക്ഗ്രൌണ്ടില് ഉണ്ട്. ആന കര്ട്ടനു മുന്നില്, അണ്ണന് ആനയ്ക്കു മുന്നില്.<br />
<br />
ആന ആവിയായി പോകുന്നതു കാണാനും അണ്ണനെ ആളുകള് ആദരിക്കുന്നതു കാണാനും സൌകര്യത്തിനായി ഞാന് സദസ്സിന്റെ ഏറ്റവും പിറകില് സ്ഥാനം പിടിച്ചു. <br />
<br />
അണ്ണന് മാജിക്കിനു മുന്നോടിയായുള്ള പുളുവടി തുടങ്ങി. അമേരിക്കയിലും അന്റ്റാര്ട്ടിക്കയിലും അവതരിപ്പിക്കാന് കഴിയാത്ത ഒരു മാജിക്ക് ആണ് ഇതെന്നും, ഇതു ആദ്യമായി കാണാനുള്ള ഭാഗ്യം കൊല്ലത്തുകാര്ക്ക് മാത്രം എക്സ്ക്ലൂസീവ് ആയി ലഭിച്ച ഒരു സുവര്ണ്ണാവസരമാണെന്നുമൊക്കെ വച്ചു കാച്ചി. അന്റ്റാര്ട്ടിക്കയില് ആന ഇല്ലെന്നു കൊല്ലത്തുകാര്ക്ക് അറിയില്ലല്ലൊ.<br />
<br />
മാജിക് തുടങ്ങാനുള്ള സിഗ്നല് കൊടുത്തു. മാജിക്കുകാരുടെ ആ ചെറിയ വടി അണ്ണന് കയ്യിലെടുത്തു. മാജിക്ക് ആനയെക്കൊണ്ടായതുകൊണ്ട് മിനിമം ഒരു തോട്ടിയെങ്കിലും പ്രതീക്ഷിച്ചു നിന്ന ഞാന് ചെറുതായി ഒന്നു നിരാശപ്പെടാതിരുന്നില്ല. <br />
<br />
അണ്ണന് വടി വീശി. നേരത്തെ സെറ്റു ചെയ്തു വച്ചിരുന്ന വെടിയും പുകയുമൊക്കെ സ്റ്റേജില് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. <br />
<br />
അടുത്ത വടി വീശലിനു ലൈറ്റുകള് അണയും, പിന്നെ ഒരു അഞ്ചു സെക്കന്റില് ലൈറ്റ് വരുമ്പോള് ആന ആവിയായിട്ടുണ്ടാവും. ഞാന് കണക്കു കൂട്ടി.<br />
<br />
ദേ അണ്ണന് വീണ്ടും വടി വീശി, അന്ധകാരം നിറഞ്ഞു. ഞാന് സെക്കന്റുകള് എണ്ണിത്തുടങ്ങി.<br />
<br />
എനിക്ക് അധികം എണ്ണേണ്ടി വന്നില്ല. എണ്ണിത്തുടങ്ങിയപ്പോള് തന്നെ പോയ വെളിച്ചം റബ്ബര് പന്ത് അടിച്ചതുപോലെ തിരിച്ചുവന്നു. വെളിച്ചം വന്നപ്പോള് ഞാന് കണ്ടത് സ്റ്റേജില് അന്തം വിട്ടു നില്ക്കുന്ന മാജിക്ക് അണ്ണനെയാണ്. ഒപ്പം റെയില്വേ സ്റ്റേഷനില് ഓടിക്കിതച്ചു വരുമ്പോള് സ്റ്റേഷന് വിട്ട ട്രെയിനിന്റെ പിന്നിലുള്ള X കാണുന്നതു പോലെ സ്റ്റേജിനു പുറത്തേക്കു നടന്നു മറയുന്ന ആനയുടെ പിന്ഭാഗവും. <br />
<br />
ഒരു നിമിഷം എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും സ്റ്റേജിലേക്ക് പറന്നു പോകുന്ന കുറെ ചെരിപ്പുകളും, പിന്നാലെ പോകുന്ന കസേരകളും അതിന്റെ പിന്നാലെ സ്കൂള് വിട്ട പോലെ സ്റ്റേജിലേക്ക് പോകുന്ന മാജിക്കിനെ സ്നേഹിക്കുന്ന കൊല്ലത്തെ സഹൃദയലോകവും കണ്ടപ്പോള് കാര്യങ്ങള് ഏതാണ്ട് പിടികിട്ടി.<br />
<br />
സഹൃദയന്മാരുടെ ആദരവ് മാജിക്ക് അണ്ണന് താങ്ങുമോ എന്നൊരു സംശയം വന്നപ്പോള് കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന സുരേഷിനോട് അന്തം വിട്ട് സ്റ്റേജില് തന്നെ നില്ക്കുന്ന അണ്ണനെ ചുമന്ന് സ്റ്റേജിന്റെ പിന്നിലേക്ക് മാറ്റാന് നിര്ദ്ദേശം കൊടുത്തിട്ട് ഞാന് കാര് പാര്ക്കു ചെയ്തിരിക്കുന്നിടത്തേക്ക് ഓടി.<br />
<br />
കാറുമായി സ്റ്റേജിനു പിന്നില് എത്തിയപ്പോഴേക്കും സുരേഷ് മാജിക്ക് അണ്ണനെ സ്റ്റേജില് നിന്നും വാനിഷ് ആക്കി സ്റ്റേജിനു പിന്നില് എത്തിച്ചിരുന്നു. അണ്ണനെ ചുമന്ന് കാറില് കയറ്റി കാറ് നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ആനയെത്തപ്പി പോയ ഒരു കൂട്ടം മാജിക്ക് പ്രേമികള് ആനയെ കണ്ടുപിടിക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് ടൌണ് ഹാളിനു ചുറ്റും പരക്കം പായുന്നതുകാണാമായിരുന്നു. <br />
<br />
*********************************************<br />
<br />
“ആഹ്.. എന്നോടാ കളി. അവന്മാര് മഷിയിട്ടു നോക്കിയാല് ആനയെ കണ്ടുപിടിക്കില്ല. അതിനെ ഞാനല്ലേ വാനിഷ് ആക്കിയത്.” അണ്ണന്റെ രോഷവും സങ്കടവും എല്ലാം കൂടി പുറത്തു വന്നു.<br />
<br />
“കളയണ്ണാ.. നമുക്ക് ക്ലോക്ക് ടവര് തന്നെ നോക്കാം. അതാവുമ്പോള് തനിയെ നടന്നു പോവില്ലല്ലോ.” എങ്ങനെയാണ് അദ്ദേഹത്തെ സമാധാനിപ്പിക്കേണ്ടതെന്നറിയാതെ ഞാന് പറഞ്ഞതും സുരേഷ് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് പറഞ്ഞത് അബദ്ധമായെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്.<br />
<br />
*********************************************<br />
<br />
മാജിക്ക് അണ്ണനെ വീട്ടില് വിട്ടു ബാക്കി കാര്യങ്ങള് ഞങ്ങള് തന്നെ സെറ്റില് ചെയ്തോളാം എന്നു വാക്ക് കൊടുത്തിട്ട് ഞാനും സുരേഷും തിരിച്ചു ടൌണ് ഹാളിലേക്ക് പോവാനിറങ്ങി. അപ്പോഴാണ് അണ്ണന് പിന്നില് നിന്നും വിളിച്ചത്.<br />
<br />
“ഡാ, നിങ്ങള് അങ്ങോട്ടാണോ പോകുന്നത്?”<br />
<br />
“അതെ അണ്ണാ, എന്തുപറ്റി?”<br />
<br />
“ഡാ, ആ ആന എങ്ങോട്ടു പോയെന്നു കണ്ടുപിടിയ്ക്കണം. ഇല്ലെങ്കില് ഞാന് നാളെ അതിന്റെ മുതലാളിയോട് സമാധാനം പറയേണ്ടി വരും.”<br />
<br />
“അണ്ണാ, അപ്പൊ ആന വാനിഷ് ആയില്ലേ?” സുരേഷ് ആത്മാത്ഥമായാണോ അത് ചോദിച്ചതെന്നറിയാതെ, സാഹചര്യത്തിന്റെ സമ്മര്ദ്ദം മൂലം ഞാന് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുപോയി.<br />
<br />
**********************************************<br />
<br />
<br />
<a name="fb_share" type="button" href="http://www.facebook.com/sharer.php">Share</a><script src="http://static.ak.fbcdn.net/connect.php/js/FB.Share" type="text/javascript"></script>ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-14331349553116420862009-10-05T13:09:00.015-05:002010-08-14T12:24:50.438-05:00ഹൃദയവുമായെത്തിയ അതിഥിഓഫീസില് നിന്നും ഓടിപ്പാഞ്ഞ് പാര്ക്കിങ് ലോട്ടിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴാണ് വഴിയില് എതിരെ വന്ന വിനോദിനെ കണ്ടത്.<br />
<br />
“ഹൈ വിനോദ്, ഹൌ ഈസ് ദ് കിഡ്?“ എന്തെങ്കിലും ഒന്നു ചോദിക്കണമല്ലോ എന്നു കരുതി ചോദിച്ചതാണ്. സെപ്തംബര് അവസാനവാരം താനൊരു അച്ഛനാവുന്നു എന്നു നേരത്തെ പറഞ്ഞിരുന്നത് ഓര്ത്തു വെച്ചു ചോദിച്ചതാണ്.<br />
<br />
“ഷീ ഇസ് എക്സൈറ്റ്ഡ് ടു കം ഔട്ട്.“ വിനോദ് വളരെ കാഷ്വല് ആയി പറഞ്ഞിട്ട് നടന്നുപോയി. അപ്പോഴത്തെ ചമ്മല് കാണാന് ആരും അടുത്തില്ലാത്തതുകൊണ്ട് കൂടുതല് ചമ്മിയില്ല. എന്റെ ചോദ്യം ഇത്തിരി നേരത്തേ ആയിപ്പോയി എന്നു മനസ്സിലായി. <br />
<br />
സെപ്തംബര് 27 ന് മറ്റൊരു സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞാണ് അറിഞ്ഞത്, വിനോദ് ഒരു അച്ഛനായ വിവരം. വീക്കെന്റില് ഒരു സന്ദര്ശനം നടത്താം എന്നു കരുതിയെങ്കിലും ചില തിരക്കുകള് മൂലം അതിനു കഴിഞ്ഞില്ല. ഒന്നു വിളിച്ചു ഒരു കണ്ഗ്രാചുലേഷന്സ് പറയാം എന്നു കരുതി വിളിക്കാന് ശ്രമിച്ചപ്പോള് ഫോണ് സ്വിച്ച്ഡ് ഓഫ്. ലോകത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും നല്ല കുട്ടികളുടെ ആശുപത്രികളില് ഒന്നായ ടെക്സസ് ചില്ഡ്രന്സ് ഹോസ്പിറ്റലില് ആയതുകൊണ്ട്, അവിടെ ഫോണ് ഉപയോഗിക്കാനുള്ള ചില തടസ്സങ്ങള് ഉണ്ടാവും എന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് കൂടുതല് ശ്രമങ്ങള് നടത്തിയില്ല. പറ്റേര്ണിറ്റി ലീവ് കഴിഞ്ഞ് വിനോദ് ഓഫീസില് വരുമ്പോള് നേരില് കണ്ട് ആശംസകളറിയിക്കാം എന്നു കരുതി. ആദ്യത്തെ കുട്ടി പ്രസവത്തോടെ നഷ്ടപ്പെട്ട വിനോദിനും ഭാര്യക്കും ഈ കുട്ടിയുടെ ജനനം വളരെ സന്തോഷമേകിയിട്ടുണ്ടാവും എന്നതില് യാതൊരു സംശയവും തോന്നിയില്ല. <br />
<br />
തിങ്കളാഴ്ച രാവിലെ തന്നെ ആശംസകളറിയിക്കാന് വേണ്ടി ഓഫീസ് കമ്മ്യൂണിക്കേറ്ററില് നോക്കിയപ്പോള് വിനോദ് വന്നിട്ടില്ല എന്നു മനസ്സിലായി. വിനോദിന്റെ അപ്പാര്ട്ട്മെന്റില് തന്നെ താമസിക്കുന്ന മറ്റൊരു സഹപ്രവര്ത്തകനോട് ചോദിച്ചപ്പോള് കുട്ടി ഇപ്പോഴും ഇന്ക്യുബേറ്ററില് തന്നെയാണെന്നും അതിനാല് വിനോദ് ആശുപത്രിയില് ആണെന്നും മറുപടി കിട്ടി. <br />
<br />
പിറ്റേന്ന് കൂടുതല് സങ്കടകരമായ വാര്ത്തകള് ആണ് കേട്ടത്. കുട്ടിക്ക് തലച്ചോറിന് വളര്ച്ച കുറവായതുകൊണ്ട് ജീവിക്കാനുള്ള സാധ്യത വളരെ കുറവാണെന്നും കുട്ടിയെ വെന്റിലേറ്ററില് നിന്നും മാറ്റാന് ആശുപത്രി അധികൃതര് മാതാപിതാക്കളുടെ സമ്മതം അഭ്യര്ത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും. കേട്ടപ്പോള് ആകെ മരവിച്ചു പോയി. വിണ്ടുമൊരു ദുര്വിധി വിനോദിന് എങ്ങനെ വന്നു എന്ന് അറിയാതെ ദൈവത്തോട് ചോദിച്ചു പോയി. <br />
<br />
അവസാനം, വ്യാഴാഴ്ച്ച വൈകിട്ട് അവര് ആ കുഞ്ഞിനെ വെന്റിലേറ്ററില് നിന്നും നീക്കം ചെയ്തു. ജീവന്റെ അവസാന തുടിപ്പും തീരുന്നതുവരെ വിനോദും ഭാര്യയും മുറിക്കു പുറത്തു കാത്തുനിന്നു. പിന്നെ അവസാനമായി സ്വന്തം പിഞ്ചോമനയെ ഒരു നോക്ക് കണ്ടിട്ട് ആ ഹതഭാഗ്യരായ അച്ഛനമ്മമാര് അവിടെ നിന്നും യാത്രയായി.<br />
<br />
വെള്ളിയാഴ്ച്ച സൈപ്രസ് ഫെയര്ബാങ്ക്സ് ഫ്യൂണറല് ഹോമില് അന്ത്യദര്ശനത്തിനു വച്ച ആ കുഞ്ഞുശരീരം ഒരു നോക്കു കാണാനും പുഷ്പങ്ങളര്പ്പിക്കാനും എത്തിയ ആര്ക്കും ഒരിറ്റു കണ്ണീര് പൊഴിക്കാതെ അവിടെ നിന്നും പോകാന് കഴിഞ്ഞില്ല. വെള്ളത്തൂവാലകള് കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ച മനോഹരമായ ഒരു കൊച്ചുപേടകത്തില് ഒരു കൊച്ചു ടെഡ്ഡി ബെയറിനെ നെഞ്ചില് വച്ച് വെള്ളയും ചുവപ്പും റോസാപ്പൂക്കള്ക്ക് നടുവില് അവള് കിടന്നു. വിനോദിന്റെ കൊച്ചു സാന്വി. ഒരാഴ്ച്ച മാത്രം ഈ ഭൂമിയില് അതിഥിയായി എത്തിയ കൊച്ചുസുന്ദരി. <br />
<br />
നാലു മണിക്ക് ടോംബാള് എന്ന സ്ഥലത്ത് സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കള് പരവതാനി വിരിച്ചു നില്ക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ കുന്നിന്ചരുവിലെ തടാകക്കരയില് മണ്ണിലേക്കിറക്കി വച്ച ആ ചെറിയ വെള്ളപേടകത്തില് ഒരു നുള്ള് മണ്ണും ഒരു തുള്ളി കണ്ണീരും അര്പ്പിച്ച് തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള് കൂടിനിന്നവരില് ആരോ പറയുന്നതു കേട്ടു, സാന്വിയുടെ കുരുന്നുഹൃദയം ഇപ്പോള് ഹ്യൂസ്റ്റണിലെ മറ്റേതോ കുട്ടിയുടെ കുഞ്ഞുനെഞ്ചില് തുടിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവും എന്ന്. മനസ്സ് ഒരു നിമിഷം ഒന്നു പിടഞ്ഞു. വിനോദിനും ഭാര്യക്കും മനസ്സാ ഒരായിരം പ്രണാമങ്ങള് അര്പ്പിച്ചു. തങ്ങളുടെ നഷ്ടത്തിലും സ്വാര്ത്ഥരാവാന് അവര് ശ്രമിച്ചില്ലല്ലോ.<br />
<br />
വിനോദും ഭാര്യയും ഒരു പക്ഷേ പ്രോജക്റ്റ് കഴിയുമ്പോള് ഇന്ത്യയിലേക്ക് മടങ്ങിയേക്കാം. അപ്പോള് ആ കുന്നിന്ചരുവിലെ പുല്പ്പരപ്പില് ഒരു ചെറിയ കുഴിമാടം അനാഥമാവാം. പക്ഷേ, സാന്വി ഇനിയും ജീവിക്കും. ദേശമോ ഭാഷയോ വര്ണ്ണമോ വര്ഗ്ഗമോ എതെന്നറിയാത്ത ഒരു കുട്ടിയുടെ ഹൃദയത്തിലൂടെ...ആ കുട്ടിക്ക് ഹൃദയവുമായെത്തിയ അതിഥിയായിരുന്നു സാന്വി. അതായിരുന്നു ഈ ഭൂമിയില് സാന്വിയുടെ നിയോഗം.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-15679750041866403602009-09-21T13:23:00.003-05:002009-09-21T13:51:43.311-05:00ഒരു പേരുമാറ്റംകുറെ നാളായി പൊടിനിറഞ്ഞ് മാറാല പിടിച്ചു കിടന്ന വിളംബര താളുകള് ഒരു ആഴ്ചത്തെ പ്രയത്നം കൊണ്ട് ഒന്നു പൊടിത്തട്ടിയെടുത്തു. അപ്പൊ ഒരു ആലോചന. വാല്മീകി എന്ന പേരു ഒന്നു മാറ്റി ഒരു സനോണി ആയാലോ എന്നു. എന്നാല് പിന്നെ അങ്ങനെ തന്നെ ആയ്ക്കോട്ടെ എന്നു കരുതി. പേരു മാറ്റിയാല് നഷ്ടപ്പെടാന് വേണ്ടി അങ്ങനെ ഒരു വ്യക്തിമുദ്ര പതിപ്പിച്ച ഒരാള് അല്ലാത്തതുകൊണ്ടും, ഒരുപാട് പോസ്റ്റുകള് എഴുതിക്കൂട്ടി ആള്ക്കാരെ ബോറടിപ്പിച്ചിട്ടില്ലാത്തതുകൊണ്ടും ഒന്നും നഷ്ടപ്പെടാന് ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടും ആ ചടങ്ങ് അങ്ങു നടത്തിയേക്കാം എന്നു വിചാരിച്ചു. <br /><br />അപ്പൊ എല്ലാം പറഞ്ഞപോലെ. ഇനി വാല്മീകി ഇല്ല, ദിലീപ് വിശ്വനാഥ് മാത്രം.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-35723359341797781982008-09-11T15:12:00.005-05:002008-09-11T15:31:42.706-05:00ദേ വരുന്നു അടുത്തത്കേരളത്തില് ഒരു മാസം ഉണ്ടായിരുന്നു ഈ വര്ഷം. ജോലിയില് നിന്നൊക്കെ അവധി എടുത്ത് കുടുംബത്തോടൊപ്പം ആഘോഷിക്കാന് പോയതാ. ഒരു മാസത്തിനിടയില് മൂന്നു ഹര്ത്താല് ആഘോഷിക്കാനുള്ള അവസരം കിട്ടി. ഹാപ്പിയായി..<br /><br />കേരളത്തിലെ ഹര്ത്താല് പോലെയാണ് ടെക്സാസില് കൊടുംകാറ്റ്. ജൂലൈ കഴിഞ്ഞാല് ഒക്ടോബര് വരെ മാസത്തില് മുന്നു വീതം. ഹര്ത്താലിന് ഇല്ലാത്ത ഒരു ഗുണം കാറ്റിന് ഉണ്ട്. നല്ല സുന്ദരമായ പേരുകളിലാവും ഇതുങ്ങളൊക്കെ അറിയപ്പെടുന്നത്. മൂന്നു വര്ഷം മുന്പ് ഒരു കത്രീനയും റീത്തയും വന്നു ടെക്സാസിനെ കോള്മയിര് കൊള്ളിച്ചതാണ്. എന്നിട്ടെന്താ ഇപ്പോള് കൊടുംകാറ്റ് എന്ന് കേട്ടാല് ഇവിടെയുള്ളവര്ക്ക് ഒരു ഇളക്കം ആണ്. പക്ഷെ ജീവിച്ചു കൊതി തീരാത്ത എന്നെപ്പോലെയുള്ളവര്ക്ക് അങ്ങനെ ഇക്കിളിയിട്ട് ഇവിടെ ഇരിക്കാന് പറ്റുമോ? പറ്റുമോ എന്ന് നോക്കാന് തന്നെയാണ് ഇത്തവണ എന്റെ തീരുമാനം.<br /><br /><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Hurricane_Ike">ഐക്ക്</a> എന്ന് കേട്ടപ്പോള് തിന്നാന് കൊള്ളാവുന്ന എന്തോ സാധനം ആണ് എന്നാണു ആദ്യം കരുതിയത്. പിന്നെ കൂടുതല് കേള്ക്കാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് എന്നാല് പിന്നെ എന്താ സംഭവം എന്ന് അറിഞ്ഞേക്കാം എന്ന് കരുതി. നോക്കിയപ്പോഴല്ലേ സംഭവം അറ്റ്ലാന്റികില് എവിടെയോ രൂപം കൊണ്ട ഒരു കൊടുംകാറ്റാണെന്ന് മനസിലായത്. കാര്യമാക്കാനില്ല എന്ന് കരുതി പിന്നെ ഗൌനിച്ചതുമില്ല. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Hurricane_Gustav">ഗുസ്താവ് </a>വരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു നാടിളക്കിയതാണ്. ഒരു ചുക്കും സംഭവിച്ചില്ല. അപ്പോഴല്ലേ ദേ പുതിയ വാര്ത്ത! ഈ പുള്ളി ലക്ഷ്യം വച്ചിരിക്കുന്നത് ഹ്യൂസ്റ്റണ് ആണ്.<br />വെള്ളിയാഴ്ച്ച വൈകിട്ട് പുള്ളി എത്തും എന്നാണു ഇപ്പോഴത്തെ നിഗമനം.<br /><br />ആള് ചില്ലറക്കാരനൊന്നുമല്ല. <a href="http://wapedia.mobi/en/Saffir-Simpson_Hurricane_Scale#2.">കാറ്റഗറി 2</a> ആണ് ഇപ്പോള്. അധികം താമസിയാതെ അത് കാറ്റഗറി 4 ആവും എന്നാണ് വയ്പ്പ്. ആളുടെ സഞ്ചാരം കണ്ടിട്ട് എന്തെങ്കിലും ഒരു തീരുമാനത്തില് എത്താതെ പോവില്ല എന്നാണു തോന്നുന്നത്. <a href="http://www.stormpulse.com/">ഇവിടെ</a> നോക്കിയെ..<br /><br />എന്തായാലും ആളുകള് നിര്ബന്ധമായി ഒഴിഞ്ഞു പോകണം എന്നൊരു വാക്കു മേയറുടെ വായില് നിന്നു കേട്ടിട്ടകാം പലായനം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. അല്ലെങ്കില് <a href="http://kundaravilambaram.blogspot.com/2007/10/1.html">കഴിഞ്ഞ തവണത്തെ </a>പോലെ ആയാലോ?<br /><br />ഇനിയിപ്പോ കറന്റും വെള്ളവും ഇല്ലാതെ എങ്ങനെ ജീവിക്കും? ഇവിടെയാണെങ്കില് മുടിഞ്ഞ ചൂടും. ഉച്ചക്ക് പെട്രോള് അടിക്കാന് അഞ്ചു പമ്പില് കയറിയിട്ട് അവസാനം ഒരു കണ്ട്രി റോഡിലുള്ള ഒരു പെട്ടികട പമ്പില് നിന്നാണ് പെട്രോള് കിട്ടിയത്. കട്ടപൊക തന്നെ.. ഓണം ഐക്ക് കൊണ്ടുപോയി.<br /><br />ഓഫീസ് നാളെ അവധിയാണെന്ന് അറിയിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഇമെയില് ദേ ദിപ്പോ കിട്ടിയതേ ഉള്ളു. ഇനിയിപ്പോ പോയി എങ്ങിട്ടെങ്കിലും കെട്ടിയെടുക്കാന് വേണ്ടി കെട്ടും ഭാണ്ഡവും മുറുക്കട്ടെ. എങ്ങോട്ട് പോണം? ഡാലസിലേക്ക് വിട്ടാലോ? ഏയ് അത് ശരിയാവില്ല, ഐക്ക് അങ്ങോട്ടും പോകാന് പ്ലാന് ഇട്ടിട്ടുണ്ട് എന്നാണു കേട്ടത്. അപ്പൊ ശരി, സമയം കളയാനില്ല, തിരിച്ചു വന്നിട്ട് കാണാം. അപ്പൊ വിശേഷങ്ങള് എല്ലാം പറയാം.<br /><br />വേറൊരു വാര്ത്ത അറിഞ്ഞോ? അടുത്ത കാറ്റ് ജോസേഫൈന് ഇങ്ങോട്ട് വരാന് റെഡി ആയി ബൂട്ട് കെട്ടി പ്രാക്ടീസ് ചെയ്തോണ്ടിരിക്കുകയാ അറ്റ്ലാന്റിക്കില്!<br /><br />അപ്പൊ സയോനാരാ... ചാവാന് പോവുമ്പോള് ഏത് സയോനാരാ എന്ന് ചോദിക്കല്ലേ... ഗുഡ് ബൈ പറഞ്ഞപ്പോ ജാപ്പനീസ് ഭാഷയില് ആയിപ്പോയതാ...ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-67889370420106108192008-07-22T18:50:00.002-05:002008-07-22T21:41:37.869-05:00മൈ ഡിയര് കുട്ടിച്ചാത്തന്രാവിലെ വിളിച്ചെഴുന്നേല്പ്പിച്ചു കായംകുളത്തു പോകണം എന്ന് അജിത്ത് പറഞ്ഞപ്പോഴേ കല്ലുകടിച്ചു. പഴയ കമ്പനിയില് ജോലി ചെയ്തിരുന്നപ്പോള് കുറെ കമ്പ്യൂട്ടറും സോഫ്റ്റ്വെയറും വിറ്റ സ്ഥലമാണ്. എന്തൊക്കെ പുകിലാണോ ഉണ്ടാവാന് പോകുന്നത് എന്നറിയില്ല. എന്നാലും കൊങ്ങ വരെ മുങ്ങിയാല് എന്തര് കുളിരപ്പീ എന്നുള്ള തിരോന്തരം പോളിസി കയ്യിലുള്ളത് കൊണ്ട് എന്തരേലും വരട്ടെ എന്ന് നിരൂപിച്ച് എറങ്ങിപ്പുറപ്പെട്ടു.<br /><br />ബൈക്കിന്റെ വിന്ഡോസീറ്റില് കാറ്റ്കൊണ്ട് ഇരുന്നപ്പോഴാണ് ഓച്ചിറക്കടുത്തുള്ള ഒരു ഗൈനക്കോളജി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കാണ് യാത്ര എന്ന് അജിത്ത് പറഞ്ഞത്. ഞാന് രണ്ടും കല്പ്പിച്ച് ഒന്നു ഞെട്ടി. ആ ഞെട്ടലിന്റെ ആഘാതത്തില് ബൈക്കിന്റെ ഹാന്റില് ഒന്നു വെട്ടി. ബൈക്ക് ഒതുക്കി നിര്ത്തി അജിത്ത് ചോദിച്ചു:<br /><br />“എന്താടാ, എന്തെങ്കിലും കുരുത്തക്കേട് ഒപ്പിച്ചോ?”<br /><br />“ഏയ്, അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല, എന്നാലും അങ്ങോട്ട് ഞാന് വരണോ?” ഞാന് പതുക്കെ ഒഴിഞ്ഞു മാറാന് ഒരു ശ്രമം നടത്തി.<br /><br />“നീ കാര്യം പറ. എന്നിട്ട് തീരുമാനിക്കാം നീ വരണോ വേണ്ടയോ എന്ന്.”<br /><br />“അല്ല, നമ്മള് ഇപ്പോ എന്തിനാ അങ്ങോട്ട് പോകുന്നത്?” ഞാന് കുറച്ച് നിഷ്ക്കളങ്കത അഭിനയിച്ചു.<br /><br />“അതു ശരി. സാധാരണ എല്ലാവരും എന്തിനാ ഗൈനക്കോളജി ഹോസ്പിറ്റലില് പോകുന്നത്?”<br /><br />“അതിന് നീ എന്തിനാ എന്നെക്കൊണ്ട് പോകുന്നത്? ഞാന് ആ ടൈപ്പല്ല.”<br /><br />“അവിടെ നെറ്റ്വര്ക്കിങ് മുഴുവന് താറുമാറായി കിടക്കുകയാണ്. അതൊന്നു ശരിയാക്കിക്കൊടുക്കണം, പിന്നെ രണ്ട് വര്ഷത്തേക്ക് സര്വ്വീസ് കോണ്ട്രാക്റ്റും തരാം എന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”<br /><br />എന്റെ ശ്വാസം നേരെ വീണു. അവന് ദുരുദ്ദേശം ഒന്നുമില്ല. എന്നാലും അവിടെ പണ്ട് ഒരു സോഫ്റ്റ്വെയര് ഇന്സ്റ്റാള് ചെയ്തു കൊടുത്തിട്ടുള്ളത് കൊണ്ടും, വളരെ നല്ല കസ്റ്റമര് സപ്പോര്ട്ട് കൊടുത്തിട്ടുള്ളത് കൊണ്ടും ഇനി ആ ഏരിയയില് പോകാതിരിക്കുന്നതാ ഭേദം എന്ന് മനസ്സിലിരുന്നാരോ പറഞ്ഞു.<br /><br />അജിത്തിനോട് അതെങ്ങനെ പറയും എന്നുള്ള ഒരു ചെറിയ കണ്ഫ്യൂഷന് ഉണ്ടെങ്കിലും, അജിത്തിനു കിട്ടേണ്ട രണ്ടു വര്ഷത്തെ കോണ്ട്രാക്റ്റ് ഞാന് കൂടെ ഉള്ളതുകൊണ്ട് മാത്രം രണ്ടു മിനിറ്റ് കൊണ്ട് ചീറ്റിപോകുന്ന ഭീകരദൃശ്യം മനസ്സില് ഇടയ്ക്കിടെ ഫ്ലാഷ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.<br /><br />ഹോസ്പിറ്റലില് എത്തി ബൈക്കില് നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോള് ഒരിക്കല് കൂടി അജിത്തിനോട് ചോദിച്ചു, ഞാന് വരണോ എന്ന്. കണ്ണുരുട്ടിക്കാണിച്ച് എന്റെ കയ്യും പിടിച്ച് അവന് റിസപ്ഷനില് ചെന്ന് അവിടുത്തെ വലിയ ഡോക്ടറെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത് ക്ഷണനേരത്തിലായിരുന്നു. രക്ഷയില്ല, പെട്ടു എന്നു തന്നെ മനസ്സില് പറഞ്ഞു ഞാന് ധൈര്യം സംഭരിച്ചു.<br /><br />എന്നെക്കണ്ടതും ഡോക്ടര് ഒന്നു ചിരിച്ചു. ആ ഗൂഡമായ ചിരിയുടെ അര്ത്ഥം എനിക്കും ഡോക്ടര്ക്കും മനസ്സിലായെങ്കിലും മിഴിച്ചു നില്ക്കുന്ന അജിത്തിനെ നോക്കി ഡോക്ടര് പറഞ്ഞു.<br /><br />“ഈ മാന്യദേഹം പണ്ടൊരിക്കല് എനിക്കൊരു സോഫ്റ്റ്വെയര് ചെയ്തു തന്നിട്ടുണ്ട്. ദോഷം പറയരുതല്ലോ, സംഭവം ഇപ്പോഴും വര്ക്ക് ചെയ്യുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ അതു ഉപയോഗിക്കുന്നവര്ക്ക് ചിരിക്കാനുള്ള വകയും ഉണ്ട് അതില്.”<br /><br />ഡോക്ടര് എന്നെ നാണം കെടുത്തിയേ അടങ്ങൂ എന്ന് എനിക്കു മനസ്സിലായി. ഒരു വളിച്ച ചിരിയും ചിരിച്ച് ഞാന് അങ്ങനെ അനങ്ങാതെ നിന്നു.<br /><br />“ഇവിടെ സിസ്റ്റം അഡ്മിന് ആയിട്ട് ഒരാളെ പോസ്റ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അയാള് സെര്വര് റൂമില് ഉണ്ടാവും. അങ്ങോട്ട് പൊയ്ക്കോളൂ” എന്ന് പറഞ്ഞ് ഡോക്ടര് ഞങ്ങളെ യാത്രയാക്കി.<br /><br />ഡോക്ടറുടെ മുറിക്ക് പുറത്തെത്തിയപ്പോള് ഞാന് ശ്വാസം ഒന്നു വലിച്ചു വിട്ടു നിന്നു പോയ ഹൃദയത്തെ പമ്പ് ചെയ്ത് പൂര്വ്വ സ്ഥിതിയിലാക്കി. പക്ഷെ പുറകില് നിന്നും കോളറില് പിടി വീണപ്പോള് ഹൃദയം വീണ്ടും ഒന്നു രണ്ട് മിടിപ്പൊക്കെ മിസ്സാക്കി കെ.എസ്.ആര്.ടി.സി ബസ്സിന്റെ എഞ്ചിന് പോലെ പതുങ്ങാന് തുടങ്ങി.<br /><br />“ഡാ, എന്താടാ നീ ഇവിടെ ഒപ്പിച്ചത്?” അജിത്തിന്റെ ശബ്ദം പെരുമ്പറ പോലെ മുഴങ്ങി.<br /><br />“ഏയ്, അങ്ങനൊന്നുമില്ല. ഒന്നു രണ്ടു ചെറിയ ബഗ്ഗ്. അതൊന്ന് ശരിയാക്കിക്കൊടുക്കാനും പറ്റിയില്ല.”<br /><br />“അതെന്താടാ ഇത്ര ചിരിക്കാനുള്ള ബഗ്ഗ്? നീയെന്താ സോഫ്റ്റ്വെയറില് ഫലിതബിന്ദുക്കള് ആഡ് ചെയ്തോ?”<br /><br />“അതല്ലടാ, ഈ ഡാറ്റാ എന്ട്രി ചെയ്ത പിള്ളേരുടെ വിവരക്കേട് കൊണ്ട് പറ്റിയതാ. ലേബര് റൂം ചെക്ക് ലിസ്റ്റ് എന്നൊരു സെക്ഷന് ഉണ്ട്. അതില് അവര് Public Hair Removed Y/N എന്നു എന്ട്രി ചെയ്തു വച്ചു അവന്മാര്. ഒരക്ഷരം കൂടി പോയി. വേറെ പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല.” ഞാന് വളരെ കൂളായി.<br /><br />അജിത്തിന്റെ പൊട്ടിച്ചിരി ഒരു മിനിറ്റ് നീണ്ടു. എന്തുപറയണമെന്നറിയാതെ ഞാന് ഇതികര്ത്തവ്യമൂഡനായിനിന്നു.<br /><br />രണ്ടു മണിക്കൂറുകൊണ്ട് അവിടത്തെ ജോലികളൊക്കെ തീര്ത്തു, രണ്ട് വര്ഷത്തെ കോണ്ട്രാകറ്റും സൈന് ചെയ്തു ഇറങ്ങിയപ്പോഴാണ് എന്റെ ശ്വാസം നേരെ വീണത്.<br /><br />തിരിച്ചുള്ള യാത്രയിലുടനീളം പുതിയതായി ഡീലര്ഷിപ്പെടുത്ത കല്ല്യാണ സൌഗന്ദികം സോഫറ്റ്വെയറിനെ പറ്റിയായിരുന്നു അജിത്തിന്റെ പ്രഭാഷണം. നാട്ടില് മുഴുവന് കള്ളുഷാപ്പ് പോലെ മുളച്ചു പൊങ്ങുന്ന കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് മാര്യേജ് ബ്യൂറോകള്, ബ്യൂറോകള്ക്കു മുന്നില് ബിവറേജ് ഷോപ്പിനെക്കാള് വലിയ ക്യൂവുകളില് നില്ക്കുന്ന മാതാപിതാക്കള്, എന്നിവയൊക്കെ സ്വപ്നം കണ്ട് ബൈക്കോടിച്ച അജിത്തിന് മുന്നില് വെള്ളം കെട്ടി കിടന്ന ഒരു കുഴി കാണാന് പറ്റിയില്ല.<br /><br />ലേറ്റ് ആയി ഗട്ടര് കണ്ട അജിത്ത് വെയിറ്റിട്ട് ബ്രേക്ക് ചവിട്ടിയതും ആ 89 മോഡല് ഹീറോ ഹോണ്ട ആദ്യം മുന്വീലില് നിന്നും തുടങ്ങാം എന്നു കരുതിയിട്ടാവും, പിന്ചക്രം നിര്ത്തുന്നതിനു മുന്പ് മുന്ചക്രം നിര്ത്തിക്കളഞ്ഞത്. എന്തായാലും അജിത്തിന്റെ മുകളിലൂടെ എന്റെ പുതിയ എക്സിക്യൂട്ടീവ് ലതര്ബാഗും മാറോടടക്കിപ്പിടിച്ച് പറന്നു പോയി നാലുകാലില് ലാന്റ് ചെയ്യുമ്പോള് ബാഗ് എന്റെ കൈവിട്ടു പോയിരുന്നു.<br /><br />വീണിടത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ഇതിലും വലുതെന്തോ വരാനിരുന്നതാ എന്ന് ആത്മഗതം ചെയ്ത് ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോള് അതാ എന്റെ സുന്ദരന് ബാഗ് ചെളിവെള്ളത്തില് ഒഴുകി നടക്കുന്നു.<br /><br />ചാടിച്ചെന്ന് ബാഗിനെ വെള്ളത്തില് നിന്നും രക്ഷിച്ച് കര്ച്ചീഫെടുത്ത് തുടച്ച് വൃത്തിയാക്കി, വീണ്ടും അതിനെ മാറോടടക്കിപ്പിടിച്ച് അജിത്ത് എഴുന്നേറ്റുവരുന്നതും കാത്ത് ഞാന് നിന്നു.<br /><br />“നോക്കി നില്ക്കാതെ ഒന്നു പിടിച്ചെഴുന്നേപ്പിക്കെടാ *&^##&$”<br /><br />ശബ്ദം കേട്ട് ഓടിവരുന്ന കുറെ ആളുകള്.<br /><br />അതു ശരി, ഞങ്ങള് ഇവിടെ നെടുമ്പാടെ വീണത് കണ്ടിട്ട് പിടിച്ചെഴുന്നേല്പ്പിക്കതെ നില്ക്കുന്നവനാരെടാ എന്ന ഒരു ആത്മഗതത്തോടെ ഞാന് ചുറ്റും നോക്കി.<br /><br />“ഡാ ^%&^%$# മോനെ, നിന്നോടാ പറഞ്ഞത്. ബാഗും കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നില്ക്കാതെ ആ വണ്ടി അവന്റെ കാലില് നിന്നും എടുത്ത് മാറ്റി അവനെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്പ്പിക്കെടാ...”<br /><br />അപ്പോഴാണ് ബൈക്ക് അജിത്തിന്റെ കാലിന്റെ മുകളിലാണ് കിടക്കുന്നത് എന്ന് ഞാന് കണ്ടത് തന്നെ. ഞാന് പരമാവധി ആത്മാര്ത്ഥത ഒക്കെ ആര്ജ്ജിച്ച് മുന്നോട്ട് ചെന്നപ്പോഴേക്കും നാട്ടുകാള് വണ്ടിയേയും അജിത്തിനെയും പൊക്കിയെടുത്ത് കഴിഞ്ഞിരുന്നു.<br /><br />ചെളിയും വെള്ളവുമൊക്കെ തുടച്ചുകളഞ്ഞ് ഞങ്ങള് യാത്ര തുടരുമ്പോഴും അജിത്ത് ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എനിക്കാണെങ്കില് അന്നത്തെ ദിവസം കണികണ്ടവനെ കയ്യില് കിട്ടിയാല് കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു.<br /><br />ശാസ്താംകോട്ട ജംഗ്ഷന് എത്തുന്നതിനു തൊട്ടുമുമ്പ് വഴിയരികില് ചാത്തന് സേവാമഠം എന്നൊരു ബോര്ഡ് കണ്ടപ്പോള് അജിത്ത് വണ്ടി നിര്ത്തി.<br /><br />“ഡാ, നമ്മുടെ കല്ല്യാണസൌഗന്ദികം ഇവിടെ ഒന്നു പരീക്ഷിച്ചാലോ? ഇങ്ങനെ മഠങ്ങളും ആശ്രമങ്ങളുമൊക്കെ നമ്മുടെ പൊട്ടന്ഷ്യല് കസ്റ്റമേഴ്സ് ആണ്.”<br /><br />ഒരു ദിവസം ആകെ കുളമായി ഇരിക്കുന്ന വിഷമത്തില് ഞാന് തിരിച്ചൊന്നും പറയാന് പോയില്ല. അജിത്ത് വണ്ടി നേരെ വിട്ടു മഠത്തിലേക്ക്.<br /><br />മഠത്തിനു മുന്നില് കുട്ടിച്ചാത്തന് ശരണം എന്നെഴുതിയ ഒരു വെള്ള മാരുതി കാര്. സ്വാമിയെ കാണാന് അരമണിക്കൂര് കാത്തിരിക്കേണ്ടിവന്നു.<br /><br />സ്വാമിയുടെ മുന്നില് താഴെ പായില് ഇരുന്ന് അജിത്ത് ആഗമനോദ്ദേശ്യം വിവരിച്ചു. സ്വാമിക്ക് കല്ല്യാണസൌഗന്ദികത്തില് വലിയ താല്പര്യമില്ലായിരുന്നെങ്കിലും പൂജാവിധികളും, പൂജയുടെ ക്രമങ്ങളും, വിവിധ സ്ഥലങ്ങളില് നടത്തേണ്ട പൂജകളുടെ തിയതികളും മറ്റും സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കാന് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടര് വാങ്ങാന് താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചു.<br /><br />ദീര്ഘനേരത്തെ വിലപേശലിനൊടുവില് പിറ്റേന്ന് തന്നെ ഒരു കമ്പ്യൂട്ടര് കൊണ്ട് ഇന്സ്റ്റാള് ചെയ്യാന് സ്വാമി അനുവാദം തന്നു. ഒരാഴ്ചക്കുള്ളില് മുഴുവന് പണവും തന്നുകൊള്ളാമെന്നും സ്വാമിയുടെ അനുയായികളില് ഒരാളെ അത്യാവശ്യം കമ്പ്യൂട്ടര് പ്രവര്ത്തിപ്പിക്കാന് പഠിപ്പിക്കാമെന്നുമുള്ള ഉറപ്പിന്മേല് ഞങ്ങള് കച്ചവടം ഉറപ്പിച്ച് സ്വാമിക്ക് വന്ദനവും ചൊല്ലി പടിയിറങ്ങി.<br /><br />രണ്ട് ഗമണ്ടന് ചമ്മല് സീനുകളില് ഹീറോ ആയി നടിച്ചെങ്കിലും കയ്യില്ക്കിട്ടിയ രണ്ട് ബിസിനസ് ഡീലുകള് എന്നെയും ഉത്സാഹഭരിതനാക്കി. മൂളിപ്പാട്ടും പാടി നേരത്തെ കൂടണഞ്ഞ എന്നെക്കണ്ട് അമ്മ ഒന്ന് അമ്പരന്നത് ഞാന് കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു.<br /><br />കാലത്ത് ടെലിഫോണ് മണിനാദം കേട്ടാണ് ഉണര്ന്നത്. അജിത്ത് ആയിരിക്കും. കാലത്ത് തന്നെ പാര്ട്ട്സ് വാങ്ങി അസംബ്ബിള് ചെയ്ത് ഉച്ചയോടെ മഠത്തില് കൊണ്ടു പോയി ഇന്സ്റ്റാള് ചെയ്യാമെന്ന് ഇന്നലെ പിരിയുന്നതിനുമുന്പ് തീരുമാനം എടുത്തിരുന്നതാണ്. അതിനാവും വിളിക്കുന്നത്.<br /><br />കൈയ്യെത്തി ഫോണെടുത്ത് ചെവിയിലേക്ക് ചേര്ത്തതും ചെവിയില് ഉറുമ്പ് കടിച്ചതും ഒന്നിച്ച്.<br /><br />“ഹലോ, നീയെഴുന്നേറ്റില്ലേ..” അജിത്തിന്റെ ശബ്ദം.<br /><br />“പിന്നെ, എപ്പോഴേ എഴുന്നേറ്റു. ഒമ്പത് മണിയാവുമ്പോള് ഞാന് ടൌണില് എത്തിയിരിക്കും.” കൂടുതല് ഒന്നും പറയാതെ ഫോണ് കട്ട് ചെയ്ത്. ഉറുമ്പുകടിയേറ്റ ഭാഗം അമര്ത്തിത്തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് ഡ്രോയിങ് റൂമിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള് ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു:<br /><br />“ഫോണില് മുഴുവന് ഉറുമ്പ് കയറി. അതൊന്നു ശരിയാക്കി വയ്ക്കാന് ഇവിടെ ആരും ഇല്ലല്ലോ...”<br /><br />“ഫോണില്ക്കൂടിയുള്ള പഞ്ചാരയടി കുറച്ച് കുറച്ചാല് മതി, ഉറുമ്പ് വരില്ല.” അച്ഛനും ആരോടെന്നില്ലാതെ പറയാന് മിടുക്കാനായതുകൊണ്ട് അപ്പോള് തന്നെ മറുപടി കിട്ടി.<br /><br />നേരത്തേ സംശയമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു, എന്നാലും ഇപ്പോള് ഒന്നുകൂടി ഉറപ്പിച്ചു, എന്റെ പിതാജി തന്നെ.<br /><br />അമ്മ കൊണ്ടു വന്ന കട്ടന്ചായയും കയ്യില്പ്പിടിച്ച് പത്രമെടുത്ത് നിവര്ത്തി.<br /><br />മുന്പേജില് താഴെ വലതുവശത്ത് പരിചയമുള്ള ഒരു മുഖം. തലക്കെട്ട് വായിച്ചു.<br /><br />‘ചിട്ടിതട്ടിപ്പ്: ഒളിവില് കഴിഞ്ഞിരുന്ന പ്രതി പിടിയില്’<br /><br />അതിനിപ്പൊ എനിക്കെന്താ, എനിക്ക് ചിട്ടിയും പാട്ടവുമൊന്നുമില്ലല്ലോ എന്ന് മനസ്സില് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വാര്ത്തയിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു.<br /><br />ശാസ്താംകോട്ട: തൃശൂരില് ശ്രീ ബാലാജി ചിട്ട്സ് ആന്റ് ഇന്വെസ്റ്റ്മെന്റ്സ് എന്ന പേരില് സ്ഥാപനം നടത്തി ഏതാണ്ട് ഒരു കോടിയോളം രൂപയുമായി മുങ്ങിയ രവിചന്ദ്രന് എന്നയാളെ ശാസ്താംകോട്ടയിലെ ഒരു ആശ്രമത്തില് നിന്നും പോലീസ് കസ്റ്റഡിയില് എടുത്തു. ചാത്തന് സേവാമഠം എന്ന പേരില് ഒരാശ്രമം നടത്തി ഒളിവില് കഴിയുകയായിരുന്നു ഇയാള്.<br /><br />ഹൃദയം വീണ്ടും മിടിപ്പിന്റെ കൌണ്ട് തെറ്റിച്ചു. കയ്യിലിരുന്ന ചായകപ്പ് വിറച്ചു. ഫോണ് വീണ്ടും ബെല്ലടിച്ചു.<br /><br />അച്ഛന് ഫോണെടുത്ത് കയ്യില് തന്നു, “അജിത്താ, നിന്നെ വിളിക്കുന്നു.”<br /><br />“ഡാ, നീ കണ്ടോ? ഇന്നലെ നമ്മള് പോന്ന ഉടനെയായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് പണിയായേനേ” അജിത്തിന്റെ പരിഭ്രാന്തമായ ശബ്ദം.<br /><br />കള്ളനോട്ടടിക്കാരനു കമ്പ്യൂട്ടര് വിറ്റ് ഇടങ്ങേറിലായ ഒരു പഴയ ചങ്ങാതിയെ അനുസ്മരിച്ചപ്പോള് മോണിറ്ററും സി.പി.യു.വും തലയിലേറ്റി പോലീസുകാരോടും സ്വാമിയോടും ഒപ്പം നടന്നു നീങ്ങുന്ന എന്നെയും അജിത്തിനെയും ഭാവനയില് കാണുകയായിരുന്നു ഞാനപ്പോള്.<br /><br />"മൈ ഡിയര് കുട്ടിച്ചാത്താ..." ഞാനറിയാതെ പറഞ്ഞുപോയി.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-12872778054028759072008-04-07T13:58:00.014-05:002014-09-23T11:48:39.421-05:00ഒരു വണ്വേ പ്രണയകാലത്ത്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ഉമ്പായി പാടുന്നു...<br />
<br />
ഞാനറിയാതെന് കരള് കവര്ന്നോടിയ<br />
പ്രാണനും പ്രാണനാം പെണ്കിടാവേ<br />
നിന്നെത്തിരയുമെന് ദൂതനാം കാറ്റിനോ-<br />
ടെന്തേ നിന്ന ഗന്ധമെന്നോതിടേണ്ടൂ...<br />
<br />
*************************************************<br />
സോമരാജന് സര് കീറ്റ്സിന്റെ കവിതയില് പിടിച്ച് ആകാശത്തേക്ക് കയറാനുള്ള ശ്രമമാണ്. ഞാനാണെങ്കില് കോട്ടുവായില് ഫോറും സിക്സുമടിച്ച് ഹാഫ് സെഞ്ച്വറി കഴിഞ്ഞു, പതുക്കെ സെഞ്ച്വറിയിലേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
ക്ലാസ്സിനു പുറത്തൊരു ബഹളം കേട്ട് എന്നാപ്പിനെ ഇടപെട്ടുകളയാം എന്നു കരുതി ചാടി പുറത്തിറങ്ങി. അവിടെ പാര്ട്ടിഭേദമന്യേ ഒരു സമരത്തിനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് നടക്കുന്നു. ആഹാ...<br />
<br />
“സംഭവം എന്താ?” എസ്.എഫ്.ഐയുടെ ഒരു ചോട്ടാ നേതാവിനോട് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
“ഇംഗ്ലീഷ് ഡിപ്പാര്ട്ടുമെന്റിലെ ചന്ദ്രന് സാറിനെ പൊലീസ് തല്ലി. അതും പൊലീസ് ക്ലബ്ബിന്റെ മുന്നില് വച്ച്.”<br />
<br />
“ഇതു ഞാന് പ്രതീക്ഷിച്ചതാ. ഫൊണെറ്റിക്സ് ക്ലാസ്സില് വന്ന് പുല്ലീസ് പുല്ലീസ് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോഴേ ഞാന് വിചാരിചതാ. അങ്ങേര്ക്ക് മര്യാദയ്ക്ക് പോലീസ് എന്നു പറഞ്ഞൂടേ” പ്രമോദ് വാചാലനായി.<br />
<br />
“അതിനു ശരിക്കുള്ള പ്രൊനണ്സിയേഷന് അങ്ങനെയായത് സാറിന്റെ കുഴപ്പമാണോ? പുള്ളി വല്ല പൊലീസുകാരനേയും പോയി പുല്ലീസ് എന്നു വിളിച്ചിട്ടുണ്ടാവും.” ഞാന് പറഞ്ഞു.<br />
<br />
“സംഭവം എന്തായാലും ഇനി ഇവിടെ നിന്നിട്ട് കാര്യമില്ല. വാ നമുക്ക് ചിന്നക്കടയിലേക്ക് പോവാം. അവിടെ ചെന്നിട്ട് ആലോചിക്കാം ഇനി എങ്ങോട്ടാണെന്ന്.” പ്രമോദിന്റെ സജഷന്.<br />
<br />
ചിന്നക്കടയില് ചെന്ന് ഒരു തീയറ്ററ് സര്വ്വേ നടത്തി നോക്കി. കൊള്ളാവുന്ന ഒരു സിനിമയില്ല. എന്നാല് പിന്നെ ഞാന് പോണടെ എന്നു പാഞ്ഞു പ്രമോദ് വീട്ടിലേക്ക് വിട്ടു.<br />
<br />
കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞു നിന്നിട്ട് കാര്യമില്ല എന്നു തോന്നിയപ്പോള് വീട്ടില് പോയാലോ എന്നൊരു ആലോചന.<br />
<br />
ഏയ് അതു ശരിയാവില്ല. വൈകിട്ട് കൊല്ലം-ചെങ്കോട്ട മീറ്റര് ഗേജ് ട്രെയിനില്ത്തന്നെ വേണം വീട്ടില് പോവാന്. കുറച്ചു ദിവസമായി ഒരു സുന്ദരിക്കോതയെ കണ്ണുകള് കൊണ്ട് കറക്കി കറക്കി വളച്ച് വളച്ച് വച്ചിരിക്കുന്നു. അതു മിസ്സാക്കാനോ... ഏയ്, ശരിയാവില്ല.<br />
<br />
എന്നാല് പിന്നെ ക്ലബ്ബില് പോയി കുറച്ചു സമയം വായിച്ചിരിക്കാം.<br />
<br />
ക്ലബ്ബില് എത്തിയപ്പോഴാണ് ഓര്ത്തത് വൈകിട്ട് പാട്ടു പ്രാക്റ്റീസും ഉള്ളതാണ്. പാട്ട് പാടാന് ഒരു പെണ്കുട്ടിയെ കണ്ടുപിടിച്ചു കൊണ്ടുവരാം എന്ന് ഏറ്റിട്ടു പോയ വിനുവിനെക്കുറിച്ച് ഒരു വിവരവും ഇല്ല. എല്ലാം കയറി ഏല്ക്കും, എന്നിട്ട് അവസാനം കാലുമാറുകയും ചെയ്യും. ഇനി അതിനും ഞാന് തന്നെ ഓടണോ എന്തോ.<br />
<br />
ചിന്തകള് കാടുകയറിയപ്പോള്, കാലുകള് പൊക്കി മേശപ്പുറത്തേക്ക് വച്ചു. കസേരയില് ഒന്നു നീണ്ടുനിവര്ന്ന് ഇരുന്നു. അറിയാതെ ഉറങ്ങിപ്പോയി.<br />
<br />
ഉറക്കം അങ്ങനെ കണ്ടിന്യൂ ചെയ്തോണ്ടിരുന്നപ്പോഴാണ് ഒരു കിളിനാദം.<br />
<br />
കണ്ണുതുറന്നു നോക്കിയപ്പോള് മുന്നില് ഒരു പെണ്കുട്ടി. ചന്ദനത്തിന്റെ നിറം, പട്ടു പാവാട, മുല്ലപ്പൂവിന്റെ മണം. കണ്ണു മഞ്ഞളിച്ചുപോയി.<br />
<br />
ട്രെയിനിലെ സുന്ദരിയെ സ്വപ്നം ക്ണടതാണോ എന്ന് ഒരു നിമിഷം സംശയിച്ചു.<br />
<br />
കണ്ണു തിരുമ്മി ഒന്നു കൂടി നോക്കി. അല്ല, സ്വപ്നമല്ല, യാഥാര്ത്ഥ്യം തന്നെ. ഇതേതാ ഈ സുന്ദരി?<br />
<br />
“വിനു ഉണ്ടോ?” ചോദ്യം എന്നോടാണ്.<br />
<br />
അതു ശരി. അപ്പോള് ഇത് അവന്റെ ലീലാവിലാസത്തിന്റെ ഭാഗമാണല്ലേ?<br />
<br />
“ഇല്ലല്ലോ. കുട്ടി ഏതാ?” എന്റെ ജിജ്ഞാസ ഉണര്ന്നു.<br />
<br />
“ക്ലബ്ബിന്റെ ആരും ഇല്ലേ ഇവിടെ?” മറുചോദ്യം.<br />
<br />
അതു ശരി. മുന്നിലുള്ള മേശയില് കാലും കയറ്റി വച്ചിരുന്ന് ഉറങ്ങുന്ന എന്നെ കണ്ടപ്പോള് സെക്യൂരിറ്റി ആണെന്ന് വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ടാവും.<br />
<br />
“ഞാന് ക്ലബ്ബിന്റെ ആളാണ്. എന്താ കാര്യം?” ഞാന് കുറച്ച് വെയിറ്റിട്ടു നോക്കി.<br />
<br />
“വിനു പറഞ്ഞിട്ട് വന്നതാ, പാട്ടുപാടാന്.”<br />
<br />
“ഹതു ശരി, ഇരിക്കൂ, ഹെന്താ പേര്? ഹെവിടാ വീട്? ഹേതു കോളേജിലാ?” ഞാന് പരവശനായി.<br />
<br />
“എന്റെ പേര് സുമിത്ര, വിമന്സ് കോളേജില് സംഗീതം പഠിക്കുന്നു.”<br />
<br />
“അതെന്താ വീട്ടില് ഇരുന്നു സംഗീതം പഠിക്കാന് പറ്റില്ലേ?”<br />
<br />
“അല്ല, ബി.എ. മ്യൂസിക്.”<br />
<br />
അതു ശരി, അപ്പോള് സംഗീതത്തിനുമുണ്ട് ബി.എ. അല്ലേ? അതിപ്പോഴാണ് അറിയുന്നത്.<br />
<br />
ഒന്നു വോയിസ്സ് ടെസ്റ്റ് ചെയ്തു നോക്കിയാലോ എന്നു മനസ്സിലിരുന്നു ആരോ പറഞ്ഞെങ്കിലും, അത്രയ്ക്ക് അത്യാഗ്രഹം വേണ്ട എന്ന് മനസ്സിന്റെ വേറൊരു മൂലയില് ഇരുന്നു വേറെയാരോ പറഞ്ഞു.<br />
<br />
എന്തായാലും വിനു വരുന്നതു വരെ ആ സുന്ദരിയെ അവിടെ പിടിച്ചിരുത്തി സംസാരിച്ച് ബയൊഡാറ്റ മുഴുവന് പേജുകളും മനസ്സിലാക്കിയെടുക്കുകയും എന്റെ ബയോഡാറ്റയുടെ കുറച്ചു പേജുകള് മാത്രം മനസ്സിലാക്കി കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
വൈകിട്ട് വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയില് ട്രെയിനിലെ സുന്ദരിക്ക് സൌന്ദര്യം പോരെന്നും, ഉയരം പോരെന്നും, നിറം പോരെന്നുമൊക്കെ എനിക്ക് തോന്നിയതെന്തുകൊണ്ടെന്ന് ഇപ്പോഴും എനിക്ക് വലിയ നിശ്ചയമില്ല.<br />
<br />
പാടിപ്പാടി ചുണ്ടുകള് തേഞ്ഞില്ലെങ്കിലും പാട്ടുകേള്ക്കാനും പാടുന്നവരെ കാണാനും നടന്ന് നടന്ന് എന്റെ ചെരുപ്പു തേഞ്ഞു.<br />
<br />
അതുകൊണ്ടൊരു ഗുണം ഉണ്ടായി. മൂന്നു മാസം കൊണ്ട് സുമിയുമായി നല്ല സൌഹൃദം സ്ഥാപിച്ചെടുക്കാന് കഴിഞ്ഞു. മറ്റാരെക്കാള് കൂടുതല് സമയം അവള് എന്നോടൊപ്പം ചിലവഴിക്കാന് തുടങ്ങി.<br />
<br />
അതോടുകൂടി എനിക്ക് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി. എനിക്കെന്തോ കുഴപ്പമുണ്ട്. ഇപ്പോള് കണ്ണടച്ചാല്, അവള് പിന്നെയും പിന്നെയും ആരോ കിനാവിന്റെ പടികടന്നെത്തുന്ന പദനിസ്വനം പാടാന് തുടങ്ങി, ഞാന് അതു ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്ന ജയറാമായി മാറി.<br />
<br />
എന്നെങ്കിലും അവളുടെ മനസ്സിന്റെ പടി കടന്ന് ചെല്ലണമെന്ന് ഒരാഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിലും അതു ഒന്നു തുറന്നു പറയണമെങ്കില് ഒരു രണ്ട് പെഗ്ഗ് റമ്മും 2 വിത്സും വേണമെന്ന നിലപാടിലാണ് ഞാനിപ്പോള്. പക്ഷെ, വെള്ളമടിച്ചിട്ട് അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നാല്, പടി കടക്കാന് പോയിട്ട്, പടിയടച്ച് പിണ്ഡം വെയ്ക്കുന്ന സ്ഥിതിയിലേക്ക് കാര്യങ്ങള് എത്തും എന്ന് എനിക്കു മനസ്സിലായി.<br />
<br />
എന്തായാലും ചുമ്മാ ഒന്നു നമ്പരിട്ടു നോക്കാം എന്നു വിചാരിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് ക്ലബ്ബില് നിന്നും എല്ലാവരും കൂടി ടെറ്റാനിക് കാണാന് പോയത്.<br />
<br />
പടം കണ്ടിട്ട് ഇറങ്ങിയപ്പോള് തന്നെ ഞാന് സുമിയെ ഒന്നു തോണ്ടിയിട്ട് പറഞ്ഞു: “നമുക്ക് റോസും ജാക്കുമാവാം. എന്നിട്ട് ക്ലബ്ബിന്റെ മുകളില് കയറി ഇങ്ങനെ കൈവിരിച്ച് നില്ക്കാം.”<br />
<br />
“നീ ചാക്കാവുന്നതാ നല്ലത്. എന്റെ അച്ചനും ചേട്ടന്മാര്ക്കും കൂട്ടി കെട്ടിത്തൂക്കിയിട്ട് ഇടിച്ചു പഠിക്കാം.”<br />
<br />
“നീ ഒട്ടും റൊമാന്റിക്കല്ല.” ഞാന് എന്റെ നിരാശ മറച്ചുവച്ചില്ല.<br />
<br />
പിന്നിടൊരിക്കല് ഒരു വിനോദയാത്രയില് വച്ച് നാഗര്കോവിലിനടുത്തുള്ള തൃപ്പരപ്പ് വെള്ളച്ചാട്ടത്തിനടുത്തുള്ള ഒരു പാറപ്പുറത്ത് ചിതറിക്കിടന്ന ഇലഞ്ഞിപ്പൂക്കള് പെറുക്കിയെടുത്ത് സുമിയുടെ മടിയിലിട്ടുകൊടുത്തിട്ട് ഞാന് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
“ഈ ഇലഞ്ഞിപ്പൂക്കള്ക്കെന്തു മണമാണ് അല്ലേ?” മടിത്തട്ടില് വീണ പൂക്കള് വാരിയെടുത്ത് മണത്തു അവള്.<br />
<br />
“നിനക്ക് താഴമ്പൂവിന്റെ സുഗന്ധമാണ്.” റൊമാന്റിക്കാവാന് ഒരു ശ്രമം നടത്തി നോക്കി ഞാന്.<br />
<br />
“നീയെന്റെ കണ്ണില് എന്താ കാണുന്നത്?” അടുത്ത ചോദ്യമെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് പിന്നെയും ചുറ്റും വീണു കിടക്കുന്ന ഇലഞ്ഞിപ്പൂക്കള് പെറുക്കാനാരംഭിച്ചു ഞാന്.<br />
<br />
“വെള്ളമടിച്ച് ചുവന്ന് കലങ്ങിയ രണ്ട് ഉണ്ടകണ്ണുകള് അല്ലാതെ അവിടെ എന്താ ഉള്ളത് ഇത്ര കാണാന്?”<br />
<br />
“അല്ല, എന്തെങ്കിലും ഒരു ഫീലിങ്? ഒരു പ്രതീക്ഷയുടെ തിരയിളക്കം?”<br />
<br />
“ആ, നിനക്ക് ഈയിടെയായി ഇത്തിരി ഇളക്കം കൂടുതലാണ്. അസുഖം എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്.”<br />
<br />
ക്ലബ്ബിന്റെ വാര്ഷിക കലാമേള.<br />
<br />
സുമിയുടെ പാട്ടുകേള്ക്കാന് മുന്നിരയില്ത്തന്നെ ഞാന് സ്ഥാനം പിടിച്ചു. എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് അവള് പാടി.<br />
<br />
എന്തേ അറിഞ്ഞീല നീയെന്റെ ഓമലേ,<br />
എന്തേ എന് നിശ്വാസ സംഗീതം കേട്ടീല<br />
എന്തേ, നിന് പദസ്വനം കേള്ക്കാന് കാതോര്ത്തിരിക്കും<br />
ഏകാന്തമനസ്സിനെ അറിഞ്ഞീല, ഒന്നും പറഞ്ഞീല...<br />
<br />
എന്റെ നിശാന്ത സ്വപനങ്ങളില് വന്നു നീ<br />
ഏതോ പ്രണയശലാക പോലെ<br />
എന്തെന്നറിയാത്ത നൊമ്പരത്തിന് സുഖം<br />
എന്തേ ഇനിയുമറിഞ്ഞീല...<br />
<br />
പണ്ടെന്നോ കുത്തിക്കുറിച്ച് ഈണമിടാന് അവളുടെ കയ്യില് കൊടുത്തിരുന്ന ഒരു കവിത. അതിപ്പോള് സംഗീതം കൊണ്ട് ജീവന് വയ്പ്പിച്ച് അവളുടെ ശബ്ദത്തില് എന്റെ കര്ണ്ണപുടങ്ങളില്...<br />
<br />
പാടിക്കഴിഞ്ഞ് പുറത്തു വന്ന അവളെക്കണ്ടപ്പോള് എന്തു പറയണമെന്നറിയാതെ ഞാന് മിഴിച്ചു നിന്നു.<br />
<br />
“ഡാ, നീ പുകവലിയും കള്ളുകുടിയും നിര്ത്തിയാല് നിന്നെ ഞാന് സ്നേഹിക്കാം.” ഒരു മുന്നറിയിപ്പില്ലാതെ അവള് പറഞ്ഞു.<br />
<br />
പെട്ടെന്ന് കണ്ണിലിരുട്ട് കയറിയതുപോലെ തോന്നി. കേള്ക്കാന് കൊതിച്ചത്... ഒരിക്കല്ക്കൂടി...<br />
<br />
“എന്താ? എന്താ പറഞ്ഞത്?” ഞാന് അന്തംവിട്ട് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
“പുകവലിയും കള്ളുകുടിയും നിര്ത്താന് ഞാന് നിന്നെ സഹായിക്കാം.” അവള് ആവര്ത്തിച്ചു.<br />
<br />
“ആദ്യം പറഞ്ഞത് ഇതല്ലല്ലോ. അത് ഒരിക്കല് കൂടി പറയ്.”<br />
<br />
“ഞാന് ഇതു തന്നെയാണ് പറഞ്ഞത്. വേറെ എന്താ നീ കേട്ടത്.”<br />
<br />
“സ്നേഹിക്കാം എന്നല്ലേ നീ പറഞ്ഞത്?”<br />
<br />
“പിന്നെ, എന്റെ സ്നേഹം കിട്ടിയാലേ നീ ഇതൊക്കെ നിര്ത്തുള്ളുവെങ്കില്, നീ നിര്ത്തണ്ട. നീ നന്നാവില്ലെടാ...”<br />
<br />
കലാമേള കഴിഞ്ഞപ്പോള് നേരം കുറെ ഇരുട്ടിയിരുന്നു. സുമിക്ക് കൂട്ടായി ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള് ഹോട്ടല് സുപ്രഭാതത്തിന്റെ മുന്നില് എത്തിയപ്പോള്;<br />
<br />
“നല്ല മസാലദോശയുടെ മണം.” അവള് പറഞ്ഞു.<br />
<br />
“നിനക്ക് ദോശ വേണമെങ്കില് കഴിച്ചിട്ട് പോകാം.” ഞാന് ഒരു ഫോര്മാലിറ്റിക്ക് പറഞ്ഞു നോക്കി. രാവിലെ അച്ഛന് തന്നെ പത്തുരൂപ കോളേജ് കാന്റീനിലെ കല്ലരിച്ചോറിനായി ചിലവാക്കിയത് ഓര്മ്മയിലുണ്ട്. എന്നാലും അഭിമാനം വിട്ടുകളയാന് പറ്റില്ലല്ലോ.<br />
<br />
“വേണ്ട, ഇന്നിപ്പോള് സമയമില്ല. പിന്നീടൊരിക്കലാവാം...”<br />
<br />
സുമിയെ ബസ് കയറ്റിവിട്ട് തിരിച്ചു വരുമ്പോള് സുപ്രഭാതത്തിനുമുന്നില് നേരത്തെ കണ്ട ആ ചെറുപ്പക്കാരന്.<br />
<br />
“അതു നിങ്ങളുടെ ഭാര്യ ആണോ?”<br />
<br />
“അതെന്താ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്?”<br />
<br />
“അല്ല, മസാലദോശയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞതുകേട്ടു. അതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ.”<br />
<br />
മസാലദോശ എന്നത് ഭാര്യമാര്ക്ക് ഭര്ത്താക്കന്മാരോട് മാത്രം സംസാരിക്കാന് പറ്റിയ ഒരു സംഗതിയാണെന്നത് എനിക്കു പുതിയ അറിവായിരുന്നു. കാര്യം എന്താണെന്ന് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ഒരു ചിരിയും പാസാക്കി ഞാന് നടന്നു.<br />
<br />
പിറ്റേന്ന് സുമിയോട് ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള് ഒരു ചിരി മാത്രമായിരുന്നു മറുപടി.<br />
<br />
“വല്ല ഒട്ടത്തി ലുക്കുള്ള പട്ടത്തിയുമായിരുന്നെങ്കില് ഞാന് അല്ല എന്നു പറഞ്ഞേനേ. ഇതിപ്പോള് അങ്ങനെയല്ലല്ലോ. അതുകൊണ്ട് ഞാന് ഭാര്യ ആണെന്നാണ് അയാളോട് പറഞ്ഞത്.” ഞാന് വെറുതെ ഒരു നമ്പരിട്ടു നോക്കി.<br />
<br />
“നീ മനുഷ്യനെ നാണം കെടുത്തും. നിന്നോട് അങ്ങനെ ചോദിക്കാന് തോന്നിയ ആ മഹാന്റെ കണ്ണിനെന്തെങ്കിലും കുഴപ്പമുണ്ടോ?”<br />
<br />
“അതെന്താ, എനിക്കു നീ മാച്ചാവില്ലേ?” നിഷ്ക്കളങ്കമായി ഞാന് ചോദിച്ചു.<br />
<br />
“മാച്ചാവും, മാച്ചാവും. നമ്മള് ഒരുമിച്ചു നടന്നാല് ബ്ലാക്ക് ആന്റ് വൈറ്റ് ദമ്പതികള് എന്നു പറയും കാണുന്നവര്.”<br />
<br />
കോളേജ് വിട്ട് പ്രാരാബ്ധങ്ങളുടെ നടുവിലേക്ക്. ഉത്തരവാദിത്വത്തിന്റെ മാറാപ്പേന്തിയ കൌമാരത്തിന്റെ കാലം. ഏതു ജോലിയും ചെയ്യാനുള്ള സന്നദ്ധതയോടെ കിട്ടിയ മാര്ക്കറ്റിങ് ജോലിയുമായി എറണാകുളത്തേക്ക്.<br />
<br />
എറണാകുളത്തുനിന്ന് സുമിക്ക് ആദ്യ കത്ത് എഴുതുമ്പോള് പ്രതീക്ഷയുടെ ഒരു നൂറു നറുതിരി ഉള്ളില് കത്തിച്ചു വച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.<br />
<br />
ഒരാഴ്ചകഴിഞ്ഞ് കിട്ടിയ സുമിയുടെ മറുപടിക്കത്ത് പൊട്ടിച്ച് വായിക്കാനിരുന്നപ്പോള് മനസ്സില് ആനന്ദത്തിന്റെ പൂത്തിരി.<br />
<br />
“ഡാ, ഒരു സന്തോഷവര്ത്തമാനം പറയാനുണ്ട്. പിന്നെ, പറഞ്ഞില്ല കേട്ടില്ല എന്നൊന്നും പറയരുത്. എന്റെ കല്യാണം നിശ്ചയിച്ചു.....”<br />
<br />
മുഴുവന് വായിച്ചുതീര്ത്തു ഒരു നെടുവീര്പ്പിട്ട് സന്തോഷത്തോടെ ഞാന് കസേരയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.<br />
<br />
*******************************************************<br />
വര്ഷങ്ങള് ഒരുപാടു കഴിഞ്ഞു. പുതിയ ഒരു നൂറ്റാണ്ട് പിറന്നു. ഭൂമി സൂര്യനെ ചുറ്റിച്ചുറ്റി ക്ഷീണിച്ചു. കലണ്ടറുകള് വിറ്റ് പലരും പണക്കാരായി...<br />
<br />
കൊല്ലം റെയില്വേ സ്റ്റേഷന്റെ കല്ബഞ്ചില് ഇരുന്ന് പക്ഷിനിരീക്ഷണം നടത്തുന്ന ഒരുച്ച നേരം. ഐലന്റ് എക്സ്പ്രസ്സ് വരാന് ഇനിയും സമയം ഉണ്ട്.<br />
<br />
തൊട്ടടുത്ത പ്ലാറ്റ്ഫോമില് വന്നു നിന്ന ജയന്തി ജനത എക്സ്പ്രസ്സില് നിന്നും രണ്ട് കൊച്ചു സുന്ദരികളെയും കൊണ്ട് ഇറങ്ങിയ സ്ത്രീയെ കണ്ടപ്പോള് നല്ല പരിചയം തോന്നി.<br />
<br />
ബാഗുമെടുത്ത് ഇപ്പുറത്തെ പ്ലാറ്റ്ഫോമില്ക്കൂടി കുറെ മുന്നോട്ട് ഓടി. അതെ അത് സുമി തന്നെ. ആളാകെ മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
തീവണ്ടിപ്പാത മുറിച്ചുകടന്ന് മുന്നില് ചെന്ന് ചോദിച്ചു:“എന്നെ ഓര്മ്മയുണ്ടോ?”<br />
<br />
അത്ഭുതത്തോടെ വിടര്ന്ന കണ്ണുകളില് നീര്ക്കണങ്ങളുടെ തിളക്കം. “നിന്നെ അത്ര എളുപ്പം മറക്കാന് പറ്റുമോ? മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെയായിരുന്നില്ലല്ലോ നീയെനിക്ക്.”<br />
<br />
മനസ്സില് വിടര്ന്ന വിചാരങ്ങള് വാക്കുകളിലേക്ക് മാറുന്നതിനുമുമ്പ് അവള് നടന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു, കൂടെ തിരിഞ്ഞുനോക്കി നടന്നു പോകുന്ന ആ സുന്ദരിക്കുട്ടികളും.<br />
<br />
*************************************************<br />
വാടിയ താഴമ്പൂ വാസന പൂശിയ<br />
കോടി പുടവതന് പുതുമണമോ...<br />
നിന്മടിക്കുത്തിലായ് വാരിനിറച്ചൊരു<br />
പൊന്നിലഞ്ഞിപ്പൂവിന് നറുമണമോ...<br />
<br />
ഉമ്പായി പാടുന്നു....</div>
ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com58tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-20648086731656495642008-03-16T20:40:00.007-05:002008-03-17T10:42:02.895-05:00കാറ് ബാറ് ദേഖോ...വീട്ടിലാദ്യമായി വാങ്ങിയ ആ ചുവപ്പ് മാരുതി കാറ് എന്റെ അധ്വാനഫലമായി വാങ്ങിയതാണോ എന്നു ചോദിച്ചാല് അതെ എന്നു പറയേണ്ടി വരും. കാരണം അമ്മ വി.ആര്.എസ്. എടുക്കുന്നു എന്നു അറിഞ്ഞ അന്നു മുതല് അതെന്തിനാണമ്മേ വി.ആര്. എസ്. എന്നൊരു വാക്കു പോലും ചോദിക്കാതെ, മാരുതി കാറ്, മാരുതി കാറ് എന്നു മാത്രം പറഞ്ഞു നടന്ന എന്റെ അധ്വാനം കുറച്ചു കാണിക്കാന് ഞാന് അത്രക്ക് വിശാലമനസ്കനൊന്നുമല്ല.<br /><br />അമ്മയുടെ വി.ആര്. എസിന് എനിക്കറിയാവുന്ന ഒരേ ഒരു കാരണമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അതിന്റെ തിരക്കഥ ഏതാണ്ട് ഇങ്ങനെയൊക്കെ:<br /><br />അച്ഛനും അമ്മയും ഒരേ ഓഫീസില് ജോലി ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള് ഒരു ദിവസം.<br /><br />തിരക്കിട്ട് ജോലി ചെയ്യുന്ന അമ്മ ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് പോകുന്ന അച്ഛനെ കാണുന്നു. അച്ഛന് ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് പോയി എന്നല്ല. അമ്മ ജനലിലൂടെ അച്ഛനെ കാണുന്നു എന്നു വായിച്ചാല് മതി.<br /><br />സ്വാഭാവികമായും അച്ഛന് പുറത്തുപോവുമ്പോള് “നിങ്ങളെന്താ നിലാവത്ത് അഴിച്ചുവിട്ട കോഴിയെപ്പോലെ കറങ്ങി നടക്കുന്നത്“ എന്നു ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടാവും.<br /><br />“വെറുതെ ഒന്നു വലിക്കാനിറങ്ങിയതാ”, അച്ഛന്റെ മറുപടി.<br /><br />സാധാരണ വീട്ടില് വച്ചാണെങ്കില് ഒരു മണിക്കൂറും, പുറത്തെവിടെയെങ്കിലുമാണെങ്കില് അരമണിക്കൂറും നീളുന്ന സുവിശേഷപ്രസംഗ പരമ്പര അമ്മ ഫ്ലാഗ് ഓഫ് ചെയ്യുന്നു.<br /><br />പത്തു പതിനഞ്ച് മിനിട്ടായി മാറി നിന്ന് കുശുകുശുക്കുന്ന തല നരച്ച ആ യുവമിഥുനങ്ങളെക്കണ്ട് ടെലിഫോണിന് ജലദോഷമെന്നോ, കഴിഞ്ഞ തവണത്തെ ബില്ലില് നാലു പൂജ്യം കൂടിപ്പോയി എന്നോ പരാതി പറയാന് വന്ന ഒരു പാവം ഉപഭോക്താവ് “അവരെന്താ ലൈനാണോ” എന്ന് അവിടെ നിന്ന വാച്ച്മേനോട് ചോദിക്കുന്നു.<br /><br />“ആ അവര് കഴിഞ്ഞ പത്തു മുപ്പത് വര്ഷമായിട്ട് ലൈനാണ്? എന്നു വാച്ച്മാന് മറുപടി കൊടുക്കുന്നു.<br /><br />വാച്ച്മാന് ആ സംഭവം പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും വച്ച് അച്ഛനെ അറിയിക്കുന്നു. ഇനി വി.ആര്.എസ്. നു വേറെ എന്തു കാരണം തപ്പാനാ?<br /><br />എന്തായാലും കുരീപ്പള്ളിക്കാരന് സലീമിന്റെ കയ്യില് ഒരു രസ്യന് കാറിരിപ്പുണ്ടെന്നും എഴുപത്തയ്യായിരം രൂപ കൊടുത്ത് ഒരു പാട്ടും പാടിയാല് സാധനം നമ്മുടെ വീട്ടുമുറ്റത്ത് കിടക്കും എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞപ്പോള് പിന്നെ മറ്റൊന്നും ആലോചിക്കാന് നിന്നില്ല. ജോലിയും കൂലിയുമൊന്നുമ്മില്ലതെ തെക്കു വടക്കു നടക്കുന്ന മോന് നാളെ മുതല് കാറില് കയറി തെക്കു വടക്കു നടക്കട്ടെ എന്നു കരുതുന്ന മാതാപിതാക്കളുടെ ക്യാറ്റഗറിയില് പെടാന് വെമ്പി നിന്ന അച്ഛനുമമ്മയും എഴുപത്തയ്യായിരം രൂപ തരാനും പാട്ട് മോന് തന്നെ പാടിക്കോ എന്നു പറയാനും തയ്യാറായി.<br /><br />ദേ കാറ് വീട്ടുമുറ്റത്ത്.<br /><br />കാറ് വാങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ ഞാന് വിവാഹസ്വപ്നങ്ങള് കണ്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു. വിവാഹസ്വപ്നം എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോള് പ്ലാസ്റ്റിക് പൂക്കള് ഒട്ടിച്ചുവച്ച്, മൂന്നു നിറത്തിലുള്ള റിബ്ബണ് കെട്ടി, പിന്നിലെ ചില്ലില് കുമാരന് വെഡ്സ് കുമാരി എന്ന് തെര്മോക്കോളില് വെട്ടി ഒട്ടിച്ച്, ഒരു മണവാളനെ കാറിന്റെ മുന്സീറ്റില് ഇരുത്തി, ചെക്കന്റെ അപ്പനേയും അമ്മയേയും സുന്ദരിയായ അനിയത്തിമാരെയും പിന്സീറ്റില് ഇരുത്തി ആളുകള് തിങ്ങിക്കൂടി നില്ക്കുന്ന ഒരു ഓഡിറ്റോറിയത്തിലേക്ക് താലമേന്തിയ സുന്ദരിമാരുടെ നടുവിലൂടെ കാറോടിച്ചു ചെല്ലുക. ഹൊ..അതാലോചിക്കുമ്പോള് തന്നെ കുളിരു കോരും.<br /><br />അങ്ങനെ വിവാഹസ്വപ്നങ്ങള് നെയ്തു നെയ്തു നെയ്തുകാരുടെ പെന്ഷന് കിട്ടാറായപ്പോള് എന്റെ വിവാഹസ്വപ്നം പൂത്തുലഞ്ഞു. വലിയച്ഛന്റെ മകന്റെ കല്യാണം. ആനന്ദലബ്ധിക്കിനിയെന്തുവേണം?<br /><br />കല്യാണത്തലേന്ന് കാറ് ഒന്നു നന്നായി കഴുകി തുടച്ചു. വൈകിട്ട് ചെറുക്കന്റെ വീട്ടില് ആളുകള് വന്നു തുടങ്ങിയപ്പോള് തന്നെ കാറ് ഞാന് അവിടെ കൊണ്ടുപോയി പ്രദര്ശനത്തിനിട്ടു. എന്നിട്ട് അതില് ചാരി നിന്നു പന്തല്ക്കാര്ക്കും, ലൈറ്റ് ഇടുന്ന പയ്യനുമൊക്കെ നിര്ദ്ദേശങ്ങള് കൊടുക്കാന് തുടങ്ങി.<br /><br />രാത്രിയായപ്പോള് കല്യാണവീട്ടിലെ തിരക്കുകള് കൂടി. അടുക്കളയില് സ്ത്രീകളുടെ തിരക്ക്, മുറ്റത്ത് കുട്ടികളുടെ തിരക്ക്, വീടിനോട് ചേര്ന്നുള്ള പന്തലില് അതിഥികളുടെ തിരക്ക്. അങ്ങനെ എല്ലായിടത്തും എല്ലാവര്ക്കും തിരക്കോട് തിരക്ക്.<br /><br />കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഞാനും അങ്ങ് തിരക്കായിപ്പോയി. പന്തലിന്റെ ബാക്കി പണികള്ക്ക് ഒക്കെ മേല്നോട്ടം വഹിക്കാന് ഞാന് നിയോഗിക്കപ്പെട്ടു. ചുരുക്കം പറഞ്ഞാല് എവിടെയെങ്കിലും ചുരുണ്ടുകൂടിക്കിടന്ന് ഉറങ്ങാമെന്നുള്ള എന്റെ സ്വപ്നം മുളയിലേ ക്രോപ്പ് ചെയ്തു കളഞ്ഞു.<br /><br />നാട്ടിലെ കല്യാണമായാലും ചാക്കാല ആയാലും എന്തിനും ഏതിനും കൈക്കാരനായി പ്രവര്ത്തിച്ച് ജനകോടികളുടെ വിശ്വസ്തകൈക്കാരനായ സുഗതന്. സുഗതനെക്കൊണ്ട് അത്യാവശ്യം മുറ്റം ഒക്കെ ഒന്നു വൃത്തിയാക്കി പന്തലിന്റെ അരികിലുള്ള ചെടികള് ഒക്കെ ഒന്നു ഒതുക്കികെട്ടി വെയ്പ്പിച്ചപ്പോഴാണ് പന്തലിനു മുന്നില് പനയോല കൊണ്ടൊരു കമാനം എന്ന പുതുപുത്തന് ആശയത്തിലേക്ക് എന്റെ മനസ്സ് കൂപ്പൂകുത്തിയത്.<br /><br />പിന്നെ ഒട്ടും ആമാന്തിച്ചില്ല, സുഗതനെ ചട്ടം കെട്ടി വിട്ടു, പനയോല കൊണ്ടുവരാന്.<br /><br />ഈ തിരക്കിനിടയ്ക്ക് കാറിനെക്കുറിച്ചു മറന്നു. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് രഘുവേട്ടന് വന്ന് കാറിന്റെ താക്കോല് വാങ്ങിക്കൊണ്ട് പോവും, അരമണിക്കൂര് കഴിയുമ്പോള് തിരികെ കൊണ്ടുവരും. കുറെനേരം ആ പ്രക്രിയ തുടര്ന്നപ്പോള് ഞാന് ഒന്നു ശ്രദ്ധിച്ചു. കല്യാണവീട്ടില് പുരുഷന്മാരായ അതിഥികള് വരുമ്പോള് മാത്രമാണ് ഈ പ്രക്രിയ. കൂടുതല് ചിന്തിക്കാതെ തന്നെ കാര്യം മനസ്സിലായി. രഘുവേട്ടന് ആളുകളെ കാറ് കാണിക്കുകയാണ്. വരുന്ന അതിഥികളെ കാറിന്റെ അടുത്തു കൊണ്ടുപോയി കാറിന്റെ ചുറ്റും കാണിക്കും, അപ്പോള് എന്നെ ചൂണ്ടി എന്തോ പറയുന്നുമുണ്ട്. പിന്നെ കാറിന്റെ ഉള്ളില് ഇരുത്തി ഉള്വശം കാണിക്കും. രഘുവേട്ടന് പോളിടെക്നിക്കില് പഠിച്ചതുകൊണ്ട് കാര്യങ്ങളൊക്കെ നല്ല വെടിപ്പായി പറഞ്ഞുകൊടുക്കാന് പറ്റും എന്നുള്ളതുകൊണ്ട് ഞാന് പിന്നെ അങ്ങോട്ട് അധികം ശ്രദ്ധിക്കാന് പോയില്ല. പക്ഷേ, കാറ് കണ്ടിട്ടു മടങ്ങിപോകുന്ന അതിഥികളുടെ നടപ്പിനു ലേശം ചന്തക്കുറവുണ്ടോ എന്നൊരു സംശയം എനിക്ക് തോന്നിയതേയില്ല.<br /><br />കാര്യങ്ങള് അങ്ങനെ പുരോഗമിക്കവേ വീട്ടിനുള്ളില് നിന്നും വേലായുധന്മാമന്റെ അക്രോശം കേട്ടു.<br /><br />ചെന്നു നോക്കിയപ്പോള് സുഖമായി കമ്പിളി പുതച്ച് ഉറങ്ങുകയായിരുന്ന മാമന്റെ കമ്പിളിയുടെ ഒരറ്റം രഘുവേട്ടന്റെ കയ്യില്. മറ്റേ അറ്റത്ത് മാമന് പിടിമുറുക്കിയിരിക്കുന്നു. മാമന് രഘുവേട്ടനെ നല്ല തെറിയില് കുളിപ്പിക്കുന്നു. അവസാനം കമ്പിളിയുടെ അവകാശം രഘുവേട്ടന് സ്ഥാപിച്ചെടുത്തു,<br /><br />കമ്പിളിയും കൊണ്ട് രഘുവേട്ടന് പോയി. ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ട ഈര്ഷ്യയോടെ വേലായുധന് മാമന് പുറത്തേക്കും പോയി.<br /><br />ഞാന് പന്തലിന്റെ അവസാനത്തെ മിനുക്കു പണികളിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചു.<br /><br />വേലായുധന് മാമന് പോയപോക്കില് തെക്കേ വശത്തെ ഇടവഴിയില് ചെന്നു അവിടെ കണ്ട ഒരു പോസ്റ്റിന്റെ ചുവട്ടില് ജലസേചനത്തിനായി യന്ത്രം ഓണ് ചെയ്തു പിടിച്ചു. യന്ത്രം പ്രവര്ത്തിപ്പിച്ചു നില്ക്കെ വേലായുധന് മാമന് ഇരുട്ടിലെന്തോ അനക്കം കേട്ട് ചുറ്റുമൊന്നു കണ്ണോടിച്ചു.<br /><br />“ഹെന്റമ്മച്ചിയേ”, ഒരു നിലവിളിയുടെ പിന്നാലെ യന്ത്രം കയ്യില്പ്പിടിച്ച് ഇടവഴിയും ആ വശത്തെ കയ്യാലയും ചാടിക്കടന്ന് വീട്ടിനുള്ളിലേക്ക് ഓടുന്ന വേലായുധന് മാമനെയാണ് പിന്നെ കണ്ടത്.<br /><br />പിന്നാലെ ഞാനും ഓടി. ഓടിച്ചെന്ന് വേലായുധന് മാമനെ പിടിച്ചുനിര്ത്തി കാര്യം തിരക്കി.<br /><br />കിതപ്പിനിടയില് എന്തോ പറയാന് ശ്രമിച്ച് വേലായുധന്മാമന് പുറത്തേക്ക് ചൂണ്ടി.<br /><br />“പന...പന..ഹവിടെ...നടന്നു...വരുന്നു” എന്നൊരു വികൃതമായ ഒച്ചയും പുറത്തേക്ക് വന്നു.<br /><br />പുറത്തിറങ്ങിപ്പോയി നോക്കിയ ഞാന് കണ്ടത് തലയില് ചുമന്നു വന്ന പനയോലകള് താഴെയിട്ട് അന്തംവിട്ട് നില്ക്കുന്ന സുഗതനെ.<br /><br />“വേലായുധനാശാന് എന്നെ കണ്ട് എന്തിനാ ഓടിയത്?” സുഗതന്റെ നിഷ്ക്കളങ്കമായ ചോദ്യം.<br /><br />************************************************<br /><br />പുലര്ച്ചേ 5 മണിക്ക് പള്ളിമുക്കിലുള്ള പാണ്ടിയുടെ പൂക്കടയില് കല്യാണ മാലയും ബൊക്കെയും പൂക്കളും എടുക്കാന് പോകാന് കുടുംബത്തിലെ ആകെയുള്ള കാറിന്റെ മൊതലാളി എന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഞാന് തന്നെ നിയോഗികപ്പെട്ടു. രണ്ടു പോള കണ്ണും അടയ്ക്കാതെ കയ്യും മെയ്യും ബാക്കിയുള്ള അല്പം ബുദ്ധിയും പന്തല് പണിയില് വ്യാപൃതനായിരുന്നതുകൊണ്ട് ആ ദൌത്യം ആരെയെങ്കിലും ഏല്പ്പിക്കാന് പറ്റുമോ എന്ന് നോക്കാതെയിരുന്നില്ല. കാക്കയ്ക്കും തന് ഉറക്കം പൊന് ഉറക്കം എന്നുള്ള മഹത്വചനങ്ങളെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുമാറ് യുദ്ധം കഴിഞ്ഞ പടക്കളം പോലെ തലങ്ങും വിലങ്ങും വീണുകിടന്ന് ഉറങ്ങുന്ന ചെറുപ്പക്കാരെ ഒന്നു ഉണര്ത്താന് ഞാന് അശക്തനായിരുന്നു.<br /><br />അവസാനം ഞാന് തന്നെ കാറുമെടുത്ത് പുറപ്പെട്ടു.<br /><br />കണ്ണ് ബലം പ്രയോഗിച്ച് തുറന്നു വച്ച് അങ്ങനെ കാറോടിച്ചു പോകവേ പൊലീസ് കൈകാണിച്ചു.<br /><br />പതുക്കെ റോഡിന്റെ ഓരം ചേര്ത്തു വണ്ടി നിര്ത്തി.<br /><br />“കൊച്ചുവെളുപ്പാന്കാലത്ത് എങ്ങോട്ടാ?”<br /><br />“പള്ളിമുക്കില്, പൂ വാങ്ങാന്”. ഞാന് മറുപടി കൊടുത്തു.<br /><br />“എന്തിനാ ചെവിയില് വെയ്ക്കാനാണോ?” പൊട്ടിച്ചിരിയോടൊപ്പം അടുത്ത ചോദ്യം.<br /><br />ഞാന് ഒരു വളിച്ച ചിരി ചിരിച്ചു.<br /><br />“ഒന്നിങ്ങോട്ട് ഇറങ്ങണം. കാറൊന്ന് പരിശോധിക്കണം.” സ്പിരിറ്റ് പിടിക്കാനാണ് ഉറക്കമിളച്ചു അവര് കാത്തു നിന്നതെന്ന് മനസ്സിലായി.<br /><br />ഒരു പുച്ഛച്ചിരിയോടെ ഞാന് കാറില് നിന്നിറങ്ങി.<br /><br />“ഈ ഡിക്കിയൊന്നു തുറന്നേ.”<br /><br />“അതിലൊന്നുമില്ല സര്. സ്റ്റെപ്പിനി മാത്രമേയുള്ളൂ...”<br /><br />“തെക്കിനിയാണോ വടക്കിനിയാണോ എന്ന് ഞങ്ങള് നോക്കിയിട്ടു തീരുമാനിക്കാം. താന് അധികം വാചകമടിക്കാതെ വേഗം തുറക്ക്.” പൊലീസുകാരന് ദേഷ്യപ്പെടാന് തുടങ്ങി.<br /><br />ഞാന് വീണ്ടും ആ പുച്ഛച്ചിരി പുറത്തേടുത്തു. പാതിയടഞ്ഞ കണ്ണില് അസാമാന്യമായ ആത്മവിശ്വാസം കുത്തിനിറച്ച് ഞാന് ചെന്നു തുറന്നു.<br /><br />ദേ വിരിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു വേലായുധന് മാമന്റെ കമ്പിളിപ്പുതപ്പ്. പുതപ്പിന്റെ നിമ്നോന്നതങ്ങളിലൂടെ ഞാന് വിരലോടിച്ചു.<br /><br />“എന്താടാ അതിനടിയില്?” എമാന്മാരുടെ ചോദ്യം.<br /><br />“ഏയ് അവിടെ ഒന്നുമില്ല” എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാന് ആ പുതപ്പ് വലിച്ചെടുത്തു.<br /><br />ഹണിബീ, മക്ഡൌവ്വത്സ്, കിങ്ഫിഷര്, സോഡ, ബിസ്ലേരി, ഗ്ലാസ്സ്, ഒഴിഞ്ഞ കുപ്പികള്, പാട്ടകള്...<br /><br />“ഹെന്റെ രഘുവേട്ടാ...” ഞാന് അറിയാതെ വിളിച്ചുപോയി.<br /><br />“ഇതെന്താ ബാറോ? സ്പിരിറ്റില് കളര് മിക്സ് ചെയ്ത് കുപ്പിയിലാക്കിയാണല്ലേ ഇപ്പൊ കടത്ത്?” തലമൂത്ത ഒരേമാന് അലറി.<br /><br />************************************************<br /><br />പ്ലാസ്റ്റിക് പൂക്കളൊട്ടിക്കാത്ത, മൂന്നു നിറത്തിലുള്ള റിബ്ബണ് കെട്ടാത്ത, കുമാരന് വെഡ്സ് കുമാരി എന്നെഴുതാത്ത, മുന്നിലും പിന്നിലും കാക്കി ഉടുപ്പിട്ട ഏമാന്മാര് ഇരിക്കുന്ന കാര് തോക്കേന്തിയ പൊലീസുകാരുടെ ഇടയിലൂടെ പൊലീസ് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് ഓടിച്ചു കയറ്റുമ്പോള് കുളിരുകോരാതെ തന്നെ ഞാന് വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com52tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-22207219408264040152008-02-24T19:45:00.001-06:002008-02-24T22:10:50.635-06:00പാസഞ്ചേര്സ് യുവര് അറ്റന്ഷന് പ്ലീസ്...<span class=" transl_class" id="4" title="Click to correct"><span class=" transl_class" id="5" title="Click to correct"><span class="transl_class" id="0" title="Click to correct"><span class=" transl_class" id="931" title="Click to correct">വിമാനം</span></span></span></span> <span class="transl_class" id="1" title="Click to correct">റണ്വേയില്ക്കൂടി</span> <span class="transl_class" id="2" title="Click to correct">മുന്നോട്ട്</span> <span class="transl_class" id="3" title="Click to correct">ഓടിത്തുടങ്ങി</span>. <span class="transl_class" id="4" title="Click to correct">അതിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="5" title="Click to correct">വേഗത</span> <span class="transl_class" id="6" title="Click to correct">കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു</span>. <span class="transl_class" id="7" title="Click to correct">പെട്ടെന്നു</span> <span class="transl_class" id="8" title="Click to correct">വിമാനത്തിനുള്ളിലെ</span> <span class="transl_class" id="9" title="Click to correct">വിളക്കുകളെല്ലാം</span> <span class="transl_class" id="10" title="Click to correct">അണഞ്ഞു</span>. <span class="transl_class" id="11" title="Click to correct">എന്</span>. <span class="transl_class" id="12" title="Click to correct">എല്</span>.<span class="transl_class" id="13" title="Click to correct">ബാലകൃഷ്ണന്</span> <span class="transl_class" id="14" title="Click to correct">ഇന്ദ്രന്സിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="15" title="Click to correct">ബൈക്കിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="16" title="Click to correct">പിന്നില്</span> <span class="transl_class" id="17" title="Click to correct">കയറിയാലെന്നപോലെ</span> <span class="transl_class" id="18" title="Click to correct">ചെറിയ</span> <span class="transl_class" id="19" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="20" title="Click to correct">കുലുക്കത്തോടെ</span> <span class="transl_class" id="21" title="Click to correct">വിമാനത്തിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="22" title="Click to correct">മുന്ചക്രം</span> <span class="transl_class" id="23" title="Click to correct">പൊങ്ങി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="24" title="Click to correct">പെട്ടെന്നു</span> <span class="transl_class" id="25" title="Click to correct">പിന്നോട്ടാഞ്ഞ</span> <span class="transl_class" id="26" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="27" title="Click to correct">ചാടിപ്പിടിച്ചത്</span> <span class="transl_class" id="28" title="Click to correct">മുന്സീറ്റില്</span>. <span class="transl_class" id="29" title="Click to correct">പക്ഷേ</span>, <span class="transl_class" id="30" title="Click to correct">എന്റെ</span> <span class="transl_class" id="31" title="Click to correct">പേടി</span> <span class="transl_class" id="32" title="Click to correct">കൊണ്ടോ</span>, <span class="transl_class" id="33" title="Click to correct">അല്ലെങ്കില്</span> <span class="transl_class" id="34" title="Click to correct">വിമാനം</span> <span class="transl_class" id="35" title="Click to correct">പൊങ്ങിയ</span> <span class="transl_class" id="36" title="Click to correct">സമയത്തായതുകൊണ്ട്</span> <span class="transl_class" id="37" title="Click to correct">ഗുരുത്വാകര്ഷണം</span> <span class="transl_class" id="38" title="Click to correct">ശരിക്കും</span> <span class="transl_class" id="39" title="Click to correct">വര്ക്ക്</span> <span class="transl_class" id="40" title="Click to correct">ചെയ്യാത്തതുകൊണ്ടോ</span>, <span class="transl_class" id="41" title="Click to correct">എനിക്കു</span> <span class="transl_class" id="42" title="Click to correct">ഗുരുത്വം</span> <span class="transl_class" id="43" title="Click to correct">ഇത്തിരി</span> <span class="transl_class" id="44" title="Click to correct">കുറവായതുകൊണ്ടോ</span> <span class="transl_class" id="45" title="Click to correct">മുന്സീറ്റില്</span> <span class="transl_class" id="46" title="Click to correct">പിടിക്കാനാഞ്ഞ</span> <span class="transl_class" id="47" title="Click to correct">എന്റെ</span> <span class="transl_class" id="48" title="Click to correct">കൈ</span> <span class="transl_class" id="49" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="50" title="Click to correct">ഉദ്ദേശിച്ചതിലും</span> <span class="transl_class" id="51" title="Click to correct">കുറച്ചു</span> <span class="transl_class" id="52" title="Click to correct">കൂടി</span> <span class="transl_class" id="53" title="Click to correct">മുന്നോട്ടു</span> <span class="transl_class" id="54" title="Click to correct">പോയാണ്</span> <span class="transl_class" id="55" title="Click to correct">പിടിച്ചത്</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="56" title="Click to correct">യൂ</span> <span class="transl_class" id="57" title="Click to correct">സ്കൌണ്ട്രല്</span>, <span class="transl_class" id="58" title="Click to correct">ട്രയിംഗ്</span> <span class="transl_class" id="59" title="Click to correct">റ്റു</span> <span class="transl_class" id="60" title="Click to correct">ടീസ്</span> <span class="transl_class" id="61" title="Click to correct">മീ</span>? <span class="transl_class" id="62" title="Click to correct">ഐ</span> <span class="transl_class" id="63" title="Click to correct">വില്</span> <span class="transl_class" id="64" title="Click to correct">കാള്</span> <span class="transl_class" id="65" title="Click to correct">ദ്</span> <span class="transl_class" id="66" title="Click to correct">പൊലീസ്</span>, <span class="transl_class" id="67" title="Click to correct">ഐ</span> <span class="transl_class" id="68" title="Click to correct">വില്</span> <span class="transl_class" id="69" title="Click to correct">കാള്</span> <span class="transl_class" id="70" title="Click to correct">ദ്</span> <span class="transl_class" id="71" title="Click to correct">പൊലീസ്</span>!” <span class="transl_class" id="72" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="73" title="Click to correct">പെമ്പ്രന്നോത്തി</span> <span class="transl_class" id="74" title="Click to correct">ചാടിയെഴുന്നേറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="75" title="Click to correct">എന്റെ</span> <span class="transl_class" id="76" title="Click to correct">നേരെ</span> <span class="transl_class" id="77" title="Click to correct">നോക്കി</span> <span class="transl_class" id="78" title="Click to correct">അലറാന്</span> <span class="transl_class" id="79" title="Click to correct">തുടങ്ങി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="80" title="Click to correct">രണ്ടു</span> <span class="transl_class" id="81" title="Click to correct">മിനിറ്റിനുള്ളില്</span> <span class="transl_class" id="82" title="Click to correct">എന്റെ</span> <span class="transl_class" id="83" title="Click to correct">ചുറ്റും</span> <span class="transl_class" id="84" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="85" title="Click to correct">വലിയ</span> <span class="transl_class" id="86" title="Click to correct">ആള്ക്കൂട്ടം</span> <span class="transl_class" id="87" title="Click to correct">തന്നെ</span> <span class="transl_class" id="88" title="Click to correct">പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു</span>. <span class="transl_class" id="89" title="Click to correct">അപ്പോഴേക്കും</span> <span class="transl_class" id="90" title="Click to correct">വിമാനം</span> <span class="transl_class" id="91" title="Click to correct">പൊക്കി</span> <span class="transl_class" id="92" title="Click to correct">ആകാശത്തുകൊണ്ടു</span> <span class="transl_class" id="93" title="Click to correct">പോയി</span> <span class="transl_class" id="94" title="Click to correct">ലംബമാക്കി</span> <span class="transl_class" id="95" title="Click to correct">വച്ചിട്ട്</span>, <span class="transl_class" id="96" title="Click to correct">ഇനിയതു</span> <span class="transl_class" id="97" title="Click to correct">തന്നേ</span> <span class="transl_class" id="98" title="Click to correct">ഓടിക്കൊള്ളും</span>, <span class="transl_class" id="99" title="Click to correct">അവിടെ</span> <span class="transl_class" id="100" title="Click to correct">കാണുന്ന</span> <span class="transl_class" id="101" title="Click to correct">സ്വിച്ചിലൊന്നും</span> <span class="transl_class" id="102" title="Click to correct">തൊടാതെ</span> <span class="transl_class" id="103" title="Click to correct">നോക്കിയിരുന്നാല്</span> <span class=" transl_class" id="0" title="Click to correct"><span class="transl_class" id="104" title="Click to correct">മതി</span></span> <span class="transl_class" id="105" title="Click to correct">എന്നു</span> <span class="transl_class" id="106" title="Click to correct">കോ</span>-<span class="transl_class" id="107" title="Click to correct">പൈലറ്റിനെ</span> <span class="transl_class" id="108" title="Click to correct">ചട്ടം</span> <span class="transl_class" id="109" title="Click to correct">കെട്ടി</span> <span class="transl_class" id="110" title="Click to correct">പൈലറ്റും</span> <span class="transl_class" id="111" title="Click to correct">സംഭവസ്ഥലത്ത്</span> <span class="transl_class" id="112" title="Click to correct">ഓടിയെത്തി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="113" title="Click to correct">വീഴാന്</span> <span class="transl_class" id="114" title="Click to correct">പോയപ്പൊ</span> <span class="transl_class" id="115" title="Click to correct">പിടിച്ചതാണെന്ന്</span> <span class="transl_class" id="116" title="Click to correct">എത്ര</span> <span class="transl_class" id="117" title="Click to correct">ആണയിട്ടു</span> <span class="transl_class" id="118" title="Click to correct">പറഞ്ഞിട്ടും</span> <span class="transl_class" id="119" title="Click to correct">ആരും</span> <span class="transl_class" id="120" title="Click to correct">വിശ്വസിച്ചില്ല</span>. <span class="transl_class" id="121" title="Click to correct">അവരെല്ലാം</span> <span class="transl_class" id="122" title="Click to correct">കൂടി</span> <span class="transl_class" id="123" title="Click to correct">ഉടനെ</span> <span class="transl_class" id="124" title="Click to correct">തന്നെ</span> <span class="transl_class" id="125" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="126" title="Click to correct">പരാതി</span> <span class="transl_class" id="127" title="Click to correct">ഒക്കെ</span> <span class="transl_class" id="128" title="Click to correct">എഴുതിയുണ്ടാക്കി</span> <span class="transl_class" id="129" title="Click to correct">ആ</span> <span class="transl_class" id="130" title="Click to correct">പെമ്പ്രന്നോത്തിയെക്കൊണ്ട്</span> <span class="transl_class" id="131" title="Click to correct">ഒപ്പിടീപ്പിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="132" title="Click to correct">അടുത്തു</span> <span class="transl_class" id="133" title="Click to correct">കാഴ്ചകാണാന്</span> <span class="transl_class" id="134" title="Click to correct">നിന്ന</span> <span class="transl_class" id="135" title="Click to correct">രണ്ടു</span> <span class="transl_class" id="136" title="Click to correct">പേരെക്കൊണ്ട്</span> <span class="transl_class" id="137" title="Click to correct">സാക്ഷിയും</span> <span class="transl_class" id="138" title="Click to correct">ഒപ്പിടീപ്പിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="139" title="Click to correct">വച്ചിട്ട്</span> <span class="transl_class" id="140" title="Click to correct">പൊലീസിനെ</span> <span class="transl_class" id="141" title="Click to correct">വിളിച്ചു</span>. <span class="transl_class" id="142" title="Click to correct">പൊലീസു</span> <span class="transl_class" id="143" title="Click to correct">വരുന്നതുവരെ</span> <span class="transl_class" id="144" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="145" title="Click to correct">ചാടി</span> <span class=" transl_class" id="1" title="Click to correct"><span class="transl_class" id="146" title="Click to correct">പോവാതിരിക്കാനായി</span></span> <span class="transl_class" id="147" title="Click to correct">ഒന്നു</span> <span class="transl_class" id="148" title="Click to correct">രണ്ടു</span> <span class="transl_class" id="149" title="Click to correct">ചെറുപ്പക്കാര്</span> <span class="transl_class" id="150" title="Click to correct">എന്റെയടുത്ത്</span> <span class="transl_class" id="151" title="Click to correct">ചുറ്റിപ്പറ്റി</span> <span class="transl_class" id="152" title="Click to correct">നില്ക്കുകയും</span> <span class="transl_class" id="153" title="Click to correct">ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു</span>.<br /><span class="transl_class" id="154" title="Click to correct"></span><br /><span class="transl_class" title="Click to correct">കീയൂം</span> <span class="transl_class" id="155" title="Click to correct">കീയൂം</span> <span class="transl_class" id="156" title="Click to correct">കീയൂം</span> <span class="transl_class" id="157" title="Click to correct">കീയൂം</span>....<span class="transl_class" id="158" title="Click to correct">പൊലീസ്</span> <span class="transl_class" id="159" title="Click to correct">ജീപ്പിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="160" title="Click to correct">സൈറണ്</span> <span class="transl_class" id="161" title="Click to correct">ദൂരെ</span> <span class=" transl_class" id="2" title="Click to correct"><span class="transl_class" id="162" title="Click to correct">നിന്നും</span></span> <span class="transl_class" id="163" title="Click to correct">കേട്ടു</span> <span class="transl_class" id="164" title="Click to correct">തുടങ്ങി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="165" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="166" title="Click to correct">മിനിറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="167" title="Click to correct">കഴിഞ്ഞപ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="168" title="Click to correct">അതു</span> <span class="transl_class" id="169" title="Click to correct">നിലച്ചു</span>.<span class="transl_class" id="170" title="Click to correct">പത്തു</span> <span class="transl_class" id="171" title="Click to correct">സെക്കന്റ്</span> <span class="transl_class" id="172" title="Click to correct">കഴിഞ്ഞപ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="173" title="Click to correct">വീണ്ടും</span> <span class="transl_class" id="174" title="Click to correct">സൈറണ്</span>. <span class="transl_class" id="175" title="Click to correct">ഇത്തവണയും</span> <span class="transl_class" id="176" title="Click to correct">അത്</span> <span class="transl_class" id="177" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="178" title="Click to correct">മിനിറ്റേ</span> <span class="transl_class" id="179" title="Click to correct">നീണ്ടു</span> <span class="transl_class" id="180" title="Click to correct">നിന്നുള്ളൂ</span>. <span class="transl_class" id="181" title="Click to correct">എന്തോ</span> <span class="transl_class" id="182" title="Click to correct">പന്തികേടു</span> <span class="transl_class" id="183" title="Click to correct">തോന്നി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="184" title="Click to correct">കീയൂം</span> <span class="transl_class" id="185" title="Click to correct">കീയൂം</span> <span class="transl_class" id="186" title="Click to correct">കീയൂം</span> <span class="transl_class" id="187" title="Click to correct">കീയൂം</span>....<span class="transl_class" id="188" title="Click to correct">ദേ</span> <span class="transl_class" id="189" title="Click to correct">വീണ്ടും</span>. <span class="transl_class" id="190" title="Click to correct">ഇത്തവണ</span> <span class="transl_class" id="191" title="Click to correct">കുറച്ചു</span> <span class="transl_class" id="192" title="Click to correct">കൂടി</span> <span class="transl_class" id="193" title="Click to correct">ഒന്നു</span> <span class="transl_class" id="194" title="Click to correct">ശ്രദ്ധിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="195" title="Click to correct">നോക്കി</span>. <span class="transl_class" id="196" title="Click to correct">സംഗതി</span> <span class="transl_class" id="197" title="Click to correct">പിടികിട്ടി</span>. <span class="transl_class" id="198" title="Click to correct">എന്റെ</span> <span class="transl_class" id="199" title="Click to correct">സെല്ഫോണ്</span> <span class="transl_class" id="200" title="Click to correct">മണിയടിക്കുന്ന</span> <span class="transl_class" id="201" title="Click to correct">ശബ്ദം</span>!<br /><span class="transl_class" id="202" title="Click to correct"></span><br /><span class="transl_class" title="Click to correct">ചാടിപ്പിടിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="203" title="Click to correct">സെല്ഫോണ്</span> <span class="transl_class" id="204" title="Click to correct">എടുത്തു</span> <span class="transl_class" id="205" title="Click to correct">ചെവിയില്</span> <span class="transl_class" id="206" title="Click to correct">ചേര്ത്തു</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="207" title="Click to correct">ഇതു</span> <span class="transl_class" id="208" title="Click to correct">ഞാനാ</span>. <span class="transl_class" id="209" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="210" title="Click to correct">ഇന്നങ്ങോട്ടു</span> <span class="transl_class" id="211" title="Click to correct">വരുന്നുണ്ട്</span>.” മണിനാദത്തിനു പുറകേ <span class="transl_class" id="212" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="213" title="Click to correct">കിളിനാദം</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="214" title="Click to correct">ഒരെണ്ണം</span> <span class="transl_class" id="215" title="Click to correct">നമ്മുടെ</span> <span class="transl_class" id="216" title="Click to correct">സീറ്റിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="217" title="Click to correct">മുന്നില്</span> <span class="transl_class" id="218" title="Click to correct">വന്നിരുന്നതിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="219" title="Click to correct">കേട്</span> <span class="transl_class" id="220" title="Click to correct">മാറാതെ</span> <span class="transl_class" id="221" title="Click to correct">ഇങ്ങനെ</span> <span class=" transl_class" id="3" title="Click to correct"><span class="transl_class" id="222" title="Click to correct">വിഷമിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ്</span></span> <span class="transl_class" id="223" title="Click to correct">ദേ</span> <span class="transl_class" id="224" title="Click to correct">അടുത്തത്</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="225" title="Click to correct">അയ്യോ</span>, <span class="transl_class" id="226" title="Click to correct">ഇങ്ങോട്ടൊന്നും</span> <span class="transl_class" id="227" title="Click to correct">വരണ്ട</span>. <span class="transl_class" id="228" title="Click to correct">ഞാനിവിടെ</span> <span class="transl_class" id="229" title="Click to correct">ഇത്തിരി</span> <span class="transl_class" id="230" title="Click to correct">പ്രശ്നത്തിലാ</span>.” <span class="transl_class" id="231" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="232" title="Click to correct">വളരെ</span> <span class="transl_class" id="233" title="Click to correct">പെട്ടെന്നു</span> <span class="transl_class" id="234" title="Click to correct">തന്നെ</span> <span class="transl_class" id="235" title="Click to correct">സമചിത്തത</span> <span class="transl_class" id="236" title="Click to correct">കൈവരിച്ചു</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="237" title="Click to correct">ഈ</span> <span class="transl_class" id="238" title="Click to correct">കൊച്ചുവെളുപ്പാന്</span> <span class="transl_class" id="239" title="Click to correct">കാലത്ത്</span> <span class="transl_class" id="240" title="Click to correct">എന്തു</span> <span class="transl_class" id="241" title="Click to correct">പ്രശ്നം</span>? <span class="transl_class" id="242" title="Click to correct">മൂടിപ്പുതച്ചുകിടന്നായിരിക്കുമല്ലോ</span> <span class="transl_class" id="243" title="Click to correct">പ്രശ്നം</span> <span class="transl_class" id="244" title="Click to correct">സോള്വ്</span> <span class="transl_class" id="245" title="Click to correct">ചെയ്യുന്നത്</span>?” <span class="transl_class" id="246" title="Click to correct">ഉടനെ</span> <span class="transl_class" id="247" title="Click to correct">റിപ്ലേ</span> <span class="transl_class" id="248" title="Click to correct">വന്നു</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="249" title="Click to correct">ഞാനിവിടെ</span> <span class="transl_class" id="250" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="251" title="Click to correct">പെണ്ണുകേസില്</span> <span class="transl_class" id="252" title="Click to correct">പെട്ടിരിക്കുകയാ</span>. <span class="transl_class" id="253" title="Click to correct">പൊലീസ്</span> <span class="transl_class" id="254" title="Click to correct">ഇപ്പൊ</span> <span class="transl_class" id="255" title="Click to correct">വരും</span>.” <span class="transl_class" id="256" title="Click to correct">പറഞ്ഞു</span> <span class="transl_class" id="257" title="Click to correct">തീര്ന്നതും</span> <span class="transl_class" id="258" title="Click to correct">സീറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="259" title="Click to correct">ബെല്റ്റ്</span> <span class="transl_class" id="260" title="Click to correct">ഊരിമാറ്റാന്</span> <span class="transl_class" id="261" title="Click to correct">ഞന്</span> <span class="transl_class" id="262" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="263" title="Click to correct">ശ്രമം</span> <span class="transl_class" id="264" title="Click to correct">നടത്തി</span>. <span class="transl_class" id="265" title="Click to correct">പക്ഷേ</span> <span class="transl_class" id="266" title="Click to correct">നല്ല</span> <span class="transl_class" id="267" title="Click to correct">ബലമുള്ള</span> <span class="transl_class" id="268" title="Click to correct">ആ</span> <span class="transl_class" id="269" title="Click to correct">ബെല്റ്റ്</span> <span class="transl_class" id="270" title="Click to correct">എന്റെ</span> <span class="transl_class" id="271" title="Click to correct">നെഞ്ചിനു</span> <span class="transl_class" id="272" title="Click to correct">കുറുകേ</span> <span class="transl_class" id="273" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="274" title="Click to correct">ചലനവും</span> <span class="transl_class" id="275" title="Click to correct">ഇല്ലാതെ</span> <span class="transl_class" id="276" title="Click to correct">ഇരിക്കുന്നു</span>. <span class="transl_class" id="277" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="278" title="Click to correct">കുറച്ചു</span> <span class="transl_class" id="279" title="Click to correct">ബലം</span> <span class="transl_class" id="280" title="Click to correct">പ്രയോഗിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="281" title="Click to correct">അതു</span> <span class="transl_class" id="282" title="Click to correct">ഒന്നു</span> <span class="transl_class" id="283" title="Click to correct">പൊക്കി</span>. <span class="transl_class" id="284" title="Click to correct">പക്ഷെ</span> <span class="transl_class" id="285" title="Click to correct">അതിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="286" title="Click to correct">ഭാരം</span> <span class="transl_class" id="287" title="Click to correct">ഒറ്റക്കൈയ്യില്</span> <span class="transl_class" id="288" title="Click to correct">താങ്ങാന്</span> <span class="transl_class" id="289" title="Click to correct">ശ്രമിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="290" title="Click to correct">പരാജയപ്പെട്ട</span> <span class="transl_class" id="291" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="292" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="293" title="Click to correct">സെക്കന്റ്</span> <span class="transl_class" id="294" title="Click to correct">കയ്യൊന്നു</span> <span class="transl_class" id="295" title="Click to correct">വിട്ടു</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="296" title="Click to correct">എന്റമ്മോ</span>....”<br /><br />“<span class="transl_class" id="297" title="Click to correct">എന്റള്ളോ</span>...”<br /><br />“<span class="transl_class" id="298" title="Click to correct">അയ്യോ</span>....”<br /><span class="transl_class" id="299" title="Click to correct"></span><br /><span class="transl_class" title="Click to correct">മൂന്നു</span> <span class="transl_class" id="300" title="Click to correct">കരച്ചില്</span> <span class="transl_class" id="301" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="302" title="Click to correct">വ്യക്തമായി</span> <span class="transl_class" id="303" title="Click to correct">കേട്ടു</span>. <span class="transl_class" id="304" title="Click to correct">ആദ്യത്തേത്</span>, <span class="transl_class" id="305" title="Click to correct">പൊക്കിയ</span> <span class="transl_class" id="306" title="Click to correct">സീറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="307" title="Click to correct">ബെല്റ്റ്</span> <span class="transl_class" id="308" title="Click to correct">തിരിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="309" title="Click to correct">വന്നു</span> <span class="transl_class" id="310" title="Click to correct">എന്റെ</span> <span class="transl_class" id="311" title="Click to correct">നെഞ്ചത്ത്</span> <span class="transl_class" id="312" title="Click to correct">വീണപ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="313" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="314" title="Click to correct">കരഞ്ഞുകൊണ്ട്</span> <span class="transl_class" id="315" title="Click to correct">ചാടിയെഴുന്നേറ്റത്</span>. <span class="transl_class" id="316" title="Click to correct">രണ്ടാമത്തേത്</span>, <span class="transl_class" id="317" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="318" title="Click to correct">ചാടിയെഴുന്നേറ്റപ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="319" title="Click to correct">എന്റെ</span> <span class="transl_class" id="320" title="Click to correct">നെഞ്ചിനു</span> <span class="transl_class" id="321" title="Click to correct">കുറുകെ</span> <span class="transl_class" id="322" title="Click to correct">കാലു</span> <span class="transl_class" id="323" title="Click to correct">വച്ച്</span> <span class="transl_class" id="324" title="Click to correct">സുഖമായിക്കിടന്നുറങ്ങിയിരുന്ന</span> <span class="transl_class" id="325" title="Click to correct">ഷാനവാസ്</span> <span class="transl_class" id="326" title="Click to correct">കട്ടിലില്</span> <span class="transl_class" id="327" title="Click to correct">നിന്നും</span> <span class="transl_class" id="328" title="Click to correct">തലയിടിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="329" title="Click to correct">താഴെ</span> <span class="transl_class" id="330" title="Click to correct">വീണപ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="331" title="Click to correct">അലറിക്കരഞ്ഞത്</span>. <span class="transl_class" id="332" title="Click to correct">മൂന്നാമത്തേത്</span> <span class="transl_class" id="333" title="Click to correct">രണ്ട്</span> <span class="transl_class" id="334" title="Click to correct">അലര്ച്ച</span> <span class="transl_class" id="335" title="Click to correct">കേട്ട്</span> <span class="transl_class" id="336" title="Click to correct">പേടിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="337" title="Click to correct">ഫോണിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="338" title="Click to correct">മറ്റേത്തലയ്ക്കല്</span> <span class="transl_class" id="339" title="Click to correct">നിന്നും</span> <span class="transl_class" id="340" title="Click to correct">വന്ന</span> <span class="transl_class" id="341" title="Click to correct">സ്ത്രീശബ്ദത്തിലുള്ള</span> <span class="transl_class" id="342" title="Click to correct">കരച്ചില്</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="343" title="Click to correct">കൈയ്യില്</span> <span class="transl_class" id="344" title="Click to correct">നിന്നും</span> <span class="transl_class" id="345" title="Click to correct">തെറിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="346" title="Click to correct">പോയ</span> <span class="transl_class" id="347" title="Click to correct">ഫോണ്</span> <span class="transl_class" id="348" title="Click to correct">തപ്പിപ്പിടിച്ചെടുത്ത്</span> <span class="transl_class" id="349" title="Click to correct">ചെവിയില്</span> <span class="transl_class" id="350" title="Click to correct">വെയ്ക്കുമ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="351" title="Click to correct">ഡിസ്പ്ലേയില്</span> <span class="transl_class" id="352" title="Click to correct">നോക്കി</span> <span class="transl_class" id="353" title="Click to correct">ആരാണെന്ന്</span> <span class="transl_class" id="354" title="Click to correct">ഉറപ്പുവരുത്തി</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="355" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="356" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="357" title="Click to correct">സ്വപ്നം</span> <span class="transl_class" id="358" title="Click to correct">കണ്ടതായിരുന്നു</span>.” <span class="transl_class" id="359" title="Click to correct">തെല്ലു</span> <span class="transl_class" id="360" title="Click to correct">ജാള്യതയോടെ</span> <span class="transl_class" id="361" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="362" title="Click to correct">പറഞ്ഞു</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="363" title="Click to correct">അതു</span> <span class="transl_class" id="364" title="Click to correct">തന്നെ</span>. <span class="transl_class" id="365" title="Click to correct">കാണുമ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="366" title="Click to correct">മിനിമം</span> <span class="transl_class" id="367" title="Click to correct">പെണ്വാണിഭമെങ്കിലും</span> <span class="transl_class" id="368" title="Click to correct">കാണണം</span>. <span class="transl_class" id="369" title="Click to correct">അതു</span> <span class="transl_class" id="370" title="Click to correct">മാത്രമേയുള്ളല്ലോ</span> <span class="transl_class" id="371" title="Click to correct">ചിന്ത</span>.” <span class="transl_class" id="372" title="Click to correct">അങ്ങേതലയ്ക്കല്</span> <span class="transl_class" id="373" title="Click to correct">നിന്നും</span> <span class="transl_class" id="374" title="Click to correct">കത്തിക്കയറാന്</span> <span class="transl_class" id="375" title="Click to correct">തുടങ്ങി</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="376" title="Click to correct">അയ്യോ</span>, <span class="transl_class" id="377" title="Click to correct">ഒന്നു</span> <span class="transl_class" id="378" title="Click to correct">ക്ഷമീ</span>...<span class="transl_class" id="379" title="Click to correct">നീ</span> <span class="transl_class" id="380" title="Click to correct">വിളിച്ച</span> <span class="transl_class" id="381" title="Click to correct">കാര്യം</span> <span class="transl_class" id="382" title="Click to correct">പറ</span>.”<br /><br />“<span class="transl_class" id="383" title="Click to correct">ഡാ</span>, <span class="transl_class" id="384" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="385" title="Click to correct">നാളെ</span> <span class="transl_class" id="386" title="Click to correct">അങ്ങോട്ടു</span> <span class="transl_class" id="387" title="Click to correct">വരുന്നു</span>. <span class="transl_class" id="388" title="Click to correct">ഓഫീസില്</span> <span class="transl_class" id="389" title="Click to correct">നിന്ന്</span> <span class="transl_class" id="390" title="Click to correct">കുറച്ചു</span> <span class="transl_class" id="391" title="Click to correct">പേപ്പേര്സ്</span> <span class="transl_class" id="392" title="Click to correct">കളക്ട്</span> <span class="transl_class" id="393" title="Click to correct">ചെയ്യാനുണ്ട്</span>. <span class="transl_class" id="394" title="Click to correct">നീ</span> <span class="transl_class" id="395" title="Click to correct">എന്നെ</span> <span class="transl_class" id="396" title="Click to correct">നാളെ</span> <span class="transl_class" id="397" title="Click to correct">രാവിലെ</span> <span class="transl_class" id="398" title="Click to correct">മഡിവാളയില്</span> <span class="transl_class" id="399" title="Click to correct">നിന്നും</span> <span class="transl_class" id="400" title="Click to correct">ഒന്നു</span> <span class="transl_class" id="401" title="Click to correct">പിക്ക്</span> <span class="transl_class" id="402" title="Click to correct">ചെയ്യണം</span>, <span class="transl_class" id="403" title="Click to correct">എന്നിട്ട്</span> <span class="transl_class" id="404" title="Click to correct">വൈകിട്ട്</span> <span class="transl_class" id="405" title="Click to correct">എനിക്ക്</span> <span class="transl_class" id="406" title="Click to correct">മുംബൈക്ക്</span> <span class="transl_class" id="407" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="408" title="Click to correct">ടിക്കറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="409" title="Click to correct">ബുക്ക്</span> <span class="transl_class" id="410" title="Click to correct">ചെയ്തു</span> <span class="transl_class" id="411" title="Click to correct">വെക്കണം</span>. <span class="transl_class" id="412" title="Click to correct">ഏതെങ്കിലും</span> <span class="transl_class" id="413" title="Click to correct">നൈറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="414" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="415" title="Click to correct">മതി</span>. <span class="transl_class" id="416" title="Click to correct">അതാവുമ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="417" title="Click to correct">ചീപ്പ്</span> <span class="transl_class" id="418" title="Click to correct">ആയിരിക്കും</span>.” <span class="transl_class" id="419" title="Click to correct">ഒറ്റശ്വാസത്തില്</span> <span class="transl_class" id="420" title="Click to correct">ബിന്ദു</span> <span class="transl_class" id="421" title="Click to correct">പറഞ്ഞു</span> <span class="transl_class" id="422" title="Click to correct">തീര്ത്തു</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="423" title="Click to correct">ബിന്ദു</span> <span class="transl_class" id="424" title="Click to correct">എന്റെ</span> <span class="transl_class" id="425" title="Click to correct">ആത്മാര്ത്ഥ</span> <span class="transl_class" id="426" title="Click to correct">സുഹൃത്ത്</span> <span class="transl_class" id="427" title="Click to correct">ആയതുകൊണ്ടും</span>, <span class="transl_class" id="428" title="Click to correct">വളരെ</span> <span class="transl_class" id="429" title="Click to correct">നാളുകള്</span> <span class="transl_class" id="430" title="Click to correct">പലസ്ഥലങ്ങളിലായി</span> <span class="transl_class" id="431" title="Click to correct">അലഞ്ഞു</span> <span class="transl_class" id="432" title="Click to correct">നടന്ന</span> <span class="transl_class" id="433" title="Click to correct">എന്നെ</span> <span class="transl_class" id="434" title="Click to correct">ബാംഗ്ലൂര്</span> <span class="transl_class" id="435" title="Click to correct">കൂട്ടിക്കൊണ്ടു</span> <span class="transl_class" id="436" title="Click to correct">വന്ന്</span> <span class="transl_class" id="437" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="438" title="Click to correct">ജോലി</span> <span class="transl_class" id="439" title="Click to correct">കിട്ടുന്നതുവരെ</span> <span class="transl_class" id="440" title="Click to correct">എന്റെ</span> <span class="transl_class" id="441" title="Click to correct">സര്വത്ര</span> <span class="transl_class" id="442" title="Click to correct">ചിലവും</span> <span class="transl_class" id="443" title="Click to correct">വഹിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="444" title="Click to correct">എന്നെ</span> <span class="transl_class" id="445" title="Click to correct">സഹിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="446" title="Click to correct">ക്ഷീണിച്ച</span> <span class="transl_class" id="447" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="448" title="Click to correct">ജന്തു</span> <span class="transl_class" id="449" title="Click to correct">ആയതുകൊണ്ടും</span>, <span class="transl_class" id="450" title="Click to correct">ആ</span> <span class="transl_class" id="451" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റിലെ</span> <span class="transl_class" id="452" title="Click to correct">പെണ്വാണിഭക്കേസില്</span> <span class="transl_class" id="453" title="Click to correct">നിന്നും</span> <span class="transl_class" id="454" title="Click to correct">എന്നെ</span> <span class="transl_class" id="455" title="Click to correct">രക്ഷിച്ചതുകൊണ്ടും</span> <span class="transl_class" id="456" title="Click to correct">കൂടുതല്</span> <span class="transl_class" id="457" title="Click to correct">ഒന്നും</span> <span class="transl_class" id="458" title="Click to correct">ചോദിക്കാനും</span> <span class="transl_class" id="459" title="Click to correct">പറയാനും</span> <span class="transl_class" id="460" title="Click to correct">നില്ക്കാതെ</span> <span class="transl_class" id="461" title="Click to correct">തലയും</span> <span class="transl_class" id="462" title="Click to correct">കുലുക്കി</span> <span class="transl_class" id="463" title="Click to correct">സമ്മതിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="464" title="Click to correct">തലയും</span> <span class="transl_class" id="465" title="Click to correct">തടവി</span> <span class="transl_class" id="466" title="Click to correct">ഇരിക്കുന്ന</span> ഷാനവാസിനെ <span class="transl_class" id="468" title="Click to correct">നോക്കി</span> <span class="transl_class" id="469" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="470" title="Click to correct">പുച്ഛചിരിയും</span> <span class="transl_class" id="471" title="Click to correct">പാസാക്കി</span> <span class="transl_class" id="472" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="473" title="Click to correct">മൂളിപ്പാട്ടും</span> <span class="transl_class" id="474" title="Click to correct">പാടി</span> <span class="transl_class" id="475" title="Click to correct">ബാത്ത്</span> <span class="transl_class" id="476" title="Click to correct">റൂമിലേക്ക്</span> <span class="transl_class" id="477" title="Click to correct">കയറി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="478" title="Click to correct">അന്ന്</span> <span class="transl_class" id="479" title="Click to correct">ഓഫീസില്</span> <span class="transl_class" id="480" title="Click to correct">ചെന്ന</span> <span class="transl_class" id="481" title="Click to correct">ഉടനെ</span> <span class="transl_class" id="482" title="Click to correct">തന്നെ</span> <span class="transl_class" id="483" title="Click to correct">സുഹൃത്തിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="484" title="Click to correct">ട്രാവല്</span> <span class="transl_class" id="485" title="Click to correct">ഏജന്സിയില്</span> <span class="transl_class" id="486" title="Click to correct">വിളിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="487" title="Click to correct">ടിക്കറ്റിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="488" title="Click to correct">കാര്യം</span> <span class="transl_class" id="489" title="Click to correct">പറഞ്ഞു</span>. <span class="transl_class" id="490" title="Click to correct">രാത്രി</span> <span class="transl_class" id="491" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="492" title="Click to correct">മതി</span> <span class="transl_class" id="493" title="Click to correct">എന്നുള്ള</span> <span class="transl_class" id="494" title="Click to correct">കാര്യം</span> <span class="transl_class" id="495" title="Click to correct">പ്രത്യേകം</span> <span class="transl_class" id="496" title="Click to correct">ഓര്മ്മിപ്പിക്കാനും</span> <span class="transl_class" id="497" title="Click to correct">മറന്നില്ല</span>.<br /><span class="transl_class" id="498" title="Click to correct">ഉച്ചഭക്ഷണസമയത്ത്</span> <span class="transl_class" id="499" title="Click to correct">സുഹൃത്ത്</span> <span class="transl_class" id="500" title="Click to correct">വിളിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="501" title="Click to correct">രാത്രി</span> 8.30 <span class="transl_class" id="502" title="Click to correct">നു</span> <span class="transl_class" id="503" title="Click to correct">ഉള്ള</span> <span class="transl_class" id="504" title="Click to correct">ഇന്ത്യന്</span> <span class="transl_class" id="505" title="Click to correct">എയര്ലൈന്സ്</span> <span class="transl_class" id="506" title="Click to correct">വിമാനത്തില്</span> <span class="transl_class" id="507" title="Click to correct">ടിക്കറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="508" title="Click to correct">ഉണ്ടെന്നും</span> <span class="transl_class" id="509" title="Click to correct">നാലായിരത്തി</span> <span class="transl_class" id="510" title="Click to correct">അഞ്ഞൂറ്</span> <span class="transl_class" id="511" title="Click to correct">രൂപയാവും</span> <span class="transl_class" id="512" title="Click to correct">എന്നും</span> <span class="transl_class" id="513" title="Click to correct">പറഞ്ഞപ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="514" title="Click to correct">കൂടുതല്</span> <span class="transl_class" id="515" title="Click to correct">ഒന്നും</span> <span class="transl_class" id="516" title="Click to correct">ആലോചിക്കാന്</span> <span class="transl_class" id="517" title="Click to correct">നിന്നില്ല</span>. <span class="transl_class" id="518" title="Click to correct">ബുക്ക്</span> <span class="transl_class" id="519" title="Click to correct">ചെയ്ത്</span> <span class="transl_class" id="520" title="Click to correct">ടിക്കറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="521" title="Click to correct">ആരുടെയെങ്കിലും</span> <span class="transl_class" id="522" title="Click to correct">കൈയ്യില്</span> <span class="transl_class" id="523" title="Click to correct">ഓഫീസിലേക്ക്</span> <span class="transl_class" id="524" title="Click to correct">കൊടുത്തുവിടാന്</span> <span class="transl_class" id="525" title="Click to correct">പറഞ്ഞിട്ട്</span> <span class="transl_class" id="526" title="Click to correct">പള്ളനിറപ്പിലേക്ക്</span> <span class="transl_class" id="527" title="Click to correct">ശ്രദ്ധതിരിച്ചു</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="528" title="Click to correct">മൂന്നുമണിക്ക്</span> <span class="transl_class" id="529" title="Click to correct">വീക്കിലി</span> <span class="transl_class" id="530" title="Click to correct">സ്റ്റാറ്റസ്</span> <span class="transl_class" id="531" title="Click to correct">റിപ്പോര്ട്ടില്</span> <span class="transl_class" id="532" title="Click to correct">അവസാനമിനുക്കു</span> <span class="transl_class" id="533" title="Click to correct">പണികള്</span> <span class="transl_class" id="534" title="Click to correct">നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="535" title="Click to correct">വീണ്ടും</span> <span class="transl_class" id="536" title="Click to correct">സൈറണ്</span> <span class="transl_class" id="537" title="Click to correct">കേട്ടു</span> <span class="transl_class" id="538" title="Click to correct">തുടങ്ങി</span>. <span class="transl_class" id="539" title="Click to correct">കീയൂം</span> <span class="transl_class" id="540" title="Click to correct">കീയൂം</span> <span class="transl_class" id="541" title="Click to correct">കീയൂം</span>....<br /><br /><span class="transl_class" id="542" title="Click to correct">രണ്ടായിരത്തി</span> <span class="transl_class" id="543" title="Click to correct">അഞ്ഞൂറ്</span> <span class="transl_class" id="544" title="Click to correct">രൂപയ്ക്ക്</span> <span class="transl_class" id="545" title="Click to correct">പതിനൊന്നു</span> <span class="transl_class" id="546" title="Click to correct">പത്തിനു</span> <span class="transl_class" id="547" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="548" title="Click to correct">വിമാനമുണ്ടത്രേ</span>. <span class="transl_class" id="549" title="Click to correct">ബിന്ദുവിനെ</span> <span class="transl_class" id="550" title="Click to correct">വിളിച്ചു</span>, <span class="transl_class" id="551" title="Click to correct">കണ്ഫേം</span> <span class="transl_class" id="552" title="Click to correct">ചെയ്യാന്</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="553" title="Click to correct">നിനക്ക്</span> <span class="transl_class" id="554" title="Click to correct">എന്നെ</span> <span class="transl_class" id="555" title="Click to correct">എയര്പ്പോര്ട്ടില്</span> <span class="transl_class" id="556" title="Click to correct">ഡ്രോപ്പ്</span> <span class="transl_class" id="557" title="Click to correct">ചെയ്യാന്</span> <span class="transl_class" id="558" title="Click to correct">പറ്റുമെങ്കില്</span> <span class="transl_class" id="559" title="Click to correct">ബുക്ക്</span> <span class="transl_class" id="560" title="Click to correct">ചെയ്തോ</span>.” <span class="transl_class" id="561" title="Click to correct">അവള്</span> <span class="transl_class" id="562" title="Click to correct">നയം</span> <span class="transl_class" id="563" title="Click to correct">വ്യക്തമാക്കി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="564" title="Click to correct">ആഹാ</span>.. <span class="transl_class" id="565" title="Click to correct">എന്തൊരു</span> <span class="transl_class" id="566" title="Click to correct">വിശാലമനസ്കത</span>. <span class="transl_class" id="567" title="Click to correct">എന്തായാലും</span> <span class="transl_class" id="568" title="Click to correct">സുഹൃത്തിനെ</span> <span class="transl_class" id="569" title="Click to correct">വിളിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="570" title="Click to correct">പതിനൊന്നു</span> പത്തിന്റെ <span class="transl_class" id="572" title="Click to correct">വിമാനത്തിന്</span> <span class="transl_class" id="573" title="Click to correct">ഓക്കെ</span> <span class="transl_class" id="574" title="Click to correct">പറഞ്ഞു</span>. <span class="transl_class" id="575" title="Click to correct">അരമണിക്കൂറിനുള്ളില്</span> <span class="transl_class" id="576" title="Click to correct">ടിക്കറ്റും</span> <span class="transl_class" id="577" title="Click to correct">കൊടുത്ത്</span> <span class="transl_class" id="578" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="579" title="Click to correct">പയ്യനെ</span> <span class="transl_class" id="580" title="Click to correct">വിട്ടു</span> <span class="transl_class" id="581" title="Click to correct">അവന്</span>. <span class="transl_class" id="582" title="Click to correct">ടിക്കറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="583" title="Click to correct">നോക്കി</span> <span class="transl_class" id="584" title="Click to correct">എല്ലാം</span> <span class="transl_class" id="585" title="Click to correct">ശരിയാണെന്ന്</span> <span class="transl_class" id="586" title="Click to correct">ഉറപ്പുവരുത്തി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="587" title="Click to correct">പിറ്റേന്ന്</span> <span class="transl_class" id="588" title="Click to correct">കാലത്ത്</span> <span class="transl_class" id="589" title="Click to correct">ബിന്ദു</span> <span class="transl_class" id="590" title="Click to correct">പറഞ്ഞ</span> <span class="transl_class" id="591" title="Click to correct">സമയത്ത്</span>, <span class="transl_class" id="592" title="Click to correct">പറഞ്ഞ</span> <span class="transl_class" id="593" title="Click to correct">സ്ഥലത്ത്</span> <span class="transl_class" id="594" title="Click to correct">ലാന്ഡ്</span> <span class="transl_class" id="595" title="Click to correct">ചെയ്തു</span>. <span class="transl_class" id="596" title="Click to correct">അവിടെ</span> <span class="transl_class" id="597" title="Click to correct">നിന്നു</span> <span class="transl_class" id="598" title="Click to correct">പിക്ക്</span> <span class="transl_class" id="599" title="Click to correct">ചെയ്ത്</span> <span class="transl_class" id="600" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="601" title="Click to correct">വര്ഷം</span> <span class="transl_class" id="602" title="Click to correct">മുന്പ്</span> <span class="transl_class" id="603" title="Click to correct">അവള്</span> <span class="transl_class" id="604" title="Click to correct">താമസിച്ചിരുന്ന</span> <span class="transl_class" id="605" title="Click to correct">ഹോസ്റ്റലില്</span> <span class="transl_class" id="606" title="Click to correct">വിട്ടു</span>, <span class="transl_class" id="607" title="Click to correct">വൈകിട്ട്</span> <span class="transl_class" id="608" title="Click to correct">എട്ട്</span> <span class="transl_class" id="609" title="Click to correct">മണിക്ക്</span> <span class="transl_class" id="610" title="Click to correct">കാണാമെന്നുള്ള</span> <span class="transl_class" id="611" title="Click to correct">ഉറപ്പും</span> <span class="transl_class" id="612" title="Click to correct">നല്കി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="613" title="Click to correct">വൈകിട്ട്</span> <span class="transl_class" id="614" title="Click to correct">എട്ടു</span> <span class="transl_class" id="615" title="Click to correct">മണിക്ക്</span> <span class="transl_class" id="616" title="Click to correct">കോറമംഗല</span> <span class="transl_class" id="617" title="Click to correct">ഫോര്ത്ത്</span> <span class="transl_class" id="618" title="Click to correct">ബ്ലോക്കില്</span> <span class="transl_class" id="619" title="Click to correct">നിന്നും</span> <span class="transl_class" id="620" title="Click to correct">ബിന്ദുവിനെ</span> <span class="transl_class" id="621" title="Click to correct">പൊക്കി</span> <span class="transl_class" id="622" title="Click to correct">മാര്ത്തഹള്ളിയില്</span> <span class="transl_class" id="623" title="Click to correct">അത്യാവശ്യം</span> <span class="transl_class" id="624" title="Click to correct">ഷോപ്പിങ്</span> <span class="transl_class" id="625" title="Click to correct">ഒക്കെ</span> <span class="transl_class" id="626" title="Click to correct">നടത്തി</span> <span class="transl_class" id="627" title="Click to correct">മല്ലേഷ്പാളയത്തുള്ള</span> <span class="transl_class" id="628" title="Click to correct">പുതിയ</span> <span class="transl_class" id="629" title="Click to correct">മലയാളി</span> <span class="transl_class" id="630" title="Click to correct">ഹോട്ടലില്</span> <span class="transl_class" id="631" title="Click to correct">നിന്നും</span> <span class="transl_class" id="632" title="Click to correct">ഭക്ഷണവും</span> <span class="transl_class" id="633" title="Click to correct">കഴിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="634" title="Click to correct">ഇറങ്ങി</span> <span class="transl_class" id="635" title="Click to correct">ഞാനൊരേമ്പക്കം</span> <span class="transl_class" id="636" title="Click to correct">വിട്ടു</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="637" title="Click to correct">കഴിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="638" title="Click to correct">കഴിഞ്ഞപ്പൊ</span> <span class="transl_class" id="639" title="Click to correct">തലയ്ക്ക്</span> <span class="transl_class" id="640" title="Click to correct">ആകെയൊരു</span> <span class="transl_class" id="641" title="Click to correct">മന്ദഹാസം</span>.” <span class="transl_class" id="642" title="Click to correct">ബിന്ദു</span> <span class="transl_class" id="643" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="644" title="Click to correct">പ്രസ്താവനയിറക്കി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="645" title="Click to correct">തമിഴ്നാട്ടില്</span> <span class="transl_class" id="646" title="Click to correct">പഠിച്ച</span> <span class="transl_class" id="647" title="Click to correct">ആ</span> <span class="transl_class" id="648" title="Click to correct">മഹതിയോട്</span> <span class="transl_class" id="649" title="Click to correct">മലയാളത്തിലെ</span> <span class="transl_class" id="650" title="Click to correct">കട്ടി</span> <span class="transl_class" id="651" title="Click to correct">വാക്കുകള്</span> <span class="transl_class" id="652" title="Click to correct">ഒന്നും</span> <span class="transl_class" id="653" title="Click to correct">ഉപയോഗിക്കരുത്</span> <span class="transl_class" id="654" title="Click to correct">എന്നു</span> <span class="transl_class" id="655" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="656" title="Click to correct">പല</span> <span class="transl_class" id="657" title="Click to correct">പ്രാവശ്യം</span> <span class="transl_class" id="658" title="Click to correct">പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാണ്</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="659" title="Click to correct">തലയ്ക്ക്</span> <span class="transl_class" id="660" title="Click to correct">എന്തോന്ന്</span>?” <span class="transl_class" id="661" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="662" title="Click to correct">വളരെ</span> <span class="transl_class" id="663" title="Click to correct">നിഷ്ക്കളങ്കമായി</span> <span class="transl_class" id="664" title="Click to correct">തന്നെ</span> <span class="transl_class" id="665" title="Click to correct">ചോദിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="666" title="Click to correct">പോയി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="667" title="Click to correct">കൃത്യം</span> <span class="transl_class" id="668" title="Click to correct">പത്തുമണിക്കു</span> <span class="transl_class" id="669" title="Click to correct">തന്നെ</span> <span class="transl_class" id="670" title="Click to correct">ഞങ്ങള്</span> <span class="transl_class" id="671" title="Click to correct">എയര്പ്പോര്ട്ടില്</span> <span class="transl_class" id="672" title="Click to correct">എത്തി</span>. <span class="transl_class" id="673" title="Click to correct">ഭാഗ്യം</span>, <span class="transl_class" id="674" title="Click to correct">ഇതുവരെ</span> <span class="transl_class" id="675" title="Click to correct">അനൌണ്സ്</span> <span class="transl_class" id="676" title="Click to correct">ചെയ്തിട്ടില്ല</span>. <span class="transl_class" id="677" title="Click to correct">ഇനിയും</span> <span class="transl_class" id="678" title="Click to correct">സമയം</span> <span class="transl_class" id="679" title="Click to correct">ഉണ്ട്</span>. <span class="transl_class" id="680" title="Click to correct">പതിനൊന്നു</span> <span class="transl_class" id="681" title="Click to correct">പത്തിനുള്ള</span> <span class="transl_class" id="682" title="Click to correct">വിമാനം</span> <span class="transl_class" id="683" title="Click to correct">ആവുമ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="684" title="Click to correct">പത്ത്</span> <span class="transl_class" id="685" title="Click to correct">പത്തിനു</span> <span class="transl_class" id="686" title="Click to correct">അനൌണ്സ്</span> <span class="transl_class" id="687" title="Click to correct">ചെയ്യുമായിരിക്കും</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="688" title="Click to correct">പത്തു</span> <span class="transl_class" id="689" title="Click to correct">മിനിറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="690" title="Click to correct">കാത്തിരുന്നിട്ടും</span> <span class="transl_class" id="691" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="692" title="Click to correct">അനൌണ്സ്</span> <span class="transl_class" id="693" title="Click to correct">ചെയ്യുന്ന</span> <span class="transl_class" id="694" title="Click to correct">ലക്ഷണമൊന്നും</span> <span class="transl_class" id="695" title="Click to correct">കാണുന്നില്ല</span>. <span class="transl_class" id="696" title="Click to correct">എന്നാല്</span> <span class="transl_class" id="697" title="Click to correct">പിന്നെ</span> <span class="transl_class" id="698" title="Click to correct">ഒന്നു</span> <span class="transl_class" id="699" title="Click to correct">അന്വേഷിച്ചേക്കാം</span> <span class="transl_class" id="700" title="Click to correct">എന്നു</span> <span class="transl_class" id="701" title="Click to correct">കരുതി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="702" title="Click to correct">എയര്പോര്ട്ട്</span> <span class="transl_class" id="703" title="Click to correct">പരിസരത്തെ</span> <span class="transl_class" id="704" title="Click to correct">കമ്പ്ലീറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="705" title="Click to correct">എയറും</span> <span class="transl_class" id="706" title="Click to correct">വലിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="707" title="Click to correct">പിടിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="708" title="Click to correct">നില്ക്കുന്ന</span> <span class="transl_class" id="709" title="Click to correct">സെക്യൂരിറ്റി</span> <span class="transl_class" id="710" title="Click to correct">ചേട്ടനോട്</span> <span class="transl_class" id="711" title="Click to correct">ചെന്നു</span> <span class="transl_class" id="712" title="Click to correct">പതുക്കെ</span> <span class="transl_class" id="713" title="Click to correct">ചോദിച്ചു</span>:<br /><br />“<span class="transl_class" id="714" title="Click to correct">സാബ്</span>, <span class="transl_class" id="715" title="Click to correct">ഇന്ത്യന്</span> <span class="transl_class" id="716" title="Click to correct">എയര്ലൈന്സ്</span> <span class="transl_class" id="717" title="Click to correct">മുംബൈ</span> <span class="transl_class" id="718" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="719" title="Click to correct">ചെക്കിന്</span> <span class="transl_class" id="720" title="Click to correct">സ്റ്റാര്ട്ടഡ്</span>?”<br /><br />“<span class="transl_class" id="721" title="Click to correct">തേര്</span> <span class="transl_class" id="722" title="Click to correct">ഈസ്</span> <span class="transl_class" id="723" title="Click to correct">നോ</span> <span class="transl_class" id="724" title="Click to correct">ഡൊമസ്റ്റിക്</span> <span class="transl_class" id="725" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റ്സ്</span> <span class="transl_class" id="726" title="Click to correct">ആഫ്റ്റര്</span> <span class="transl_class" id="727" title="Click to correct">ഇലവണ്</span> <span class="transl_class" id="728" title="Click to correct">പി</span>.<span class="transl_class" id="729" title="Click to correct">എം</span>.” <span class="transl_class" id="730" title="Click to correct">ഹാവൂ</span> <span class="transl_class" id="731" title="Click to correct">സമാധാനമായി</span>. <span class="transl_class" id="732" title="Click to correct">ഇനിയും</span> <span class="transl_class" id="733" title="Click to correct">സമയമുണ്ടല്ലോ</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="734" title="Click to correct">അയ്യോ</span>... <span class="transl_class" id="735" title="Click to correct">എന്താ</span> <span class="transl_class" id="736" title="Click to correct">ചേട്ടാ</span> <span class="transl_class" id="737" title="Click to correct">പറഞ്ഞത്</span>?” <span class="transl_class" id="738" title="Click to correct">വായില്</span> <span class="transl_class" id="739" title="Click to correct">നിന്നും</span> <span class="transl_class" id="740" title="Click to correct">അറിയാതെ</span> <span class="transl_class" id="741" title="Click to correct">വന്നത്</span> <span class="transl_class" id="742" title="Click to correct">മലയാളം</span>!<br /><br />“<span class="transl_class" id="743" title="Click to correct">ഇന്നിനി</span> <span class="transl_class" id="744" title="Click to correct">മുംബൈലേക്ക്</span> <span class="transl_class" id="745" title="Click to correct">വിമാനമൊന്നുമില്ല</span>. <span class="transl_class" id="746" title="Click to correct">ഇനി</span> <span class="transl_class" id="747" title="Click to correct">നാളെ</span> <span class="transl_class" id="748" title="Click to correct">രാവിലെ</span> <span class="transl_class" id="749" title="Click to correct">ഏഴരയ്ക്കാണ്</span> <span class="transl_class" id="750" title="Click to correct">അടുത്ത</span> <span class="transl_class" id="751" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റ്</span>.” ദേ ചേട്ടനും മലയാളത്തില്!<br /><br /><span class="transl_class" id="752" title="Click to correct">കുറച്ചുമാറി</span> <span class="transl_class" id="753" title="Click to correct">ഞങ്ങളുടെ</span> <span class="transl_class" id="754" title="Click to correct">സംസാരം</span> <span class="transl_class" id="755" title="Click to correct">തന്നെ</span> <span class="transl_class" id="756" title="Click to correct">നോക്കി</span> <span class="transl_class" id="757" title="Click to correct">നില്ക്കുന്ന</span> <span class="transl_class" id="758" title="Click to correct">ബിന്ദു</span>. <span class="transl_class" id="759" title="Click to correct">ഇനി</span> <span class="transl_class" id="760" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="761" title="Click to correct">അവളോട്</span> <span class="transl_class" id="762" title="Click to correct">എന്തു</span> <span class="transl_class" id="763" title="Click to correct">പറയും</span>?<br /><br /><span class="transl_class" id="764" title="Click to correct">ഓടിച്ചെന്ന്</span> <span class="transl_class" id="765" title="Click to correct">ബിന്ദുവിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="766" title="Click to correct">കയ്യില്</span> <span class="transl_class" id="767" title="Click to correct">നിന്നും</span> <span class="transl_class" id="768" title="Click to correct">ടിക്കറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="769" title="Click to correct">വാങ്ങി</span> <span class="transl_class" id="770" title="Click to correct">നോക്കി</span>. <span class="transl_class" id="771" title="Click to correct">അതില്</span> <span class="transl_class" id="772" title="Click to correct">നല്ല</span> <span class="transl_class" id="773" title="Click to correct">വ്യക്തമായി</span> 11.10 <span class="transl_class" id="774" title="Click to correct">എന്നു</span> <span class="transl_class" id="775" title="Click to correct">പ്രിന്റ്</span> <span class="transl_class" id="776" title="Click to correct">ചെയ്തിട്ടുണ്ട്</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="777" title="Click to correct">എന്താ</span>? <span class="transl_class" id="778" title="Click to correct">എന്തു</span> <span class="transl_class" id="779" title="Click to correct">പറ്റി</span>?” <span class="transl_class" id="780" title="Click to correct">ബിന്ദു</span> <span class="transl_class" id="781" title="Click to correct">ടെന്ഷനായി</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="782" title="Click to correct">ഒന്നുമില്ല</span>, <span class="transl_class" id="783" title="Click to correct">നാളെ</span> <span class="transl_class" id="784" title="Click to correct">രാവിലെ</span> <span class="transl_class" id="785" title="Click to correct">പോയാല്</span> <span class="transl_class" id="786" title="Click to correct">മതിയോ</span>?” <span class="transl_class" id="787" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="788" title="Click to correct">വിവശനായി</span> <span class="transl_class" id="789" title="Click to correct">ചോദിച്ചു</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="790" title="Click to correct">ദേ</span>, <span class="transl_class" id="791" title="Click to correct">അനാവശ്യം</span> <span class="transl_class" id="792" title="Click to correct">പറയരുത്</span>. <span class="transl_class" id="793" title="Click to correct">കൊല്ലും</span> <span class="transl_class" id="794" title="Click to correct">നിന്നെ</span> <span class="transl_class" id="795" title="Click to correct">ഞാന്</span>.” <span class="transl_class" id="796" title="Click to correct">അവള്</span> <span class="transl_class" id="797" title="Click to correct">ചൂടായിത്തുടങ്ങി</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="798" title="Click to correct">അല്ല</span>, <span class="transl_class" id="799" title="Click to correct">വിമാനം</span> <span class="transl_class" id="800" title="Click to correct">രാവിലെ</span> <span class="transl_class" id="801" title="Click to correct">തന്നെ</span> <span class="transl_class" id="802" title="Click to correct">പോയി</span>. <span class="transl_class" id="803" title="Click to correct">രാവിലെ</span> 11.10 <span class="transl_class" id="804" title="Click to correct">നായിരുന്നു</span>. <span class="transl_class" id="805" title="Click to correct">രാത്രിയാണെങ്കില്</span> 23.10 <span class="transl_class" id="806" title="Click to correct">എന്നായിരുന്നു</span> <span class="transl_class" id="807" title="Click to correct">ടിക്കറ്റില്</span> <span class="transl_class" id="808" title="Click to correct">ഉണ്ടാവേണ്ടത്</span>. <span class="transl_class" id="809" title="Click to correct">രാത്രി</span> <span class="transl_class" id="810" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റ്</span> <span class="transl_class" id="811" title="Click to correct">എന്നു</span> <span class="transl_class" id="812" title="Click to correct">പറഞ്ഞു</span> <span class="transl_class" id="813" title="Click to correct">ബുക്ക്</span> <span class="transl_class" id="814" title="Click to correct">ചെയ്തതുകൊണ്ട്</span>, <span class="transl_class" id="815" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="816" title="Click to correct">അതിനെക്കുറിച്ചോര്ത്തില്ല</span>. ആ ഏജന്റ് ആണെങ്കില് പകല് പതിനൊന്ന് പത്ത് എന്നു പറഞ്ഞുമില്ല. <span class="transl_class" id="817" title="Click to correct">സോറി</span>” <span class="transl_class" id="818" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="819" title="Click to correct">കരയുന്ന</span> <span class="transl_class" id="820" title="Click to correct">പരുവത്തിലായിരുന്നു</span>.<br /><br />“<span class="transl_class" id="821" title="Click to correct">നിന്നെ</span> <span class="transl_class" id="822" title="Click to correct">ഏല്പ്പിച്ചപ്പോഴേ</span> <span class="transl_class" id="823" title="Click to correct">എനിക്കു</span> <span class="transl_class" id="824" title="Click to correct">തോന്നി</span> <span class="transl_class" id="825" title="Click to correct">ഇതു</span> <span class="transl_class" id="826" title="Click to correct">കുളമാവുമെന്ന്</span>.” <span class="transl_class" id="827" title="Click to correct">അവിടെ</span> <span class="transl_class" id="828" title="Click to correct">പോയി</span> <span class="transl_class" id="829" title="Click to correct">എയര്</span> <span class="transl_class" id="830" title="Click to correct">ഇന്ത്യയുടെ</span> <span class="transl_class" id="831" title="Click to correct">കണക്ഷന്</span> <span class="transl_class" id="832" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റ്സ്</span> <span class="transl_class" id="833" title="Click to correct">വല്ലതും</span> <span class="transl_class" id="834" title="Click to correct">ഉണ്ടോ</span> <span class="transl_class" id="835" title="Click to correct">എന്നു</span> <span class="transl_class" id="836" title="Click to correct">നോക്ക്</span>, <span class="transl_class" id="837" title="Click to correct">വാ</span> <span class="transl_class" id="838" title="Click to correct">പൊളിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="839" title="Click to correct">നില്ക്കാതെ</span>.”<br /><br /><span class="transl_class" id="840" title="Click to correct">എയര്</span> <span class="transl_class" id="841" title="Click to correct">ഇന്ത്യയുടെ</span> <span class="transl_class" id="842" title="Click to correct">കൌണ്ടറില്പ്പോയി</span> <span class="transl_class" id="843" title="Click to correct">അന്വേഷിച്ചപ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="844" title="Click to correct">എല്ലാ</span> <span class="transl_class" id="845" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റും</span> <span class="transl_class" id="846" title="Click to correct">ഫുള്</span>. <span class="transl_class" id="847" title="Click to correct">ഇനി</span> <span class="transl_class" id="848" title="Click to correct">എന്തു</span> <span class="transl_class" id="849" title="Click to correct">ചെയ്യും</span> <span class="transl_class" id="850" title="Click to correct">എന്നറിയാതെ</span> <span class="transl_class" id="851" title="Click to correct">ഇതികര്ത്തവ്യമൂഡനായി</span> <span class="transl_class" id="852" title="Click to correct">നില്ക്കുന്ന</span> <span class="transl_class" id="853" title="Click to correct">എന്നെ</span> <span class=" transl_class" id="930" title="Click to correct">നോക്കി</span>;<br /><br />“<span class="transl_class" id="855" title="Click to correct">നീ</span> <span class="transl_class" id="856" title="Click to correct">ദേ</span> <span class="transl_class" id="857" title="Click to correct">ആ</span> <span class="transl_class" id="858" title="Click to correct">തൂണ്</span> എടുത്തോ, <span class="transl_class" id="860" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="861" title="Click to correct">ഇതു</span> <span class="transl_class" id="862" title="Click to correct">എടുത്തു</span>, <span class="transl_class" id="863" title="Click to correct">ചാരിയിരുന്നു</span> <span class="transl_class" id="864" title="Click to correct">ഉറങ്ങിക്കോ</span>.” <span class="transl_class" id="865" title="Click to correct">എന്നു</span> <span class="transl_class" id="866" title="Click to correct">പറഞ്ഞു</span> <span class="transl_class" id="867" title="Click to correct">അവള്</span> <span class="transl_class" id="868" title="Click to correct">പോയി</span> <span class="transl_class" id="869" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="870" title="Click to correct">തൂണും</span> <span class="transl_class" id="871" title="Click to correct">ചാരിയിരുന്നു</span> <span class="transl_class" id="872" title="Click to correct">ഉറങ്ങിത്തുടങ്ങി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" id="873" title="Click to correct">ബാംഗ്ലൂര്</span> <span class="transl_class" id="874" title="Click to correct">എയര്പ്പോര്ട്ടില്</span> <span class="transl_class" id="875" title="Click to correct">നിയോണ്</span> <span class="transl_class" id="876" title="Click to correct">വിളക്കുകളുടെ</span> <span class="transl_class" id="877" title="Click to correct">താഴെ</span>, <span class="transl_class" id="878" title="Click to correct">ഇന്റര്നാഷണല്</span> <span class="transl_class" id="879" title="Click to correct">ടെര്മിനലിലെ</span> <span class="transl_class" id="880" title="Click to correct">തിക്കും</span> <span class="transl_class" id="881" title="Click to correct">തിരക്കുമൊക്കെ</span> <span class="transl_class" id="882" title="Click to correct">കണ്ട്</span> <span class="transl_class" id="883" title="Click to correct">കുറച്ചു</span> <span class="transl_class" id="884" title="Click to correct">ബോറടിച്ചപ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="885" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="886" title="Click to correct">തണുത്ത</span> <span class="transl_class" id="887" title="Click to correct">കാറ്റിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="888" title="Click to correct">തലോടലില്</span> <span class="transl_class" id="889" title="Click to correct">അറിയാതെ</span> <span class="transl_class" id="890" title="Click to correct">ഉറങ്ങിപ്പോയി</span>. <span class="transl_class" id="891" title="Click to correct">പണ്ട്</span> <span class="transl_class" id="892" title="Click to correct">കസ്റ്റമര്</span> <span class="transl_class" id="893" title="Click to correct">സപ്പോര്ട്ടില്</span> <span class="transl_class" id="894" title="Click to correct">ജോലി</span> <span class="transl_class" id="895" title="Click to correct">ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്</span> <span class="transl_class" id="896" title="Click to correct">കൊട്ടാരക്കര</span>, <span class="transl_class" id="897" title="Click to correct">കൊല്ലം</span> <span class="transl_class" id="898" title="Click to correct">ബസ്സ്റ്റാന്റുകളിലും</span> <span class="transl_class" id="899" title="Click to correct">ചെങ്ങന്നൂര്</span>, <span class="transl_class" id="900" title="Click to correct">തിരുവല്ല</span> <span class="transl_class" id="901" title="Click to correct">റെയില്വേസ്റ്റേഷനിലും</span> <span class="transl_class" id="902" title="Click to correct">ഒക്കെ</span> <span class="transl_class" id="903" title="Click to correct">ഇരുന്നു</span> <span class="transl_class" id="904" title="Click to correct">നേരം</span> <span class="transl_class" id="905" title="Click to correct">വെളുപ്പിച്ചെടുത്ത</span> <span class="transl_class" id="906" title="Click to correct">ദിനങ്ങള്</span> <span class="transl_class" id="907" title="Click to correct">ഞാന്</span> <span class="transl_class" id="908" title="Click to correct">ഓര്ത്തുപോയി</span>.<br /><br /><span class="transl_class" title="Click to correct">രാവിലെ</span> <span class="transl_class" id="910" title="Click to correct">ഏഴു</span> <span class="transl_class" id="911" title="Click to correct">മുപ്പത്തിയഞ്ചിന്റെ</span> <span class="transl_class" id="912" title="Click to correct">മുംബൈ</span> <span class="transl_class" id="913" title="Click to correct">ഫ്ലൈറ്റില്</span> <span class="transl_class" id="914" title="Click to correct">ബിന്ദുവിനെ</span> <span class="transl_class" id="915" title="Click to correct">യാത്രയാക്കിയ</span> <span class="transl_class" id="916" title="Click to correct">ശേഷം</span> <span class="transl_class" id="917" title="Click to correct">തിരിച്ചു</span> <span class="transl_class" id="918" title="Click to correct">റൂമിലെത്തിയപ്പോഴേക്കും</span> <span class="transl_class" id="919" title="Click to correct">ബിന്ദുവിനെ</span> <span class="transl_class" id="920" title="Click to correct">വിളിച്ച്</span> <span class="transl_class" id="921" title="Click to correct">സംഭവം</span> <span class="transl_class" id="922" title="Click to correct">മുഴുവന്</span> <span class="transl_class" id="923" title="Click to correct">മനസ്സിലാക്കിയ</span> <span class="transl_class" id="924" title="Click to correct">ഷാനവാസും</span> <span class="transl_class" id="925" title="Click to correct">കൂട്ടരും</span> <span class="transl_class" id="926" title="Click to correct">ഒരു</span> <span class="transl_class" id="927" title="Click to correct">വലിയ</span> <span class="transl_class" id="928" title="Click to correct">തിരക്കഥയൊരുക്കി</span> <span class="transl_class" id="929" title="Click to correct">കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു</span>.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com56tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-92132786786618253372008-02-10T21:17:00.000-06:002008-02-10T21:33:48.147-06:00എന്റെ ചിത്രത്തില് പൂച്ചയുടെ സാന്നിദ്ധ്യംഅര്ത്ഥമില്ലാത്ത വരകളും ലക്ഷ്യമില്ലാത്ത വര്ണ്ണങ്ങളും ക്യാന്വാസില് വീണ് ചിതറിക്കിടന്നിരുന്നു. എന്റെ ഈ ഇടുങ്ങിയ മുറിയില്, ഒരു ചെറുകാറ്റുപോലും എത്തിനോക്കാന് മടിക്കുന്ന ഈ ഗുഹയില്, മസ്തിഷ്ക്കത്തിലെ പൊടി തട്ടി നീക്കാനോ പെയിന്റിംഗ് ബ്രഷുകളുടെ മൂര്ച്ച അളക്കാനോ മുതിരാതെ ഞാനിരുന്നു. തറയില്, ഞാന് വലിച്ചെറിഞ്ഞ പുകക്കുറ്റികള് അവയുടെ ചാരം കൊണ്ട് ഒരു മനോഹരചിത്രം രചിച്ചിരുന്നു. അത് ഒരു മിസ്റ്റിക് സൃഷ്ടിപോലെ തോന്നിച്ചു.<br /><br />എന്റെ പെയിന്റിംഗ് ബ്രഷുകളുടെ സംഭോഗം ക്യാന്വാസില് ഋതുക്കളെ തിട്ടപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷേ കാലം ചൈത്രത്തിലൂടെ കടന്നുപോയിരിക്കാം. ഹൃദയത്തിന്റെ അവസാനജല്പനം എന്റെ കൈത്തണ്ടിലൂടെ ഒഴുകി ബ്രഷിന്റെ അഗ്രഭാഗത്തിലൂടെ ക്യാന്വാസില് പടര്ന്നു. അതു കറുപ്പിന്റെ വ്യഥിതമായ ലിപികള് തെളിച്ച് എന്റെ കൈകള്ക്ക് കടിഞ്ഞാണിട്ടു. അതിനാലാണ് ഞാന് പുകയൂതി ഇവിടെ ചടഞ്ഞുകൂടിയത്. ആലസ്യത്തിന്റെ മഴമേഘങ്ങള് എന്റെ ശിരസ്സിനുമുകളില് തൂങ്ങിയാടി.<br /><br />കറുപ്പിന്റെ അര്ത്ഥം ചികയുകയായിരുന്നു ഞാന്. കണ്ണുകള് ചൂഴ്ന്നെടുത്ത് ക്യാന്വാസിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് കറുപ്പിന്റെ അടുത്തേക്ക് ഞാന് പാഞ്ഞുചെന്നു. പെട്ടെന്ന് കറുപ്പ് നിറമെല്ലാം ഒന്നിച്ചുകൂടി ഒരു പൂച്ചയായി രൂപാന്തരപ്പെടുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. ആ പരിണാമം ഞാന് കൌതുകത്തോടെ അനുഭവിക്കുകയായിരുന്നു. എന്റെ പാലറ്റിലെ ചായക്കൂട്ടുകളെക്കുറിച്ചും അവയുടെ അസ്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചും ചിന്തിക്കാതെ അവയെല്ലാം വിസ്മൃതിയുടെ ചവറ്റുകുട്ടയിലിട്ട് ഞാനിരുന്നു. എന്റെ മുറിയുടെ ചുവരുകളിലെല്ലാം കറുപ്പുനിറം മൂടി അവ ഞാനിരിക്കുന്നിടത്തേക്ക് നീങ്ങിവരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. ഇപ്പോള് എന്റെ ക്യാന്വാസില് ഒരു കറുത്ത പൂച്ചയെ എനിക്കു വ്യക്തമായി കാണാം. അതെ, മഞ്ഞക്കണ്ണുകളുള്ള ഒരു വലിയ കറുത്ത പൂച്ച. അതെന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുന്നതുപോലെ എനിക്കു തോന്നി.<br /><br />എന്റെ ചിത്രത്തില് ഒരു മാര്ജ്ജാരന്റെ പ്രസക്തിയെപ്പറ്റി ഞാന് ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നില്ല. അതൊരുപക്ഷേ എന്റെ മാനസിക പരിച്ഛേദങ്ങളിലേക്കെത്തിയിരിക്കില്ല. പെട്ടെന്ന്, എന്റെ മുറിയുടെ വാതിലില് കനത്ത നഖങ്ങള് തര്ക്കിക്കുന്നതു കേട്ട് ഞാന് ഞെട്ടി. എന്റെ അനുവാദത്തിനു കാത്തു നില്ക്കാതെ എന്റെ അതിഥി ഒരു ചെറുകാറ്റിനോട് ചങ്ങാത്തം കൂടി മുറിയില് പ്രവേശിച്ചു. എന്റെ അതിഥി എന്റെ കണ്ണുകളില് നിറയുമ്പോള് ഞാന് ഭയത്തിന്റെ ഇടനാഴിയിലൂടെ നടക്കുകയായിരുന്നു. എന്റെ മെതിയടികള്ക്കിടയില് കടവാതിലുകളുടെ ജീര്ണ്ണിച്ച ശരീരങ്ങള് ചതഞ്ഞു. അവ പുഴുക്കളായി ചിതറിത്തെറിച്ചു. ഇപ്പോള് എന്റെ അതിഥിയെ ഞാന് അറിയുന്നു. മഞ്ഞക്കണ്ണുകളോടുകൂടിയ ഒരു വലിയ കറുത്ത പൂച്ച.<br /><br />ഏതോ നിയോഗത്തിന്റെ തെളിമയിലൂടെ നടന്ന് ആ മാര്ജ്ജാരന് എന്റെ ക്യാന്വാസിനെ സമീപിച്ചു. അതില് അശാന്തിയുടെ വരകളും പുതുമണ്ണിന്റെ വര്ണ്ണവും വിസര്ജ്ജ്യത്തിന്റെ ഗന്ധവും കോരിയെറിഞ്ഞ് ഒന്നു നക്കിത്തുടച്ച് പിന്തിരിഞ്ഞു. എന്റെ അതിഥിയുടെ അടുത്ത ഊഴം എന്റെ ചായങ്ങളാണ്. കറുത്ത ചായത്തില് മുന്കാലുകളാഴ്ത്തി നിന്ന് ആ വലിയ പൂച്ച ഒന്നു മുരണ്ടു. ഒരുപക്ഷേ എന്റെ ചിത്രത്തിലെ കറുപ്പ് നിറത്തിന്റെ ആധിക്യത്തോടുള്ള അതിന്റെ പ്രതിഷേധമായിരിക്കാം അത്. ചായത്തില് മുക്കിയ കാല്പ്പാടുകള് തറയില് വിരിച്ച് ആ പൂച്ച മുറിയുടെ മൂലയില് ചെന്നു മുന്കാലുകള് നീട്ടി വച്ചു തല മുന്കാലില് അമര്ത്തിവച്ച് കിടന്നു. അതിന്റെ കാല്പാടുകള് തറയില് ഉണ്ടാക്കിയ വൈകൃതബിംബങ്ങള് എന്റെ ഏകാന്തതയ്ക്ക് കൂട്ടായി.<br /><br />നോക്കിയിരിക്കെ ആ വലിയ പൂച്ച തറയിലുണ്ടാക്കിയ കാല്പ്പാടുകള് ഒരു മനുഷ്യന്റെ കാല്പ്പാടുകളോട് സാമ്യപ്പെടുന്നത് ഞാന് കണ്ടു. ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു മുറിയുടെ മൂലയിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോള് ആ പൂച്ച ഒരു സ്ത്രീയായി മാറിയിരിക്കുന്നതു ഞാന് കണ്ടു.<br /><br />സാകല്ല്യത്തിന്റെ തിരിച്ചറിവില് അവള് സ്ത്രൈണത ഉള്ക്കൊണ്ടു. അര്ദ്ധനഗ്നയായി, എന്റെ അതിഥിയുടെ പരിണാമമായി, ഇപ്പോഴിതാ എന്റെ അതിഥിയായി. അവള് എന്റെ ചായക്കൂട്ടുകളെ സമീപിച്ചു. അവളുടെ വിരലുകള് എന്റെ ബ്രഷുകളെ പരിണയിച്ചു. സ്ത്രൈണതയുടെ വെളിപ്പെടലില് എന്റെ കൂര്ച്ചങ്ങള് ബീജഗണിതത്തിന്റെ കുറിമാനങ്ങളെ പ്രസവിച്ചു. അവ ചാപിള്ളയായി തറയില് പതിഞ്ഞു. പെയിന്റിംഗ് ബ്രഷ് ചായത്തിലാഴ്ത്തി അവള് എന്റെ മുറിയുടെ വൃത്തികെട്ട ചുവരില് ആദ്യത്തെ പോറലേല്പ്പിച്ചു. അത് മേളങ്ങളുടെ വൈകൃതമായിത്തെളിഞ്ഞു. കുഞ്ചങ്ങള് ചുവരുമായി മല്ലിടുന്നതും നിണം വര്ണ്ണമായി ഒഴുകുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു. അതെന്റെ തിരിച്ചറിവിന്റെ ആദ്യപിഴവായിരുന്നു. അവള്, ചുവരിലവസാനത്തെ പോറലുമേല്പ്പിച്ചു പിന്തിരിഞ്ഞപ്പോള് ഞാനത്ഭുതപ്പെട്ടു. എന്റെ ചുവര് അതിന്റെ ജീര്ണ്ണാവശിഷ്ടങ്ങളില് ഒരു നേര്രേഖയായിത്തെളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കാക്കകള്കൊത്തി വികൃതമാക്കിയ ബലിച്ചോറ് പോലെ ചുവരില് വര്ണ്ണങ്ങള് സമ്മേളിച്ചു കിടന്നു. സങ്കലനത്തിന്റെ അര്ത്ഥമറിഞ്ഞ വര്ണ്ണങ്ങള്. അവ കണ്ണീരായി ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.<br /><br />“നീയാരാണ്?” ഒടുവില് ഞാന് നാവനക്കി.<br /><br />“ഞാന്... ഞാന് നിങ്ങളുടെ അതിഥി.” അവള് പറഞ്ഞു. “ഇന്ന് മാത്രം.”<br /><br />“നിന്റെ പേരെന്താണ്?” ഞാന് ചോദിച്ചു.<br /><br />അവള് എന്റെ രണ്ടാമത്തെ ചോദ്യത്തിന് ചെവിതന്നില്ല. പകരം അവള് എന്റെ ക്യാന്വാസിലേക്ക് ശ്രദ്ധതിരിച്ചിരുന്നു. അതില് തെളിഞ്ഞിരുന്ന ചിത്രം അവള് സാകൂതം വീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാനവളുടെ മുഖം ശ്രദ്ധിച്ചു. അവളുടെ കണ്ണുകളില് ഭയത്തിന്റെ ചീളുകള് വന്നു തറയ്ക്കുന്നത് ഞാന് കണ്ടു.<br /><br />“പൂച്ച” അവള് പുലമ്പി. “പൂച്ച മരണമാണ്.”<br /><br />ഞാന് അമ്പരന്നു അവളെ നോക്കി. എന്റെ കണ്കോണുകളില് സംശയത്തിന്റെ നേരിയ നിഴലാട്ടം അവള് കണ്ടിരിക്കും. അവള് പുഞ്ചിരിക്കാന് ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ അത് വിഫലമായി.<br /><br />“പൂച്ച മരണമല്ല.” ഞാന് പ്രസ്താവിച്ചു.<br /><br />ഞാനവളുടെ തോളില് കൈവച്ചു. അവളുടെ വക്ഷോജങ്ങളില് രതിസുഖത്തില് കുളിച്ചുകിടന്ന വൈരമാല പതുക്കെ അഴിച്ചുമാറ്റി. അവള് ബോധക്ഷയത്തിന്റെ കയങ്ങളില് മുങ്ങിത്താഴുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.<br /><br />ഹോമകുണ്ഡം ജ്വലിച്ചുയര്ന്നു. പച്ചമുളന്തണ്ടുകള് അഗ്നിയുടെ പശിയടക്കി. ഹോമകുണ്ഡത്തിലേക്ക് പഞ്ചഭൂതങ്ങള് തര്പ്പിച്ചു. യാഗത്തിനു ശേഷം കെട്ടടങ്ങിയ അഗ്നികുണ്ഡത്തിനുമേല് കറുത്ത തുണി വിരിച്ചു. കൈകളില് കോരിയെടുത്ത അസ്ഥികഷ്ണങ്ങള് കലശങ്ങളിലാക്കി തീര്ത്ഥജലങ്ങള്ക്കെറിഞ്ഞുകൊടുത്തു. വെള്ളത്തില് മുങ്ങിയും പൊങ്ങിയും അവ ഗതികിട്ടാത്ത പ്രേതങ്ങളെപ്പോലെയലഞ്ഞു.<br /><br />അവള്, മയക്കത്തിന്റെ ആലസ്യം കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞ് കാഷായത്തുണ്ടുകളില് ശരീരം പൊതിഞ്ഞു മുറിവിട്ടിറങ്ങി. എന്നോട് യാത്ര പറയാന് പോലും അവള് തിരിഞ്ഞുനിന്നില്ല. എന്റെ ദൃഷ്ടിയില് അവളുടെ അവസാന കാല്പ്പാടും ചെമ്മണ്പാത ഏറ്റുവാങ്ങിയപ്പോള് ഞാന് വാതില് കൊട്ടിയടച്ചു.<br /><br />ഇപ്പോള് എന്റെ ചിത്രത്തിലാണ് എന്റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവനും. ചിത്രത്തിലെ പൂച്ച ഇപ്പോഴില്ല. കറുപ്പ് നിറം താഴെവീണ കണ്ണാടിച്ചില്ലുപോലെ ചിതറിക്കിടന്നിരുന്നു. വിസര്ജ്ജ്യത്തിന്റെ ഗന്ധവും കറുത്ത ചായത്തിലുള്ള കാല്പ്പടുകളും എന്നോട് എപ്പോഴോ യാത്ര പറഞ്ഞിരുന്നു.<br /><br />എന്റെ മസ്തിഷ്ക്കത്തിനകത്തും പുറത്തും പ്രതിബിംബങ്ങളുടെ ചങ്ങല സൃഷ്ടിക്കുന്ന ചിന്തകളുടെ ഉഭയചരിത്രം ശരിക്കും എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നു. ഇപ്പോഴും എന്റെ ചിത്രത്തില് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട പൂച്ച ഒരത്ഭുതമായെന്നില് അവശേഷിക്കുന്നു. ഒരിക്കല്ക്കൂടി എന്റെ ഇടുങ്ങിയ പാലറ്റില് നിറഭേദങ്ങളൊരുക്കുമ്പോഴും ക്യാന്വാസില് വര്ണ്ണങ്ങള് വിതറുമ്പോഴും എന്റെ ചിത്രത്തിലെ പൂച്ചയുടെ പ്രസക്തിയെപ്പറ്റി ഞാന് ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നില്ല. അതൊരുപക്ഷേ ഒരു മൂടുപടം പോലെയെന്തെങ്കിലുമാവും. എന്തായാലും എന്റെ അതിഥിയായി കടന്നുവന്ന ആ വലിയ പൂച്ചയുടെ ചലനങ്ങള് എന്നെ വല്ലാതെ ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.<br /><br />എന്റെ തിരിച്ചറിവില്പ്പിറന്ന് നാവില് തടഞ്ഞ വാക്കുകള് ഞാന് പുറത്തേക്ക് തുപ്പി.<br /><br />“ഇന്നൊരു പൂച്ച എന്റെ അതിഥിയായിരുന്നു.”ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-2903025091199286442008-01-27T20:28:00.000-06:002008-02-10T21:27:59.643-06:00തല്ല് വന്ന വഴി“മോനേ അങ്ങേലെ പശു പ്രസവിച്ചു.”<br /><br />“അതു ശരി”<br /><br />“തുണ്ടയ്യത്തെ കോഴിയെ പട്ടി പിടിച്ചു ഇന്നലെ രാത്രി.”<br /><br />“അയ്യോ!”<br /><br />“കിഴക്കേപെരേലെ എരുത്തില് ഇടിഞ്ഞു വീണു ഇന്നലെത്തെ മഴയത്ത്.”<br /><br />“ഓഹോ”<br /><br />അമ്മ ഇങ്ങനെ റണ്ണിംഗ് കമന്ററി തുടരുകയാണ്. നാട്ടിലുള്ള സകല ആടും പശുവും കോഴിയും എപ്പൊ, എങ്ങനെ, എവിടെ വച്ച് ഡെലിവറി കഴിഞ്ഞു എന്നുള്ളതും അതു നോര്മല് ആണോ സിസേറിയന് ആയിരുന്നോ എന്നുമൊക്കെ ഉള്ള ഒരു ഡാറ്റാബേസ് ഞാനിവിടെ ഹ്യൂസ്റ്റണില് ഇരുന്നു ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് അമ്മയ്ക്കാണ്. അങ്ങനെ എന്റെ ഡേറ്റാബേസ് വളര്ന്നതുകൊണ്ട് ഞാന് ഉപയോഗിക്കുന്ന ടെലഫോണ് കാര്ഡ് കമ്പനികള്ക്കല്ലാതെ എനിക്ക് ഒരു നേട്ടവും ഉണ്ടായിട്ടില്ല.<br /><br />പിന്നെ മനുഷ്യക്കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കാര്യം വല്ലതും ആണെങ്കില് ‘ആഹാ നീ നമ്മുടെ രമേശന്റെ മോനല്ലേ?‘ ‘നീ ജാനുവിന്റെ മോളല്ലേ‘ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ഓടി ചെന്ന് എടുത്ത് ഷര്ട്ടില് അഴുക്കു പറ്റുമ്പോള് താഴെ ഇടാമായിരുന്നു. ഇതിപ്പൊ അതും പറ്റില്ലല്ലോ.<br /><br />ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ച കൂട്ടത്തില് ഇന്നലെ അമ്മ വളരെ കാഷ്വല് ആയി പറഞ്ഞു.<br /><br />“നമ്മുടെ ശിവരാമന് മേശിരി ഇന്നലെ മരിച്ചു പോയി. കുറെനാളായി അസുഖമായി കിടപ്പിലായിരുന്നു.”<br /><br />ഞാന് ഒന്നു ഞെട്ടി. എന്നിട്ട് പതുക്കെ ചന്തിയില് ഒന്നു തടവി. (എന്റെ ചന്തിയില് തന്നെ). അവിടെ കുട്ടിക്കാലത്ത് കിട്ടിയ ഒരു അടിയുടെ പാട് തിണിര്ത്തു കിടപ്പുണ്ടെന്ന് എനിക്കപ്പോള് വെറുതെ തോന്നി.<br /><br />ജീവിതത്തില് ഒരു സംഖ്യകളും എനിക്ക് ഓര്മ്മ നില്ക്കാറില്ല. എസ്.എല്.സി.ക്കു എത്ര മാര്ക്കുണ്ടായിരുന്നു എന്നു ചോദിച്ചാല് പോലും എനിക്ക് ഓര്മ്മയില്ല. ഓര്ക്കാന് വേണ്ടിയുള്ള മാര്ക്ക് ഇല്ലാത്തതുതുകൊണ്ടല്ല. ഞാനും സംഖ്യകളും തമ്മില് പണ്ടേ നല്ല ബന്ധത്തിലല്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ്.<br /><br />പക്ഷേ പിതാശ്രീയുടെ കയ്യില് നിന്നും എത്ര അടി കൊണ്ടിട്ടുണ്ട് എന്നു ചോദിച്ചാല് എനിക്ക് നല്ല ഓര്മ്മയുണ്ട്. ഓര്മ്മ വച്ചതിനു ശേഷം അടിച്ച അടിയുടെ മാത്രം കണക്കാണ് ഇത്. അടി തരുന്ന ഡിപ്പാര്ട്ടുമെന്റ് ഭരിച്ചിരുന്നത് അമ്മയായതുകൊണ്ടും, അമ്മ ആ ജോലി വളരെ കൃത്യമായും ഭംഗിയായും നിര്വഹിച്ചിരുന്നതുകൊണ്ടും, പത്താം ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞ് കോളേജില് എത്തിയപ്പോള് ആ ജോലി നാട്ടുകാര്ക്ക് ഔട്ട്സോഴ്സ് ചെയ്തുകൊടുത്തതുകൊണ്ടും അച്ഛന് അധികം ചാന്സ് കിട്ടിയിട്ടില്ല എന്നു വേണം പറയാന്. എനിവേ, ആ സംഖ്യക്ക് ഇവിടെ വലിയ പ്രാധാന്യം ഒന്നും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടും ശിവരാമന് മേശിരി വെയിറ്റ് ചെയ്യുന്നത് കൊണ്ടും നമുക്ക് കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്കാം.<br /><br />പിതാശ്രീക്ക് അല്പസ്വല്പ സമുദായ പ്രവര്ത്തനമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. നാട്ടിലെ മറ്റുള്ള സഖാക്കളെ അപേക്ഷിച്ച് കുറച്ചു വിദ്യാഭ്യാസം കൂടുതലും, പിന്നെ കേന്ദ്ര സര്ക്കാര് ജോലിയും. അതുകൊണ്ട് വീട്ടില് എപ്പോഴും എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ കേസിന്റെ മദ്ധ്യസ്ഥം പറയാനും, തര്ക്കം തീര്ക്കാനും ആളുകള് വരുമായിരുന്നു. അതിര്ത്തി തര്ക്കങ്ങള്, കുടുംബവഴക്കുകള്, പരാതികള്, പരിഭവങ്ങള് അങ്ങനെ ഒട്ടുമിക്ക ക്രിമിനല് കേസുകളും സിവില് കേസുകളും പിതാജിക്ക് കിട്ടാറുണ്ടായിരുന്നു, അതും നേരവും കാലവും നോക്കാതെ.<br /><br />ഞാന് അന്ന് പത്താം ക്ലാസ്സിലെ വലിയ പഠിപ്പൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് വീട്ടില് നില്ക്കുന്ന ഒരു അവധിക്കാലം. ഉച്ചക്ക് മുട്ടന് പുട്ടടി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് കുഴിപ്പന്ത് കളിക്കാനിറങ്ങി. കല്ലും പുല്ലും നിറച്ച് മെടഞ്ഞെടുത്ത ഓലപ്പന്തുകൊണ്ട് തലങ്ങും വിലങ്ങും ഏറ് വാങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് വീടുമുറ്റത്ത് ഉച്ചത്തിലൊരു സംസാരം കേട്ടത്. ഉടനെ അങ്ങോട്ട് വെച്ചുപിടിച്ചു.<br /><br />ശിവരാമന് മേശിരി, അനിയന് രാഘവന് മേശിരി, എന്റെ സ്വന്തം പിതാശ്രീ എന്നിവര് എന്തോ വലിയ സംഭവം ചര്ച്ച ചെയ്ത് ചെയ്ത് ചര്ച്ചക്ക് ചൂടു പിടിച്ച ശബ്ദമാണ് കേട്ടത്. ചര്ച്ച മുറുകി വരുമ്പോള് ശിവരാമന് മേശിരി രാഘവന് മേശിരിയെ തല്ലാന് കയ്യോങ്ങും. അപ്പോള് രാഘവന് മേശിരി ഒഴിഞ്ഞുമാറും. പക്ഷേ ആ ഒഴിഞ്ഞുമാറ്റത്തില് എന്തോ ഒരു പന്തികേട്.<br /><br />കുറച്ചുനേരം നോക്കിനിന്നപ്പോള് സംഭവം മനസ്സിലായി. രാഘവന് മേശിരി ഒരു തൂണില് ചാരിയാണ് നില്ക്കുന്നത്. കാലിന് നല്ല ബലമില്ലാത്തതുപോലെ ചെറിയ ഒരു ചാഞ്ചാട്ടവും ഉണ്ട്. സംഭവം കള്ള് തന്നെ. സംസാരവും അതിനെക്കുറിച്ചു തന്നെ.<br /><br />ശിവരാമന് മേശിരി കുണ്ടറ സിറാമിക്സ് ഫാക്ടറിയിലെ ഫോര്മാന് ആണ്. സ്വന്തം സ്വാധീനമുപയോഗിച്ച് അനിയന് രാഘവന് സിറാമിക്സില് ഒരു ജോലി തരപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു മേശിരി.<br /><br />പക്ഷേ രാവിലെ ജോലിക്കു പോകുന്ന രാഘവന് മേശിരി കുണ്ടറ ആശുപത്രി മുക്കിലുള്ള മോഡേണ് ബാറു കഴിഞ്ഞ് ഒരടി മുന്നോട്ടു പോവുന്നില്ല എന്നുള്ള നഗ്നസത്യം ശിവരാമന് മേശിരി മനസ്സിലാക്കി. എന്നാല് പിന്നെ അനിയനെ ഒന്നു ഉപദേശിച്ചുകളയാം എന്നു കരുതി. പക്ഷേ ചേട്ടന് അനിയനെ കാണാന് വരുമ്പോഴൊക്കെ അനിയന് നാലുകാലില്. സോ, ഉപദേശിക്കാന് പോയി തടി കേടാക്കണ്ട എന്നുള്ള നല്ല ആശയം തലയിലുദിച്ചപ്പോള് എന്നാല് പിന്നെ അത് നാട്ടിലെ അത്യാവശ്യം കുടിയന്മാരെ ഒക്കെ നന്നാക്കാന് കെല്പ്പുണ്ടെന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന എന്റെ പിതാശ്രീയെക്കൊണ്ട് ചെയ്യിക്കാം എന്നു വിചാരിക്കുകയും ചെയ്തു ശിവരാമന് മേശിരി. അതിന്റെ അരങ്ങേറ്റമാണ് അന്ന് വീട്ടുമുറ്റത്ത് കണ്ടത്.<br /><br />എന്തായാലും ഞാനും എന്റെ സന്തതസഹചാരിയുമായ അശോകനും കൂടി കുറെ നേരം അവിടെ നിന്ന് രാഘവനിഗ്രഹം ബാലെ ഒക്കെ കണ്ട് ചെറുതായി ബോറ് അടിച്ചപ്പോള് എന്നാല് പിന്നെ പോയി<br />പന്ത് കളി തുടരാം എന്ന് കരുതി തിരിഞ്ഞു നടന്നപ്പോള് അശോകന് ചുമ്മാ, പതുക്കെ പറഞ്ഞു: “പോട്ട് സാറേ, കാള പിള്ളേരല്ലേ.”<br /><br />അശോകന് അപ്പോളത് എന്തിനു പറഞ്ഞു എന്നെനിക്കു മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അത് ഞാന് കേട്ടിട്ടുള്ളത് വേറൊരു തരത്തിലായതിനാല് ഞാന് അത് സ്പോട്ടില് തന്നെ തിരുത്തി, അത് അല്പം<br />ഉറക്കെത്തന്നെ അനൌണ്സ് ചെയ്തു.<br /><br />“പോത്ത് സാറേ, കാള പിള്ളേരല്ലേ.”<br /><br />അപ്പോള്ത്തന്നെ “എന്നാല് ശരി, ഞാന് പോകുവാ“ എന്നും പറഞ്ഞ് ശിവരാമന് മേശിരി അവിടെനിന്നും പോയപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖം വിളറിയിരുന്നു എന്ന് അച്ഛന് രാത്രി അമ്മയോട് പറയുന്നത് കേട്ടാണ് ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയത്. ശിവരാമന് മേശിരിയെ കളിയാക്കി എന്നുള്ള കാരണത്തിന് അന്ന് അമ്മയുടെ തല്ല് ഡിപ്പാര്ട്ടുമെന്റില് അച്ഛന് കൈകടത്തി. തല്(ല്ല്)ഫലമായി ഞാന് രണ്ടു ദിവസം ഇരിക്കാന് പറ്റാതെ വേച്ചു വേച്ചു നടന്നു.<br /><br />അതിന് ഒരാഴ്ച മുന്പ് ഒരു വിവാഹമോചകേസിന്റെ ചര്ച്ചയ്ക്കായി വീട്ടില് ആളുകള് കൂടിയിരുന്നപ്പോള് റാംജിറാവ് സ്പീക്കിംഗിലെ “അവനവന് കുരുക്കുന്ന കുരുക്കഴിച്ചെടുക്കുമ്പോള് ഗുലുമാല്” എന്ന പാട്ട് ഉറക്കെ വച്ചതും കൂടി ചേര്ത്ത് കോംപ്ലിമെന്റ് ആക്കിയായിരുന്നു അച്ഛന്റെ തല്ല്.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-84468338866501862692008-01-09T19:32:00.000-06:002008-02-10T21:27:09.105-06:00വാട്ടര് സ്കൂട്ടര്ആനയുടെ തടിയും സിംഹത്തിന്റേതുപോലെ ജഡ പിടിച്ച ചെമ്പന് മുടിയും നടന് സുകുമാരന്റെ നെറ്റിയിലേതുപോലെ ഒരു മുറിവിന്റെ കലയും ഒരു മന്ദബുദ്ധി ലുക്കുമുള്ള ഒരു ഗഡി പാരനോയിഡ് ബോള് പോലെ ഇടവഴിയുടെ രണ്ടുവശങ്ങളിലുമുള്ള കയ്യാലയില് തട്ടിയും വേലിപ്പത്തലില് തലോടിയും വരുന്നതു കണ്ടപ്പോള് എന്റെ വി.കെ.ട. സരസ്വതിച്ചേച്ചി ടംഗ് ഡാന്സ് ചെയ്യാന് തുടങ്ങി.<br /><br />ഗജരാജ തടി, മൃഗരാജ മുടി<br />സുകുമാരകലാങ്കിത മന്ദ ഗഡി<br /><br />*******<br /><br />മിടിക്കുന്ന നെഞ്ചുകളുടെ പടപടപ്പ് കൂട്ടാനും, മൊട കാണിക്കുന്നവനിട്ട് പെട കൊടുക്കാനും പേരുകേട്ട പടപ്പക്കര എന്ന കൊച്ചു ഗ്രാമത്തിന്റെ പടിഞ്ഞാറെ അറ്റത്താണ് കുതിരമുനമ്പ്. കുതിരമുനമ്പ് വരെ പോകാന് ആദ്യം വേണ്ടത് നല്ല ചങ്കുറപ്പ്, പിന്നെ നല്ല പിക്കപ്പുള്ള ഒരു സ്കൂട്ടര്, പിന്നെ തിരിച്ചുവരും എന്നുറപ്പില്ല എന്ന് തിരിച്ചറിവ്.<br /><br />പടപ്പക്കരയിലേക്ക് പ്രൈവറ്റ് ബസ് സര്വ്വീസ് ഇല്ല. സ്വന്തം ബസ് ആടിനെയും പശുവിനേയും കെട്ടുന്ന ഒരു തൊഴുത്താക്കാന് ബസ്സ് മുതലാളിമാര്ക്ക് വലിയ താല്പര്യം ഇല്ലായിരുന്നതുകൊണ്ട് ഉണ്ടായിരുന്ന സര്വ്വീസ് നിര്ത്തി എന്നാണ് കേട്ടറിവ്. പക്ഷെ, കുണ്ടറ ടൗണില് നിന്ന് കുതിരമുനമ്പിലേക്ക് അലോപ്പതി മരുന്നുപോലെ ദിവസം രണ്ടുനേരം കെ.എസ്.ആര്.ടി.സി. ബസ് കിട്ടും.<br /><br />കാര്യങ്ങള് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആണെങ്കിലും നിക്സണ് എന്ന സുഹൃത്തിന്റെ കല്ല്യാണ റിസപ്ഷന് പങ്കെടുക്കാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചതിന് കാരണം ഒന്നേ ഒന്ന്. കുതിരമുനമ്പിലെ മനോഹരമായ ആ കായല് തീരത്ത് സന്ധ്യാസമയത്ത് ഇരുന്ന് രണ്ട് പെഗ്ഗ് അടിക്കുന്നതിന്റെ സുഖം ഒന്നു വേറെ തന്നെ എന്നുള്ള തിരിച്ചറിവ്. കുതിരമുനമ്പിലേക്കുള്ള പോക്ക് എന്റെ ചേതക്കില് തന്നെ ആക്കാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചതിന് കാരണം രണ്ട്. ഒന്നാമത്തെ കാരണം നമ്മുടെ സമയത്തിനു പോകാം, രണ്ടാമത്തെ കാരണം നമ്മുടെ സമയം നല്ലതാണെങ്കില് അല്പം വൈകിയാലും തിരിച്ചു വീട്ടില് എത്താം.<br /><br />അങ്ങനെ പാട്ടും പാടി (ഒരാഗ്രഹം പറഞ്ഞതാ...മനുഷ്യന്റെ ഹാര്ട്ട് കിടന്ന് പടപടാ ഇടിക്കുമ്പോഴല്ലേ പാട്ടു പാടുന്നത്) ചേതക്കില് കുതിരമുനമ്പിലേക്ക് കുതിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന എന്നോട് പടപ്പക്കര പള്ളിയുടെ മുന്നില് വച്ച് ഒരാള് ലിഫ്റ്റ് ചോദിക്കുന്നു.<br /><br />അതിനെന്താ, കൂട്ടിന് ഒരാള് കൂടി ഉണ്ടെങ്കില് എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും പോകാമല്ലോ എന്ന് കരുതി ഞാന് നിര്ത്തി.<br /><br />"എന്നെ കുണ്ടറയില് ഒന്നു ഡ്രോപ് ചെയ്യാമോ?"<br /><br />ഞാന് ഒന്നു ഞെട്ടി. കുണ്ടറയില് നിന്ന് പതിനൊന്ന് കിലോമീറ്റര് ഓടിച്ചല്ലേ ഞാന് ഇങ്ങോട്ടു വന്നത്? ഇനി എനിക്ക് ദിശ മാറിപ്പോയോ?<br /><br />പിന്നെ ഞാന് ഒന്നു സമാധാനിച്ചു. ചില സമയങ്ങളില് എനിക്ക് ചെവി ശരിക്ക് കേള്ക്കില്ല. പ്രത്യേകിച്ച് പേടി തോന്നുന്ന സമയങ്ങളില്. അതുകൊണ്ട് എന്റെ കേള്വിക്കുറവിനെ ശപിച്ച് ഞാന് ഒരു ചിരിയൊക്കെ ചിരിച്ച് പറഞ്ഞു.<br /><br />"കുണ്ടറയല്ല ചേട്ടാ... കുതിരമുനമ്പ്. ഞാനും അങ്ങോട്ടാ..ഒരു കല്ല്യാണ.."<br /><br />"വെളച്ചിലെടുക്കാതെ വണ്ടി തിരിക്കെടാ..." ചേട്ടന് ഒരലര്ച്ച.<br /><br />ആഹാ... അത്രയ്ക്കായോ... എന്നാല് പിന്നെ വിട്ടു കൊടുക്കാന് പാടില്ലല്ലോ എന്ന് മനസ്സില് വിചാരിച്ച് ഞാന് പതുക്കെ സ്കൂട്ടര് റോഡിന്റെ ഒരു സൈഡ് ചേര്ത്ത്... തിരിച്ചു.<br /><br />പടപ്പക്കരയല്ലേ...സായംസന്ധ്യയും, കായലും, കള്ളും, കല്ല്യാണവീട്ടിലെ ബിരിയാണിയുമൊക്കെ അത്ര എളുപ്പം വേണ്ടാ എന്നു വെച്ച് ഏതെങ്കിലും ആശുപത്രിയില് അഭയം പ്രാപിക്കാന് എന്റെ മനസ്സ് അനുവദിച്ചില്ല. അതാണ് സത്യം. അല്ലാതെ പേടിച്ചിട്ടൊന്നുമല്ല..ഹേയ്...<br /><br />കൃത്യം പതിനൊന്നു കിലോമീറ്റര് തിരിച്ചു പോയി ആ തങ്കക്കുടം മാതിരിയുള്ള പൊന്നപ്പന് ചേട്ടനെ കുണ്ടറ ടൗണില് കൊണ്ടുപോയി വിട്ടിട്ട് ഞാന് കുതിരമുനമ്പില് എത്തിയപ്പോഴേക്കും നേരം ഇരുട്ടിയിരുന്നു. എന്തായാലും സായംസന്ധ്യ അതിന്റെ പാട്ടിനു പോയി.<br /><br />ഇനി എന്താ ചെയ്യുക എന്ന് ആലോചിച്ച് നട്ട് കൈമോശം വന്ന അണ്ണാനെപ്പോലെ ഇരിക്കമ്പോള് ആണ് പാരനോയിഡ് ബോള് പോലെ നമ്മുടെ ഗഡിയുടെ വരവ്.<br /><br />ഗഡിയുടെ പേര് സണ്ണി. നാട് പടപ്പക്കര തന്നെ. പക്ഷേ എന്തോ ഒരു സ്പെല്ലിംഗ് മിസ്റ്റേക്ക്. എന്തായാലും ഒറ്റയ്ക്കിരുന്ന് ബോറടിച്ച് തിരിച്ചടിക്കാന് പോലും പേടിച്ച് ഇരിക്കുന്ന എനിക്കൊരു കൂട്ടാവട്ടെ എന്നു കരുതി അദ്ദേഹത്തിന്റെ കയ്യില് ഒരു ഗ്ലാസ്സും പിടിപ്പിച്ച് എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ടിരുത്തി നിക്സണ്.<br /><br />"നീ നമ്മുടെ കരുണാകരന്റെ മോനല്ലേ?" പുള്ളിക്ക് ഒരു സ്റ്റാര്ട്ടിംഗ് ട്രബിളുമില്ല.<br /><br />ഞാന് അത്ര മോശമാണോ എന്ന് തെല്ലു ചിന്തിച്ചു ഞാന് പറഞ്ഞു. "ഏയ്, ഞാനാ ടൈപ്പല്ല".<br /><br />പക്ഷേ പുള്ളി വിടാനുള്ള ലക്ഷണമില്ല. അടുത്ത ചോദ്യത്തിന്റെ അമ്പെടുത്ത് വില്ലില് കുലച്ചു. പിന്നെ പാര്ത്ഥശരങ്ങള് പോലെ എടുക്കുമ്പോള് ഒന്ന്, കുലയ്ക്കുമ്പോള് നൂറ്, തൊടുക്കുമ്പോള് ആയിരം എന്നു പറഞ്ഞതുപോലെ ആയി കാര്യങ്ങള്. സണ്ണിച്ചായന് വിടാനൊരുക്കമില്ല.<br /><br />പത്തുപതിനഞ്ച് മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഞാനും ഒന്നു ഫോമായി. ഞാന് കര്ണ്ണനായി പടക്കളത്തില് ഇറങ്ങി.<br /><br />അരമണിക്കൂര് കഴിഞ്ഞ് നിക്സണ് വന്നു നോക്കുമ്പോള് ദേ സണ്ണിച്ചായനും ഞാനും കൂടി ലവനും കുശനും കളിക്കുന്നു.<br /><br />കായലില് വള്ളക്കാരുടെ റാന്തല് വെളിച്ചം കണ്ടപ്പോള് എനിക്ക് ഉറക്കെപ്പാടണമെന്ന് തോന്നി...<br /><br />"തോണിക്കാരനും അവന്റെ പാട്ടും കൂടണഞ്ഞു...<br />തേങ്ങിത്തളര്ന്നൊരു ചെറുമക്കുടിലില് വിളക്കണഞ്ഞു..."<br /><br />"ആരാടാ വിളക്കണച്ചത്?" സണ്ണിച്ചായന് പ്രകോപിതനായി. "ആരാ അനിയന്റെ വിളക്കണച്ചത്?"<br /><br />"എന്റെ വിളക്കാരും അണച്ചതല്ല അച്ചായാ. ഞാന് ഒരു പാട്ടു പാടിയതല്ലേ". ഞാന് സമാധാനിപ്പിച്ചു.<br /><br />"ഡാ, വള്ളം അടുപ്പിക്ക്. മീന് വല്ലതും ഉണ്ടെങ്കില് അനിയനു കൊടുത്തേച്ച് പോ" - ഇത്തവണ വള്ളക്കാരനോടാണ്.<br /><br />വള്ളക്കാരന് മൈന്റ് ചെയ്തില്ല. സണ്ണിച്ചായന് വാശിയായി.<br /><br />"ഡാ, സണ്ണിയാ പറയുന്നത്. വള്ളം അടുപ്പിക്ക്."<br /><br />ഇത്തവണ വള്ളക്കാരന് വള്ളം കരയിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. വള്ളക്കാരന് സണ്ണിച്ചായനോടുള്ള സ്നേഹം കണ്ടപ്പോള് എനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി.<br /><br />പാവം വള്ളക്കാരന്. വല വീശിത്തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉള്ളൂ.. കാര്യമായ കോരൊന്നും ഇതുവരെ കിട്ടിയില്ല. അതുകൊണ്ട് അയാളെ വിട്ട് സണ്ണിച്ചായന് അടുത്ത കലാപരിപാടിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.<br /><br />എന്റെ സ്കൂട്ടര് കണ്ടപ്പോള് സണ്ണിച്ചായന് അത് ഒന്ന് ഓടിക്കണം.<br /><br />"അച്ചായാ മുന്നില് കായലാണ്, അച്ചായന് നാലു കാലിലാണ് " ഞാന് പറഞ്ഞു നോക്കി.<br /><br />ആരു കേള്ക്കാന്? എന്തായാലും സ്കൂട്ടര് സ്റ്റാന്റില് തന്നെ വച്ച് സ്റ്റാര്ട്ടാക്കിക്കൊടുത്തു.<br /><br />അച്ചായന് പതുക്കെ സ്കൂട്ടറില് കയറിയിരുന്നു. ഇപ്പോള് സ്റ്റാന്റില് നിന്നും സ്കൂട്ടര് മുന്നോട്ടെടുക്കും എന്നു കരുതി ഞാന് കണ്ണടച്ചുപിടിച്ചു നിന്നു. കായലില് നിന്നും സ്കൂട്ടര് കയര് കെട്ടി പൊക്കി എടുക്കണോ അതോ ക്രെയിന് കൊണ്ടുവരണോ എന്നു ചിന്തിച്ചു ഞാന് തല പുകച്ചു.<br /><br />ക്ലപ്പ്...ക്ലപ്പ്...ക്ലപ്പ്.....<br /><br />ഒരു കുതിരക്കുളമ്പടിയൊച്ച കേട്ട് കണ്ണു തുറന്നു നോക്കിയ ഞാന് കണ്ടത് സ്റ്റാന്റിലിരിക്കുന്ന സ്കൂട്ടറിന്റെ മുകളിലിരുന്ന് കുതിരയോടിച്ചു കളിക്കുന്ന സണ്ണിച്ചായന്.<br /><br />"എന്നെ ഇതൊന്നു പഠിപ്പിച്ചു തരുമോ അനിയാ?" എന്ന് ചോദിക്കലും ഗിയര് മാറലും ഒന്നിച്ചു കഴിഞ്ഞു.<br /><br />ടെമ്പററിയായി കണ്ണൊന്നു തുറന്ന എനിക്ക് അതൊന്നു അടയ്ക്കാന് പോലും സമയം കിട്ടിയില്ല. ഒരു വലിയ ശബ്ദത്തോടെ സ്കൂട്ടര് മുന്നോട്ട് തെറിച്ചു. അതിനു മുകളിലിരുന്ന സണ്ണിച്ചായന് പീരങ്കിയില് നിന്നും ഉണ്ട തെറിക്കുന്നതു പോലെ കായലിലേക്ക് പോകുന്നത് ഒരു മിന്നായം പോലെ ഞാന് കണ്ടു.<br /><br />കായലിന്റെ കരയിലുള്ള ചെറിയ വരമ്പില് തട്ടി സ്കൂട്ടര് വീണു, അധികം പരിക്കുകളില്ലാതെ. പക്ഷെ മഷിയിട്ടു നോക്കിയിട്ടും അച്ചായനെ കണ്ടില്ല.<br /><br />ശബ്ദം കേട്ട് കല്ല്യാണവീട്ടിലുള്ളവരെല്ലാം ഓടി വന്നപ്പോള് കണ്ടത് കായലിലേക്ക് നോക്കി ഞാന് അച്ചായാ എന്നു വിളിക്കുന്നതാണ്.<br /><br />കൃത്യം ഒരു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഒരു നൂറു മീറ്റര് അപ്പുറത്ത് ഒരാള് രൂപം കരയില് പൊത്തിപ്പിടിച്ചു കയറി നേരെ നടന്നു പോകുന്നു.<br /><br />നിക്സണ്ന്റെ അപ്പച്ചന് വിളിച്ചു ചോദിച്ചു. "സണ്ണിയാണോടാ?"<br /><br />"ആണച്ചായാ... ഞാന് പോയിട്ട് നാളെ കാലത്ത് വരാം."<br /><br />*************<br />വിവാഹിതനായതോടെ നിക്സണ് തിരക്കുകളുടെ ലോകത്തേക്ക്. സണ്ണിച്ചായനെ ഞാന് മറന്നു. അതിനുശേഷം ഒരിക്കല് പോലും പടപ്പക്കര പോകാനും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.<br /><br />ഭൂമി സൂര്യനെ പകുതി വലം വച്ചു. ഒരു പകല്. ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ ഓഫീസില് ഉണ്ടായ ഒരു പ്രശ്നവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പരാതി കൊടുക്കാന് സുഹൃത്തിനോടൊപ്പം കുണ്ടറ പൊലീസ് സ്റ്റേഷനില് പോയതായിരുന്നു. സുഹൃത്ത് എസ്.ഐ യുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറിപ്പോയപ്പോള് പൊലീസ് സ്റ്റേഷന്റെ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിക്കാം എന്നു കരുതി ഞാന് അവിടെ കണ്ട ചുവര്ചിത്രങ്ങള് നോക്കി നടക്കവേ...<br /><br />കുറെ ഫോട്ടോകള് ഒട്ടിച്ച ഒരു ബോര്ഡില് പരിചയമുള്ള ഒരു മുഖത്തില് കണ്ണുടക്കി. താഴെ എഴുതിയിരിക്കുന്ന പേര് പഴക്കം മൂലം കുറെ മാഞ്ഞുപോയിരുന്നു. എങ്കിലും കഷ്ടപ്പെട്ട് ഞാന് അതു വായിച്ചെടുത്തു.<br /><br />സണ്ണി, പടപ്പക്കര.<br /><br />ആകെ വിയര്ത്തു നില്ക്കുന്ന എന്നെ കണ്ട് പാറാവു നില്ക്കുന്ന പോലീസുകാരന്റെ ചോദ്യം.<br /><br />"ഇവന്മാരുടെ ഫോട്ടോ കണ്ട് ഇങ്ങനെ പേടിച്ചാല് ഇവന്മാരെ നേരിട്ട് കണ്ടാലോ..."ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com48tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-49812646269753598062007-12-23T13:44:00.000-06:002007-12-23T21:01:14.595-06:00ക്യാപ്റ്റന്സിവാസന്തപഞ്ചമി നാളില്<br />വരുമെന്നൊരു കിനാവു കണ്ടു<br />കിളിവാതിലില് മിഴിയും നട്ടു<br />കാത്തിരുന്നു ഞാന്...<br /><br />ഭാര്ഗവിനിലയത്തിലെ പാട്ടിത്തിരി ഉറക്കെപ്പാടി ബൈക്ക് സ്റ്റാന്റില് കയറ്റി വച്ച് വഴിഞ്ഞൊഴുകുന്ന മുഖസൗന്ദര്യം നെറ്റിയില് ഇത്തിരി കൂടിപ്പോയോ എന്നുള്ള സംശയം കൊണ്ട് ചൂണ്ടുവിരല് മടക്കി വടിച്ചു കളഞ്ഞ് പാട്ടിന്റെ വോളിയം ഇത്തിരി കുറച്ച് മുന്നില് കണ്ട ഒരു ഗ്ലാസ്സ് ഡോര് തള്ളിത്തുറന്ന് അകത്തുകയറിയപ്പോള്...<br /><br />എന്നെത്തന്നെ നോക്കി കിളിവാതിലില് മിഴികള് നട്ട് കാത്തിരുന്നതുപോലെ നൂറോളം ലലനാമണികളുടെ കണ്ണുകള് എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. കൈയ്യില് ഫയലും പിടിച്ച് കടമിഴികടാക്ഷമേറ്റ് നില്ക്കുന്ന എനിക്ക് സംഭവം എന്താണെന്ന് ആദ്യം മനസ്സിലായില്ല.<br /><br />ഞാന് അന്വേഷിച്ചു വന്ന ഓഫീസ് ഇതല്ല എന്ന് മനസിലാവാന് തയ്യല് മെഷീനുകളും, വെട്ടിയ തുണികളും, കന്നട പെണ്കുട്ടികളും ചിതറിക്കിടക്കുന്ന ആ മുറിയിലാകെ ഒന്നു നോക്കിയ എനിക്ക് കുറച്ചുസമയമേ വേണ്ടിവന്നുള്ളൂ...<br /><br />റബ്ബര് പന്ത് അടിച്ചത് തിരിച്ചുവന്നതുപോലെ ഞാന് ചാടി പുറത്തിറങ്ങി. ചുറ്റും ഒന്നു നോക്കിയപ്പോള് തൊട്ടടുത്ത കെട്ടിടത്തിന്റെ മുന്നില് കുറെ ബൈക്കുകള് പാര്ക്കു ചെയ്തു വച്ചിരിക്കുന്നതു കണ്ടു അങ്ങോട്ടു നടന്നു.<br /><br />ചാരി വച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു ബൈക്കിന്റെ പുറത്ത് ചാഞ്ഞു നിന്നുകൊണ്ട് ഒരു അഞ്ചടി എട്ടിഞ്ചുകാരന് ആത്മാവിനു പുക കൊടുക്കുന്നു. അയാളോട് ചോദിച്ചു:<br /><br />"കമ്പ്യൂട്ടര് ......."<br /><br />കമ്പനിപ്പടി കത്തി നില്ക്കുന്ന സിഗററ്റില് നിന്നും ഒരു പുക കൂടി വലിച്ചെടുത്തു വിട്ടുകൊണ്ട് അയാള് അകത്തേക്ക് കൈചൂണ്ടി.<br /><br />അകത്തുചെന്നപ്പോള് അടൂര് പങ്കജം കഥകളിക്ക് മേക്കപ്പിട്ടതുപോലെ ഒരു മധുര മുപ്പതുകാരി റിസപ്ഷനില് ഇരിക്കുന്നു.<br /><br />"ഐ വാണ്ട് ടു മീറ്റ് വാസിലി ജോര്ജ്ജ്." വാസിലി ജോര്ജ്ജ് മിസ് ആണോ മിസിസ്സ് ആണോ എന്ന് തീര്ച്ചയില്ലാത്തത്കൊണ്ട് റിസ്കെടുക്കാന് നിന്നില്ല. ആഗമനോദ്ദേശ്യം ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി വിവരിച്ചുകൊടുത്തു.<br /><br />മേല്ച്ചുണ്ടും കീഴ്ച്ചുണ്ടും തമ്മില് മുട്ടിയാല് ലിപ്സ്റ്റിക്കില് ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന രാസപ്രവര്ത്തനം ഭയന്ന് വായ മാക്സിമം തുറന്ന് ചേട്ടത്തി ഇരിക്കാന് പറഞ്ഞു.<br /><br />അഞ്ച് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു. ഇന്റര്വ്യൂ റൂമിന്റെ മുന്നില് ചെന്ന് മുട്ടിയപ്പോള് അകത്തുനിന്ന് ഒരു പുരുഷശബ്ദം: "കമിന്."<br /><br />അകത്ത് ചെന്നപ്പോള് നേരത്തേ പുറത്തുനിന്ന് ആത്മാവിനു പുക കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്ന ആ മനുഷ്യന്.<br /><br />"പ്ലീസ് ബീ സീറ്റഡ്. ഐ ആം വാസിലി ജോര്ജ്ജ്."<br /><br />ഇരിക്കുന്നതിനു മുന്പ് തന്നെ വന്നു ആദ്യത്തെ ചോദ്യം. പിന്നെ പാട്ടുപാടി വെള്ളി വീണ ഗാനമേളക്കാരനിട്ട് ചീമുട്ട എറിയുന്നതുപോലെ തലങ്ങും വിലങ്ങും ചോദ്യങ്ങള് തുടങ്ങി. ഞാന് ആണെങ്കില് പന്തം കണ്ട പെരുച്ചാഴിയെപ്പോലെ ഇരിക്കുന്നു. കാരണം വേറൊന്നുമല്ല, ചോദിച്ചതൊക്കെ എനിക്കറിയാത്ത കാര്യങ്ങളായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ "അരിയെത്രയാ? പയറഞ്ഞാഴി" ടൈപ്പ് കുറെ ഉത്തരങ്ങളും കൊടുത്തു.<br /><br />എന്തായാലും പത്തു പതിനഞ്ച് ചോദ്യങ്ങള് കഴിഞ്ഞപ്പോള് അയാള്ക്കു മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടാവും ഞാന് ഈ പണിക്ക് പറ്റിയ ആള് തന്നെ എന്ന്. എന്നാല് ശരി,അറിയിക്കാം എന്നു പറഞ്ഞു അയാള് എഴുന്നേറ്റു. മനുഷ്യന് ഇത്ര ജാഡ പാടില്ല എന്നു മനസ്സില് പറഞ്ഞു ഫയലൊക്കെ എടുത്ത് മൂട്ടിലെ പൊടിയും തട്ടി ഞാനും എഴുന്നേറ്റു പുറത്തിറങ്ങി.<br /><br />ജോലി കിട്ടി. ഓഫീസില് പുതിയ സുഹൃത്തുക്കളെക്കിട്ടി. വാസിലി ജോര്ജ്ജ് എന്ന മനുഷ്യനില് നിന്നും ഒരുപാട് നെറ്റ്വര്ക്കിംഗ് പഠിച്ചു. അന്നുവരെ മാക്സിമം രണ്ട് പെഗ്ഗ് ഗ്രീന് ലേബല് കഴിച്ചിരുന്ന വാസിലിയെ അഞ്ച് പെഗ്ഗ് അടിക്കാന് പഠിപ്പിച്ച് ഞാന് ഗുരുദക്ഷിണ കൊടുത്തു.<br /><br />എല്ലാവരും ക്യാപ്റ്റന് എന്നു വിളിക്കുന്ന വാസിലി മലയാളിയാണെന്ന് വളരെ വൈകി ആണ് മനസ്സിലായത്. ഭാര്യ ഭരണി കന്നടക്കാരിയും. നാലു വയസ്സുള്ള മകന് ഷോണ്.<br /><br />മധ്യതിരവിതാംകൂര് അച്ചായന്മാര്ക്ക് പൊതുവേയുള്ള അപ്പം, ബീഫ് ഫ്രൈ പ്രേമം കാരണം ക്യാപ്റ്റന് ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ കാണാന് ഞാന് താമസിക്കുന്ന തിപ്പസാന്ദ്രയില് വരും. മോട്ടിസ് എന്ന കേരള മെസ്സില് നിന്നും അപ്പവും ബീഫ് ഫ്രൈയ്യും മൂക്കുമുട്ടെ തട്ടി, ഒരു സിഗററ്റും ഒരു ചായയും ബൈ ടു അടിച്ച് ഞാനും ക്യാപ്റ്റനും നെറ്റ്വര്ക്കിംഗ് തത്വശാസ്ത്രങ്ങളുടെ കുരുക്കുകള് അഴിച്ചു, അടിച്ചുപൊളിച്ചു.<br /><br />മൂന്നു വര്ഷം മുന്പ് ഡിസംബറിലെ ഒരു തണുത്ത രാത്രി. പിറ്റേന്ന് ക്രിസ്തുമസ് ആണ്. എങ്ങും വര്ണ്ണവിളക്കുകളുടെ മായാപ്രപഞ്ചം. <br /><br />മൊബൈലില് ജിംഗിള് ബെല്സ് തകര്ത്തടിക്കുന്നു, ക്യാപ്റ്റന്റെ കോള്.<br /><br />"ഗുരോ, മോട്ടിസിലേക്ക് വാ. ഞങ്ങള് ഇവിടെ ഉണ്ട്."<br /><br />ക്യാപ്റ്റനും ഭാര്യയും മകനും കൂടി ക്രിസ്തുമസ് ഷോപ്പിംഗ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങുന്ന വഴി മോട്ടിസില് നിന്നും അപ്പവും ബീഫ് ഫ്രൈയ്യും കഴിക്കാം എന്നു കരുതി വന്നതാണ്.<br /><br />അവരോടൊപ്പം കുശലം പറഞ്ഞ്, അവരുടെ ചെറിയ ഇണക്കങ്ങളിലും പിണക്കങ്ങളിലും പങ്കുചേര്ന്ന്, ഷോണിനോടൊപ്പം കളിച്ച് ആ മഞ്ഞുപെയ്യുന്ന ക്രിസ്തുമസ് രാവ് ഞങ്ങള് സുന്ദരമാക്കി.<br /><br />കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ് പുറത്തു വന്നപ്പോഴാണ് ക്യാപ്റ്റന്റെ കാറില് ഒട്ടിച്ച 'എല്' എന്റെ ശ്രദ്ധയില്പ്പെട്ടത്. ക്യാപ്റ്റന്റെ ഭാര്യ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റില് കയറിയിരുന്നപ്പോള് കാര്യം മനസ്സിലായി. എന്തായാലും ഒന്നു കണ്ടിട്ടു തന്നെ കാര്യം എന്ന് ഞാനും കരുതി.<br /><br />പാര്ക്കിംഗ് പരിമിതമായ തിപ്പസാന്ദ്ര റോഡില് നിരത്തിവച്ചിരിക്കുന്ന കുറെ ബൈക്കുകളുടെ അരികില് ചേര്ത്തു നിര്ത്തിയിരുന്ന കാര് ഒന്നു പിന്നോട്ടെടുക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നു ഭരണി. ഞാനും ക്യാപ്റ്റനും നന്നായി പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ട്.<br /><br />പിന്നോട്ടെടുത്ത കാര് ഗിയര് മാറ്റാതെ മുന്നോട്ടെടുത്ത് പരീക്ഷണം നടത്താന് ഭരണിക്ക് തോന്നിയത് വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു. പിന്നോട്ടു തന്നെ വന്ന കാര് ഏറ്റവും അറ്റത്തായി ഇരുന്ന ബൈക്കിന്റെ മുകളില് ചെന്നു ഒരു ചെറിയ ശബ്ദത്തോടെ മുട്ടി. ബൈക്ക് മറിഞ്ഞു തൊട്ടടുത്ത പോസ്റ്റിലേക്ക് വീണു. ഇരുട്ടായതുകൊണ്ടും, ആരും കണ്ടില്ല എന്ന് ബോധ്യമുള്ളതുകൊണ്ടും വാസിലി ബൈക്ക് പൊക്കി നേരെ വച്ചു കാറില് കയറി എന്നോട് ശുഭരാത്രിയും പറഞ്ഞ് സ്ഥലം കാലിയാക്കി.<br /><br />മോട്ടിസിലെ ബില്ല് സെറ്റില് ചെയ്ത് ഒരു ക്രിസ്തുമസ് കര്ട്ടണ് റൈസര് അടിച്ചുപൊളിച്ച ചാരിതാര്ഥ്യത്തോടെ ഞാന് എന്റെ ബൈക്കിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.<br /><br />ദാ, അവിടെ പോസ്റ്റിന്റെ മുകളില് വീണു ചളുങ്ങിയ പെട്രോള് ടാങ്കുമായി കൃഷ്ണന്കുട്ടി നായരുടെ മുഖഛായയോടെ ഇരിക്കുന്നു എന്റെ ബജാജ് കാലിബര്.<br /><br />ക്യാപ്റ്റനെ തെറി വിളിക്കണോ അതോ "ആരും കണ്ടില്ല, വേഗം വിട്ടോ" എന്നുപറഞ്ഞു അവരെ രക്ഷപെടുത്തിയ എന്നെത്തന്നെ തെറി വിളിക്കണോ എന്ന് ഒരു കണ്ഫ്യൂഷനിലായിരുന്നു ഞാന്.<br /><br />ഞാന് ജോലി മാറി. എന്നിട്ടും ക്യാപ്റ്റന് നിനയ്ക്കുമ്പോഴും നിനയ്ക്കാത്തപ്പോഴും പുഞ്ചിരിയോടെ ഗുരോ എന്നു വിളിച്ചു കയറിവന്നു.<br /><br />ഫെബ്രുവരിയില് അമേരിക്കയിലേക്ക് പോവാന് വിസ കിട്ടിയപ്പോള് ക്യാപ്റ്റനെ വിളിച്ചു ഒന്നു ആഘോഷിക്കാന് തീരുമാനിച്ചു. എയര്പ്പോര്ട്ട് റോഡില് ഓപിയം എന്ന പഞ്ചനക്ഷത്ര ബാറിന്റെ അരികില് ആയി മുരുകേശ്പാളയംകാരന് ഗോപി നടത്തുന്ന ഗോപിയം എന്ന് ഞങ്ങള് ഓമനപ്പേരിട്ടു വിളിക്കുന്ന അരനക്ഷത്ര ബാറില് ഞാനും ക്യാപ്റ്റനും. അന്ന് ഈ ബൈക്ക് കഥ പറഞ്ഞ് ഞാനും ക്യാപ്റ്റനും ഒരുപാട് ചിരിച്ചു.<br /><br />ഒരു സായാഹ്നം മുഴുവന് ഒന്നിച്ചു ചിലവഴിച്ച്, ഒരുപാട് ചിരിച്ച്, ഒരുപാട് ചിന്തിപ്പിച്ച്, എന്റെ ആദ്യത്തെ ഇന്റര്വ്യൂവിനെ ഓര്മ്മിപ്പിച്ച്, ഒടുക്കം എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് "യൂ നോ ഹൗ ടു ടോക്ക് ബുള്ഷിറ്റ്" എന്ന് പറഞ്ഞ് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു, ക്യാപ്റ്റന്.<br /><br />*************************************************<br />അക്കൊല്ലത്തെ ഡിസംബര്. മഞ്ഞുപെയ്യുന്ന ന്യൂയോര്ക്ക് തെരുവീഥികളിലൂടെ ക്രിസ്തുമസ് വിളക്കുകള് കണ്ട്, തെരുവില് ചിത്രങ്ങള് വരയ്ക്കുന്ന കലാകാരന്മാരെക്കണ്ട് നടന്നപ്പോള് ഒരു കൗതുകം. പരുക്കന് രോമക്കുപ്പായം ധരിച്ച് വരയ്ക്കാന് ഒരു മുഖം അന്വേഷിച്ച് നടന്നുപോകുന്ന എല്ലാവരേയും പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കുന്ന ഒരു ചിത്രകാരി. അവരുടെ കണ്ണിലെ നിസ്സഹായത കണ്ട് വരയ്ക്കാനായി അവരുടെ മുന്നില് ഇരുന്നു കൊടുത്തു.<br /><br />സെല്ഫോണ് ബെല്ലടിക്കുന്നു. ബാംഗ്ലൂരില് നിന്നും പ്രശാന്ത്.<br /><br />പ്രശാന്തിന്റെ ശബ്ദത്തില് പരിഭ്രാന്തി. പറഞ്ഞത് ക്യാപ്റ്റനെക്കുറിച്ച്. തൊട്ടുമുന്പുള്ള നിമിഷം വരെ എന്റെ മനസ്സില് എന്നെ നയിച്ച ക്യാപ്റ്റന് എന്നെന്നേക്കുമായി ഈ ലോകത്തിനോട് വിടപറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, പ്രിയപ്പെട്ട ഭാര്യയോടും മകനോടുമൊപ്പം.<br /><br />ബാംഗ്ലൂരിലെ കനകപുര റോഡില് ഒരു സുഹൃത്തിനോടും കുടുംബത്തോടുമൊപ്പം ക്രിസ്തുമസിന്റെ തലേദിവസം പുറത്തുപ്പോയി ഭക്ഷണം കഴിച്ച് വരികയായിരുന്ന ക്യാപ്റ്റനും ഭരണിയും ഷോണും, ആ സുഹൃത്തിന്റെ കുടുംബവും സഞ്ചരിച്ചിരുന്ന കാര് ഒരു ട്രക്കിന്റെ മുന്നില്...<br /><br />*************************************************<br />ആഴ്ചകള്ക്കു ശേഷം, ക്യാപ്റ്റന്റെയും ഭരണിയുടെയും ബന്ധുക്കള് പങ്കിട്ടെടുത്ത സാധനങ്ങള് എല്ലാം കൊണ്ടുപോയിക്കഴിഞ്ഞ് ആളൊഴിഞ്ഞ ക്യാപ്റ്റന്റെ വീട്ടില് ആര്ക്കും വേണ്ടാതെ കിടന്ന ക്യാപ്റ്റന്റെ ആല്ബത്തില് നിന്നും കിട്ടിയ നിശ്ചയദാര്ഡ്യം തുടിക്കുന്ന ആ സുന്ദരമുഖത്തിന്റെ ചില നല്ല ചിത്രങ്ങള് സ്കാന് ചെയ്ത് അയച്ചു തന്നു പ്രശാന്ത്.<br /><br />പക്ഷെ, അഞ്ച് പെഗ്ഗ് ഗ്രീന് ലേബലിന്റെ ലഹരിയില് എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ച് "യൂ നോ ഹൗ ടു ടോക്ക് ബുള്ഷിറ്റ്" എന്ന് പറയുന്ന ക്യാപ്റ്റന്റെ മുഖത്തിനു പകരം വയ്ക്കാന് ഇന്നും ആ ചിത്രങ്ങള്ക്കാവുന്നില്ല.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com57tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-73861137664212271812007-12-09T15:55:00.000-06:002008-02-10T21:25:58.913-06:00ബൈക്കും ടാക്സും പിന്നെ ഞാനുംവണ്ടി ഹൊസൂര് എത്തിയപ്പോള്ത്തന്നെ ഉണര്ന്നു. ഇനി കൂടിയാല് അരമണിക്കൂര് മഡിവാള എത്താന്. ആകെ ഒരു സന്തോഷം തോന്നി. പുതിയ ജോലിക്ക് ജോയിന് ചെയ്യാന് പോകുന്ന ദിവസം. വണ്ടിയിറങ്ങി വണ്ടിയെടുത്ത് വീട്ടില്പ്പോയി ഒന്നു കുളിച്ചു റെഡിയായി ഓഫീസില് പോകാന് സമയം ഉണ്ട്. സമാധാനം.<br /><br />ഒരു മാസത്തെ അക്ഷീണപരിശ്രമത്തിനൊടുവില് കഷ്ടപ്പെട്ട് കിട്ടിയ ജോലിയാണ്. ജോലി ഉറപ്പായത് വെള്ളിയാഴ്ച. അന്നു തന്നെ നാട്ടില്പ്പോയി ബൈക്കുമായി തിരിച്ചുവരികയാണ്. എ.സി. വോള്വോ ബസ്സില് ബൈക്കും കയറ്റി ഞായറാഴ്ച തന്നെ കൊല്ലത്തുനിന്നും തിരിച്ചു. തിങ്കളാഴ്ച രാവിലെ ആറ് മണിക്ക് മഡിവാള എത്തിയാല് തിപ്പസാന്ദ്രയിലുള്ള വീട്ടില് പോയി കുളിച്ചു റെഡിയായി ബൊമ്മസാന്ദ്രയുള്ള ഓഫീസില് ഒമ്പത് മണിക്കുമുന്പ് എത്താം എന്നാണ് കണക്കുക്കൂട്ടല്.<br /><br />മഡിവാള മഡിവാള എന്നു കിളിച്ചെറുക്കന് ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറയുന്നതുകേട്ടാണ് ചിന്തയില്നിന്നും ഉണര്ന്നത്. ബാഗുമെടുത്ത് എഴുന്നേറ്റു. ബസ് നിന്ന ഉടനെ ഇറങ്ങാനായി ഫുട്ട്ബോര്ഡില് കാലെടുത്തുവച്ചപ്പോള് ആരോ ഒരാള് വന്നു കൈനീട്ടി. കിലുക്കത്തില് ജഗതി ഇടിച്ചുകയറുന്നതുപോലെ, "വെല്കം ടു ബാംഗ്ലൂര്, നൈസ് ടു മീറ്റ് യു" എന്നൊക്കെ പറയുന്ന ഗൈഡ് ആയിരിക്കും എന്നു വിചാരിച്ച് ഞാനും കൈനീട്ടി. ഒരുപക്ഷേ എന്നെക്കണ്ടപ്പോള് അങ്കമാലിയിലെ പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ അനന്തവനാണെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ടാവും.<br /><br />ഒരു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോള് ഞാന് ഒരു ഫ്രണ്ട് എഞ്ചിന് ഓട്ടോറിക്ഷയുടെ ബാക്ക്സീറ്റില് ഇരിക്കുന്നു. എന്നെ അയാള് ചുമന്ന് അവിടെക്കൊണ്ട് വച്ചതാണ്. അപ്പോള് കാര്യം പിടികിട്ടി. ഓട്ടോ ഡ്രൈവറാണ്. ഇതിവിടെ പതിവുമാണ്. ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോള് ബസ്സിറങ്ങി വരുന്നവരെ ഓടിച്ചിട്ടു പിടിക്കുന്ന ഓട്ടോ ഡ്രൈവര്മാര്.<br /><br />"എല്ലി ഹോഗ്ബേക്കാ?", ഞെട്ടിപ്പോയി ഞാന്. എന്താണെന്നൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. അയാള് കന്നടയില് എന്തോ ചോദിക്കുകയാണ്. എന്തോ പ്രശ്നമുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായി.<br /><br />"എന്താ?"<br /><br />"എല്ലി ഹോഗ്ബേക്കാ?" ദേ വീണ്ടും അയാള്. ഇത്തവണ ആയാളുടെ ശബ്ദം കുറച്ചുകൂടി ഉച്ചത്തിലായി.<br /><br />"ഏയ്, ഞാനത്തരക്കാരനൊന്നുമല്ല." അയാള് എന്നെ ഏടുത്ത് ഓട്ടോയില്ക്കൊണ്ടിരുത്തി തെറിവിളിക്കുകയാണെന്നാണ് ആദ്യം എനിക്കു തോന്നിയത്.<br /><br />പെട്ടെന്നാണ് ബസ്സില് ഇരിക്കുന്ന എന്റെ ബൈക്കിനെക്കുറിച്ച് ഓര്മ്മ വന്നത്. അയ്യോ എന്നു വിളിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന് ചാടിയിറങ്ങി ഓടി. തിരിച്ചു ബസ്സിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോള് കിളിപ്പയ്യന് ബൈക്ക് ഏടുത്ത് പുറത്ത് വെച്ച് ഉടമസ്ഥനെക്കാത്ത് നില്ക്കുന്നു.<br /><br />പയ്യനൊരു പത്ത് രൂപയും കൊടുത്ത് ബൈക്ക് തള്ളി തൊട്ടടുത്ത പമ്പില് നിന്നും പെട്രോള് അടിച്ച് നേരെ വിട്ടു തിപ്പസാന്ദ്രക്ക്. കുളിയും തേവാരവുമെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് എട്ട് മണിക്ക് ഇറങ്ങി ജോലിക്കു പോവാന്. താമസിച്ചുപോയതുകൊണ്ട് ഒരിത്തിരി സ്പീഡില് തന്നെയാണ് പോയത്. അങ്ങനെ തടസ്സങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ മുന്നോട്ട് പോകവേ സില്ക്ക് ബോര്ഡ് ജംഗ്ഷനില് എത്തിയപ്പോള് പൊലീസ് കൈകാണിച്ചു.<br /><br />അടുത്ത മാരണം. ജോലിക്ക് പോകുന്ന നേരത്തു തന്നെ വേണോ ഇവനൊക്കെ വണ്ടി ചെക്ക് ചെയ്യാന് എന്നു മനസ്സില് പ്രാകിക്കൊണ്ട്, ലൈസന്സും ബുക്കും പേപ്പറുമായി ചെന്നു. എല്ലാം വാങ്ങി ഒന്നു നോക്കിയിട്ട് അയാള് കന്നടയില് എന്തോ പറഞ്ഞു. എന്താണെന്ന് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ടാക്സ് എന്നു ഇടയ്ക്ക് കേട്ടതുപോലെ തോന്നി. ഞാന് ടാക്സ് അടച്ച രസീത് എടുത്ത് കാണിച്ചു.<br /><br />അരമണിക്കൂര് അയാള് കന്നടയിലും ഞാന് മലയാളത്തിലും സംസാരിച്ചു ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്തി. ഞാന് ടാക്സ് അടച്ചത് ഉമ്മന് ചാണ്ടി പുള്ളിക്കാരന്റെ കുടുംബസ്വത്തിലേക്ക് മുതല്ക്കൂട്ടി. ബാംഗ്ലൂര് വണ്ടിയോടിക്കണമെങ്കില് എസ്.എം.കൃഷ്ണയ്ക്ക് ഇനി വേറേ കൊടുക്കണം. കൊടുക്കാന് താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കില് എന്നെ പിടിച്ച പൊലീസുകാരന് നൂറു രൂപ കൊടുക്കണം. അപ്പോള് എല്ലാം ശരിയാവും. കലികാലം, അല്ലാതെന്ത് പറയേണ്ടൂ. അന്ന് മനസ്സിലായി കര്ണ്ണാടകത്തില് വണ്ടിയോടണമെങ്കില് കേരളത്തില് ടാക്സ് അടച്ചാല് പോരാ എന്നു.<br /><br />ജോലിയില് ജോയിന് ചെയ്യേണ്ട ദിവസമായതുകൊണ്ട് കൂടുതല് സുരേഷ് ഗോപി കളിക്കാന് നിന്നില്ല. അമ്പത് രൂപ കൊടുത്ത് അവിടെ നിന്ന് തടിയൂരി.<br /><br />രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോള് എന്നെ ഡൊംളൂര് ഓഫീസിലേക്ക് മാറ്റി. കസ്റ്റമര് സപ്പോര്ട്ടില് ആയതുകൊണ്ട് പകല് മുഴുവന് ബാംഗ്ലൂര് സിറ്റിയുടെ പല ഭാഗത്തായി കറക്കം. മൂന്നു മാസം കറങ്ങിയ വകയില് കര്ണ്ണാടകത്തിലെ ഖജനാവിലേക്ക് പോവേണ്ടിയിരുന്ന കുറെ കാശ് ഞാന് രണ്ട് മൂന്ന് പൊലീസുകാര്ക്ക് വീതം വച്ചു കൊടുത്തു.<br /><br />ഒരു ദിവസം ജോലി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ഓഫീസില് നിന്നും ഇറങ്ങി വണ്ടിയുമെടുത്ത് പുറപ്പെട്ടു ഡൊംളൂര് ശാന്തി സാഗറിന്റെ മുന്നില് എത്തിയപ്പോള് ഒരാള് റോഡില് നിന്ന് കൈകാണിച്ചു. ലിഫ്റ്റ് ചോദിക്കുകയാവും എന്ന് കരുതി ചേതമില്ലാത്ത ഒരുപകാരം അല്ലേ എന്നു മനസ്സില് വിചാരിച്ച് വണ്ടി നിര്ത്തി. ഓടി വന്ന അയാള് വണ്ടി ഓഫ് ചെയ്തു ചാവി ഊരിയെടുത്തു.<br /><br />അയാള് കന്നടയില് എന്തോ ഒന്നു പറഞ്ഞു. ഇതിപ്പോള് നല്ല പരിചയം ആയതുകൊണ്ട് കൂടുതല് ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. പൊലീസല്ലെങ്കിലും അതുപോലെ എന്തോ ഒരു വകുപ്പാണെന്ന് മനസ്സിലായി. കൈയ്യില് ഒരു ഫയല്, ഒരു വയര്ലെസ്സ് സെറ്റ്. ഇതു അതു തന്നെ, ആര്. ടി. ഓ. സ്ക്വാഡ്. ഇതു അമ്പത് രൂപയില് നില്ക്കുന്ന കേസല്ല. എന്റെ കേരള രജിസ്ടേഷന് ബൈക്ക് എന്റെ പൊക കണ്ടിട്ടേ അടങ്ങൂ.<br /><br />ദോഷം പറയരുതല്ലോ, ഞാന് ഒരു പ്രാവശ്യം ഇന്ദിരാനഗര് ആര്.ടി.ഓ. ഓഫീസില് പോയതാ ടാക്സ് അടയ്ക്കാന്. കൊല്ലം ആര്.ടി.ഓ.യുടെ ഒരു എന്.ഓ.സി. ഇല്ലാതെ ഇവിടെ ടാക്സ് അടയ്ക്കാന് പറ്റില്ല എന്നു പറഞ്ഞ് ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന് എന്നെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തി. എന്.ഓ.സി.വാങ്ങണമെങ്കില് ഒരു ദിവസം ലീവ് എടുത്ത് പോകണം. ഒരു മാസം കൂടി കഴിയട്ടെ എന്നു കരുതി മാറ്റി വച്ചതാണ്. അതിപ്പൊ ഇങ്ങനെ ഒരു പാരയും ആയി.<br /><br />എന്തായാലും എന്റെ മുറി തമിഴും, മലയാളവും, ഇംഗ്ലീഷും അയാളുടെ കന്നടയും കൂടി ഏറ്റുമുട്ടി. ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി. അന്നു എനിക്കു ബൈക്കില് വീട്ടില് പോകാന് ആഗ്രഹം ഉണ്ടെങ്കില് ഇരുന്നൂറ്റന്പത് രൂപാ വേണം. അല്ലെങ്കില് ബൈക്ക് അയാള് കൊണ്ടുപോകും, പിറ്റേന്ന് ആര്.ഡി.ഓ. ഓഫീസില് പോയി എടുക്കണം. എന്തായാലും ഇരുന്നൂറ്റന്പത് രൂപയ്ക്കു വേണ്ടി ബൈക്ക് ഉപേക്ഷിക്കാന് മനസ്സു വന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് ഇരുന്നൂറ്റന്പത് രൂപ കൊടുത്ത് ബൈക്കുമെടുത്ത് സ്ഥലം വിട്ടു.<br /><br />പോകുന്ന വഴിക്ക് ഒരു ചിന്ത തലപൊക്കി. ഇതിങ്ങനെ വിട്ടാല് പറ്റില്ല. എങ്ങനെയെങ്കിലും ടാക്സ് അടയ്ക്കണം. എന്.ഓ.സി. ഇല്ലാതെ സാധിക്കാന് എന്തെങ്കിലും ഒരു വഴി കണ്ടെത്തണം. ഇല്ലെങ്കില് കിട്ടുന്ന ശമ്പളം പൊലീസിനും ആര്.ടി.ഓ. സ്ക്വാഡിനും കൊടുക്കാനേ തികയൂ.. നേരെ വച്ചു പിടിച്ചു, തിപ്പസാന്ദ്രയിലുള്ള ജയശ്രീ ബാറിലേക്ക്.<br /><br />ബാറില് പോയത് രണ്ടെണ്ണം അടിച്ചിട്ട് ടാക്സ് അടയ്ക്കുന്ന കാര്യം ആലോചിക്കാനല്ല. വല്യച്ചന്റെ മകനൊരാള്, എന്റെ ചേട്ടന്, ബാംഗ്ലൂര് ജനിച്ചു വളര്ന്ന ആ പുലിയുടെ സഹായം തേടാന്.<br /><br />കണ്ടുപിടിക്കാന് അധികം ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടിവന്നില്ല. ബാറിന്റെ ഒന്നാമത്തെ നിലയില് കയറിച്ചെല്ലുന്നവര്ക്കൊക്കെ കാണത്തക്ക നിലയില് ഒരു മൂലയില് ഭിത്തിയില് ചാരി വച്ചതുപോലെ ഇരിപ്പുണ്ട് നമ്മുടെ കക്ഷി.<br /><br />അടുത്തുചെന്നു വിളിച്ചു... "അണ്ണാ... പൂയ്."<br /><br />"ആഹ്. നീ ഇരിക്ക്."<br /><br />"ഇരിക്കാനൊന്നും സമയമില്ലണ്ണാ. ആര്.ടി.ഓ. സ്ക്വാഡ്."<br /><br />"അതൊന്നും ഇവിടെ കിട്ടില്ല. നീ വല്ല ഓ.സി.ആര്. റമ്മും വാങ്ങി അടിക്ക്. ഇരിക്കാന് സമയമില്ലെങ്കില് താഴെ കൗണ്ടറില് പോയി ഒരു നിപ്പനടിച്ചിട്ട് എന്റെ പേരു പറഞ്ഞാല് മതി."<br /><br />പിടിച്ചതിലും വലുതാണ് ബാറിലുള്ളത് എന്നു ബോധ്യമായതുകൊണ്ട് കൂടുതല് നേരം അവിടെ നിന്ന് സമയം മിനക്കെടുത്തിയില്ല.<br /><br />പിറ്റേന്ന് കുറച്ചു നേരത്തേ ഓഫീസില് നിന്നും ഇറങ്ങി. ചേട്ടന് ബാറില് പോകുന്നതിനുമുമ്പ് പിടിക്കണം എന്ന ഉദ്ദേശ്യത്തോടെ. പുള്ളി ഓഫീസില് നിന്നും ഇറങ്ങുന്ന സമയത്തുതന്നെ കൈയ്യോടെ പിടികൂടി. കാര്യം പറഞ്ഞു.<br /><br />"ഇത്രയേ ഉള്ളോ കാര്യം. എന്റെ കൂടെ പഠിച്ച രവി ഇപ്പോള് ആര്.ടി.ഓ. ഏജന്റ് ആണ്. അവനെക്കൊണ്ട് നമുക്ക് കാര്യം സാധിക്കാം. നീ വാ." എന്ന് പറഞ്ഞ് എന്നെക്കാള് മുമ്പേ വണ്ടിയില്ക്കയറി ഇരിപ്പായി ചേട്ടന്.<br /><br />ഞങ്ങള് ചെല്ലുമ്പോള് രവി അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു. കുറച്ചുനേരം കാത്തിരിക്കാന് ഞങ്ങള് തീരുമാനിച്ചു. ഇരുപത് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് രവി വന്നു.<br /><br />രവിയെക്കണ്ട് ഞാന് ചുവന്ന തുണി കണ്ട കാളയെപ്പോലെ അസ്വസ്ഥത പ്രകടിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങി. ഇടയ്ക്ക് "അയ്യോ" എന്ന് വിളിച്ചത് ഇത്തിരി ഉറക്കെ ആയിപ്പോയി. ചേട്ടന് ആകെ അമ്പരന്ന് എന്നെയും രവിയേയും മാറി മാറി നോക്കി.<br /><br />"ഇയാളാ അണ്ണാ ഇന്നലെ എന്നെ പിടിച്ചു നിര്ത്തി ഇരുന്നൂറ്റന്പത് രൂപ വാങ്ങിയത്." ഞാന് ചേട്ടനോട് രഹസ്യമായി പറഞ്ഞു.<br /><br />രവിയ്ക്കാണെങ്കില് എന്നെ ആലുവാ മണപ്പുറത്ത് വച്ച് കണ്ട പരിചയം പോലും ഇല്ല. ചേട്ടന് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് ഞെട്ടിക്കുന്ന വേറൊരു സത്യം ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയത്. രവി മലയാളിയാണ്!<br /><br />എന്തായാലും എന്.ഓ.സി. ഇല്ലാതെ ടാക്സ് അടച്ചൂതരാം എന്നു രവി ഏറ്റു. അതനുസരിച്ച് ടാക്സ് ആയ രണ്ടായിരത്തി എഴുന്നൂറ് രൂപയും, ടാക്സ് അടയ്കാന് ഉള്ള ആരോഗ്യത്തിനു വേണ്ടി അടയ്ക്കുന്ന ആള്ക്കും കണ്ടുനില്ക്കുന്നവര്ക്കും കോംപ്ലാന് കഴിക്കാന് ആയിരം രൂപയും രവിയുടെ കയ്യില് കൊടുത്തു.<br /><br />പറഞ്ഞതുപോലെ തന്നെ പിറ്റേന്ന് വൈകുന്നേരം ടാക്സ് അടച്ച രസീതും ടാക്സ് ടോക്കണും രവി ചേട്ടനെ ഏല്പ്പിച്ചു.<br /><br />നാലായിരം രൂപ പോയെങ്കിലെന്താ, ഇനി തല ഉയര്ത്തിപ്പിടിച്ച് ബാംഗ്ലൂര് സിറ്റിയിലൂടെ വണ്ടി ഓടിക്കാമല്ലോ. ഞാന് ആഹ്ലാദപുളകിതനായി.<br /><br />പിറ്റേന്ന് മുതല് വണ്ടിയുടെ സ്പീഡ് കൂടി. ട്രാഫിക്ക് സിഗ്നലുകളില് നിര്ത്തേണ്ടി വരുമ്പോള് അല്പം പുറകോട്ട് മാറ്റി നിര്ത്തിയിരുന്ന ഞാന് ഇപ്പോള് ഏറ്റവും മുന്നിരയില് തന്നെ നിര്ത്താന് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു.<br /><br />കാലം മാറി, ജോലി മാറി, ഓഫീസ് മാറി.<br /><br />മൂന്നു മാസത്തിനു ശേഷം ഒരു വൈകുന്നേരം. കോറമംഗല ഫോര്ത്ത് ബ്ലോക്കിലൂടെ വരികയായിരുന്ന എന്റെ കേരള രജിസ്ട്രേഷന് ബൈക്കിന്റെ മുന്നിലേക്ക് ഒരാള് ചാടിവീണു. ഞാന് ബൈക്ക് നിര്ത്തി. അദ്ദേഹം പിന്നില് കയറിയിരുന്നു.<br /><br />"സ്വല്പ മുന്തേ ഹോഗി സ്റ്റോപ് മാടു."<br /><br />ഞാന് അയാള് പറഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് വണ്ടി നിര്ത്തി. അയാള് ചാടിയിറങ്ങി.<br /><br />"ടാക്സ് പേപ്പേര്സ് എല്ലി?" ടാക്സ് അടച്ച കടലാസുകള് ചോദിക്കുകയാണ്.<br /><br />ഞാന് ഹെല്മറ്റ് ഊരി. "എന്തൊക്കെയുണ്ട് രവിയണ്ണാ വിശേഷങ്ങള്?"<br /><br />"ഏയ്, അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല...ഞാന് വെറുതെ..." നിന്ന നില്പ്പില് രവിയണ്ണന് സ്കൂട്ട് ആയി.<br /><br />വഴിയരികില് അന്തം വിട്ടു ഞാനും.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com43tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-15981861450397077352007-11-16T17:09:00.000-06:002007-11-16T20:18:52.080-06:00ഒരു സൈഡ് പിടിച്ച് നടന്നു പൊയ്ക്കോ...ശനിയാഴ്ച വൈകുന്നേരം ഹോട്ടല് കുടപ്പനക്കുന്ന് ഇന്റര്നാഷണലിന്റെ വരാന്തയില് നിന്ന് വിരലിടാത്ത ചായ ഒരു നില്പ്പനടിച്ച്, തൊട്ടടുത്ത പെട്ടിക്കടയില് നിന്ന് ഒരു വില്സും കത്തിച്ച്, കൊല്ലം ചെങ്കോട്ട റൂട്ടിലോടുന്ന മീറ്റര്ഗേജ് തീവണ്ടി പോലെ പുകയും വിട്ട് തെക്കോട്ട് വച്ച് പിടിക്കുകയായിരുന്ന എന്നെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് അരയിലെ ബെല്ട്ടില് കൊളുത്തിയിട്ടിരുന്ന പേജര് ഒന്നു ചിലച്ചു...<br /><br />"കം റ്റു ക്ലബ്ബ് ഇമ്മീഡിയറ്റ്ലി" - ബോസിന്റെ മെസേജ്.<br /><br />വല്ല ബിസിനസ്സ് മീറ്റിംഗിനാണ് എന്ന് കരുതിയെങ്കില് തെറ്റി. ശനിയാഴ്ച വൈകിട്ട് ക്ലബ്ബില് എന്താ ബിസിനസ്സ് എന്ന് അത്യാവശ്യം വിവരമുള്ള കള്ളുകുടിയന്മാര്ക്കൊക്കെ മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടാവും. അതു തന്നെ, രണ്ടു പെഗ്ഗടിക്കാന് ഒരു കമ്പനിക്കു വിളിക്കുകയാണ്. എന്തൊരു സ്നേഹം. എന്തായാലും ഓസിനു കിട്ടിയാല് പോയിസണും അടിക്കുമെന്നുള്ള വിനയപ്രസാദ് പോളിസിയും കൊണ്ടു നടക്കുന്ന എനിക്ക് ആര് എവിടെ എപ്പോള് വിളിച്ചാലും ഹാപ്പി.<br /><br />അടുത്ത നിമിഷം കമ്പനി വകയായ ചേതക്ക് എന്നെയും കൊണ്ട് കുളമ്പടിയൊച്ചയുടെ അകമ്പടിയോടെ തലസ്ഥാനനഗരിയുടെ വിരിമാറിലൂടെ വഴുതക്കാട്ടുള്ള ശ്രീമൂലം ക്ലബ്ബിലേക്കു പാഞ്ഞുപോയി.<br /><br />രണ്ടാമത്തെ പെഗ്ഗ് ഊറ്റിക്കുടിച്ച് ഗ്ലാസ്സ് താഴെവെക്കുമ്പോള് കഴിഞ്ഞ ആറ് മാസമായുള്ള കമ്പനിയുടെ പുരോഗതിയെക്കുറിച്ച് ബോസ് വാചാലനാവുകയായിരുന്നു. നാലാമത്തെ പെഗ്ഗില് ഐസ് ക്യൂബ്<br />വീഴുന്നതിനുമുന്പു എന്റെ അത്യാഗ്രഹം സടകുടഞ്ഞെഴുന്നേല്ക്കുകയും എന്തുകൊണ്ട് എനിക്കും ഇതുപോലൊന്ന് തുടങ്ങിക്കൂടാ എന്ന് അഞ്ചാമത്തെ പെഗ്ഗ് എന്നെക്കൊണ്ട് തോന്നിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ ഒരു മാസത്തിനുള്ളില് എല്ലാവരുടെയും അനുവാദത്തോടെ കൊല്ലത്ത് ഒരു സ്ഥാപനം തുടങ്ങാനുള്ള എല്ലാ ക്രമീകരണങ്ങളും ചെയ്തു.<br /><br />ഒരു ബൈക്ക് എടുക്കാം എന്നാണ് ആദ്യം തീരുമാനിച്ചത്. ഹെല്മറ്റ് നിര്ബന്ധമല്ലെങ്കില്ക്കൂടി ഒരെണ്ണം വാങ്ങാം എന്ന് വിചാരിച്ചത് ആക്സിഡന്റ് പറ്റി അങ്ങ് തട്ടിപ്പോയാലും തലക്കും മുഖത്തിനും ഒന്നും പറ്റണ്ട എന്നു കരുതിയിട്ടും. എന്തായാലും ഒരു ദിവസം തന്നെ രണ്ടും സാധിച്ച്, ഫോര് രജിസ്റ്റ്ടേഷന് സ്റ്റിക്കര് ഒട്ടിച്ച് ബൈക്കും ബൈക്കിന്റെ കളറിലുള്ള ഹെല്മറ്റും കൊണ്ട് വീട്ടില് എത്തിയപ്പോള് സെഞ്ച്വറി അടിക്കാറായ എന്റെ അപ്പൂപ്പന് വലിക്കാന് വയ്യേ എന്നും പറഞ്ഞ് നടുവിന് കൈയ്യും കൊടുത്ത് ഇരിക്കുന്നു.<br /><br />വീട്ടില് സ്വന്തമായി ഒരു മുച്ചക്രവാഹനം ഉണ്ടായതുകൊണ്ട് എന്നാല്പ്പിന്നെ അപ്പൂപ്പനെ ഒന്നു ആശുപത്രിയില് കൊണ്ട്പോകാം എന്ന് ഞാനങ്ങ് തീരുമാനിച്ചു. അത് സ്നേഹം കൊണ്ടന്നുമല്ല എന്ന് അമ്മ പറയുമെങ്കിലും ആഞ്ഞിലിത്തടിയില് ഈര്ച്ചവാളുകൊണ്ട് അറുക്കുന്നതുപോലെയുള്ള അപ്പൂപ്പന്റെ ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങളുടെ സംഗീതം ഒന്നു മാറിക്കിട്ടാന് വേണ്ടി എന്തും ചെയ്യാന് ഞാന് ഒരുക്കമായിരുന്നു എന്നുള്ളത് എന്റെ ഫാമിലി സര്ക്കിളില് പരസ്യമായ രഹസ്യമായതുകൊണ്ട് പിന്നെ ഞാന് തര്ക്കിക്കാനൊന്നും പോയില്ല.<br /><br />എന്തായാലും ആശുപത്രിയില് നിന്നും തിരിച്ചു വരുന്ന വഴിക്ക് ഡ്രൈവര്ക്ക് സോഡ കുടിക്കാന് തോന്നിയതും എനിക്ക് ഓട്ടോറിക്ഷ ഓടിക്കാന് തോന്നിയതും ഏതാണ്ട് ഒരേ സമയത്ത്. ഓട്ടോ നിര്ത്തി പുള്ളിക്കാരന് സോഡ കുടിക്കാന് പോയ തക്കത്തിന് ഞാന് ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിലെത്തി.<br /><br />മുതലാളിയുടെ മോനോട് മാറിയിരിക്കെടാ എന്നു പറയാന് കെല്പ്പില്ലാത്ത ഒരു പാവം 'ഏഴക്കെല്ലാം സ്വന്തക്കാരന്' ആയതുകൊണ്ട് നമ്മുടെ പാവം ഡ്രൈവര് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിന്റെ ഒരരുകില് ഒറ്റച്ചന്തികൊണ്ട് ബാലന്സ് ചെയ്ത് ഇരുന്നു.<br /><br />അങ്ങനെ ആ യാത്ര പുരോഗമിക്കവേ, എപ്പോഴോ വണ്ടിക്കല്പ്പം സ്പീഡ് കൂടുതലല്ലേ എന്നെനിക്കൊരു സംശയം ഉണ്ടായി. എന്തായാലും സംശയമല്ലേ, അര്ഹിക്കുന്ന പ്രാധാന്യം കൊടുക്കാം എന്ന് ഞാനങ്ങ് തീരുമാനിച്ചു. കാലു പൊക്കി, ബ്രേക്കില് ചവിട്ടാന്. പക്ഷെ ബ്രേക്കില് ചവിട്ടുന്നതിനു മുന്പ് എന്റെ കാല്മുട്ട് ഓട്ടോയുടെ ഹാന്ഡിലില് ശക്തിയായി ഇടിച്ചു. അപ്പോള് തന്നെ അനുസരണയില്ലാത്ത ആ മുക്കാലി കരിങ്കാലി ആവുകയും റോഡിന്റെ സൈഡില് വെറുതെ നിന്ന ഒരു ടെലിഫോണ് പോസ്റ്റില് പോയി ചാമ്പുകയും ചെയ്തു.<br /><br />എന്തു സംഭവിച്ചു എന്നു എനിക്ക് ബോധം വരാന് കുറച്ച് സമയം ഏടുത്തു. ഇഹലോകത്തിലേക്ക് മടങ്ങി വന്നപ്പോള് തന്നെ ആദ്യം ആലോചിച്ചത് അപ്പൂപ്പനെക്കുറിച്ചാണ്. നോക്കിയപ്പോള് അപ്പു വലിയ പ്രശ്നം ഒന്നു ഇല്ലാതെ ഓട്ടോയുടെ ഒരു കമ്പിയില് തൂങ്ങിക്കിടപ്പുണ്ട്. ഡ്രൈവറാണെങ്കില് ഒരു കണ്ണും തപ്പിപ്പിടിച്ച് റോഡ്സൈഡില് മലര്ന്നു കിടക്കുന്നു. ഞാന് പതുക്കെ ഓട്ടോയില് നിന്നും പുറത്തിറങ്ങാന് ശ്രമിച്ചപ്പോഴാണ് സംഭവത്തിന്റെ ഇരിപ്പുവശവും ഓട്ടോയുടെ കിടപ്പുവശവും ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയത്. ഞാന് കുരുങ്ങിക്കിടക്കുകയാണ്! അല്ല, കുരുങ്ങിയിരിക്കുകയാണ്!<br /><br />പിന്നെ കിട്ടാവുന്നിടത്തുന്നൊക്കെ ധൈര്യം കടം വാങ്ങിച്ച് രണ്ടും മൂന്നും നാലുമൊക്കെ കല്പ്പിച്ച് ഞാന് കൈയും കാലുമൊക്കെ ഒരു വിധം വലിച്ചൂരിയെടുത്തു. കുറച്ച് തൊലിയും മാംസവും ചോരയും ഒഴിച്ച് ബാക്കിയെല്ലാം എനിക്കു തന്നെ കിട്ടി. അടുത്ത ചോദ്യം, ഇനിയെങ്ങനെ പുറത്തിറങ്ങും എന്നള്ളതാണെന്ന് ചോദ്യം വരുന്നതിനു മുന്പു തന്നെ എനിക്കു മനസ്സിലായി. ആഞ്ജനേയനെ മനസ്സില് നല്ലവണ്ണം ധ്യാനിച്ച് ഓട്ടോയുടെ മുകളിലുള്ള ടാര്പോളിന് കീറി മാറ്റി, എങ്ങനെയൊക്കെയോ ഞാന് പുറത്തുവന്നു.<br /><br />കണ്ണില് തപ്പിപ്പിടിച്ച് താഴെ ബോധമില്ലതെ കിടക്കുന്ന ഡ്രൈവറും കമ്പിയില് തൂങ്ങി ബോധമില്ലതെ കിടക്കുന്ന അപ്പൂപ്പനും ബോധമില്ലാതെ ഓട്ടോ ഓടിച്ച് ബോധം പോകാതെ നില്ക്കുന്ന ഞാനും. ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോള് മനസ്സിലായി കുണ്ടറ ഫയര് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് അമ്പത് മീറ്റര് ദൂരമേയുള്ളൂ എന്ന്. നേരെ അങ്ങോട്ടോടി. നല്ല മഴ പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു, എന്റെ തലയില്ക്കൂടി മാത്രം. അതു തലയില് നിന്നൊഴുകുന്ന ചോരയാണെന്നറിയാനുള്ള ബോധം പോലും എനിക്കില്ലായിരുന്നു എന്നു പറയുന്നതാവും ശരി.<br /><br />ഫയര് സ്റ്റേഷനില് നിന്നും ആംബുലന്സ് കൊണ്ടുവന്നു. വീണിതല്ലോ കിടക്കുന്നു ധരണിയില് ശോണിതവുമണിഞ്ഞയ്യോ ശിവ ശിവ എന്നുള്ള നിലയില് കിടക്കുന്ന ഡ്രൈവറെയും, കോണകവുമഴിഞ്ഞയ്യോ ശിവ ശിവ എന്നുള്ള നിലയിലുള്ള അപ്പൂപ്പനെയും താങ്ങിയെടുത്ത് അതില് കയറ്റി, ഞാനും കയറി, അധികം താമസിയാതെ തന്നെ ഞാനങ്ങു പോയി, എന്ന് വെച്ചാല് , എന്റെ ഉള്ള ബോധം പോയിക്കിട്ടി.<br /><br />ബോധം തെളിഞ്ഞപ്പോള് ഞാന് ഒരു മേശപ്പുറത്ത് കിടക്കുന്നു. എന്റെ മുന്നില് നില്ക്കുന്നത് ഒരു കാക്കിധാരി. കയ്യില് സൂചിയും നൂലും. പൊലീസല്ല, ഭാഗ്യം. സൂചിയും നൂലും ഉണ്ടായതുകൊണ്ട് തയ്യല്കാരനായിരിക്കും. പക്ഷെ തയ്യല്ക്കാര്ക്കെന്തിനാ കാക്കി യൂണിഫോം? അയാള് കയ്യിലിരുന്ന സൂചി എന്റെ നെറ്റിയില് പ്രയോഗിക്കാന് തുടങ്ങിയപ്പൊഴല്ലേ കാര്യം മനസ്സിലായത്. കമ്പോണ്ടര്!<br /><br />ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് നോക്കിയപ്പോള് ആദ്യം ബോധരഹിതനായ ഡ്രൈവറുടെ പുരികത്തില് പറ്റിയ ചെറിയ മുറിവില് എന്തോ ഓയിന്മെന്റ് പുരട്ടിയിരിക്കുന്നു. രണ്ടാമത് ബോധരഹിതനായ അപ്പൂപ്പനാണെങ്കില് പയറുപോലെ, ഈര്ച്ചവാളും ആഞ്ഞിലിത്തടിയുമായി എന്തോ ആലോചിച്ചിരിക്കുന്നു. നെക്സ്റ്റ്, ഞാന് എന്നെത്തന്നെ ഒന്നു നോക്കി. ഞെട്ടിപ്പോയി. അപ്പോള് അമേരിക്കക്കാര് ആരെങ്കിലും എന്നെ കണ്ടിരുന്നുവെങ്കില് റെഡ് ഇന്ത്യന് എന്നു വിളിച്ചേനെ. അത്രയ്ക്കുണ്ട് ചുമപ്പ്.<br /><br />വിവരമറിഞ്ഞ് അച്ഛന് വന്നു. അവിടുത്തെ സ്ഥിതി കണ്ട് പന്തിയല്ല എന്ന് തോന്നിയത്കൊണ്ട് ഉടന് തന്നെ എന്നെ തൊട്ടടുത്തുള്ള ഒരു സ്വകാര്യ ആശുപത്രിയില് ആക്കി. അവിടെ എത്തിയപ്പോള് തന്നെ അവര് തന്ന ഇഞ്ചക്ഷന്റെ ഫലമാണോ അതോ എന്റെ ബോധത്തിന്റെ സര്ക്യൂട്ടിലെ എന്തെങ്കിലും മിസ്റ്റേക്ക് ആണോ എന്നറിയില്ല അരമണിക്കൂറിനുള്ളില് എന്റെ ബോധം വീണ്ടും പോയി.<br /><br />പിറ്റേന്ന് കിഴക്കന് നീലാകാശത്ത് വെള്ളകീറിയപ്പോള് തൊള്ളകീറിക്കൊണ്ട് ഞാനും ഉണര്ന്നു. തൊട്ടടുത്ത് കരഞ്ഞുകലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ നിന്ന അമ്മയില് നിന്നും സെന്സസ് എടുത്തു. ഒരു ഒടിവ്, നാലു ചതവ്, മുപ്പത് തയ്യല്, അതില് മുഖത്തു മാത്രം പതിനാറെണ്ണം, പിന്നെ മൂക്കിന്റെ പാലം തകര്ന്നു പോയത്രെ. എല്ലാം കൂടി കേട്ടപ്പോള് ഞാനും തകര്ന്നു. ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി പറഞ്ഞാല് കിലുക്കത്തിലെ ജഗതി സ്റ്റൈലില് ഞാന് അങ്ങനെ രാജകീയമായി മൂന്നാഴ്ച കിടന്നു. ഇടയ്ക്കെപ്പോഴൊ എന്റെ പുതിയ ബൈക്കും, തലയ്ക്കും മുഖത്തിനും കേടുപറ്റാതിരിക്കാന് ഞാന് വാങ്ങി വച്ചിരിക്കുന്ന ബൈക്കിന്റെ കളറുള്ള പുതിയ ഹെല്മറ്റും ഓര്ത്തു ഞാന് കോള്മയിര്കൊണ്ടു.<br /><br />മൂന്നാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് ഒരു ദിവസം ആശുപത്രിയില് പോയി പ്ലാസ്റ്ററൊഴിച്ചുള്ള എല്ലാ ആടയാഭരണങ്ങളും നീക്കം ചെയ്ത് തിരിച്ചെത്തിയപ്പോള് തിരുവനന്തപുരത്തു നിന്നും ഒരു ഫോണ്കോള്. പുതുതായി തുടങ്ങുന്ന ഒരു കമ്പ്യൂട്ടര് സെന്ററിലേക്ക് പതിനഞ്ച് കമ്പ്യൂട്ടര് വേണം. ഓര്ഡര് റെഡിയാണ്. പോയി ചെക്ക് വാങ്ങുക, കമ്പ്യൂട്ടര് കൊണ്ടുപോയി ഇന്സ്റ്റാള് ചെയ്യുക. ഒരു വേണ്ടപ്പെട്ട സുഹൃത്തിന്റെ വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ട വകയിലൊരമ്മാവന്റെ സ്ഥാപനം. വളരെ സന്തോഷത്തോടെ പോയി ചെക്ക് വാങ്ങി, കൊല്ലത്ത് വന്ന് ഒരു സുഹൃത്തിനെയും കൂട്ടി ഒരു ജീപ്പും വിളിച്ച് നേരെ വിട്ടു എറണാകുളത്തേക്ക്. അവിടെ പരിചയമുള്ള ഒന്നു രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കള് വഴി അത്യാവശ്യം ചീളു വിലയ്ക്ക് കൊള്ളാവുന്ന സാധനങ്ങളൊക്കെ വച്ച് പതിനഞ്ച് കമ്പ്യൂട്ടര് അസംബിള് ചെയ്യിച്ചെടുത്തു. അതുമായി ജീപ് വീണ്ടും തെക്കോട്ട്. തിരുവനന്തപുരത്ത് ചെന്ന് കമ്പ്യൂട്ടര് എല്ലാം ഇറക്കിവച്ച് ഭക്ഷണവും കഴിച്ച് അവിടെ നിന്നും തിരിക്കുമ്പോള് രാത്രി പതിനൊന്ന് മണി.<br /><br />ചെറിയ ചാറ്റല് മഴയുള്ള ആ തണുത്ത പാതിരാത്രിക്ക് ഒരുപാട് കഥകള് പറയാനുണ്ടാവും. ഉണ്ടാവും എന്നല്ല, ഉണ്ട്. പ്ലാസ്റ്ററിട്ട ഇടതുകൈ കഴുത്തില് തൂക്കിയിട്ട് ഞാന് അങ്ങനെ ജീപ്പിന്റെ മുന്സീറ്റില് ഇരുന്നു ഉറങ്ങി, ഉറങ്ങിയില്ല എന്ന മട്ടില് ചാഞ്ചാടിയാടി ഇരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ ഒന്നു കണ്ണു ചിമ്മുക പോലും ചെയ്യാതെ ഉറക്കത്തില് മാത്രം ശ്രദ്ധപതിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഞാന് ഒരു ചെയ്ഞ്ചിനു വേണ്ടി ഒന്നു കണ്ണുചിമ്മാം എന്നു വിചാരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ ചിമ്മിയ കണ്ണിനു മുന്നില് ഒരു കറുപ്പും, അതിന്റെ മുകളില് ഒരു വെളുപ്പും, താഴെ ഒരു ചുവപ്പും മിന്നിമാഞ്ഞു. എന്തോ ഒരു ഒച്ച കേട്ടു, എന്റെ നെറ്റിയില് എന്തോ ശക്തിയായി ഇടിച്ചു. ജീപ്പ് കുറച്ചുകൂടി മുന്നോട്ടോടി ബ്രേക്കിട്ടു നിന്നു.<br /><br />ചാടിയിറങ്ങിയ ഞാന് കണ്ടത് ഒരാന റോഡില് നില്ക്കുന്നു. പാപ്പാന് താഴെ കിടക്കുന്നു, ഒരാള് ആനപ്പുറത്തിരിക്കുന്നു. എന്തു പറ്റി എന്നു ഡ്രൈവറോട് ചോദിച്ചപ്പോള്, "ആനയക്ക് റിഫ്ലക്റ്റര് ഇല്ലായിരുന്നു" എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞ് അയാള് സ്റ്റിയറിംഗിലേക്ക് മറിഞ്ഞു.<br /><br />അയാളുടെ ബോധം പോയി എന്നുറപ്പായപ്പോള് കൂടുതലൊന്നും ആലോചിക്കാന് നില്ക്കാതെ ജീപ്പിന്റെ ഡ്രൈവറെയും ആനയുടെ ഡ്രൈവറെയും നാട്ടുകാരുടെ സഹായത്തോട അതുവഴി വന്ന ഒന്നു രണ്ട് ഓട്ടോറിക്ഷയില് കയറ്റി തൊട്ടടുത്തുള്ള ഒരു ആശുപത്രിയില് എത്തിച്ചു.<br /><br />പാപ്പാന് ജീപ്പിന്റെ കാറ്റടിച്ച് താഴെ വീണതാണെങ്കില് ജീപ്പ് ഡ്രൈവര് പേടിച്ച് ബോധം കെട്ടതാണെന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തില് തന്നെ ഡോക്ടര്ക്ക് മനസ്സിലായി. രണ്ടു പേര്ക്കും പേരിനു പോലും ഒരു പരിക്കും ഇല്ലായിരുന്നു. എനിക്കാണെങ്കില് തലയ്ക്ക് കിട്ടിയ ഒരു തട്ടും, തട്ടില് കിട്ടിയ മുട്ട പോലെ നെറ്റിയില് ഒരു മുഴയും ഒഴികെ വേറെ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ...<br /><br />ബോധം കെട്ടു കിടക്കുന്ന ടീമുകളുടെ ബോധം വീണ്ടെടുക്കാന് വേണ്ടി തെക്കുവടക്കു ഓടുന്ന ഒരു നേഴ്സിന്റെ നോട്ടത്തില് എന്തോ ഒരു പന്തികേട്. കുറെ പ്രാവശ്യം അവരുടെ ആ നോട്ടം കണ്ടപ്പോള് ചോദിക്കാതിരിക്കാന് എനിക്കും പറ്റിയില്ല. ഇനി നമ്മുടെ ഡ്രൈവറെങ്ങാനും തട്ടിപ്പോയോ?<br /><br />"എന്താ സിസ്റ്ററെ, എന്താ പ്രശ്നം?"<br /><br />"നിങ്ങളാരാ അയാളുടെ?"<br /><br />"ഞാന് ആരുമല്ല. ഞാന് ഓട്ടം വിളിച്ചുകൊണ്ടുപോയ ജീപ്പിന്റെ ഡ്രൈവറാണ് അത്."<br /><br />"അതു ശരി. അതുകൊണ്ടാണല്ലേ ആക്സിഡന്റ് കഴിഞ്ഞ് നിങ്ങള് എവിടെയെങ്കിലും പോയി കയ്യില് പ്ലാസ്റ്റര് ഒക്കെ ഇട്ടിട്ട് ഈ പാവത്തിനെ ഇപ്പോ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടവന്നത്?"<br /><br />"അത് സിസ്റ്ററെ ഞാന്..."<br /><br />കൂടുതല് ഒന്നും പറയാന് എനിക്കു പറ്റിയില്ല. എന്റെ ബോധമണ്ഡലത്തില് ഒരു വെള്ളിടി വെട്ടി. തലയ്ക്ക് രണ്ടുകൈയ്യും കൊടുത്ത് താഴെ ഇരിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, തല്ക്കാലം ഒരു കൈ വച്ച് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തു ഞാനിരുന്നു.<br /><br /><br /><br /><strong>പുലിവാല് പീസ്</strong>: ഒരാഴ്ച്ചയ്ക്കു ശേഷം കമ്പ്യൂട്ടര് ഒക്കെ ഒന്നു ഇന്സ്റ്റാള് ചെയ്തു കൊടുക്കാം എന്നു കരുതി വീണ്ടും തിരുവനന്തപുരത്തു പോയ ഞാന് ഉച്ചയ്ക്ക് ഊണു കഴിക്കാന് കയറിയ ഹോട്ടലില് കൂടെയുള്ള തടിമാടന്മാരൊക്കെ ഇരുന്നു കഴിഞ്ഞ് കിട്ടിയ കസേരയില് ഇരുന്നതും കസേര ഒടിഞ്ഞ് ഞാന് നടുവുംകുത്തി താഴെ വീണതും, അതിനു മുന്പ് പ്രസ്തൂത രംഗത്തുള്ള എന്റെ അനുഭവജ്ഞാനവും, അറിഞ്ഞ ജീവനില് കൊതിയുള്ള ഒരു സുഹൃത്തിനോട് കേശവദാസപുരത്തു നിന്നും ആയുര്വേദ കോളേജ് ജംഗ്ഷന് വരെ ഒരു ലിഫ്റ്റ് ചോദിച്ചപ്പോള് കേട്ട വാചകമാണ് ഇതിന്റെ തലക്കെട്ട്.<br /><br /><br /><br /><strong>ഡെഡിക്കേഷന്:</strong> ആദ്യത്തെ അപകടം കഴിഞ്ഞ് ആറു മാസത്തിനുള്ളില് ഞങ്ങളെ വിട്ട് യാത്രയായ എന്റെ അപ്പൂപ്പന്.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-12113130768370649042007-11-03T18:39:00.000-05:002008-02-10T21:26:34.806-06:00അന്റാര്ട്ടിക്കയില് ഫ്രിഡ്ജ് വില്പ്പനഉത്തരവാദിത്വമില്ലാത്തവന് എന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞതു ജോലി കളയുന്നതിനു മുമ്പാണോ അതിനു ശേഷമാണോ എന്ന് നല്ല ഓര്മയില്ല. എന്തായാലും കമ്പ്യൂട്ടര് വിറ്റു ജീവിക്കാം എന്ന് തീരുമാനം എടുത്തത് കമ്പ്യൂട്ടറില് വലിയ പരിജ്ഞാനം ഉള്ളതുകൊണ്ടും കേരളത്തെ ഒരു കമ്പ്യൂട്ടേഴ്സ് ഓണ് കണ്ട്രി ആക്കി തീര്ക്കാം എന്ന് കരുതിയിട്ടും അല്ല.<br /><br />ബല്ല്യ പഠിത്തം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു അതിന്റെ ക്ഷീണത്തില് വീട്ടില് വന്നു റെസ്റ്റ് എടുക്കുന്ന സമയം. അച്ഛന്റെ സ്വാധീനവും അമ്മയുടെ പിന്തുണയും കൂട്ടികെട്ടി ഒരു കുരുക്കുണ്ടാക്കി എന്റെ കഴുത്തിലിട്ടു അതിന്റെ ഒരറ്റം അച്ഛന്റെ സുഹൃത്തും ഒരു തലമൂത്ത വ്യവസായ കാന്തനുമായ എന്റെ ആദ്യത്തെ ബോസിനു കൈമാറുമ്പോള് എനിക്ക് കമ്പ്യൂട്ടറിനെക്കുറിച്ചറിയുന്നതു അന്നത്തെ ഡി.വൈ.എഫ്.ഐ തിയറി (കമ്പ്യൂട്ടര് മൂരാച്ചി....) മാത്രം. ഓഫീസില് കുഷ്യനിട്ട കസേരകളില് മാറി മാറി ഇരുന്നു മറ്റുള്ളവരെ മെനക്കെടുത്തുന്ന ഞാന്, ബോസിനും ഭാര്യക്കും ഒരു കൌതുകകാഴ്ചയായി മാറിയത് വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു. അധികം താമസിയാതെ തന്നെ അവര് അതിനൊരു പോംവഴി കണ്ടെത്തി. എറണാകുളത്ത് പുതുതായി തുടങ്ങാന് പോകുന്ന ഓഫീസിലേക്ക് എന്നെ പതുക്കെ പറിച്ചു നടാന് അവര് തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ബോസിന്റെ കൂടെ ജയന്തി ജനതയില് കൊല്ലത്തു നിന്നും കയറുമ്പോള് ഞാന് വലിയ സന്തോഷത്തില് ആയിരുന്നു. എറണാകുളം സൗത്തില് ഇറങ്ങണം എന്ന് നിര്ദേശം തന്നു ബോസ് എ സി കമ്പാര്ട്ട്മെന്റില് കയറാന് പോയി. ഞാന് ഒരു ജനറല് കമ്പാര്ട്ടുമെന്റില് ബാഗൊക്കെ മാറത്തടക്കിപ്പിടിച്ചു ഇരിപ്പായി എറണാകുളം സൗത്ത് സ്റ്റേഷന് എത്തുന്നതും നോക്കി. ആദ്യമായി ഒറ്റക്കു യാത്ര ചെയ്യുന്നതിന്റെയും ബോസിനോടു ഞാന് ഒരു പുലിയാണ്, എറണാകുളം ഒക്കെ എത്ര കണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നു ബഡായി പറഞ്ഞതിന്റെയും ടെന്ഷന് എന്റെ മനസ്സില് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും മുഖത്തു വരാതിരിക്കാന് ഞാന് പരമാവധി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.<br /><br />അങ്ങനെ നാലു മണിക്കൂര് യാത്രക്കു ശേഷം എറണാകുളം ജംഗ്ഷന് സ്റ്റേഷന് എത്തി. എറണാകുളത്തു രണ്ടു റെയില്വേ സ്റ്റേഷന് ഉണ്ടെന്നും ഒരു സ്റ്റേഷനില് ട്രെയിന് എഞ്ചിന് മാറ്റി, എതിര്ദിശയിലേക്കു പോകുന്നതു അച്ഛനോടും അമ്മയോടുമൊപ്പം തൃശൂരില് അമ്മയുടെ വീട്ടില് പോകുമ്പോള് പലപ്രാവശ്യം ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് എറണാകുളം ജംഗ്ഷന് കഴിഞ്ഞ് വണ്ടി നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയപ്പോള്ത്തന്നെ പെട്ടിയും പ്രമാണവുമൊക്കെ എടുത്തു ഞാന് റെഡിയായി. അങ്ങനെ റെഡിയായി ഇരുന്ന എന്റെ മുന്നിലൂടെ പതിനഞ്ച് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് എറണാകുളം ടൗണ് എന്ന റെയില്വേ സ്റ്റേഷന് ബോര്ഡ് ഓടിപ്പോയി. ഇതികര്ത്തവ്യമൂഡനായി നില്ക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി അടുത്തുനിന്നയാള് "ആലുവ ഇറങ്ങാനാണോ" എന്നു ചോദിച്ചപ്പോഴാണ് എനിക്കു മനസ്സിലായത് ഞാന് ഫിനിഷിങ് പോയിന്റ് കഴിഞ്ഞു കുറെ ഓടിപ്പോയി എന്ന്. അന്നെനിക്കാദ്യമായി മനസിലായി എറണാകുളം ജംഗ്ഷന് എന്നാല് സൗത്ത് ആണെന്നും, എറണാകുളം ടൗണ് എന്നാല് നോര്ത്ത് ആണെന്നും.<br /><br />പിന്നെ അധികമൊന്നും ആലോചിക്കാന് നിന്നില്ല. ആലുവ റെയില്വേ സ്റ്റേഷനില് ഇറങ്ങി അവിടെ നിന്നും ഒരു ടാക്സി പിടിച്ച് കയ്യില് കരുതിയിരുന്ന ഓഫീസ് അഡ്രസ്സ് നോക്കി പാലാരിവട്ടത്ത് എത്തി ഓഫീസ് കണ്ടുപിടിച്ച് കയറിച്ചെല്ലുമ്പോള് ബോസ് അവിടെ എത്തിയിരുന്നു. "സാറിതെവിടെ പോയിരുന്നു? ഞാന് സൗത്ത് റെയില്വേ സ്റ്റേഷനുമുന്നില് സാറിനെ അന്വേഷിച്ച് ഇത്രയും നേരം നിന്നു, പിന്നെ കാണാഞ്ഞ് ബസ്സില് കയറി ഇങ്ങു പോന്നു" എന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്, "ഞാന് തന്നെ നോക്കി അകത്തുതന്നെ നിന്നു, പിന്നെ കാണാത്തതുകൊണ്ട് ഇങ്ങു പോന്നു", എന്നുള്ള മറുപടിയായിരുന്നു വന്നത്. ആശ്വാസം, കൂടുതലൊന്നും ചോദിച്ചില്ല. അച്ഛന്റെ ഒരു സുഹൃത്ത് ഏര്പ്പാടാക്കിത്തന്ന ഒരു ലോഡ്ജ്മ് മുറിയില് താമസവും, ഹോട്ടലില് ഭക്ഷണവുമൊക്കെയായി ഞാന് അങ്ങനെ എന്റെ എറണാകുളം ജീവിതം തുടങ്ങി.<br /><br />പകല് മുഴുവന് വെറുതെ ഇരിക്കല് ആണ് എന്റെ ജോലി എന്നുള്ള സത്യം മനസ്സിലാക്കി എന്നും രാവിലെ ഒരു പത്രവും വാങ്ങി ഞാന് ഓഫീസില് കയറും. ഓഫീസില് ഇരുന്നു പകല് മുഴുവന് പത്രം വായനയും പിന്നെ ചിലപ്പോള് മാത്രം ബെല്ലടിക്കുന്ന ഫോണ് അറ്റെന്റ് ചെയ്യലും ഒക്കെയായി ദിവസങ്ങള് തള്ളിനീക്കുമ്പോഴാണ് ഒരു പുതിയ മാര്ക്കറ്റിംഗ് മാനേജര് ഓഫീസില് ചാര്ജ്ജെടുക്കുന്നത്.<br /><br />ഞാന് ഇങ്ങനെ വെറുതെ പത്രവും വായിച്ചിരിക്കുന്നതുകണ്ടിട്ട് സഹിക്കാഞ്ഞതുകൊണ്ടാണോ എന്തോ ഒരു സുപ്രഭാതത്തില് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാര്ക്കറ്റിംഗ് ബുദ്ധിയില് തെളിഞ്ഞ ഐഡിയയുടെ വെളിച്ചത്തില് എനിക്ക് ഒരു പെട്ടിയും കുറെ കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ ബ്രോഷറും, ദോഷം പറയരുതല്ലോ, മാര്ക്കറ്റിംഗ് എക്സിക്യൂട്ടീവ് എന്ന് അച്ചടിച്ച കുറെ വിസിറ്റിംഗ് കാര്ഡും തന്നു. ആനന്ദലബ്ധിക്കിനിയെന്തു വേണം?<br /><br />ഒന്നു രണ്ടു ദിവസം ചില സ്ഥലങ്ങളില് കയറി 'കമ്പ്യൂട്ടര് വേണോ' എന്ന് ഞാന് ചോദിച്ചു, 'വേണ്ട' എന്ന് ഉത്തരവും കിട്ടി. ഞാന് ഹാപ്പി, എന്റെ മാനേജരും ഹാപ്പി. പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളില് 'വേണ്ട' എന്നുള്ള ഉത്തരം കേള്ക്കാന് വേണ്ടി എന്തിന് ഞാന് 'കമ്പ്യൂട്ടര് വേണോ' എന്ന് ചോദിക്കണം എന്നുള്ള ഒരു ചിന്ത എന്റെ മനസില് ഉടലെടുത്തു. എന്തിനധികം, ആ ചിന്തയുടെ മാസ്മരികതയില് പാലാരിവട്ടം മുതല് ജോസ് ജംഗ്ഷന് വരെ മേനക വഴിയും പത്മ വഴിയും ബസ്സില് യാത്ര ചെയ്തു റോഡിനിരുവശവും ഉള്ള ഒരുമാതിരി നല്ല ഓഫീസുകളുടെയും കടകളുടെയും പേരുകള് കുറിച്ചു വെയ്ക്കുകയും എന്നും വൈകിട്ട് മാനേജര്ക്കു കൊടുക്കുന്ന റിപ്പോര്ട്ട് ഷീറ്റില് അവയും അവയ്ക്കു നേരെ, "ഏയ് ഞങ്ങള്ക്കു കമ്പ്യൂട്ടറൊന്നും വേണ്ട" എന്നുള്ള പ്രതീക്ഷാനിര്ഭരമായ വരികള് സ്ഥാനം പിടിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇതൊക്കെകണ്ടു എന്നേക്കാള് ബുദ്ധിയുണ്ടായിരുന്ന എന്റെ മാനേജര്ക്കു വളരെ സന്തോഷമാവുകയും അദ്ദേഹം ആ സന്തോഷം പങ്കിടാന് എന്റെ റിപ്പോര്ട്ടില് കണ്ട ഒന്നു രണ്ടു കമ്പനികളിലേക്ക് വിളിച്ചു ചോദിക്കുകയും ചെയുന്നതോടുകൂടി കഥയുടെ രണ്ടാം ഭാഗം തുടങ്ങുകയായി.<br /><br />ഇതിനിടയില് പേരിനു ഒരിക്കല് കലൂര് ബസ്സ് സ്റ്റാന്റിനടുത്തുള്ള ഒരു കമ്പ്യൂട്ടര് സ്ഥാപനത്തില് ചെന്നു കയറി. ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല ഒരു മാര്ക്കറ്റിംഗ് പെര്ഫോര്മന്സ് കാഴ്ചവെക്കാന് കഴിഞ്ഞു എന്നുള്ള ചാരിതാര്ഥ്യത്തോടുകൂടി അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോള് ഞാന് ആകെ വിയര്ത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ നടന്ന സംഭവങ്ങള് ഇങ്ങനെ ചുരുക്കിപ്പറയാം.<br /><br />ഞാന്: ഗുഡ് മോര്ണിംഗ് സര്.<br /><br />അദ്ദേഹം: വരൂ, ഇരിക്കൂ.<br /><br />ഞാന്: താങ്ക് യൂ സര്.<br /><br />അദ്ദേഹം: ഏതു കമ്പനിയാ?<br /><br />ഞാന് കമ്പനിയുടെ പേരു പറഞ്ഞു. ഞങ്ങള് തന്നെയാണ് ലോകം മുഴുവന് കമ്പ്യൂട്ടര് ഉണ്ടാക്കി സപ്ലൈ ചെയ്യുന്നത് എന്നൊരു ധാരണ എനിക്കു അന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നതു ഞാന് അതിന്റെ അന്തസത്ത ഒട്ടും ചോര്ന്നു പോവാതെ അദ്ദേഹത്തിനു ട്രാന്സ്ഫര് ചെയ്തു കൊടുത്തു.<br /><br />അതുകേട്ടപ്പോള് അദ്ദേഹം ഒന്നു ചിരിച്ചതു എന്തിനാണെന്ന് അപ്പോള് എനിക്കു മനസ്സിലായില്ല. അടുത്ത ചോദ്യം.<br /><br />അദ്ദേഹം: ഏതൊക്കെയാണ് ലേറ്റസ്റ്റ് കോണ്ഫിഗറേഷന്?<br /><br />ഞാന് ഒന്നു ഞെട്ടി. ഇയാളിതെന്തൊക്കെയാ ചോദിക്കുന്നതു? ഇടങ്ങേറാവുമോ?<br /><br />ഞാന് ഗൗരവം ഒട്ടും വിടാതെ പറഞ്ഞു. "മോണിറ്ററും, സി.പി.യു.വും കീബോര്ഡും ഉണ്ട് സര്." (സ്കൂളില് ഫിസിക്സ് പഠിപ്പിച്ചപ്പോള് ഇതൊക്കെ ഞാന് എന്തു ശ്രദ്ധയോടെയാണ് പഠിച്ചത് എന്നോര്ത്തു ഞാന് അഭിമാനം പൂണ്ടു.)<br /><br />അങ്ങനെ അഭിമാനപുളകിതനായി ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് അദ്ദേഹം അടുത്ത ചോദ്യം തൊടുത്തുവിട്ടത്.<br /><br />"എത്രനാളായി ഇതു തുടങ്ങിയിട്ട്?"<br /><br />"എന്തു?"<br /><br />"കമ്പ്യൂട്ടര് മാര്ക്കറ്റിംഗ്"<br /><br />ഒട്ടും കുറയ്ക്കണ്ട എന്നു കരുതി ഞാന് പറഞ്ഞു. "ഒന്നു രണ്ടു വര്ഷമായി".<br /><br />താങ്കള് ദയവുചെയ്തു എഴുന്നേല്ക്കൂ, ദയവുചെയ്തു പുറത്തുപോകൂ എന്നൊക്കെ അദ്ദേഹം വളരെ സൗമ്യനായി എന്നോടു പറഞ്ഞത് എന്തിനായിരുന്നു എന്നും എനിക്കപ്പോള് മനസ്സിലായില്ല. പുറത്തിറങ്ങി വാതില് അടയ്ക്കുമ്പോള് "ഒരോത്തന്മാര് പെട്ടിയും തൂക്കി ഇറങ്ങിക്കോളും...." എന്നൊരു അശരീരി ഞാന് കേട്ടോ എന്നൊന്ന് സംശയിച്ചു ഞാന്.<br /><br />അന്ന് മാര്ക്കറ്റിംഗ് ഒക്കെ ചെയ്തു ക്ഷീണിച്ചു വൈകിട്ട് ഓഫീസില് എത്തിയപ്പോള് മാനേജര് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് (ബു, ഹ ഹ ഹ എന്നുള്ള ചിരിയല്ല) എതിരേറ്റു സന്തോഷത്തോടെ അന്നത്തെ റിപ്പോര്ട്ട് വാങ്ങി നാലു കഷ്ണമാക്കി വേസ്റ്റ് ബിന്നില് ഫയല് ചെയ്തു. എന്നിട്ട് വിളിച്ചു അകത്തു കൊണ്ടു പോയി കുറെ നേരം അശംസാവചനങ്ങള് കൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞുകെട്ടി. പത്തുമിനിട്ട് ആശംസകളും പത്തു മിനിട്ട് മറ്റു പ്രഭാഷണങ്ങളും കേട്ടപ്പോള് ഒരു കാര്യം ഉറപ്പായി, പെട്ടി തെറിക്കാന് വലിയ താമസമില്ലെന്ന്.<br /><br />അങ്ങനെ അന്ന് ഞാന് നാലു കാര്യങ്ങള് പഠിച്ചു: 1. ജോലി എന്ന് പറയുന്നതു ഒരു നീര്കുമിള ആണെന്ന്. 2. കമ്പ്യൂട്ടറിന് കോണ്ഫിഗറേഷന് എന്നൊരു കുന്ത്രാണ്ടം ഉണ്ടെന്ന്. 3. ബ്രോഷറിന്റെ പിന്നില് കോണ്ഫിഗറേഷന് എഴുതിയിട്ടുണ്ടെന്ന്. 4. എല്ലാ വില്ലന്മാരും ബു ഹ ഹ ഹ എന്ന് ചിരിക്കില്ലെന്ന്.<br /><br />അന്നു വരെ പകല് മാര്ക്കറ്റിംഗ് ഒക്കെ നടത്തി ക്ഷീണിച്ച് ഓഫീസില് എത്തി, റിപ്പോര്ട്ട് ഒക്കെ കൊടുത്തു, പെട്ടി എതെങ്കിലും മൂലയ്ക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് ലോഡ്ജ് മുറിയില് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന ഞാന്, അന്നുമുതല് പെട്ടിയുമായി മുറിയില് പോയി ബ്രോഷറുകള് എടുത്ത് അതിന്റെ പിന്നില് എഴുതിയതുമുഴുവന് വായിച്ച് പഠിച്ചു. ഒന്നു രണ്ടു ദിവസത്തിനുള്ളില് ഞാന് കമ്പ്യൂട്ടര് മുഴുവന് പഠിച്ചുകഴിഞ്ഞു എന്നൊരു തോന്നല് ഉണ്ടായപ്പോള് കുതിരവട്ടം പപ്പു പറയുന്നതുപോലെ "ഇപ്പൊ ശരിയാക്കിത്തരാം" എന്നു പറഞ്ഞു ഒരു ദിവസം രാവിലെ ഞാന് പെട്ടിയുമെടുത്ത് ഓഫീസില് നിന്നും ഇറങ്ങി.<br /><br />എറണാകുളം സൗത്ത് റെയില്വേ സ്റ്റേഷനു സമീപം കളത്തിപ്പറമ്പില് റോഡിലുള്ള ഒരു വലിയ ചെരുപ്പുകടയില് കയറുമ്പോള് ലോഡ്ജില് എന്റെ അയല്മുറിയനായ ഹംസയെ അവിടെ കണ്ടുമുട്ടും എന്നു ഞാന് സ്വപ്നത്തില് പോലും ചിന്തിച്ചില്ല. ഹംസ എന്നെ സ്നേഹപൂര്വ്വം സ്വീകരിച്ച് അവന്റെ മുതലാളിയുടെ മുന്നില് കൊണ്ടാക്കി. അദ്ദേഹം എന്റെ ആഗമനലക്ഷ്യം ഒക്കെ ചോദിച്ചുമനസിലാക്കി എന്നോട് വളരെ ഊഷ്മളമായ ഭാഷയില് സലാം ഒക്കെ പറഞ്ഞ് യാത്രയാക്കുന്നതിനു മുന്പു ഞങ്ങള് മാര്ക്കറ്റിങ് എക്സിക്യൂട്ടീവിസിന്റെ ഭാഷയില് പറഞ്ഞാല് ഒരു 'ലീഡ്' എന്റെ മുന്നിലേക്കിട്ടുതന്നു.<br /><br />ചെരുപ്പുകടയുടെ മുകലിലത്തെ നിലയില് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടര് സെന്റര് ഉണ്ടെന്നും, ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് മാര്ക്കറ്റിങ് എക്സിക്യുട്ടീവ്സ് അങ്ങോട്ടമിങ്ങോട്ടും പോകുന്നതു കാണാറൂണ്ടെന്നും പറഞ്ഞപ്പോള്, എലി പുന്നെല്ലു കണ്ടപോലെ എന്റെ മുഖം വികസിച്ചു. കൂടുതലൊന്നും ആലോചിക്കാന് നിന്നില്ല. കമ്പ്യൂട്ടര് സെന്ററിന്റെ പേരു പോലും നോക്കാന് നില്ക്കാതെ , രണ്ടു പടികള് വച്ച് ചാടിക്കയറി ഞാന് കമ്പ്യൂട്ടര് സെന്ററിലെത്തി.<br /><br />എന്റെ രംഗപ്രവേശം കണ്ട് വിരണ്ട റിസപ്ഷന് പെണ്മണി, അപ്പോള്ത്തന്നെ എനിക്ക് അകത്തേക്കുപോവാന് അനുവാദം തന്നു. അകത്തു ചെന്ന ഞാന് ചുറ്റും ഇരിക്കുന്ന ടൈ കെട്ടിയ മാന്യന്മാരെ ഒന്നും മൈന്റ് ചെയ്യാതെ മുന്നില് കണ്ട ഒരു ക്യാബിനില് ചെന്നു മുട്ടി, ചെറുതായി കതക് തുറന്നു തല മാത്രം അകത്തേക്കിട്ടു "മേ ഐ കമിന് സര്?" എന്നൊരു ചോദ്യം എറിഞ്ഞു.<br /><br />"പ്ലീസ്" എന്നു പറഞ്ഞു എന്നെ എതിരേറ്റ ആ മഹാന് ഒരു ഉത്തരേന്ത്യക്കാരനാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന് എനിക്കു അയാളോട് ഒരക്ഷരം പോലും സംസാരിക്കേണ്ടിവന്നില്ല.<br /><br />നോര്ത്തിന്ത്യക്കാരൊക്കെ ഇവിടെ വന്നു ബിസിനസ്സ് തൊടങ്ങ്യേ? എന്നു ആലോചിച്ച് സംശയിച്ചു നിന്ന എന്നോട് അദ്ദേഹം ഇരിക്കാന് പറഞ്ഞു. പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള സംഭാഷണങ്ങള് ആംഗലേയത്തില് ആയിരുന്നെങ്കിലും, അന്ന് എന്റെ ആംഗലേയ പരിജ്ഞാനം വളരെ കൂടുതല് ആയിരുന്നതിനാലും, അതൊക്കെ ഇപ്പോള് ഓര്മ്മയില്ലാത്തതിനാലും, സംഭവം മലയാളത്തില് ഏകദേശം ഇങ്ങനെയൊക്കെയായിരുന്നു എന്നു തോന്നുന്നു.<br /><br />"എന്താ കാര്യം?"<br /><br />"സര്, ഞാനൊരു കമ്പ്യൂട്ടര് കമ്പനിയില് നിന്നാണ്. ഞങ്ങള് ആണ് ഈ ലോകത്തുള്ള കമ്പ്യൂട്ടര് എല്ലാം ഉണ്ടാക്കുന്നത്. സാറിന്റെ കമ്പ്യൂട്ടര് സെന്ററില് പുതിയ കമ്പ്യൂട്ടറുകള് വാങ്ങാന് ഉദ്ദേശ്യം ഉണ്ടെങ്കില് ഓര്ഡര് എനിക്കു തന്നെ തരണം."<br /><br />ഇതു പറയലും, പെട്ടി തുറന്ന് ബ്രോഷറുകള് മുഴുവന് വലിച്ചു ഞാന് പുറത്തിട്ടതും ഒന്നിച്ച്. ബ്രോഷറുകള് കണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകള് വികസിച്ചപ്പോള് ഞാന് ഉറപ്പിച്ചു, എന്റെ സമയം തെളിഞ്ഞു എന്നു. വൈകിട്ട് ഓഫീസില് ചെന്ന് ഒരു പത്ത് കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ ഓര്ഡര് എന്റെ മാനേജരുടെ മുഖത്ത് വലിച്ചെറിയുന്ന രംഗം ആലോചിച്ചപ്പോള് എനിക്കു കുളിരുകോരി.<br /><br />"എന്താ പേര്?"<br /><br />അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചോദ്യം എന്നെ മടക്കിക്കൊണ്ടുവന്നു. ഞാന് പേരു പറഞ്ഞു.<br /><br />"മിടുക്കന്. ഈ കമ്പനിയുടെ പേരെന്താണെന്ന് അറിയുമോ?"<br /><br />അപ്പോഴാണ് ഞാന് അതിനെക്കുറിച്ച് ഓര്ത്തതുതന്നെ. ഞാന് ചുറ്റും നോക്കി. ക്യാബിന്റെ കണ്ണാടിക്കുള്ളിലൂടെ പുറത്തെ ചുമരില് 'പെര്ട്ടെക്ക് കമ്പ്യൂട്ടേഴ്സ് ലിമിറ്റഡ് ' എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നതു ഞാന് കണ്ടു. അപ്പോള്ത്തന്നെ ഞാന് അതു അദ്ദേഹത്തിനു പറഞ്ഞു മനസിലാക്കിക്കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. ഒപ്പം "സ്വന്തം കമ്പനിയുടെ പേരറിയാത്ത മാന്യന്" എന്നൊരു ആത്മഗതവും.<br /><br />"നിങ്ങള് വില്ക്കുന്നതു എതു കമ്പനിയുടെ കമ്പ്യൂട്ടര് ആണെന്നറിയാമോ?" അടുത്ത ചോദ്യം.<br /><br />"എന്നോടാണോ കളി? ഞാന് ഉറക്കം കളഞ്ഞ് പഠിച്ചതാ അണ്ണാ" എന്നു മനസ്സില് പറഞ്ഞ് ഞാന് വളരെ കോണ്ഫിഡന്റ് ആയി കാച്ചി. "പി.സി.എല്."<br /><br />പെട്ടെന്നാണ് എന്റെ കണ്ണുകള് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുന്നില് ഇരിക്കുന്ന ഡെസ്ക് കലണ്ടറില് പതിഞ്ഞത്. അതില് പി.സി.എല്. എന്നും, കൂടെ 'പെര്ട്ടെക്ക് കമ്പ്യൂട്ടേഴ്സ് ലിമിറ്റഡ് ' എന്നും ഒരേ അക്ഷരത്തില്, ഒരേ നിറത്തില് എഴുതിയിരിക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോള്, സെമിത്തേരിയില് ആര്. ഐ. പി. എന്ന് എഴുതി വച്ചിരിക്കുന്നത് ഞാന് ഓര്ത്തത് എന്തിനാണെന്ന് ഇപ്പോഴും എനിക്ക് ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യം ആണ്.<br /><br />ഞാന് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടര് ഡീലറുടെ കീഴിലാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നതെന്നും എന്റെ കമ്പനി പി.സി.എല്. എന്ന പെര്ട്ടെക്ക് കമ്പ്യൂട്ടേഴ്സ് ലിമിറ്റഡിന്റെ കമ്പ്യൂട്ടര് ആണ് മാര്ക്കറ്റ് ചെയ്യുന്നതെന്നും കേരളത്തില് പി.സി.എല്. ന്റെ റീജിയണല് ഓഫീസ് അതാണെന്നും, അദ്ദേഹം അതിന്റെ റീജിയണല് മാനേജര് ആണെന്നുമൊക്കെ അദ്ദേഹം ഘോരഘോരം പ്രസംഗിക്കുമ്പോള് അവിടെ നിന്നും എങ്ങനെ ഒന്നു രക്ഷപെടും എന്നതിനെക്കുറിച്ചു ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com55tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-23224113712728612122007-10-24T18:57:00.000-05:002007-10-24T20:33:12.898-05:00ഏയ്, ഇവിടെ കൊടുങ്കാറ്റടിക്കില്ല!ശരിക്കും ഭീകരം. ഇതു വച്ചു നോക്കുമ്പോള് ഞാന് കണ്ട കാറ്റ് എത്ര ചെറുത്...<br /><br />ഇഞ്ചിപ്പെണ്ണിന്റെ അനുവാദത്തോടു കൂടി ഞാന് ഇതു ഇവിടെ ലിങ്ക് ചെയ്യുന്നു. എന്റെ പോസ്റ്റ് വായിച്ചു ആരെങ്കിലും കാറ്റിനെ അണ്ടര് എസ്റ്റിമേറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കില് അവര്ക്ക് ഒന്നു വായിച്ചു ഞെട്ടാന്.<br /><br /><a href="http://entenaalukettu.blogspot.com/2006/12/blog-post_05.html">ഏയ്, ഇവിടെ കൊടുങ്കാറ്റടിക്കില്ല!</a>ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-79586421706614755652007-10-20T11:29:00.001-05:002008-02-10T21:27:35.050-06:00റീത്തയോടൊപ്പം ഒരു രാത്രി - 3സഹപ്രവര്ത്തകന്റെ വീട്ടില് ചെന്ന് അദ്ദേഹം ഞങ്ങള്ക്കുവേണ്ടി ചെയ്തിട്ടുള്ള സൗകര്യങ്ങള് കണ്ടപ്പോള് എല്ലാവര്ക്കും സന്തോഷമായി. വീട്ടിലെ ഏറ്റവും അടച്ചുറപ്പുള്ള മുറികളിലെല്ലാം കാര്പ്പറ്റുകള് വൃത്തിയാക്കി വിരിച്ചിരുന്നു. എല്ലാ മുറികളിലും ആവശ്യത്തിനു കിടക്കകളും, വിരിപ്പുകളും തലയിണകളും വച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ, ലൈഫ് കയ്യാലപ്പുറത്തെ തേങ്ങ പോലെ അങ്ങോട്ടോ ഇങ്ങോട്ടോ എന്നറിയാതെ ഇരിക്കുന്ന ഞങ്ങള് "ഓ, ഇതൊക്കെ ഞങ്ങള് എത്ര കണ്ടിരിക്കുന്നു" എന്നുള്ള സ്റ്റൈലില് മോഹന്ലാല് നോക്കുന്നതുപോലെ തല ചരിച്ച് ഒന്നു നോക്കി, റീത്ത വരുന്നതും കാത്ത് ആ വലിയ വീടിന്റെ സ്വീകരണമുറിയില് തെക്കോട്ടും വടക്കോട്ടും തല വച്ച് തലങ്ങും വിലങ്ങും പാടിപ്പാടി കിടന്നു!<br /><br />കുറെ നേരം വെയിറ്റ് ചെയ്തപ്പോള് ഒന്നു രണ്ടു പേര്ക്ക് ഒരു സംശയം. ഇനി റീത്ത വരാതിരിക്കുമോ? സംശയം തീര്ക്കാനായി ടി.വി. ഓണ് ചെയ്തു നോക്കി. അപ്പോഴല്ലേ ഒരു കാര്യം മനസിലായത്. ലോകത്തുള്ള സകലമാന ചാനലുകാരും ഹ്യൂസ്റ്റണിലുണ്ട്. അവരെല്ലാം റീത്തയുടെ വരവിനായി ക്യാമറയൊക്കെ മുക്കാലിയില് കെട്ടിവച്ച് വടി പോലുള്ള മൈക്കുമൊക്കെയായി ഉറക്കമിളച്ച് കാത്തിരിക്കുകയാണ്. കണ്ടപ്പോള് എല്ലാവര്ക്കും കോരിത്തരിപ്പുണ്ടായി. എനിക്കും തരിച്ചു, ക്യാമറയും മുക്കാലിയുമൊക്കെ ഏടുത്തു പുറത്തിറങ്ങാന്. പക്ഷെ, കൂടെയുള്ളവരുടെ സ്നേഹപൂര്ണ്ണമായ പിന്തിരിപ്പന് പ്രസംഗങ്ങളും പിന്നെ എന്റെ അപാരമായ ധൈര്യവും കാരണം തല്ക്കാലം അതിനുവച്ച വെള്ളം ഞാന് അടുപ്പില് നിന്നും താഴെ ഇറക്കി മാറ്റിവച്ചു.<br /><br />റീത്ത വരുന്നതുകാത്ത് അക്ഷമരായി ഇരിക്കുന്ന എന്റെ സഹപ്രവര്ത്തകരെക്കണ്ടാല്, വരുന്നതു ഏതോ അമറന് പെണ്കിടാവാണ് എന്നു തോന്നും. "താമസമെന്തേ വരുവാന്..." എന്ന പാട്ടിന്റെ മ്യൂസിക് മാത്രം എടുത്ത് ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ട് ആയി ഇട്ട് ഇവരുടെ കിടപ്പ് വീഡിയോയില് എടുത്താല് നല്ല ഒരു ഡോക്ക്യുമെന്ററിക്കു സ്ക്കോപ്പ് ഉണ്ടെന്ന് തോന്നിയെങ്കിലും അവസരം മോശമാകയാല് അതു വേണ്ട എന്നു വെച്ചു ഞാനും അവരുടെ കൂടെ കൂടി വെയിറ്റ് ഇട്ട് ഇരിക്കാന് തുടങ്ങി.<br /><br />അടുത്ത കോരിത്തരിപ്പുണ്ടായത് ടി.വി. യില് റീത്ത ആദ്യം വരും എന്നു പറയപ്പെടുന്ന ഗാല്വെസ്റ്റണില് സാഹസികരായ ചില ചെറുപ്പക്കാര് ചക്രങ്ങള് ഘടിപ്പിച്ച ബോര്ഡുകളില് കയറി റോഡുകളില്ക്കൂടി തെന്നിപ്പായുന്നതു കണ്ടപ്പോഴാണ്. "ആഹാ" എന്നു പറഞ്ഞതിനോടൊപ്പം ഞാന് പുറത്തേക്കു ചാടിയിറങ്ങി. എന്തായാലും റീത്ത വരുന്നതു നേരില് കണ്ടിട്ടുതന്നെ ബാക്കി കാര്യം എന്നു മനസ്സില് വിചാരിച്ചാണ് ഞാന് ഇറങ്ങിയതെങ്കിലും,വീശിയടിക്കാന് തുടങ്ങിയ ഒരു കാറ്റും തകര്പെയ്യാന് തുടങ്ങിയ മഴയും എന്റെ ധൈര്യസംഭരണി പൊട്ടിച്ചുകളഞ്ഞു. എന്തിനധികം പറയുന്നു, ഏറുകൊണ്ട നായയെപ്പോലെ ഞാന് ഇതാ വാലും ചുരുട്ടി വീടിനുള്ളില്.<br /><br />പക്ഷെ, അങ്ങനെ വിട്ടുകൊടുക്കാന് ഞങ്ങള് ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല. ഹ്യൂസ്റ്റണിലെ ചെറുപ്പക്കാരുടെ സാഹസികതയും കായികക്ഷമതയും കണ്ട് മനം കുളിര്ത്ത ഞങ്ങള് അവര്ക്ക് ഐക്യദാര്ഡ്യം പ്രഖ്യാപിച്ച് കായികക്ഷമതയില് മുന്പന്തിയില് നില്ക്കുന്ന കേരളത്തിന്റെ ദേശീയകായിക വിനോദമായ ചീട്ടുകളി ആരംഭിച്ചു.<br /><br />പുറത്ത് കാറ്റും മഴയും ശക്തിയാര്ജ്ജിച്ചു തുടങ്ങി, അകത്ത് സംഭ്രമവും ശക്തിയാര്ജ്ജിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ടി.വി യില് മാത്രമായി എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ. ചാനലുകാരെല്ലാം ഇപ്പോള് കുറച്ചുകൂടി സുരക്ഷിതമായ സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നു. സാഹസികന്മാര് സാഹസികത ഒക്കെ നിര്ത്തി സീന് വിട്ടുപോയിരിക്കുന്നു. വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റും തകര്ത്തുപെയ്യുന്ന മഴയും മാത്രം ഇരുട്ടിന്റെ ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ടില് കാണാം.<br /><br />റീത്തയുടെ വരവറിയിച്ചുകൊണ്ട് മൂന്നു മണിക്കൂര് നീണ്ടുനിന്ന കാറ്റും മഴയും. വീടിന്റെ സുരക്ഷിതമായ ചുവരുകള്ക്കുള്ളില് ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഞങ്ങള് റീത്തയുടെ വരവറിഞ്ഞു, ടി.വി. യിലൂടെ കണ്ടു. വാര്ത്താചാനലുകളില് കാണുന്ന സാറ്റലൈറ്റ് അനിമേറ്റഡ് ഇമേജുകളിള് പമ്പരം പോലെ കറങ്ങിത്തിരിയുന്ന കാറ്റിന്റെ നിഴലും. കാത്തിരിപ്പിന്റെ അവസാനം റീത്ത എത്തി.<br /><br />ഒരാഴച മുന്പ് അറ്റ്ലാന്റിക് സമുദ്രത്തില് നിന്നും ഉഗ്രരൂപിണിയായി പുറപ്പെട്ട റീത്ത അവിടെ നിന്നും ഓടിക്കിതച്ച് ടെക്സാസ് തീരത്തെത്തിയപ്പോഴേക്കും ക്ഷീണിതയായിരുന്നു. ആര്ത്തലച്ചു വന്നു ടെക്സാസ് - ലൂസിയാന അതിര്ത്തിയില് കര തൊടുമ്പോള് റീത്തയുടെ ശക്തി നന്നേ ക്ഷയിച്ചിരുന്നു. ഒരു സാധാരണ കാറ്റിന്റെ ശൗര്യത്തോടെ തീരത്തണയുമ്പോള് റീത്ത കാറ്റഗറി 3 ലേക്ക് മാറിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ചെറിയ ചെറിയ നാശനഷ്ടങ്ങളുണ്ടാക്കി ഒരു ജീവനുമെടുത്ത് റീത്ത മറയുമ്പോള് ചാനലുകാര് വീണ്ടും മുക്കാലിക്യാമറകളും വടിമൈക്കുകളുമായി അവിടെയുമിവിടെയും മറിഞ്ഞുവീണ കെട്ടിടാവശിഷ്ടങ്ങള്ടയിലൂടെ ഓടിനടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സാഹസികന്മാര് വീണ്ടും തെരുവുകളില് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ഒരുപാട് ദീര്ഘനിശ്വാസങ്ങളും പ്രാര്ത്ഥനകളും നാട്ടിലേക്കുള്ള ഫോണ് വിളികളുമായി ഉറങ്ങാതെ ഞങ്ങളും.<br /><br />റീത്ത ചരിത്രമായി. ഇനിയൊരു കാറ്റിനും റീത്ത എന്നു പേരു വരില്ല. തീരത്ത് അപകടം വാരിയെറിഞ്ഞ് വീശിയടിച്ച ഏതൊരു കാറ്റും പോലെ, റീത്തയും സര്ക്കാര് പട്ടികയില് സ്ഥാനം പിടിച്ചു, ആരെയും നോവിക്കാതെ...<br /><br />പ്രകൃതിക്ഷോഭങ്ങള്ക്കു മുന്നില് എന്നും പകച്ചു നില്ക്കാന് മാത്രമേ മനുഷ്യനു കഴിയാറുള്ളു. ഒരോ പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങള് കഴിയുമ്പോഴും മനുഷ്യന്റെ നിസ്സഹായത അവനു തന്നെ ബോധ്യമാവുന്നു. ദുരന്തങ്ങള്ക്കു മുന്നില് ജാതി-മത വ്യത്യാസങ്ങളൊന്നുമില്ല, പണ്ഡിതനെന്നോ പാമരനെന്നോ ഇല്ല, പണക്കാരനെന്നോ പാവപ്പെട്ടവനെന്നോ ഇല്ല, അമേരിക്കകാരനെന്നോ, ഇന്ത്യക്കാരനെന്നോ, കറുത്തവനെന്നോ വെളുത്തവനെന്നോ ഇല്ല, എല്ലാവരും തുല്ല്യര്. നഷ്ടപ്പെടാന് പോകുന്ന ജീവന് എല്ലാവര്ക്കും പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്. ഓരോ ദുരന്തവും മനുഷ്യര്ക്ക് ഓരോ പാഠങ്ങളാണ്. സഹജീവികളെ സ്നേഹിക്കാനുള്ള പാഠം, വിശ്വസിക്കാനുള്ള പാഠം.<br /><br />തിരിച്ചുകിട്ടിയ ജീവനും കൊണ്ട് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോള് മഴ മാറി ആകാശം തെളിഞ്ഞിരുന്നു. മറിഞ്ഞുവീണ ഒന്നു രണ്ടു മരങ്ങള് മാത്രമാണ് ഇത്തവണ ഞങ്ങള്ക്ക് മാര്ഗ്ഗതടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചത്. മടങ്ങിവരുന്നവരുടെ തിരക്കായിരുന്നു റോഡിലെങ്ങും. ജീവനും ജീവിതവും നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നുറപ്പിച്ച പലര്ക്കും അതു തിരിച്ചു കിട്ടിയതിന്റെ സന്തോഷമായിരുന്നു മുഖത്ത്. വെള്ളം തളം കെട്ടിക്കിടന്ന ഒരു ചാല് മുറിച്ചു കടന്നു വീട്ടിലേക്കു കയറുമ്പോള് കത്രീന നാശം വിതച്ച പ്രദേശങ്ങളെക്കുറിച്ചോര്ത്തു, നഷ്ടങ്ങളെക്കുറിച്ചോര്ത്തു, കത്രീന കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയ ജീവനുകളെ ഓര്ത്തു, അവിടെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന മനുഷ്യരെക്കുറിച്ചോര്ത്തു.<br /><br />അവര്ക്കും പറയാനുണ്ടാവും ഏറെ കഥകള്. പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ വേര്പാടിനെക്കുറിച്ച്, നഷ്ടപ്പെട്ട അമൂല്യസമ്പത്തുകളെക്കുറിച്ച്, ദാനം പോലെ കിട്ടിയ ജീവനും, ദുരന്തം ബാക്കിവച്ച ജീവിതവും പെറുക്കിക്കൂട്ടിയതിനെക്കുറിച്ച്. അവര്ക്കുവേണ്ടി ഞാനിതു സമര്പ്പിക്കുന്നു.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-11687735885594963812007-10-10T11:27:00.001-05:002007-11-03T18:35:49.606-05:00റീത്തയോടൊപ്പം ഒരു രാത്രി - 2അപ്പാര്ട്ട്മെന്റില് നിന്നും റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങിയപ്പോള് തന്നെ എന്തോ ഒരു പന്തികേട്. വണ്ടികളായ വണ്ടികളെല്ലാം റോഡിന്റെ നടുക്ക് തന്നെ പാര്ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അഹങ്കാരമേ, മനുഷ്യന് നല്ല ജീവനും കൊണ്ട് പലായനം ചെയ്യാന് തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് ഒരോരുത്തരുടെ കുട്ടിക്കളി.<br /><br />ഇവന്മാര്ക്കിട്ടു നാലു തെറി വിളിക്കാം എന്നു വിചാരിച്ചു ചാടിയിറങ്ങിയപ്പോഴല്ലെ വണ്ടികളുടെയും സംഭവത്തിന്റെയും കിടപ്പുവശം മനസ്സിലായത്. ഓടിക്കോ എന്നു മേയര് പറഞ്ഞതു കേട്ട്, കെട്ടും ഭാണ്ഡവുമെടുത്ത് നാടുവിടാന് ശ്രമിക്കുന്നവര് ഉണ്ടാക്കിയ ട്രാഫിക്ക് ബ്ലോക്ക് ആയിരുന്നു അത്. എങ്കില് ബ്ലോക്ക് മാറിയിട്ട് പോകാം എന്നു വിചാരിച്ച് കാറുകള് തിരിക്കാന് നോക്കിയപ്പോള് ഞങ്ങള്ക്ക് കുറെ പിന്ഗാമികള് കൂടി ഉണ്ടായിരിക്കുന്നു എന്നുള്ള നഗ്നവും ഞെട്ടിക്കുന്നതുമായ സത്യം ഞങ്ങള് മനസ്സിലാക്കി.<br /><br />എന്തായാലും പെട്ടുപോയി. ഇനി എന്തു ചെയ്യാന്? വരുന്നതു വരട്ടെ എന്നു കരുതി മുന്നോട്ടു തന്നെ പോകാന് തീരമാനിച്ചു. ഹൈവേയിലെ ട്രാഫിക് മുന്നോട്ടു നീങ്ങുന്നതേയില്ല എന്നു മനസിലായപ്പോള് ഫീഡറില്ക്കൂടിത്തന്നെ പോകാനായി അടുത്ത തീരുമാനം.<br /><br />എങ്ങോട്ടു പോവാന്? കയ്യില് പൊതിഞ്ഞു കരുതിയിരുന്ന കുറച്ചു ചോറ് ചാറും കൂട്ടി കഴിക്കുമ്പോള് സമയം ഒരു മണി. റോഡില് കയറിയിട്ടു മൂന്നു മണിക്കൂര് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള് ദൂരെ ഞങ്ങളുടെ അപ്പാര്ട്ടുമെന്റ് കാണാം.<br /><br />വൈകിട്ട് അഞ്ച് മണിയായപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങള് ഏഴു മൈല് പിന്നിട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഈ പോക്കു പോയാല് റീത്ത വരുന്ന സമയത്ത് ഞങ്ങള് ഹ്യൂസ്റ്റണ്ന്റെ തന്നെ ഏതെങ്കിലും ഒരു മൂലയില് കാറിനള്ളില്ത്തന്നെ ഇരുന്നു പണ്ടാരമടങ്ങും എന്നുള്ള തോന്നല് വണ് ബൈ വണ് ആയി എല്ലാവരുടെയും തലയില് കത്താന് തുടങ്ങി.<br /><br />മൊബൈല് ഫോണുകള് ശബ്ദിച്ചുതുടങ്ങി. കോണ്ഫറന്സ് കോളുകള്. എട്ടു കാറുകളും പത്തു മുപ്പത് വലിയ ജീവനും, രണ്ട് മൂന്നു കുഞ്ഞു ജീവനും. അവസാനം ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന എതിര്ദിശയിലേക്കുള്ള റോഡിലേക്ക് നോക്കി ഞങ്ങള് ഒരു തീരുമാനത്തില് എത്തി. പീച്ചേ മൂട്ട്.<br /><br />ആത്മഹത്യക്കും കൊലക്കുമിടയിലൂടാര്ത്തനാദം പോലെ പായുന്ന ഈ ജീവിതം എന്നാല് പിന്നെ റീത്ത എടുത്തോട്ടെ എന്നു വിചാരിക്കുമ്പോള് നാട്ടിലുള്ള കുടുംബത്തെ ഓര്ത്തു, കുടുംബം കൂടെ ഉള്ളവര് ദൈവത്തെ ഓര്ത്തു, ദൈവവിശ്വാസം ഇല്ലാത്തവര് മറ്റു പലതും ഓര്ത്തു.<br /><br />ഏഴു മണിക്കൂര് കൊണ്ട് ഏഴു മൈല് സഞ്ചരിച്ച ഞങ്ങള് ഏഴു മിനിറ്റ് കൊണ്ട് തിരിച്ച് അപ്പാര്ട്ട്മന്റില് എത്തി!<br /><br />തിരിച്ചെത്തിക്കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് മഹാമേരുപോലെയുള്ള അടുത്ത പ്രശ്നം അപ്പാര്ട്ടുമെന്റിന്റെ രൂപത്തില് ഞങ്ങളുടെ മുന്നില് അവതരിച്ചത്. ഇവിടെ എല്ലാ അപ്പാര്ട്ടുമെന്റുകളും, ഇവിടുത്തെ നിയമം അനുസരിച്ച്, തടി കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയതാണ്. മാത്രമല്ല, ഞങ്ങളില് ഭൂരിഭാഗവും രണ്ടാം നിലയില് ആണു താമസിക്കുന്നത്. പണ്ടേ ദുര്ബല, പിന്നെ ഗര്ഭിണി എന്നുള്ള അവസ്ഥയില് ഉള്ള ഈ അപ്പാര്ട്ടുമെന്റില് ഇരുന്നാല് അഥവാ ഞങ്ങളോടു കരുണ തോന്നി റീത്ത കുറച്ചു ദിശ മാറി പോയാല് പോലും ഞങ്ങള് രക്ഷപ്പെടും എന്നു യാതൊരു പ്രതീക്ഷയും ഞങ്ങള്ക്കില്ലായിരുന്നു.<br /><br />അപ്പോള് വീണ്ടും അതാ വണ് ബൈ വണ് ആയി തലയിലെ ബള്ബുകള് കത്തിത്തുടങ്ങി.<br /><br />"നമുക്ക് എല്ലവര്ക്കും കൂടി അടച്ചുറപ്പുള്ള എങ്ങോട്ടെങ്കിലും മാറിയാലോ?"<br /><br />അതൊരു മില്ല്യണ് ഡോളര് ചോദ്യവും അര ബില്ല്യണ് ഡോളര് ഉത്തരവും ആണെന്ന് മറ്റാരും പറയാതെ തന്നെ എല്ലാവര്ക്കും മനസ്സിലായി.<br /><br />അടച്ചുറപ്പുള്ള സ്ഥലം ഏത് എന്നുള്ള ചോദ്യത്തിന്റെ അമ്പെടുത്ത് വില്ലില് കുലയ്ക്കുന്നതിനു മുന്പു തന്നെ കൂട്ടത്തിലെ മൂത്താശാരിമാര് തച്ചുശാസ്ത്രം വച്ചു ഒന്നുരണ്ടു സ്ഥലങ്ങള് തപ്പിയെടുത്തു. അതിലൊന്ന് റീത്ത വരുന്നു എന്ന് മുന്നറിയിപ്പ് കേട്ട് പലായന മീറ്റിംഗില്പ്പോലും പങ്കെടുക്കാതെ, ഭാര്യയെയും മക്കളെയും കൊണ്ട് അന്നുതന്നെ രക്ഷപെട്ട ഭാഗ്യവാനായ ഒരു സഹപ്രവര്ത്തകന്റെ വീടായിരുന്നു. രക്ഷപ്പെടുന്നതിനു മുന്പ് ഇങ്ങനെ ഒരു സാധ്യത മുന്നില്ക്കണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല ആ പാവം വീടിന്റെ ഒരു സെറ്റ് താക്കോല് ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് ഒരാളെ ഏല്പ്പിക്കാന് മറന്നില്ല.<br /><br />ശനിയാഴ്ച്ച പത്തുപതിനഞ്ച് പേരുടെ ഒരു ഗ്രൂപ്പ് ഒരു ദിക്കിലേക്കും അത്രയുംതന്നെ ആള്ക്കാരും ഞാനും അടങ്ങുന്ന മറ്റൊരു ഗ്രൂപ്പ് മേല്പ്പറഞ്ഞ വീട്ടിലും ചേക്കേറി.<br /><br />(തുടരും...)ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-9694551679440990412007-10-09T14:57:00.000-05:002007-10-10T21:13:17.811-05:00റീത്തയോടൊപ്പം ഒരു രാത്രി - 1വാക്കു തന്നതുപോലെ ഞാനിതാ മടങ്ങി വന്നിരിക്കുന്നു. <br /><br />കുണ്ടറയില് നിന്നുള്ള വണ്ടര്ഫുള് മുത്തുകള് പെറുക്കാന് ഇറങ്ങിത്തിരിച്ച എന്റെ മനസ്സില് ആദ്യം വന്നത് അമേരിക്കയിലെ ഉദ്ദ്വേഗജനകമായ ഒരു രാത്രി ആയിരുന്നു. റീത്തയോടൊപ്പമുള്ള രാത്രി.<br /><br />അമേരിക്കയില് എത്തി ഒന്നു പച്ചയും ചുവപ്പും ഒക്കെ പിടിച്ചു വരുന്നതെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ഇവിടുത്തെ ബര്ഗറും, സബ്ബും, പിസ്സായും ഒക്കെ കഴിച്ച് ശരീരം ഒന്നു പുഷ്ടിപ്പെട്ടു വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് റീത്ത വരുന്നു എന്നുള്ള വാര്ത്ത കേട്ട് ഞെട്ടിയത്. <br /><br />റീത്ത ഒരു സുന്ദരിപെണ്ണല്ലേയെന്നും, അവളുടെ ആഗമനവാര്ത്ത കേട്ട് ഞെട്ടാന് ഇവന് ഏത് കോത്താഴത്തുകാരന് എന്നും മനസ്സില് എവിടെയെങ്കിലും ചിന്തിച്ചു പോയിട്ടുണ്ടെങ്കില് ആ ചിന്തകള് തത്ക്കാലം ഡിലീറ്റ് ചെയ്തുകളയുന്നതു നന്നായിരിക്കും.<br /><br />റീത്ത വരുന്നത് കാറ്റായിട്ടാണ്. ഇതൊരു പ്രേതകഥയാണെന്നു തെറ്റിദ്ധരിക്കാന് വരട്ടെ. റിത്ത ചുഴലിക്കാറ്റാണ്. കത്രീനയെപ്പൊലെ. കാറ്റഗറി 5 കാറ്റ്. മണിക്കൂറില് 125 മൈല് വേഗതയില് വീശുന്ന കാറ്റിനെ ആണ് കാറ്റഗറി 5 ല് പെടുത്തുന്നത്. <br /><br />ഇത്രയും നാള് ഇന്ത്യയില് ആയിരുന്നതുകൊണ്ട് കാറ്റിനെക്കുറിച്ച് കൂടുതല് ഇന്ഫൊര്മേഷന് ഒന്നും എന്റെ ഡാറ്റാബേസില് ഇല്ലായിരുന്നു. ഇന്ഡ്യയില് ആകെ ഞാന് കേട്ടിട്ടുള്ളത് ബംഗാള് ഉള്ക്കടലില് രൂപം കൊള്ളുന്ന ന്യൂനമര്ദ്ദവും അതിന്റെ അനന്തരവന് ആയി രൂപം കൊള്ളുന്ന ചിന്ന ചുഴലിക്കാറ്റും ഒക്കെയാണ്. അതിനു കേരളത്തില് പാര്ക്കുന്ന നമുക്കെന്താ? രണ്ട് ദിവസം മഴ പെയ്യും. പിന്നെ വാര്ത്ത വായിക്കുന്ന പെണ്ണ് ഞ്യൂഞമര്ത്തം എന്നു പറയുന്നതു കേട്ടു ചിരിക്കാം. അവിടെ തീരുന്നു ചുഴലിക്കാറ്റിനെക്കുറിച്ചള്ള എന്റെ അറിവുകള്.<br /><br />സംഭവം ഇങ്ങനെ ആണെങ്കിലും കാറ്റ് എന്നു കേട്ടപ്പോള് ആദ്യം ഒരു സുഖം ഒക്കെ തോന്നി. കാറ്റടിക്കുമ്പോള് ചാഞ്ചാടുന്ന മരത്തലപ്പുകളും, പൊങ്ങിപ്പറക്കുന്ന ഇലകളും തുണികളും (തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്, ഉണക്കാനിട്ട തുണികള്) ഒക്കെ പടം പിടിക്കാന് പറ്റിയ സംഭവങ്ങള് ആണെല്ലോ എന്നോര്ത്തു ഒന്നു കോരിത്തരിച്ചുവെന്നുളളതും, ക്യാമറയുടെ ബാറ്ററി ചാര്ജ്ജ് ചെയ്യാന് വച്ചു എന്നുള്ളതും സത്യം. പക്ഷെ, അതിനുമുമ്പ് മറ്റ് ചില സ്ഥലങ്ങളില് കത്രീന എന്ന സുന്ദരിക്കാറ്റ് ഉണ്ടാക്കിയ പുകിലുകള് കേട്ടപ്പോള് ആദ്യം ഉണ്ടായ കോരിത്തരിപ്പ് ചങ്കിടിപ്പിനു വഴിമാറി.<br /><br />റീത്ത രൂപം കൊണ്ടത് ഒരു തിങ്കളാഴ്ച പുലര്ച്ചെ ആയിരുന്നു. അറ്റ്ലാന്റിക് സമുദ്രത്തിന്റെ മധ്യത്തില് എവിടെയൊ ആണ് ഇതു ഉണ്ടാവുന്നതെന്നും അതു ഇത്രയും ദൂരം യാത്ര ഒക്കെ ചെയ്തു ക്ഷീണിച്ച് അമേരിക്കയിലൊ മെക്സിക്കന് തീരങ്ങളിലൊ വന്നണയുമ്പോഴേക്കും ആഴ്ച ഒന്ന് എടുക്കും എന്ന് കേട്ടപ്പോള് പാവപ്പെട്ട മെക്സിക്കോ, ഫ്ലോറിഡ, ലൂസിയാനാ (അവിടെയൊക്കെയാണ് സ്ഥിരമായി ചുഴലിക്കാറ്റ് നാശം വിതക്കറുള്ളത്) നിവാസികളെ ദൈവം രക്ഷിക്കട്ടെ എന്നു പ്രാര്ത്ഥിച്ച് സ്വന്തം കാര്യം സിന്ദാബാദ് എന്ന തത്വശാസ്ത്രത്തില് വിശ്വാസമര്പ്പിച്ച് ജീവിതം തള്ളാന് തുടങ്ങുമ്പോള്...<br /><br />വ്യാഴാഴ്ച്ച ഉച്ചയോടെ വന്ന ഓഫീസ് ഇ-മെയിലില് സാധാരണപോലെ നമുക്കു സുഖിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള് ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ലെന്ന മുന്വിധിയോടെ തീര്ത്തും അവഗണിച്ച് ആത്മാര്ത്ഥമായി ജോലിചെയ്യുന്നതായി ഭാവിക്കുന്നതിനിടയില് എന്റെ സഹമുറിയന്റെ കോള് ഓഫീസ് ഫോണില്.<br /><br />"എന്താ പോകണ്ടേ?"<br /><br />"എവിടെ?"<br /><br />"വീട്ടില്. ഉടനെ ഷോപ്പില് പോയി എന്തെങ്കിലും തിന്നാനും കുടിക്കാനും വാങ്ങിയില്ലെങ്കില് പിന്നെ കിട്ടി എന്നു വരില്ല."<br /><br />ഇയാള്ക്കെന്താ വട്ടായോ എന്നാണ് ആദ്യം ചിന്തിച്ചത്. സാധാരണ ശനിയാഴ്ച്ചകളില് ആണ് ഷോപ്പിങ്ങിനു പോകുന്നത്. ഇതെന്താ വ്യാഴാഴ്ച ഉച്ചക്ക്.<br />പക്ഷെ പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഒരു പന്തികേട് തോന്നാതിരുന്നില്ല. സംശയം തീര്ക്കാന് പുള്ളിയോടുതന്നെ ചോദിച്ചു:<br /><br />"അതെന്താ ഇപ്പോള്?"<br /><br />"ഹ്യൂസ്റ്റന് സൈറ്റ് കമ്മ്യൂണിക്കേഷന് ഇ-മെയില് വായിച്ചില്ലേ? റീത്ത ശനിയാഴ്ച വൈകിട്ട് ഹ്യൂസ്റ്റനില് ഹിറ്റ് ചെയ്യും എന്നാണ് ലേറ്റസ്റ്റ് ഫോര്ക്കാസ്റ്റ്. തീറ്റയും കുടിയും സ്റ്റോക്ക് ചെയ്തില്ലെങ്കില് വിവരം അറിയും."<br /><br />അപ്പൊഴാണ് എന്റെ മെയില് ബോക്സില് എന്റെ മൗസ് സ്പര്ശത്തിനായി കാത്തു കിടക്കുന്ന മെയിലിനെ കുറിച്ചോര്ത്തതുതന്നെ. വേഗം അതു തുറന്നു. അപ്പോഴാണ് സംഗതിയുടെ കിടപ്പുവശം കുറച്ചു കുഴപ്പമാണെന്നു മനസ്സിലായത്.<br /><br />റീത്ത വരുന്നു. ഉഗ്രരൂപിണിയായി. ശനിയാഴ്ച്ച വൈകിട്ട് ഹ്യൂസ്റ്റണിലൂടെ കടന്നുപോകും. ഓഫീസ് നാളെ മുതല് അനിശ്ചിതകാലത്തേക്ക് അടച്ചിടുന്നു.<br /><br />കിടുങ്ങിപ്പോയി...<br /><br />മുന്നോട്ടു തള്ളാന് തുടങ്ങിയ ജീവിതം തുടങ്ങിയിടത്തുതന്നെ നില്ക്കുകയാണ്. ഇനി ബാക്കി ആരു തള്ളൂം എന്നു ആലോചിച്ചപ്പോള് ശരിക്കും എന്റെ കണ്ണുതള്ളിപ്പോയി.<br /><br />അരമണിക്കൂര് കഴിഞ്ഞ് സഹമുറിയന് വിളിക്കാന് വന്നപ്പോള് തള്ളിയ കണ്ണുമായി ഞാന് അങ്ങനെതന്നെ ഇരിക്കുകയാണ്. അദ്ദേഹം വന്നത് പുതിയ ഒരു ന്യൂസുമായാണ്. ജനങ്ങളോട് ഹ്യൂസ്റ്റണ് വിട്ടുപോകാന് മേയര് ഉത്തരവിട്ടിരിക്കുന്നു.<br /><br />അപ്പോള് സംഗതി കൈവിട്ടുപോയിരിക്കുന്നു. ഇനിയെന്തു ചെയ്യും എന്നായി അടുത്ത ചിന്ത.<br /><br />ഓഫീസിലെ സഹപ്രവര്ത്തകര് ഒരു മീറ്റിങ് വിളിച്ചുക്കൂട്ടി. പലായനം പ്ലാന് ചെയ്യാന് ഒരു മീറ്റിങ്! പ്ലാനിങ് എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഒരു കാര്യം ഉറപ്പായി. പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് ജീവന് ഉണ്ടെങ്കില് അതും കൈയ്യില് പിടിച്ച് ഹ്യൂസ്റ്റ്ണ് വിടണം.<br /><br />കാറുള്ളവരുടെ ഏണ്ണവും ഇല്ലാത്തവരുടെ ഏണ്ണവും കണക്കാക്കി, ഇല്ലാത്തവരെ ഉള്ളവരുടെ കൂടെ തിരുകികയറ്റാന് ധാരണ ആയി മീറ്റിങ് പിരിഞ്ഞു. ഈയുള്ളവനും സഹമുറിയനും അക്കാലത്തു രണ്ടാമത്തെ ലിസ്റ്റില് പെട്ടതിനാല് ഒരു മലയാളി സുഹ്രുത്തിനോടും കുടുംബത്തോടുമൊപ്പം ലയിക്കുവാന് തീരുമാനിച്ചു. മീറ്റിങ് കഴിഞ്ഞയുടനെ, പുര കത്തുമ്പോള് ബീഡി കത്തിക്കുക, റോം കത്തുമ്പോള് വീണ വായിക്കുക തുടങ്ങിയ ബിരുദങ്ങള് ഉള്ളവര് അവസരം മുതലാക്കി അപ്പോള് തന്നെ സ്കൂട്ട് ആയി. ബാക്കിയുള്ളവര് നേരം ഇരുന്നും കിടന്നും കൈയ്യില് എടുത്തു പിടിച്ചും വെളുപ്പിച്ചെടുത്തു.<br /><br />ഹ്യൂസ്റ്റണില് നിന്നും നൂറ്റന്പതു മൈല് അകലെ, സാധാരണ സ്പീഡില് പോയാല് ഒന്നര മണിക്കൂര് കൊണ്ട് എത്തിച്ചേരാവുന്ന ഒരു സ്ഥലത്ത് പഴയ പരിചയം ഒക്കെ പുതുക്കി കുറച്ചു പേര്ക്കു താമസിക്കാന് സൌകര്യങ്ങള് ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ എത്തിച്ചേരാനുള്ള സമയം കണക്കാക്കി തിന്നാനും കുടിക്കാനും ഉള്ളതൊക്കെ കാറില് ഏടുത്തു വെച്ചു. എല്ലാവരും ഒന്നിച്ചു പുറപ്പെടാം എന്നും, കൂട്ടം തെറ്റിയാല് വിളിക്കാന് വേണ്ടി എല്ലാ വണ്ടിയിലും മൊബൈല് ഉള്ള ഒരാള് വീതം എന്നുമൊക്കെയുള്ള പ്ലാനിംഗോടു കൂടി രാവിലെ ഏഴു മണിക്കു പുറപ്പെടാന് ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്ന ഞങ്ങള് പുറപ്പെട്ടപ്പോള് പത്ത് മണിയായി. <br /><br />(തുടരും...അധികം വൈകില്ല.)ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-9155352604015910253.post-70432278752151890852007-10-04T21:37:00.000-05:002007-10-10T21:14:32.017-05:00ആദ്യ വിളംബരംഇതാ എന്റെ ആദ്യ വിളംബരം. എന്തിനും വേണമല്ലോ ഒരു ആദ്യത്തേത്. അതു ഇങ്ങനെ ആവട്ടെ എന്നു വിചാരിച്ചു. ഹിസ്റ്ററി ക്ലാസ്സില് കയറാതെ മാവില് കല്ലെറിയാന് പോയി വേലുത്തമ്പി ദളവയുടെ കുണ്ടറ വിളംബരം മിസ്സ് ആയ മാന്യന്മാര് ഉണ്ടെങ്കില് <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Velu_Thampi_Dalawa">ഇവിടെ</a> പോവുക.<br /><br />വിശാലമനസ്ക്കന്റെ കൊടകരപുരാണവും, കുറുമാന്റെ യൂറോപ്യന് സ്വപ്നങ്ങളും, മുരളിയുടെ കോമരവും നക്കി തുടച്ചു വായിച്ചു തീര്ത്തിട്ടാണ് ഈ പുറപ്പാട്. എന്താവുമോ എന്തോ? എനിവേ, നനഞ്ഞിറങ്ങി, ഇനി കുളിച്ചുകയറാം.<br /><br />കുണ്ടറ ഈസ് ഏ വണ്ടര്ഫുള് കണ്ട്രി അണ്ടര് ദി കണ്ട്രോള് ഓഫ് സെന്ട്രല് ഗവര്മെന്റ് എന്നു കണ്ടുപിടിത്തം നടത്തിയത് ആരായാലും ശരി, ആ മാന്യദേഹത്തിനു നമോവാകം. ആ സുഹ്രത്ത് പറഞ്ഞതില് അല്പ്പം കാര്യം ഒക്കെ ഉണ്ട് കേട്ടൊ. സെന്ട്രല് ഗവര്മെണ്ടിന്റെ ടെലിഫോണ് എക്സ്ചേഞ്ച്, പോസ്റ്റ് ഓഫീസ് എന്നുള്ള രണ്ടെ രണ്ട് പ്രസ്ഥാനങ്ങള് അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ഇല്ലാത്ത കുണ്ടറ വണ്ടര്ഫുള് ആണെന്നുള്ളതില് രണ്ടഭിപ്രായം വരാന് വഴിയില്ല.<br /><br />എന്തായാലും കണ്ടറയില് നിന്നും കണ്ടെടുത്ത ആ വണ്ടര്ഫുള് മുത്തുകളുമായി ഇവിടെ സ്ഥിരതാമസം ആക്കുന്നതിനെകുറിച്ച് ഞാന് തലപുകഞ്ഞ് ആലോചിക്കുന്ന ഈ വേളയില് നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ നിര്ദ്ദേശങ്ങളും അഭിപ്രായങ്ങളും കൊതിച്ചുകൊണ്ട് വീണ്ടും കാണാം എന്നു വാക്കു പറഞ്ഞ് ഞാന് തല്ക്കാലം പോകുന്നു.ദിലീപ് വിശ്വനാഥ്http://www.blogger.com/profile/04449012519628055442noreply@blogger.com20